56. ගඟක් දිගේ ගිය ගමනක් 12

සියළු යුතුකම් ඉටු කොට ජීවිතයේ සැඳෑ සුවය ගස්  සෙවනක.

මා රථය පැදවූ අතර ඉදිරිපස අනෙක් අසුන්  අරා සිටියේ තෙශාන්තය. මා ළඟට දෙවැනි ජේෂ්ඨයා වූයේ තෙශාන්තයි. තෙශාන්ත නොදන්නා පාරක්, තොටක්,  ළිඳක්, බෝක්කුවක්, පාලමක්, අම්බලමක්, ඒ දණ්ඩක්, වුනි නම් එය ඊයේ රාත්‍රී 12 න් පසුව කපන ලද, තනන ලද, හදන ලද, හාරන ලද එකක් මිස පෙරේදා තිබුනු එකක් නම්  නොවේ!

පසුපස අසුනේ වසිකත්, ධම්මිකත්, පසිඳුත් විය. වරකපොල නගරයට පෙර වෙන්ඩෝල් කම්හල අසල මුස්ලිම් ජාතිකයින් පිරිසක් පවත්වාගෙන යනු ලැබූ  රාත්‍රී අවන්හලක් අසල නැවැත්වූ අප එතැනින් “ඩොල්ෆින්” කොත්තුවක් රසබලා තේ පානය කොට ගමන පිටත්විය. 

නොකාපු කෑමක් එනවෝ

ඔන්න ඩොල්ෆින් කොත්තුව!

 මොනතරම් කලබලකාරී ලෙසට, එසේම අසංවිධිත ලෙස පටන් ගැනුනිද මේ වන විට සියළු දෙනා සිටියේ අප්‍රමාන සතුටකිනි. පාසල්  සමයේ විනෝද  ගමනක් යන මිතුරන් කිහිප දෙනෙකු සේ අප බොහෝ කතන්දර කියමින් පල්හෑලි දොඩමින් සිදුවූ  අකරතැබ්බයන් මතක් කරමින් ගමනේ යෙදුනෙමු.

වරකපොලින් කෑගල්ලටද එතැනින් මාවනැල්ලටද ඉක්බිති කඩුගන්නාව පිළිමතලාව හරහා මහනුවරට  පැමිනියෙමු. කිසිදා  එලෙස නුදුටු සුන්දර මහනුවර නගරය හරහා අප ගමන් කලෙමු. 

වෙනදා දකින සුන්දර යුවතියන් වැව රවුමේ දක්නට නැත. පෙම්වතුන්ගෙන්  හිස් වූ මහනුවර පසුකොට ගමන් ගත් අපගේ ඊළඟ නවා තැන වූයේ රන්ටැඹේ මාර්ගයට එළෙඹ සෑහෙන දුරක් ගමන් කල පසුය.

සඳ එළිය ගඟක් වී 

මේ  මචං මම - තෙශාන්ත

ඒ මහ වනය මැදය. දින කිහිපයකින් පසලොස්වක දිනය ඈත් මෑත් වූවද ;  සඳ තම එළියෙන් මුළු  වනාන්තරයද මාර්ගයද නහවමින් විය. සඳ එළියේම රථයෙන් බැසගත් අප උනුසුම් මාර්ගයේ අසුන් ගෙන තොර තෝන්චියක් නැතිව කියවමින් බොහෝ වේලාවක් සිටියෙමු. 

සඳ වනාන්තරයේ මායිමේ වුනු ගස්වලට වැටී පාරේ එක් දාරයක සෙවනැල්ලක් සාදා තිබුනි . මා බිම වාඩිවී ඉදිරිපස රෝදයට පිටදී ගෙනය. ජීවිතේ යළි කවද මෙවන් සුන්දර  රාත්‍රියක් ගත කරණ්නට ලැබෙවිද? 

බසවක්කුළම වැව් බැම්ම් ! 

මෙවන්ම රාත්‍රියක් මා අනුරාධපුර බසවක්කුළම වැව් බැම්ම මතද තවත් වරක් පොළොන්නරුවේ පරාක්‍රම සමුද්‍රය වැව් බැම්ම මතද ගතකොට ඇත්තෙමි. සඳ එම දින දෙකෙහිම  ඉතා සුන්දර සිත්තමක් වැව් දියමත සායම් කොට තිබුනි. දිනක අනුරපුරයේදීද ඊට වසර 20 කට පමන පසුව පුලතිසි පුරයේ දීද දුටු සඳෙහි වෙනසක් මා නුදුටුවෙමි.

හඳ සහ නිව්යෝර්ක් නුවර

 කලු ගැහී තරගයට ඉහල ගිය

සිමෙන්ති බිත්තිමිසක

ඇසට නිලට

අහසක් ගහක් කොලක්

අවටක් නැත.

නිව්යෝර්ක්  නම් පුරවර

සියක් මහල් එක්ටැම්ගෙය මුදුනේ

දොර ජනෙල් වසා සිරකල කාමරයක

ඇඳක්-පුටුවක්-මේසයක්

මම.

මහපොලොවේ අනික් පැත්තෙ

සෙනෙහැති දෙමාපියන්

නෑ මිතුරන් අඹුදරුවන්

මට සිහි වෙයි.

පලවන්නට මළ පාලුව

කවියක් හඬ නඟාකියමි

නින්නාදව ආපසු එයිමගෙ කටහඬ

මගෙ කනටම.

කවුළුව හැර එබී බලමි.

ප්‍රපාතයට එබී බලමි

මූණට කටු ඇනගෙන

සීතල කඩා පනින.

අසුවී විදුලි එලිය පිටාරයට

මොර දීගෙන යයි වාහන ඒ මේ අත

ඉවසිල්ලක් නොමැතිව

දිවගෙන යයි ඒ මේ අත

කුරා කුහුඹු මිනිස් යන්ත්‍ර

මොහොතක් නැවතී මාදෙස

ආදරයෙන් බලන කෙනෙක්

වගතුග අසන කෙනෙක්

දන්නා හඳුනන්නෙක්

මෙතන නොමැත

ඒ හැම දෙන මහ පොලොවේ අනිත් පැත්තෙ

මට සිහිවෙයි.

මහා දුකින් ඉහල බලමි

දිලිහි දිලිහි ආකාසේ

රන් පිඟන සේ

හඳ....

මා දන්න හඳුනන

අපේ ගමේ වෙල් එලියට පායන හඳ

පෝය දාට බෝ මලුවට පායන හඳ.

බෝඩිම 48-49 පිට

සේකර !

සේකරයන්ගේ “හඳ සහ නිව්යොර්ක් නුවර”  කවියේ සේම; අතීතයේ දිනෙක මමත් දැනට බී බී සියේ සංදේශය ඉදිරිපත් කරණ  චන්දන කීර්ති බණ්ඩාරයනුත්  තවත් අප මිතුරෙකුත් බසවක්කුළමේ වැව් බැම්ම මත නවතා ගත් නිසාන් කැබ් රථයේ බොනට්ටුව මත අඩුම කුඩුම පවත්වා ගනිමින්  ඔහුගේ  සුන්දර කතා අසමින්  විඳි සඳ එළිය ම  ඊට හාත් පසින්ම වෙනස් වූ ලෙසින්; මා  මිතුරෙකු  සමග  පරාක්‍රම සමූද්‍රයේ වැව් බැම්ම මත එම සඳ එළිය ම  විඳිමින් ගත  කලෙමි. 

සඳ පැරකුම් සයුර සිපවැළඳ 

 එදින රංටැඹේ මාර්ගයේ; මහ පාරේ සිට විඳි සඳ එළියත් එකම දන්නා කියන එක සඳම නොවේද?   අප සිටි හෝරාවකට අධික  කාලය තුල අප පසුකර ගියේ හෝ අප ඉදිරියට ආවේ  එකම එක ලොරියක්  පමනි! මෙම මාර්ගයේ වල් අලින් ගැවසෙන නිසාම තරමක සෝදිසියෙන් අප මහියංගනය දෙසට සීරුවෙන් ගමන් කලෙමු.

තවත් පැයකින් හමාරකින් අප මහියංගනයට ලඟාවුනි. ඒවන විට වසික තද නින්දේ පසුවිය. මහියංගනය බස් නැවතුමේ පිහිටි කුඩා තේ කඩයකින් උනු උනු ලැවරියා කෑ අප තේ බී ටික වේලාවකට පසු වසිකද නැගිට සප්පායම් විය.

ලැවරියා  අප කන්නට වූයේ; එම කඩයට දිනපතා ලැවරියා සැපයුම් කරු තම මල්ලෙන් ලැවරියා ගෙන වීදුරු අල්මාරිය ඇතුලත් සීරුවෙන් අසුරද්දීමය.

 ඕනැම හෝටලයක සම්බෝල හදන්නෙ  පොල්කුඩු වලින් බව; මෙරට මිනිසුන්ට “බත් ලැබෙන්නේ වී වලින්” කියනවටත් වඩා නිශ්චිතවූ විශ්වාසයකි! එය දෙවැනි වන්නේ ලැවරියා වල පැනිපොල් හදන්නේ පොල්කුඩුවලින් කියන එකට පමනක් විය හැක! අපි ලැවරියා රසබලන අතර තුර අප අතර සිටි එක් අයෙකු  “හරි පොල් කුඩු වලින් ලැවරියා හැදුවා කියමුකෝ ….; එතකොට ඉතුරු පොල් කිරි වලින් මොනවද දන්නෑ හදන්නෙ  නේද ….?” කියා ඇසූ අතර ගුටි නොකා බේරුණේ කොහොමදැයි මට තවමත් සිතාගත් නොහැක!

කැදැල්ලට ගොඩවැදී - ධම්මික , ප්‍රදීප් , තට්ටයා , තෙශාන්ත , වසික . පසිඳු

  එතැනින් නික්මුනු අප ඉරි මහ උදේම මහියංගනයේ The Nest – කැදැල්ල සොයා ගමන් ඇරඹුවෙමු. තවත් විනාඩි ගනනකින් අප කැදැල්ලට කූඩු වුනෙමු. එහි හිමි කරුවූ ප්‍රදීප් තෙශාන්තගේ මිතුරෙකු වූ නිසාත්; එහි පැවති පරිසර හිතකාමී වටාපිටාව නිසාත් අපට එහිදී කිසිදු ආගන්තුක බවක් නොදැනුනි. උදෑසන ආහාරය ලෙස වැව් මාළු සහ තවත් වියංජන කිහිපයක් සමග බත් කෑ අප දහවල් බතද ගෙන ඉන් පිටත් විය.

යකඩ - මීහරකා

 එතැන් සිට අප වෙහෙසුනේ අපගේ ගමනට නැතිව බැරි අත්‍යවශ්‍ය  උපකරණය , මෙවලම වූ ලන්තෑරුමක් මිළදී ගන්නටය. එහෙත් හර්ඩ්වෙයාර් කඩ  ඒවනවිටත් විවෘථ කොට නොතිබුනු හෙයින් අප සිටියේ දැඩි විස්සෝපයෙන්‍ය.

මහවැළි ගඟ සොයා

තල දර්පණ ප්‍රථිබිම්බය!

අප දැන් මහියංගනය නගර සීමාවේ සිට නිපෝන් පාලම සොයා යන්නට පිටත් වූ අතර;   තෙශාන්ත දිගින් දිගටම ඔහුගේ මිතුරා මෛත්‍රී ඇමතීමට උත්සාහ ගනිමින් විය.  

මේ තෙශාන්ත පවසන මයිත්‍රී අනුකම්පා විරහිත අපව අතර මං කලාවත්ද?     මයිත්‍රී නොපැමිනියහොත් අප අතරින් කවුරුහෝ එක්  අයෙකු එක්  කයාකයක් සමග මහියංගනයේ නවතින්නට සිදුවනු ඇත. මන්ද Two Man  කයාකයක්  තනිව ලොකු දුරක් පැදීම බොහෝ අසීරු කටයුත්තකි. එය වඩාත් අසීරු වන්නේ එය මතුපිට තවත් අමතර බරක් පැටවූ පසුය.

 අවසානයේ නිපෝන් පාලම අසලදීම  තෙශාන්තට තම උත්සාහය සාර්තක කර ගැනීමට හැකි විය. ඔහු පෙරදින සිට නිදි වර්ජිතව ඇලහැර සිට මහියංගනයට පැමින ඇත.

මහියංගනයේ සිට නිපෝන් පාලම පසුකොට ගොස් අපසු හරවා ගෙන පැමිනෙද්දී කාල වර්ණ, ප්‍රියමනාප, ශක්තිමත් දේහයකට හිමිකම් කියූ තරුණයෙකු අපට හමුවිය. ඒ අන් කිසිවෙකුත් නොව මෛත්‍රීය. එහිදී මෛත්‍රී ගේ සඹඳතාවයක්  වන සරත් මහත්තය මුණ ගැසුනු අතර  ඔහුට ඒ අසලම වැළි තොටුපොලක්ද විය.

මගේ රාජ්ජේ-සරත් මහත්තයා

 අප එන තෙක් මාගේ ආදරනීය   වයස්ගත එහෙත් විශ්වාසදායි මිත්‍රයා  - Toyota Land Cruiser රථය; තම නිවස අද්දර මිදුලේ දමා යෑමට ඉඩ පහසුකම් සැපයීමට ඔහු එකඟවිය.

පළමුව අප කයාක් දෙක පැටවූ  රථය සරත් මහත්තයාගේ වැළි තොටුපොල වෙතට ගෙන ගියෙමු. සරත් මහතාද අප සමග පැමිනියේය. ඒ අපි කරණ්නට යන දේ පිළිබඳව තමා තිබූ කුහුල තුනී කර ගැනීමටය.

 අප උදෑසන සිට මහියංගනය නගරය හා  එතැන් සිට මේ දක්වා කඩයක් කඩයක් පාස සොයා බැලූ ලන්තෑරුමද ඔහු විසින් අප වෙත නිර්ලෝභීව සපයන  ලදී .

වැළි තුටුපොලට වූයේ ශීඝ්‍ර බෑවමකි. ටියුබ් හතරක් සේ මැදී ඇති ටයර් හතරේ  පිහිටෙන් ගඟ අසලටම ගෙන ගිය අප ; අපගේ සියළුම අඩුම කුඩුම බිමට බාගත්තෙමු.

සෙට මෝල් වීම!

මෛත්‍රී සහගත සිත - අලි පන්නන මෛත්‍රී

අනතුරුව මාගේ රථය තෙශාන්ත විසින් සරත් මහතා ගේ නිවසට ඇරලවන ලදී. තෙශාන්ත් ඉන් ඉක්බිතිව තොටුපොලට පාගමනින් පැමිනෙන විට  අප අපගේ ගමන සඳහා කයාක සියල්ලම සැකසීම අරඹා තිබුනි.  

 පලමුව  අප කණ්ඩායම නැවත සකස් කලෙමු. වසික-මයිත්‍රී, පසිඳු -ධම්මික,   හා තෙශාන්ත - මා සමග නැවත යුගල ගතවුනෙමු. අප කුලියට ගත් PVC  කයාක දෙක වසික-මයිත්‍රී  හා පසිඳු -ධම්මික  යුගල අතර බෙදී ගිය අතර ඉතිරි මාගේ ෆයිබර් කයාකය මමත් තෙශාන්තත්  ඉතිරි කර ගත්තෙමු.

ඒවන විට උදෑසන 10.00 පමන වී තිබෙන්නට ඇත. කයාක සියල්ල මහවැළි ගඟ අයිනේ වෙරලේ එකිනෙකට සමාන්තරව තබා ඇත. සියලු අඩු වැඩිය බර හා ගන්නා ඉඩ අනුව පැරණි චීන සම්ප්‍රදාය අනුව වෙන් කර ගත්තෙමු.

චිනා ලොව බලා

රක්ෂණ ක්ෂෙත්‍රයේ ; අවදානම් කළමනාකරණය පිළිබඳ මුල්ම නිදර්ශනය ලෙස දැක්වෙන්නේ අතීත චීන වෙළඳුන් තම භාන්ඩ නැව් ගත කිරීමේදී උපයෝගී කරගත් සරළ ක්‍රමවේදයයි.  

ඈත අතීතයේ  නාවික ක්ෂේත්‍රය මේ තරම් දියුනු  නොවූ යුගයක තම භාන්ඩ තොගය සම්පූර්ණයෙන්ම මුහුදු බත් නොවී රැක ගන්නට මෙම ක්‍රමවේදය අනුගමනය කරණ ලදී.

A ,B ,C , D  යනු නෞකා හතරක් වන අතර වෙළෙඳුන්ද  හතර දෙනෙකු සිටිනවා යැයි උපකල්පනය කරමු. ඔවුන් තම බඩු තොග ප්‍රවාහනය කරණ්නට නෞකා 4 ක් යොදා ගත්තා යැයි සිතමු.                                                            

එක්  එක් අය තමන්ගේ බඩු තොගය   එක් එක් නැවට පටවා ප්‍රවාහනය කිරීමේ යෙදෙන විට   එක් නැවක්  මුහුදු බත් වුවහොත් කවුරු හෝ  එක් වෙළෙන්දෙකුගේ සියළුම වත්කම්   විනාශවී යයි.                                                                    එනිසා එකල ඔවුන් කලේ ප්‍රථමයෙන්  එක් එක් වෙළෙන්දා තමන් සතු  මුළු භාන්ඩ ප්‍රමානය නෞකා  ගනනින් බෙදා කොටස් කර සියළුම නෞකා අතරෙ බදා හැරීමයි. ඉහත උදාහරණයට අනුව A නෞකාව සියළුම වෙළෙන්දුන් නියෝජනය වන පරිදි එක් එක් අයගේ භාන්ඩ ¼ කොටස් හතරකින් සැදුම් ලත් භන්ඩ තොගයකි.   එවිට එක් නැවක් අනතුරකට ලක් වුවහොත් එක් වෙළෙන්දෙකු හට; හානි වන්නේ තම තොගයෙන් ¼ ක් පමනි.

I Love You ටත් වඩා ලෝකයේ කියැවෙන වචන තුන Made in China 

මෙම සිද්ධාන්තයට අනුව අපද අපසතු කුඩා බඩු එකතුව බෙදා හදාගෙන කයාක මත තබා ගත්තෙමු. හොඳින් ඉර පායා වැස්සක සේයාවක් වත් අහසේ දක්නට නැත. පැහැදිලි අහස දසත පැතිරී ගොස්‍ය. 

 අප සිටි තැනට මීටර 200 ක් පමන පහලින් නිපෝන් පාලම  පෙනෙමින්‍ය. මෙම තොටුපොල  අසල ගඟේ පලල මීටර 100 ක් පමන වන්නට ඇතැයි මට සිතේ. ඈත වැළි තොටුපොලවල් සක්‍රීය වී ඇත. වැළි ගොඩ දැමීම නිසාදෝ ගඟ මුළුමනින්ම බොරවී ඇත. මේ වන විට අපගේ සියළුම බඩු භාහිරාදිය හොඳින් අසුරා කයාක් මත තබා ගැට ගසා අවසානය. 

 ආහාර පාන, වතුර බෝතල්, බෝයාව, ඇඳුම්, බිස්කට්, ලන්තෑරුම, භූමිතෙල්, විදුලි පන්දම්, දඩයම් පිහියා, ජීවිතාරක්ෂක කඹ, දූරකථන, දූරකථන බල ගැන්වුම්, කැමරා, Two Man Canopy (Tents) දෙකක්, ප්‍රථමධාර  එකතුවක් ආදී වශයෙන් මෙකී නොකී ගිණි පෙට්ටියේ සිගරට් පැකට්ටුවේ මධුවිතේ එය බොන කෝප්පෙ ආදී වශයෙන් බොහෝ දෑ කයාක තුනක් මත ගැට ගසා ඇත. 

මමත් තෙශාන්තත් පැදවූ කයකයේ Hatch තුනෙන් එකක්  තුල; දූරකථන, මුදල් පසුම්බි, මාගේ උපැස් යුවල, ඔරලෝසු වැනිදෑ Dry Bag එක අසුරා  ගබඩා කොට තිබුනි.

මේ ගමනට කිහිප වතවක්ම බාදා ඇතිවිය. ඇත්ත ඇති සැටියෙන් ගත හොත් කිහිප වතාවක් නොව බොහෝ වතාවක් බාධා ඇතිවිය. කිසිදු දිනෙක ගමන් කොට නොමැති ඉසව්වකට කිසිදු කිසිදු පලපුරුද්දක් නොමැති සිව් දෙනෙකු පෙරදැරි කරගෙන තීරණාත්මක ගමනකට මා කණ්ඩායම පොළඹවාලීමි.

 ප්‍රියන්ජන්ගේ දේශගුණික -කාලගුණික දත්ත වලට අනුව චන්ද්‍රිකා ඡයාරූප මත දිස්වූ තැඹිළි පැහැති ලපය; බෙංගාල බොක්ක දෙසින් අපරට තුලට කෙමෙන් කෙමෙන්  ඇතුළු වෙමින් පවතී. 

මේ අන් කිසිවක් නොව ටොන් ගනනක වැසි ලබාදීමට සමත්; වියලි කලාපය ගං වතුරකින් යට කිරීමට හැකියාවක් ඇති; වැව් බැමි,ජලාශ  වාන්දොරටු පුපුරුවා  හෙලා;  ලක්ෂ  සංඛයාත මිනිසුන් ප්‍රමානයකගේ උන්හිටිතැන් අහිමි කරවන්නට හැකි වැහි වළා කුළකි.

 ඔහු අපවෙත සියළු දත්ත සම්පාදනය කලේ  BBC  ජාලයෙන් උපුටා ගෙන්‍ය. ඔහුගේ මිතුරෙකුවූ වාරි ඉංජිනේරුවෙකුගේ අදහසට අනුව ඉදිරියේ තව දිනකින් නොවේනම් දෙකකින් ඇද හැලෙන මහා වරුසාවට ප්‍රථමයෙන් ජල දොරටු අරිණ්නට ඉඩ ඇත!

මම මේ සියල්ල මුදිතා ගුනභරිතව විඳ දරා ගැනීමට  උත්සාහ දරමින්‍ විය. උපන්ගෙයි කලබළ කාරයෙකු ලෙස  අපගේ පවුලේ සියළුදෙනා අතර නමක් දිනා ගත් මා  බොහෝ අසීරුවෙන් වුවද නිහඩව සිටියෙමි. එයට මාහට තිබුනු එකම පිටුවහල වූයේ; ජලයෙදී අතිවිය  හැකි ජීවිත තර්ජනයක් සම්බන්දයෙන් අප; අපට හැකි උපරිමයෙන් සිතා බලා තිබුනු බැවිනි. 

අපට මෙවන් ගමනක් යෑමට සිටිනා පිරිස ප්‍රමාණවත්ද? ඕනෑම වාතාවරණයක් යටතේ; පලපුරුදු යාත්‍රකයින් දෙදෙනෙක්ද, පිහිනුම් කරුවන් තිදෙනෙක්ද, කඳවුරු  බදින්නන් පස් දෙනෙකුද,  වන ශිල්පීන් තිදෙනෙකුද ජීවිතාරක්ෂකයින් තිදෙනෙකුද, කඳු නගින්නෙක්, ප්‍රථමාධාර කරුවන් දෙදෙනෙක් යන සුවිශේෂි හැකියාවන්ගෙන් පරිපූර්ණ කණ්ඩායමක් අප සතු විය.

 ඉතින් ඇයි අප බිය විය යුත්තෙ! එය අපට තරම් නොවේ. මේ සියල්ලටම වඩා අප ස්වභාව ධර්මයට දිවිහිමියෙන් ආදරය කරණ්නවුන්ය.  වැරදීමට ඉඩක් නොමැත. තවත් ඇත්තේ ගමන් ඇරඹීම පමනි!

ගමනේ යා!