142. අන් ඇකයේ සුවෙන් වෙසෙන මසිත උපන් මගෙ සිතුවිළි . . . . . . . . . 4

පේටන්ට් කංතෝරුවට යමින් ගමන් . . . . . . !

රෝදය තව දුරටත් සොයාගත යුතු හෝ සොයා ගැනීමට කාලය යෙදවිය යුතු දෙයක් නොවන බව ප්රකට කියමනක් වුවද; ලෝකය විසින් ප්රථම මෝටර රිය නිපදවූවා යැයි සම්මාන, පිළිගැනීම් පුද දෙන්නේ කාල් බෙන්ස්ට විනා මීට වසර 5000 කට පෙර රෝදය පිළිබඳව මූලික සිතුවිල්ල පහලවූ ගල් වැද්දාට, ඔහු තුල සිටි වඩුවාට නොවේ.

 කාල්බෙන්ස් නොව ටොයෝඩාද කිසිම විළිලැජ්ජාවක් නොමැතිව පසු කාලෙක කාගෙන්වත් අවසරයකින් තොරව හිතුමතේ පාවිච්චි කරණ්නේ ඒ නොදියුණු ගල් වැද්දාගේ නිර්මාණශීලීත්වයය.
 ඔබ නිකමට හිතුවාද එම අහිංසක ආදිමයා හට රෝදයේ පෙටන්ට් අයිතිය තිබුනානම් ඔහු අදවෙන කොට මොන තරම් ධනස්කන්ධයකට හිමිකම් කියා වි දැයි කියා?

එසේම පලමු නිර්මාණය ගුරු කොටගෙන නව නිපැයුම්, නව චින්තනයන්, නව යෙදවුම් සොයා ගැනීම්; වෙල්ක්රො පටියෙ, බෝල් පොයින්ට් පෑනේ සිට ව්යාග්රා පෙත්ත දක්වා නොනැවතී දිවෙන්නකි.

ම විසින් කලකට වරක් එළි දක්වන "අන් ඇකයේ සුවෙන් වෙසෙන මසිත උපන් මගෙ සිතුවිළි" ලිපි මාලාවද එවන්ම වූ අදහස් ගොන්නකි.

" ඔබ මට වඩා ලොකු දිය බිඳුවක් පමණි !" පොකුණ අමතා නෙළුම් පතක රැඳි දිය බිඳුව පැවසීය; යැයි මහගම සේකරයන් කියන්නට කලින් නෙලුම් කොල වල වතුර බිංදු වෙන අය දැක නොතිබේද?
එම නිර්මාණයේ පරම අයිතිය හිමි සේකරයන්ට පමණක්ද?
නෙළුම් පත හට, පිණි බිඳුවට, සොබා දහමට එහි පලුවක් කොටහක් නැතිනම් ඉරුවක වත් අයිතියක් නැතිද?

"අඩවන් වූ දෙනෙති ගලනා  . . . ." ගීතයේ අදහස බිහිවන තිඹිරි ගෙය පද රචකයාගේ  විඥ්ඥානය පමනක්මද? සමාධි පිළිමය, එය නිර්මාණය කල ගල් වඩුවා ඉන්නේ කොතැනකද?
මා සිතනා පරිදි "අඩවන්වූ දෙනෙතින් ගලනා . . . ."  ගීයේ පද මාලාවේ රැඳි ප්‍රථිභාවෙන් සැළකිය යුතු ප්‍රමාණයක් බිහි වන්නේ එම ගල් වඩුවා අතිනි!

අඩවන්වූ ගීතයේ මෙන්ම මෙහි  එන කොමෙන්ටු ගොන්නෙහි රැඳි යම් පරිකල්පණයක් වේ නම් එහි කතෲ භාවය මට මෙන්ම මුල් ලිපිය ලියූ සහෘදයාහටද හිමිවේ.

එසේම මාගේ සිත සියුම්ව පිරි මදින ලද මුල් පෝස්ටු ලියු සොහොයුරු සොහොයුරියනට හිස නමා ආචාරය කරමින් පිළිගන්වන්නම් "අන් ඇකයේ සුවෙන් වෙසෙන මසිත උපන් මගෙ සිතුවිළි . . . 4 "නම් වූ මගේ  අදහස් පොකුර!

*********************************************************************************************************************************
මගේ ලෝකය My World
http://magelokaya01.blogspot.com/  world
පටිසෝතගාමීව දස වසක්
1.

ප්‍රේමණීය රමනය තරම් රමණීය ලිපියකට යෙදූ පසු වදන.

Tuesday, July 31, 2018
http://magelokaya01.blogspot.com/2018/07/

රැජිනගේ රටේ මුසල දෙසැම්බරය , තනියෙන් ගැසූ රස්තියාදූ සමගින් ආයෙමත් රෝසී අක්කා

Thattayage KolamaSeptember 29, 2018 at 12:52 AM
අප අපගේ ලිවීම් තුල, කතා කිරීමේදී,කෙතරම් අචාරශීලී, සදාචාරාත්මක උවත්; මෙවන් සුන්දර කතා කියැවීමෙන් සිත තුල නිදිගත් රස මතක අවදි වීම හෝ නො එසේනම් සිත තුල නිහඬව අවදිවීමට අවකාශයක් සොයමින් වෙහෙසෙන හැඟීම් වලට අත් තටු ලැබීම අතිශයින්ම සාධාරණ කරුණකි.
 ඇත්තෙන්ම එය සුන්දර කථාවක්.
පුහුදුන් ඕනෑම පිරිමියකු විඳීමට පෙරුම් පුරණ අත්දැකීමක්.ඒ සුන්දර අත්දැකීම මස් කඩයක් නොකල ඔබගේ ලිවීමද මම බෙහෙවින් අගය කරමි.
ගැරෙජ් බාස්ලා එන්ජිමක් ගැලවූ විට අත කටේ සහ එකී නොකී මෙකී සියළු අවයව වල මජං පෙරාගත්තද ශල්‍ය වෛද්යවරයෙකු හදවතේ සැත්කමක් කරණ්නේ ඇඟ පුරා ලේ පෙරා ගෙන නොවේ.
 කලා කෘථියකින් මතුවන රස භාවයන් යනු දෙකේ දෙකේ පොල්ලකින් ඔළුවට ගැසීමක් නොව කුරුලු පිහාටුවකින් යටි පතුල කිති කැවීමක් වූ තරමට එය වඩාත් සුන්දර වේ.
පොල් අතු වලින් වටකල ගනිකා නිවසක ඇතුලත රහසේ නරඹා කෙරෙණ විස්තරයකට වඩා වටිනා කමක් චැටර්ලි ආර්යාවගේ පෙම්වතාට හිමිවන්නේ එසේ හෙයිනි.

ඔබ රසවිඳ ඇතිද සමන් ජයනාත් ජිනදාස ගයන "බිසරු ලියන් . . ." ගීතය?

https://www.youtube.com/watch?v=jywEIxuCKpw

 මේ ගීතය පුරාවට ශෘංගාරය දෙගොඩ තලා යන බවක් මා හට දැනුනා!
අවාසනාවකට එහි ගීත රචකයා මාහට සඳහන් කල නොහැකි වුවත් (පසුව හොයාගත්තා - බන්ධුල නානායකාරවසම්) එම ගීතය තුල එහි වචන වලට වඩා වැඩි දුරකට ශ්රාවකයා රැගෙන යන; ගායකයාගේ හඬ පෞර්ෂය බේද බින්න නොකරණ අතිශය ලගන්නා සුලු මියැසි රටාවක් මැවූ නවරත්න ගමගේද එම ගීතයේ වචන ඇමුණූ රසවතා සේම ගීතය එම තැනට පත් කරලීමට අනර්ඝ උර දීමක් සිදුකොට තිබේ.

එම ගීතය පුරා විචිත්‍ර වූ අත් දැකීම "පැදුර එලන් බලා සිටිමි!" කියනවාට වඩා අතිශය සියුම් ලෙස ශ්‍රාවකයාගේ රස නහර පුබුදුවා ලයි.

රූකාන්තගේ "රේණු රේණු . . .' ගීතය? එඩ්වඩ්ගේ "මුව මුක්තා ලතා . . ." කිත්සිරි ජයසේකරගේ "මී පැනි රහසක් . . ."පණ්ඩිත් අමරදේවයන්ගේ "කුමරියක . . ." මේ සෑම ගීතයක්ම සදාතන කලා කෘථි ගනයට වැටෙන්නේ මෙනිසාය.

වරක් ලන්ඩන් නුවර ඇල්බට් ශාලාවේ පැවති ගීත ප්රසංගයකට මොහමඩ් රෆි; මාගේ ආදරණීය ගායකයා සහභාගීවී ක්රිෂ්ණා මුකර්ජී සමග ගීතයක් ගායනා කරණවා. ගීතය "සව් සාල පෙහෙලේ . . "! ඔබ යූ ටියුබයෙන් රස විඳින්න රෆි ගේ ආදරණීය හඬින් ක්‍රිෂ්ණා  මුකර්ජීව ගීතය තුලින් අමතන හැටි.

https://www.youtube.com/watch?v=uv7jC38YK28

හිංඳි නොතේරුනද එම හඬේ ඇති ලයාන්විත බව අපව මොහොතකට ආදරණීයයන්, පෙම්වතුන් බවට හරවනවා.
 ලිවීමක්, ගැයීමක්,නාද සංකළණයක් යනු සරම ඔසවා පෙන්නීමක් නොවේ. එය අතිශයින් සුන්දර හැඟීම් ජනනය කරවන එකක් විය යුතුය.
අකුරු දැන ගත්තාට වචන තනන්න බැරිය. වචන දැනගත් පලියට වැකි ලියන්නට බැරිය. වැකි ලියන්නට හැකිවූ පමණින් රචනා ලියන්නට නොහැක. රචනා ලියූ පමණින් ඒවා කියවන්නට හැකි ඒවා බවට පත් කිරීම ඊටත් එහා ගිය කටයුත්තකි.

වචන පමනක් දැන ලියන කවිද,පබදන ගීතද කලින් කලට විවිධ මාධ්‍ය තුල සැරිසරණු ලබයි. "
රම්බරි කියපන් නුඹෙ නොම්මරේ . ." බිහිවන්නේ මේ තත්වයන් තුලය. ඔබ ඊට බොහෝ ඉහලින් සුනදර ශෘංගාරය අප සමග බෙදා හදා ගනියි.

එකම එක දෙයක්! ඔබගේ ලිවීම මා සිත තුල දෙවරක් ඊර්ෂ්යාව ජනිත කලේය!
වරක් ලිවීමටය අනෙක අත්දැකීමටය!

*********************************************************************************************************************************
2.

ස්වකීය සුජාත පුතණුවන් ගැන  එකෙන්ම ආඩම්බර ඔරිජිනල්ම තාත්තා

Friday, October 26, 2018
http://magelokaya01.blogspot.com/2019/03/

අනුරාධපුරේ ස්වේච්ඡ සේවය , පුරාවිද්යා මහත්තයා , අභයගිරිපුරාවිද්යා කැණීම්, බසවක්කුලම වැව අසල ඉංග්රීසි පන්ති සමග ආයෙමත් තාත්තා

Thattayage KolamaOctober 28, 2018 at 2:55 PM
අතිශය සුන්දර ලිපියක්.
නමුත් එහි කිසියම් හදිසියේ ලියූ බවක් පෙනුනා. ඒ; මා එම ලිපිය කියැවූ හදිසිය නිසාදැයි විටෙක මට සිතේ.
ඔය ඔබගේ පියාගේ පරම්පරාවේ අයගේ සාමාන්ය තත්වයක්.
අපේ ගේ වටේම කුඹුරු. ඒවායේ කුඹුරු කැපෙන කාලයට මම මගේ කොල්ලාවත් ඔය විදියටම යැව්වා ගොයම් අදින්න. මහේල ජයවර්ධන පෙදුරුතුඩුවෙන් Trail එක පටන් ගන්නකොට කොල්ලාව අතට සල්ලි දීලා මම යැව්වා.
එයා මෙරටින් යන දවසේත් මම දුන්නු අවසාන අවවාදය වූයේ;
"දවසකට එක මිනිහෙකුටහෝ උදව්වක් කරණ ලෙස!".

ඔබ සැබවින්ම සතුටු වියයුතුයි, ආඩම්බර විය යුතුයි එවන් පියෙකු ලැබුනාට!

දරුවන් යනු තමාගේ දුවා දරුවන් පමනක් නොව සියල්ලන්ම යැයි සිතා කටයුතු කිරීම තරම් ආශිර්වාදයක් තම දරුවන් හට පියෙකුට ලබා දීමට නොහැකිය.
කලකට පෙර මා සේවය කලා කේරළ ජාතික මහත්මයෙකු වෙත. ඔහුගේ පියා නිරණ්තරයෙන් ඔහුට පැවසූ කියමනක් ඔහු මාවෙත පැවසූවා.

"පුතා! ඔබ අන් දරුවන් රැක බලා ගන්න. දෙවියන් ඔබේ දරුවන් බලා ගනු ඇත . . . . . . !"

මෙය හුදෙක් ආගමික මිත්යා විශ්වාසයක් ලෙස කෙනෙකුට බැහැර කල හැකි වුවත් සමාජමය වශයෙන් කිසිවෙකුට එහි දොසක් දැකිය හැකිවේද? තම දරුවා අවට සිටින අනෙකුත් දරුවන් හට යහ මගක යන්නේ නම් තම දරුවාහට ඉන් එපිට මගක් වෙතට යන්නට ඇති ඉඩ ප්රස්ථාව කෙතරම් අවම වනවාද?

මීට කලකට පෙර පැවති සමාජය තුල වැඩිහිටියෙකු හට ඕනෑම දරුවෙකු හට අවවාදකිරීමේ හැකියාවක්, උවමනාවක්, අවශ්යතාවයක් මෙන්ම අවස්ථාවක් , ඉඩ ප්රස්ථාවක්, සමාජමය ඉඩකඩක්,යුතුකමක්, වගකීමක් තිබුනි.
එවන් සමාජයක් තුල දරුවා වඩාත් සුරක්ෂිත විය.
එයට ඇවැසි ඉඩ කඩ නිර්මාණය වන්නේ පරාර්ථකාමී සමජයක් තුල.

ඔබගේ පියා එවන් පරාර්ථකාමී සමාජයක කොටස් කරුවෙක්!

එවන් සමාජයකට ඔබව නිර්ලෝභීව අවතීර්ණ කිරීම, විවෘථ කිරීම එක් අතකින් හොඳ ආයෝජනයක්.
ඔබගේ පියතුමා අද; ඔබ ගැන සිතමින් කම්පාවට පත් නොවී හාන්සි පුටුවකට වී කෝපි කෝප්පයක් , තේ කෝප්පයක් තොලගාමින් සැහැල්ලුවෙන් සිටින්නේ නම් ඒ මීට කලකට පෙර කල ආයෝජනයේ ප්රථිලාභ අත්විඳිමින්ය.

අප අපගේ දරුවන් පෙල ගැස්විය යුත්තේ හුදෙක් "පොරවල්" කිරීමට නොව අභිමානවත් මිනිසෙකු කිරීමටය! වරක් එක් සමාජ විශ්ලේශකයෙකු කියා තිබුනු දෙයක් මා මීට පෙරද එක් අවස්ථාවකදී උපුටා දැක්වූවා මතකය. "අප උත්සාහ ගත යුත්තේ හොඳ දරුවන් සෑදීමට නොව හොඳ දෙමව්පියන් බිහි කිරීමටය. මන්ද පසුගිය කාලය පුරාවට අප වෙහෙස වී ඇත්තේ අපගේ දරුවන් වෙනුවෙන් විනා අපගේ දෙමව්පියන් වෙනුවෙන් නොවේ!" මේ ඒ කියමනයි.
අප; අපගේ දෙමව්පියන්ගේ අවශ්යතා දෙස බැලීම කල්තබා දරුවන්ගේ ඕනෑ එපාකම් පසුපස ලුහු බඳිමින් වී ඇත. මෙනිසාම අප කිසිවිටෙකත් හොඳ දරුවන් නොවේ. එහෙත් අප ඉඳුරාම හොඳ දෙමව්පියන් වී ඇත.
මෙනිසාම අප ඉතාමත් තරග කාරී ලෙසම අපගේ දරුවන් ඔවුන් ජීවත් වන සමාජය තුල වඩාත් ඉහල ස්ථරයකට ඔසවා තබන්නට යන්ත දරණ්නෙමු. එම සිතුවිල්ලම "පරාර්ථකාමී සමාජයක්" වෙතින් අප ඉවතට ඇදදමා අවසන්ය.


වරක් ස්වාධීන රූපවාහිණියේ සංවාදයකට සහභාගී වූ නැසීගිය නන්දදාස කෝදාගොඩ මහතා කීවේ අප අපේ දරුවන් දොස්තරලාම කරණ්න වෙහෙස නොගත යුතු බවයි. මන්ද කොන්දොස්තරලාද සමාජයේ කොටස් කරුවන් හා සමාජයට අත්යාව්ශ්ය කාර්යය භාරයක් කරණා කොටසක් බවයි. එවිට එය අසා සිටි ප්රෙක්ශකයෙකු; මැදිරියට සජීවීව සම්බන්ධවී පැවසූවේ;
"මහාචාර්ය තුමන්ලාගේ දරුවන් දොස්තරලා කරලා අපේ දරුවන් කොන්දොස්තරලා කරණ්නද කියන්නේ?' කියාය.
 කතාවේ ගත යුත්තක්ද ඇත. කිසිදු දොස්තරවරයෙකු තබා හෙදයෙකුවත් තම දරුවා කොන්දොස්තරවරයෙකු කිරීමට අත් පොත් තබාවියැයි කියා ඔබ සිතනවාද !?

මෙවන් තරගකාරී සමාජයක් තුල දරුවාව පරාර්ථකාමී කුලකයක අවයවයක් කිරීමට හිත හදා ගැනීමම ප්‍රශංසනීය ය.
 මන්ද වල් වැදුනු ථූප ගොඩ දාන කල් කරණවා නම් කරණ්න වැඩ ඕනෑ තරම් ලෝකේ රටේ තියෙන බව ඔබගේ පියා ඉන්තීරුවෙන්ම දන්නා බැවිනි.

"අත් වැඩ පර වැඩ සමව සිතන්නේ . . !" කියන්නේ මෙවන් මිනිසුන් පිළිබඳවය.

හැමදාම වගේම තවත් දෙයක් කින්නට ඇත.

මා කිසියම් තැනක ලියා ඇති;
මගේ මතකය නිවැරදිනම් පොළොන්නරුවට බයිසිකලෙන් ගිය ගමන ගැන ලියැවුනු ලිපියේ;  මා ලංකාවේ ගතකොට වඩාත්ම සුනදර සැඳෑවක් තවමත් මතකයේ ඇත! ඒ බසවක්කුළම වැව් කණ්ඩිය මතය යනුවෙන්!
 ඒත් එය ඔබ ගතකල සැඳෑවන් තරම්ම සුන්දර නොවන්නට ඇත.

ගීපොතත් මීවිතත් රැඳුනද සුන්දරියක අවට නොරැඳුන බැවිනි.

අහා! එය මොනතරම් සුන්දර මොහොතක් වන්නට ඇතිද!?

*********************************************************************************************************************************
3.

Friday, March 22, 2019
http://magelokaya01.blogspot.com/2019/03/
යක්කු බැදගෙන වැඩ ගැනීම සහ යක්කුන්ට කුක්කු පෙවීම.

Thattayage KolamaMarch 23, 2019 at 3:47 PM
අහා! සුපිරි !!
මෙන්න කතන්දර!
මම හැමදාම කියනවා වගේ ෆෝ වීල් ඩ්රයිව් එකක් කියන්නේ මොන්ටෙරෝ එකකට නැතිනම් ප්රාඩෝ ඒකකට, නිසාන් පැට්රෝල් එකකටම පමනක් නොවෙයි. BJ40 කුත් හොඳම ෆෝවීල් ඩ්රයිව් එකක්.
අපේ මිනිස්සුන්ගේ පමනක් නොවේ මෙවා වල නිශ්පාදකයින් පවා මිනිස්සුන්ව ගොනාට අන්දලා කියලත් වෙලාවකට හිතෙනවා. මම එහෙම කියන්න හේතුව මට ලියාගන්න පුළුවන් වෙයිද මන්දා. ට්‍රයි කරලා බලන්නම්.

බොහෝ දෙනා වාහනයක් පාවිච්චි කරණ්නේ ඕනමන්ට් එකක් විදියට වගේම ප්රෙස්ටීජ් එකක් විදියට. නැතිනම් ප්රාඩෝ තියෙන උන් ඒක විකුණලා  V8 ලෑන්ඩ් කෲසර් ගන්න එකේ කිසිම තාර්කික බවක් නෑ උන් පා විච්චි කරණ විදියට!
ඇතුලෙ වාඩි වෙලා කොළඹ ශොපින් යන්න මොකටද ඔය තරම් සොෆිස්ටිකේටඩ් වාහන ගන්නේ. නමුත් අපේ එවුන්ගේ (සහ මේ විදියට හිතන පතන වෙනත් රටවලත් ඉන්නා) සීනි බෝල ෆෝ වීල් ලවර්ස්ලාට ගැලපෙන්න එවනවා එකසිය ගානට රගඩ් වාහනයක් තොරොම්බල් කරත්තයක් වගේ සරසලා!
හැබැයි මාව ලඟින්ම ඇසුරු කරණ තෙශාලා වගේ එවුන් මට කියන්නෙත් "උඹේ ෆෝවිල් අර කාගෙද මොකද්ද එක වගේ ප්රයෝජනයක් නෑ!" කියලයි.
ඒකට හේතුව මම මඩ වලවල් හොයා නොයෑම!,
හැකි හැම විටකදීම වාහනයට අවම හානියක් එන ලෙස පැදවීම!!,
අනවශ්ය එක්ස්පරිමන්ට් සඳහා අහිංසක මාගේ දුප්පත් වාහනය නොයෙදීම!!!
වගේ කරුණු කාරණා නිසාය.
ඇත්තෙන්ම මාහට වෝටර් පෲෆ් ඔරලෝසුවක් ලැබුනු පමනින් ඒක බැඳගෙන නාන්න යන පුරුද්දක් මාහට නැත.
එහෙත් ඩයිවින් වොච් එකක් තිබුනොත් කිමිඳීම සඳහා මා භාවිතා කරාවි.
හැකි හැම විටෙක දීම යන්ත්රයේ අවම හැකියාව උපරිමයෙන්ද උපරිම හැකියාව අවමයෙන්ද භාවිතා කිරීම මාගේ ක්රම වේදයයි.
නමුත් ඒ කියන්නේ කොළඹ ඉඳන් ගිය ෆෝ වීල් වාහනේ පැත්තක තියලා තිස්සෙන් බොලේරෝ එකක නැගීලා යාල යනවා වගේ හිඟන වැඩ වලට නම් නොවේ.

කැබිලිත්තේ යන එක ගැන මමත් දෙවරක් හිතන කාරණයක්. එයට හේතුව මා සතු 28ශ්‍රී  අවුරුදු 30 ක් පරණ වාහනය ආපසු ගෙදර ඇවිත් පුණරුත්ථාපනය කරණ්නට යන වියදම දරා ගැනීමට අපහසු වීම.
එහෙත් කිසියම් ජාතික වශයෙන් හෝ පෞද්ගලික වශයෙන් යම් කැපවීමක් මැදිහත්වීමක් කරණ්නට ඇවැසි මොහොතක මෙවා යක්කුම තමයි මිණිසුන් විසින් දුකට පත් මිනිසුන්ගේ සුභ සාධනය වෙනුවෙන් පදවන , මෙහෙයවන.

හැබැයි ඒ අර සුදු ටෙනිස් ෂෝර්ට්ස්, යොනෙක්ස් ටීෂර්ට් ඇඳන් සන්ග්ලාස් දාගෙන ගංවතුර කාලෙට, නාය යන කාලෙට එලියට බැහැලා අනතුරට පත් වූවන් භිය ගන්වමින් මුසපත් කරමින් තම තමන්ගේ ෆෝ වීල් ඩ්රයිව් ක්ලබ් වල ප්රොපගැන්ඩා කරණ මීඩියා ෂෝ කාරයෝ විදියට නොවෙයි.
විටක් කාරිය හප හප; පාන් කෑල්ල් කහට එකේ පොඟවන් කාගෙන ගේම ගහන සමාජයේම කොටසක් විදියට!

**********************************************************************************************************************************

http://kadadasikole.blogspot.com/
කඩදාසි කොලේ
https://kadadasikole.blogspot.com/2019/05/213-17.html
4.

මූන අවුල් උනාට හදවත ලස්සන ඇති!

Tuesday, March 26, 2019
210. සුහදිනියේ - 14 | සොරකමක් ; ක්ෂණික තීරණයක්, මධුලිකා කබලෙන් ලිපට වැටෙයිද?

Thattayage KolamaMarch 30, 2019 at 8:02 AM
මට මේ වෙලාවේ මතකයට එන ජගත් පූජිත කතාවක් වේ.
ඒ අනෙකක් නොව "වැළි කතරක අතරමංව" ය!

එහි ප්ලොට් එක මෙසේය. වැළි කතරක අතර මං වූ මිනිසෙක් ගල් ගුහාවකට ගෙවදී. ඒ ආරක්ෂාව පතාය. එහෙත් රාත්‍රියේ එය තුලට පැමිණෙන්නේ එම ස්වභාවික නිවස්නයේ නියම උරුමක්කාරියය. ඒ අන් කිසිවෙකුත් නොව රුදුරු බිළාලයෙකි. (ජගුවරයෙකු වැනි! ) එහෙත් මෙම මෘගයා මිනිසාව කා නොදමයි. අනතුරක් නොකරයි. මන්ද ඇයද ඔහු මෙන්ම වැළිකතරේ අතරමංව හුදෙකලාව විසින් දැඩිලෙස පෙලීමකට පත්ව ඇති
හෙයින්‍ ය.
මෙය අභව්‍ය කතාවක්සේ හැඟෙන්නේ එවන් අවස්ථාවකට පත්වන තුරුය.

මධුළිකා; තීක්ෂණ පිළිඳව මොන තරම් කරුණු දැන ගත්තද, ඔහු පිළිබඳව පැහැදීමක් තිබුනද නැතුව වුවද තම පැවැත්ම වෙනුවෙන් එවන් තීරණයකට එළඹිම අස්වාභාවික කරුණක් නොවන්නේය.
විශේෂයෙන් ආදරය, රැකවරණය වැනි කාරණාවලදී කාන්තාවක් බොහෝවිට තමා මෝඩ වෙමින් බව දැන දැනත් තීන්දු තීරණ වලට එළඹේ. තීක්ෂණ; චාපා සමග ගත කරණ ජීවිතය පිළිබඳව දැන දැන වුවත් මධුළිකා ඔහු හා විවාහ වන්නට තීරණය කරණ්නෙ "ඔහු සමග තමා ආරක්ෂිතය!" යන නිගමනය මතද නොඑසේනම් "ඔහු එයාට එහෙම කලාට මට එහෙම කරණ එකක් නෑ!" , "දැං ඔහොම උනාට බැන්දාම පිරිමි හොඳ වෙනවා!" වැනි ප්‍රපංචයක් මත සිට ගෙන දෝ යි කියා සිතා ගැනීමට මධුලිකා කතා කරණවා මදිය!
කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් රනිල්ට; මෛත්‍රී සමග ආණ්ඩුව කරණවා හැරුණු විට වෙන යම් විකල්පයක් නැතිවා මෙන්ම මධුළිකාටද ගන්නට වෙනත් තීන්ඳුවක් තීරණයක් නොමැත.
හදා ගන්නට මිනිස්සු ගන්න එක කෙසේ වෙතත් හදා ගන්න වාහන කටු හන්න එක ගැන නම් මා හොඳාකාරවම දනිමි !

එයට සැබෑ ආදරයක් මෙන්ම අවශ්‍යතාවයක් ඇවැසිය!

මමද එවන් ව්‍යාපෘථියකට අත ගාසා සිටිමි. ඒ පිළිබඳව ලියන්නට කල් වැඩිය!

**********************************************************************************************************************************

5.

අධ්‍යක්ෂකට ඕනෑ හැටියට වෙස් ගැන්වූවාට 

 අපි දකින්න කැමති විදියකුත් තියෙනවා !

https://kadadasikole.blogspot.com/2019/04/212-16.html

Tuesday, April 2, 2019
212. සුහදිනියේ - 16 | ඝාතන තැතක් ? මිනීමරුවන් නිදැල්ලේ

ThattayagekolamaApril 5, 2019 at 4:17 PM
කතාවක් ගමන් කලයුතු මග තීරනය කරණ්නේ කවුරුන්ද?

මෙයට නොයෙක් ආකාරයේ මතවාද ඉදිරිපත්වේවි. නමුත් පිළිගත් මතය වන්නේ එය කතෘ සතු අයිතිවාසිකමක් ලෙසටයි.
ඔව් අයිතිවාසිකම ඔහු හෝ ඇය සතුයි. එයට කිසිවෙකුට අභියෝග කල නොහැකියි. එහෙත් වගකීම, යුතුකම සදාචාරය කියන දෙයින් ඔහුට හෝ ඇයට ගැලවීමට නොහැකියි.

ඒ අනුව ගත් කල කතා වක ගමන් මග තීරණය කිරීමේ අයිතිවාසි කමක් පාඨකයින් හටද යම් පමනකට හිමි වේ. මන්ද ඔවුන් කතාවක් පසු පස ලුහුබඳින්නේ හෝ ගමන් කරණ්නේ දිනෙන් දින එම ගමන් මග තම තමන්ගේ සිත් සතන් වලට ගැලපෙන අයුරකින් පෙල ගැසෙන නිසාමමයි.

කතෘ විසින් පාඨකයින්ගේ කල්පිත කතාව, ගමන් මග කිසියම් අපගමනයකට ලක් කොට වෙනයම් මගකට තම කතාව නො එසේනම් නිර්මානය ගෙන යන්නේ නම් එය පාඨකයින්ගේ විශ්වසණීයත්වයට, හැඟීම් දැනීම් වලට හානි නොවන අයුරින් ඉටු කිරීමේ සදාචාරාත්මක වගකීමක් ඔහුට හෝ ඇයට ඇත.

ඔබ නරඹා තිබේද රාජේෂ් ඛණ්නා හා ශර්මිලා තාගෝර් රඟන "ආරාධනා" චිත්‍ර පටය. ශර්මිලා තාගෝර් දුම්රියක ගමන් ගනිමින් කවුළුවකින් පිටත නරඹමින් සිටියි. රාජේශ් ඛණ්නා විවෘථ ජීප් රියක නැගී ගමන් කරයි.

චිත්‍රපටය ඇරඹෙන්නේ දුම් රියෙ හුමාල පිස්ටනයට හාර්මනයිස් වෙන්නට එස් ඩී බර්මන් ගේ විචිත්‍ර තනුවකට "මෙරෙ සපුනෙකි . . .//" ගීතය ගයමිනි.
එතනින් ප්‍රේක්ෂකයින්ගේ හදවත් තුල රෝපණය කරණ සුන්දර ප්‍රේමයක බිජුවට ඵල දරණ්නේ උතුරු ඉන්දියාවේ හිමෙන් වැසීගිය කඳු පාමුල "කොර කාගස්තා යෙ මන් මෙරා. .//" ගීතය ගැයීමත් සමගය.

https://www.youtube.com/watch?v=ql1-jjEPErw

Lyrics	Translation
Kora kagaz tha yeh man mera	My heart was like a blank paper
Likh liya naam ispe tera	I wrote your name on it
Kora kagaz tha yeh man mera	My heart was like a blank paper
Likh liya naam ispe tera	I wrote your name on it
Soona aangan tha jeevan mera	My life was like an empty courtyard
Bas gaya pyar is mein tera	Your love has now settled in it
Toot na jaye sapne main darta hoon	I fear that my dreams might break
Nis din sapno mein dekha karta hoon	I see you everyday in my dreams
Toot na jaye sapne main darta hoon	I fear that my dreams might break
Nis din sapno mein dekha karta hoon	I see you everyday in my dreams
Naina kajrare, matware yeh ishare	These kohl filled eyes, these intoxicating glances
Khali darpan tha yeh man mera	My heart was like an empty mirror
Rach gaya roop is mein tera	In which your beauty has manifested
Kora kagaz tha yeh man mera	My heart was like a blank paper
Likh liya naam ispe tera	I wrote your name on it
Chain ganvaya maine nindiya ganvayi	I lost my peace and my sleep
Sari sari raat jaagun doon main duhaai	All night long, I stay up praying
Chain ganvaya maine nindiya ganvayi	I lost my peace and my sleep
Sari sari raat jaagun doon main duhaai	All night long, I stay up praying
Kahoon kya main aage, neha laage, jee na laage	What else can I say, I'm in love
Koi dushman tha yeh man mera	My heart was like an enemy
Ban gaya meet jaake tera	It became a friend to you
Kora kagaz tha yeh man mera	My heart was like a blank paper
Likh liya naam ispe tera	I wrote your name on it
Baaghon mein phoolon ke khilne se pehle	Before flowers bloom in the gardens
Tere mere naino ke milne se pehle	Before our eyes saw each other
Baaghon mein phoolon ke khilne se pehle	Before flowers bloom in the gardens
Tere mere naino ke milne se pehle	Before our eyes saw each other
Kahan thi yeh baatein, mulaqatein, aisi raatein	These talks, meetings, nights were not there
Toota taara tha yeh man mera	My heart was like a broken star
Ban gaya chand hoke tera	It became your moon
Kora kagaz tha yeh man mera	My heart was like a blank paper
Likh liya naam ispe tera	I wrote your name on it
3

ඉන් පසු ප්‍රෙක්ෂකයාහට නුරාව දනවන්නේ "රූපුසෙරා මස්ථානා . .//" සමගය . (මට මේ ගීත ඇසෙනා හටි විනා මා දන්න අණ්ඩර හිංදියක් නොමැත)

මෙසේ ප්‍රෙක්ෂකයා රාජේෂ් හා ශර්මිලා සමග මුළු හදවතින්ම ප්‍රේමයේ සුන්දර ස්වප්නයක ගිලී කිමිදී සිටිනා විට අධ්‍යක්ෂක අර ප්‍රේමණීය තරුණයාව අත්තනෝමතික ලෙස මරා දමයි!
කෙල්ලව මහ මගට ඇද දමයි!
කතාව ඔහුගේ බැවින් කිසිවෙකු ඔහුට අභියෝග නොකරණ බව සැබෑය. එහෙත් එතෙක් ප්‍රේමයෙන් මුසපත්ව ඔහුගේ සැලෝලයිඩ් ප්‍රේමයේ සුන්දරතා රසවිඳි ප්‍රේක්ෂකයින් බලා පොරොත්තු වන්නේ මෙවන් අකල් මරණයක්ද?

එය පෝය දාට සිල්ගත් උවැසි උවැසියනට අනිත්‍යය මෙනෙහි කරණ්නට පංසලක් පංසලක් ගානේ පෙන්වීමට නිපදවූ "අංගිලිමාල","සිරි පතුල", "අජාසත්ත" මොඩලයේ චිත්‍ර පටයක් නම් එහි අභිමතාර්ථයන් නිවැරදිව අඩු නැතිව ඉෂ්ඨ සිද්ධ වී ඇත.

ඔබ දන්නවා නොවෙද බිත්තියක පෝස්ටරයක රූමත් යුවතියක් නෝසේනම් තරුණයකු දුටු විට ඔහුගේ හො ඇයගේ ආකර්ශණීය රූපය විනාශ වන අයුරින් එක් දතක් කළු කිරීම, කණ්නාදි කූට්ටමක් පැළඳ වීම, දෙනෙතේ කළු ඉංගිරියාව ඉරා ඉවත්කිරීම වැනි කටයුතු කරණ අප අතර සිටින අසාමාන්‍ය පුද්ගලයින් හට මානසික අභාධයක් තිබෙන බව?

මෙම චිත්‍ර පටයේ අධ්‍යක්ෂක වරයාද එවන්ම මනෝ භාවයකින් සිටිනට ඇතැයි මා විශ්වාස කරමි. මේ කියන්නේ "සබ්බේ පෘථග්ජනා උම්මත්තකා" හෙවත් "අපි හැමෝම මඥ්ඥං" කියන එක නම් නොවෙයි. ඊට වඩා බරපතල තත්වයක්!

ඔබ දන්නවාද විජය කුමාරතුංග හට වෙඩි තබන්නට පැමිනි එක් අයෙකු විජේට වෙඩි තබද්දී අනෙකා මුරගා ඇත්තේ "මූනටම තියපං !" කියාය.
මේ සියල්ලෝම "ආරාධනා" පොරවල්ය!

මේ නයින් ගත් කල මදුළිකාව හිමිවිය යුත්තේ කාහටදැයි තීරණය කිරීමේ සාධාරන අයිතියක් මෙය කියවන් දනන් හටද යම් පමනකට ඇති බව කතු තුමියට යම් පමණකට හෝ තේරුම් යනවා ඇතැයි මා සිතමි.

"කවුරු කීවත් ඒක එහෙම තමයි!" කියා මුරණ්ඩු වන්නට ඔබට අයිතියක් ඇත.
එහෙත් එසේ මුරණ්ඩුව චරිත මෙහෙයවමින් ලියන කතාව ලිවිය යුත්තේ පිටු 160 මොනිටර් ඇක්සයිස් පොතක විනා සයිබර් අවකාශයේ නොවන බව මා යෝජනා කරමි! මන්ද මධුළිකා, තීක්ෂණ, විරංග මෙය කියවන අපි විසින් බෙදා වෙනස් කරගෙන හමාර බැවින්ය!

මේ ආන්ඩුවට ඡන්දෙ දුන් අය හොරු අල්ලා හිරේ විලංගුවේ දමා යුක්තිය ඉෂ්ඨ සිද්ධ කරණා තුරු බලා හිටියා මෙන්ම මධුළිකාට සාධාරණයක් සිදුවෙන අයුරු අප අවධානයෙන් සින්නෙමු.
ඒ වගේම මේ කන කට්ටේ හටියට තීක්ෂණටද සාධාරණයක් ඉටුකර දීමට ඔබගේ මැදිහත්වීම අප ගෞරවයෙන් අපේක්ෂා කරණ්නෙමු!

මෙය ප්‍රථික්ෂේප කිරීමේ පූර්ණ අයිතියක් ඔබට ඇත. මෙය විවාදයට සංවාදයට, විසංවාදයට විවෘථය! තතු දත්තෝ මා නිවැරදි කරත්වා!

ලිඛිතාApril 7, 2019 at 8:19 AM
කතාවක ගලායාමට ප්‍රේක්ෂකයන් දක්වන ප්‍රතිචාර බලපාන්නේ සයිබර් අවකාශයේ වෙන්නත් ඇති. එතැනදී මම ඔබේ තර්ජනය පිලිගන්නවා. මොකද මම මේ කතාව ලියා තබාගෙන කොටසින් කොටස නොදාන කෙනෙක් නිසා. නමුත් කතාවක් ලියා අවසන් කල කෙනෙක්ට නම් මේ තර්ජනය වලංගු නොවෙන්නත් පුලුවන් නේද?

සමහර වෙලාවට මගේ කලින් ලියපු කතාවක්වත් බැරිවෙලා කියෝලාද මන්දා මෙහෙම හිතුනේ.

ඔබ කියන විදියට , කරුමෙට වගේ ඔය කියන චිත්‍රපටයේ මංගල දර්ශනය කෙලින්ම ප්‍රේක්ෂකයාට ලබාදුන්නා නම්, අන්තිම කොටස වගේ යනකොට මිනිස්සු හෝල් එක දෙක කරලා ඩිරෙක්ටර්ට පිහියෙනුත් අනින්න තිබ්බා. ඔව් ඒකනේ ෆිල්ම් එකේ ගැම්ම එක අතකට.

අනිත් එක, එහෙම ඛේදවාචකයක් උනේ නැතුව කොහොමද හිට් වෙන්නෙ? දැන් බලන්න " ඒක් පූල් දෝ මාලි" එකේ ඒ අංකල් අරෙහෙම අතුරුදහන් උනේ නැතිනම් අර වගේ හොටු පෙරෙන අවසානයක් දීලා මිනිස්සු ටික ගෙදර යවන්න බෑනෙ!

කන කට්ටේ හැටියට නම් මොකක් හරි දෙයක් තීක්ෂණට ඉතුරු කරන්න බලන්නම්. රට යන විදියට නොගිහින් කොහොමද ?

දැනටමත් විරංගට අසාධාරණයක් කලොත් අඟල් දෙකක් විතර බස්සන්න බලාගෙන ගීතිකා ඉන්නවා. තට්ට මහතා තීක්ෂණව ඉස්සර කරගෙන පිටිපස්සෙන් අර කියාපු තුවක්කුවක් මානගෙන. අනේ ඉතින් මම කොහොමද මේක ලියන්නේ?

බොහොම ස්තූතියි දීර්ඝ කොමෙන්ට් එකට. තව ලියන්න දේවල් ඇත. පරිස්සමෙන් කියෙව්වාටත් ස්තූතියි

6.

ඇය ඔහුගේ ආදරය පිළිගත්තානම් චිත්‍රපටිය තැනෙන්නේ නැත!

ThattayagekolamaApril 7, 2019 at 8:39 AM
මම මෙතනදි අදහස් කරණ්නේ නෑ සෑම ප්‍රේම කතාවක්ම සතුටු දයක අවසානයක් තියෙන්න ඕන කියලා.

"බඹරු ඇවිත්" චිත්‍රපටයේ මතු පිටින් දිවෙන ආදර කතාව බිඳ වැටීමට තුඩුදෙන ප්‍රභල ගැඹුරු සමාජ යතාර්ඨයක් යටි පෙල ලෙස දිවෙනවා!
"මධුමතී" චිත්‍රපටයේ වියෝව කතාව තුල තිබුනා. "වසන්තේ දවසක්" චිත්‍ර පටයේ වෙන්වීම හදිසියේ ඔබ්බන ලද එකක් ලෙස දැනෙන්නේ නෑ.

 ආතර් කොනන ඩොයිල්ගේ රුදුරු බලුව පොතේ බැස්කර්විල්මහතා ප්‍රේම කරණ්නේ ඔහුගේම සතුරාගේ බිරිඳට බව දැන ගත්තාට කිසිදු පාඨකයෙක් සරම
කැහැපොට ගසාගෙන ආ පුවතක් මෙහේ නොවේ එඟලන්තයේ වත් අසා නෑ.
ඒ එරට සරම් නැති නිසා නොව ඔවුන්ගේ ප්‍රේමයට වඩා ප්‍රභල කතාවක් සමාන්තරව දිවෙන බැවින්.

ඔබටත් ප්‍රේමය එසේ තුනී කරන්නට බරි කමක් නෑ!

**********************************************************************************************************************************

7.

මෙන්න බුවා! ඔරිජිනල්ම රාත්තල!

Sunday, May 5, 2019
213. සුහදිනියේ - 17 | ඔත්තුකරුවන් පසුපස ; විශ්වාස කරන්නේ කවුරුන්ද?

ThattayagekolamaMay 6, 2019 at 8:40 AM
අපි බෲස්ලිගේ එන්ටර් ද ඩ්‍රැගන් බලා එලියට පැමිණියේ බෲස් ලී සේ ඇවිද ගෙනය. අපේ හොඳ වෙලාව්ට මොකෙකුවත් අපි සමග ගේමට පමිණියේ නැත. මන්ද අපේ සිරුර තුල වූයේ සටන් කාමී බෲස් ලී බැවිණි.
වරෙක නවලිය පුවත් පතට ලිපියක් ලියමින් එක් චිත්‍ර පට විචාරකයෙකු පැවසූවේ "ළඟදීම ස්වර්ණා මල්ලව ආරච්චි අපට අමතක වේ" යන අදහසය.
ඔහු එය වඩාත් විස්තර කලේ ප්‍රථිභා පූර්ණ නළුවකු හෝ නිළියක විසින් තිරය මත රේඛනය කරණු ලබන චරිතය විසින්; ප්‍රේක්ෂකයා හට එම නළුවාව හෝ නිළියව අමතක කරණු ලබන බවයි!
මේ සියළු කතා මැද මා හට මා අමතකව ගොසිණි. මන්ද මා තීක්ෂණ තුලට ආරෝපණය වී ඇති නිසාය.

හිරුට හොරෙන් නළලත මත සිත්තම් කල හාදුවේ සිතුවම !



ලිඛිතා May 6, 2019 at 5:34 PM
චරිතයක් විසින් එබඳු බලපෑමක් කරන බව නම් ඇත්තක්. මොකද මේ වෙනකොට මට මෙතෙක් නිහඬව සිටින මධුලිකා මහත් පීඩනයක් එල්ලකර හමාරයි.
බලන ෆිල්ම් නම් සෑහෙන තරමකට මටත්මානසිකව බලපානවා. Frozen බලලා ඇතිවෙච්ච කම්පනයට මම සතියක් තිස්සේ විදෝලා අන්තිමට මෙන්න මේ සටහන ලියල තමයි හිත නිදහස් කරගත්තේ. හි හි... Zootophia බලලා වෙච්ච දේ ඊටත් එහා!

මේ කතාවේ සියුම් තැන් කියෝන පාඨකයින් සිටින එක මට ධෛර්යයක්. ඔබත් එයින් කෙනෙක්. කතාවේ ගුණය පවත්වාගෙන යන්නට මමත් ඒ නිසා යම් තරමකට උත්සහයක් ගන්නවා. ස්තුතියි මේ දිරිගැන්වීමට!

8.

Thattayagekolama May 6, 2019 at 9:23 pm

චිත්‍රපට කෙසේවෙතත් කියවපු පොත් වල නම් එහෙම්; මැවුණු චිත්ත රූප සිතට වද දුන් අවස්ථා ඇත.
එයින් වඩාත්ම සංඝට්ඨනයන ලක්වූ චරිතය ජැක් ෂේප ගේ "ෂේන්" පොතේ එන ෂෙන් චරිතයයි.

"ඔහු ආවේය! තම යුතුකම ඉටු කලේය!! නැවත ගියේය!!!"

ඇයි ඔහු ගියේ. ඔහුට එහිම නවතින්න තුබුනා නොවැ!? මගේ සිත මගෙන් නිඹඳවම ඇසූ පැනය විය.
ෂෙන් පැමිණ්නේ අහම්බයක් ලෙසිණි. ඔහු වෙතින් මරා දැමෙන්නේ නගරයේ දුෂ්ඨතම අධමයාවය.
ඔහු මුදා ගන්නේ කුඩා දරුවෙකු සහිත කුඩා ආදරණීය පවුලක් පමණක් නොව මුළු මහත් පලාතකි. ඒ නරකෙනි.

අවසන කුඩා දරුවා ෂේන්ව නවතා ගැනීමට කෑගසයි.

"ෂේන්! . . යන්න එපා . . ! නවතින්න ෂේන් . . .‍යන්න එපා! . ආයෙත් එන්න ෂේන් . . .!!!"

එහෙත් ෂේන් ආපසු නොබලාම මිටියාවතෙන් පිටව යයි.

එය ඉතා දුක්බර වෙන් වීමක්; දැන් මතක් වන විට පවා.. !

මේ ගැන කලකට පෙර හැලපයා විසින් ලියා තිබුනා.

https://sithgathsahithyakalakruthi.blogspot.com/2018/04/blog-post_27.html

හැලපයා විසින් එහි අවසන් කොමෙන්ටුවට එක්කල පිළිතුරේ ලස්සන කතාවක් කියා තිබුනා;
" චිත්‍රපටය හමුවෙලත් බැලුවේ නෑ; හිතේ තියෙන චිත්ත රූප මැකේවිය කියලා !"
මේක සිරාම කථාවක්.
"වන සරණ" ටෙලිය බලලා මට උනේ ඔය අපරාදෙමයි.
ඒවගේම දෙයක් උනා පියවි ඇසින් මඩොල් දූව බලන්න ගිය දා !

**********************************************************************************************************************************
https://worldofaru.blogspot.com/

අරුගේ ලෝකය- World of Aru

සිත ලිහමි . . . ලිහන සිත ලියමි . . . . .

9.

ඔහු තුල ඈ කොතැනද?

May 12, 2019

https://worldofaru.blogspot.com/2019/05/blog-post.html

මොහමඩ් නුඹට . . . . . . .

Thattayagekolama  May19,2019

මා හිතන විදියට මේක හුදෙක් ෆාතිමාලට පමනක්ම පොදු කාරණාවක් නොවේ.

ඔබ නොසිතුවාට මෙය මීට වඩා තීව්‍ර වෙන්නේ තහනම් සඹඳතා වලදී.

(මම වඩාත් පරිස්සම් වෙනවා "තහනම් ආදරය" කියන වචන පෙල නො යොදවන්න!)

මෙවන් සඹඳතා වලදී බොහෝ විට ගැහැනිය එය තහනම් ආදරයක් යැයි සිතූවත් බොහෝ පිරිමින් හට එය තහනම් සඹඳතාවයක් විනා තහනම් ආදරයක් නොවන්නේය.

 එක් වරක් දෙවරක් රස වින්ද පසු ඇය; තවත් එක හපා ඉවත ලූ උක් හපයක් පමණක් බව ගැහැණිය මොහොතකට හෝ සිතන්නේ නැත.

ඒ අතීතය තවත් ටික කලකින් අරක්කු බෝතලයක් හිස් කරණ තැනෙක එක් ප්‍රවාදයකට; තම වීරත්වය දක්වන පුරාවෘථයක් පමණක් වෙනවා.

ගැහැනිය ලිස්ට් එකේ තවත් එක් අංකයක් පමණයි!

 නමුත් පවතින තත්වය යටතේ, මේ වාතාවරණය තුල මෙය කියවන කොට දුක්ඛ දායක මිහිරියාවක් හිතට කාන්දු වෙන එක නවත්වන්නට බෑ.

කොහොමත් ඔවුන් වඩා ලෙන්ගතු හා වැඩි මූලිකත්වයක් දෙන්නේ තම ජාතියට මිසක පුද්ගල ප්‍රේමයට නොවන බව පෙනෙනවා. මට හමුවෙලා තියෙනවා සමහර පිරිමින්; පළමු දරු ප්‍රසූතියේදී තම බිරිඳ විඳි දුක වේදනාව නිසාම තවත් දරුවකු නොපතන!

 මෙතනදී බොහෝ මොහමඩ් ලා ඉන්නේ ඊට බොහෝ පහලින්.

**********************************************************************************************************************************

10.

Admiral Nagumo's fleet unleashed 

the Mitsubishi A6M Zero fighters and bombers on the attack

 on Colombo on 5 April 1942.

https://hattorvittor.blogspot.com/

B&W

Black & White eka (බැරි වැඩ) 

https://hattorvittor.blogspot.com/2019/05/1942-and-whaaaat.html

Saturday, May 11, 2019

හැට්ටර්ගේ ඉතිහාස කතා - පාස්කු and whaaaa...t 1942 ?

ThattayagekolamaMay 12, 2019 at 10:47 AM

හැට්ටර් මහතානෙනි.
මීට කලකට පෙර මා මිට්සුබිෂි වෙළෙඳ නාමය හා ගැවසී ගත් රැකියාවක නියෙලුනෙමි.

එකල අපේ කොම්පැණියට අළුතින් එන එවුන්ට "අපි' ගැන පොර ටෝක් දෙන්න මටත් ඉඩ කඩක් සෙට් වෙනවාය.
එතෙනදී ඔය ඊස්ටර් සන්ඩේ කථාන්දරය කියලා ඒ ආවෙත් "මිට්සුබිෂි අහස් යානා මහත් වරුණි!" කියා කියන පුරුද්දක් තිබුනි.
කොහොම උනත් වැඩේ ඇත්තය.
තව සීන් එකක්. ජපන් අහස් යාත්රා ටික මුලින්ම දැකලා තියෙන්නෙ ඔය කියන කැනෙඩියන් ගුවන් නියමුවා. උන්නැහැ මීට අවුරුදු 10 ක් ඇතුලත ආයෙත් ලංකාවට ඇවිත් කොග්ගල ගුවන් හමුදා කඳවුරට ගිහින් තියෙනවා. මොකද ඒ කාලෙත් උන්නහැ ඉඳලා තියෙන්නේ කොග්ගලමයි. කොග්ගලෙන් අහසට ගිය යානෙකින් තමයි ඔය ජපන්නු සෙට් එක දැකලා තියෙන්නේ.
 හොඳ වෙලාවට උන්නැහැ දැකලා තියෙන්නේ. ඒවගේම උන්නැහැ කියපු ගමන් මහ පොලොවෙ පය ගහලා හිටපු එවුනුයි අහසේ හිටපු එවුනුයි ගේමට සෙට් වෙලා තියෙන්නේ.
අපෙයි උන්නැහැගෙයි හැමෝගෙම හොඳ වෙලාවට හේමසිරි ප්රනාන්දු ගොයියා ඔය සීන් එකේ ඉඳලා නෑ!

හැට්ටර් -මේ විට්ටර් ගෙ මල්ලි May 12, 2019 at 6:42 PM

අපේ තට්ට සෑර්ට කියන්ඩ, ඔයින් එක මිට්සුබිෂියක් අකුරෙගොඩ වැවට කඩන් වැටුන කියල පරණ කතාවක් තිබ්බනේ.

මට මතක විදියට දෙදාහේ විතර කාලේ කෝමහරි අකුරේගොඩ කස්ටියක් ප්ලේන් එකේ ඇන්ජිම වැවේ පතුලේ තිබිල ගොඩට අරන් තියෙනවා.

හැබැයි ඒ ගෝලයන්ගේ මොලේ පිහිටලා තිබිල තියෙන්නේ වැරදි තැනක. උන් ඇන්ජිම මස් කොරල ඇලුමිනියම් බරට විකුණලා. සම්ප් එකේ යස අගේට ඔයිලුත් තිබ්බ කියල තමා මට කිව්වේ. ඒක දැනගත්ත දවස තමයි ජීවිතේටම මිනීමස් කන්ඩ හිතුන එකම දවස.

ඔයවගේ තව කේස් එකක් තිබ්බ ඕස්ට්රේලියාවේ. එහෙ ජප්පෝ රජකරපු කාලේ ගෙනිච්ච ඩෝසරයක් පරදිනකොට මූදට දාල ගොහින් තියෙනවා. බොහොම පස්සේ කාලේ ජප්පෝ ඒක තමන්ගේ රටට ගෙනිහින් රීකොන්ඩිශන් කොරල හිටන් තියාගෙන ඉන්නවා. ජප්පගේ ඒ කාලේ කඩ්ඩ ඉතිං හැට්ටර්ලගේ වගේම තමයි. අකුරක් අඩුවෙන් Komatu කියල තමයි කාස්ටින් එක ගහලා තියෙන්නේ.

ජයවේවා!

141. කළු ගඟ දිගේ . . . . . 6

පොලුයි - දෙලුයි !
බල මාළුයි!!

රාත්‍රිය මුළුල්ලේ නිදි වර්ජිතවත් නිසි පමණක් නොව කිසි අහරක් නැතිව; ගඟක ඉවුරක; පරිසරයට නිරාවරණයව සිටි අයෙකු හට සීනි සම්බෝල පාන් එකක් සමග බිත්තර පාන් එකක් පමනක් යනු ගිරුවා පත්තුව මැදින් කෝඳුරුවෙක් ගියා වැනි දෙයකි.
තවත් ලිහිල් කර ලියනවා නම් වික්ටෝරියා පාලම යටින් පොල් ලෙල්ලක් ගියා වැනි නොදැනී යන කාරණයකි.

උදේ තේ බීම පුරුදුවූ අයෙකු හට හිස් බඩ කිසිදු ක්‍රියා කාරකමක් කිරීමට හිත දෙන්නේ නැති බව මා ඉවෙන් මෙන් දනිමි. ඇත්තෙන්ම මමත් එම කුලකයේ තවත් එක් අවයවයකි.
උදේ තේ එක සමග කිසියම් පැණි රසක් කන්නට මා කලක සිට පුරුදු වී ඇත්තෙමි. මේ පැණි රස කෑමට බොහෝ විට ගොදුරු වන්නේ ඉඟුරු විස්කෝතු කිහිපයකි!

පසිඳු සමග හක්බෙල්ලවක ගතකල සමහර උදෑසනයන් හීදී; මාගේ සොයා ගැනීමක් යැයි මා සළකන නෙස්ටොමොල්ට් යොදන ලද කෝපි කෝප්පයේ; තැටි පාන් අඩිය පොඟවා ගෙන කන්නට පුරුදු වූවේ පසිඳු ගෙන්මය!
පාන්; ජෑම් + බටර් + මාමයිට්  ගාගෙන කෑම පුරුදු වූවේ තවත් මගේ ලඟම ඥාතියෙකුවූ රොමේන් අයියා ගෙනි.

අතෙකින් සිතියමකි අතෙකින් ගෙන     බනිස

මරණ තුනක් පෙන්නයි තම  දත්          දෙතිස

කෙසේ වෙතත් ඇනෝ එතරම් කෑමට පැන්නූ අයෙක් නොවීය! ඒත් එය කණ්ඩායමේ කිසිවෙකුට අඩු පාඩුවක් සේ නොදැනෙන්නට මමත් පසිඳුත් හැකි උපරිමයෙන් කටයුතු  කලෙමු.
අපි යන විට කයාක දෙක  හරවා ඒවා මතුපිට එක් එක් කයාකය මත ගෙනයන දෑ බෙදා හැර තිබුණි.

පුරුදු පරිදි මම; වඩා බරසාර ෆයිබර් කයාකය තෝරා ගත්තෙමු. එසේම  කෝඩුකාර ඇනෝව මම මගේ කයාකයේ ඉදිරිපසට නංවා ගන්නට සිතා ගත්තෙමි.
ඒ ඔහුට අමතර ආරක්ෂාවක් දෙන අටියෙනි.  මෙම ආරක්ෂාව යන වචනයේ අර්ථ දෙකක් ගැබ්වී පවතී.

ඉන් පලමු වැන්න එම කයාකයේ ඇති සුවිශේෂී ස්ථායිතාවය ය. දෙවැන්න හදිසි අවස්ථාවකදී පෞද්ගලිකව මා හට කල හැකි මැදිහත්වීමය.

මා සම්බන්ධවන ඕනෑම ක්‍රියාකාර කමකදී බොහෝ විට මා පෙරමුණේ රාළ වෙමි. මන්ද අනෙකෙකු වෙත සිදුවන අනතුරක් නිවෙසියනට දන්වන්නට සිදුවීමට වඩා මරණය වාසනාවන්ත බැවින්ය.

බොහෝ විට මාහට හමුවන සියල්ලෝ මට වඩා වයසින් අඩු අය වෙති. එසේම ඔවුන් පැමිණෙන්නේ මාවෙත තබන මහත්වූ විශ්වාසය කරණ කොට ගෙන යැයි මා සිතමි. එහෙයින් ඔවුන්ගේ ජීවිත මත මා ලංසු තබන්නේ නැත.

වසික පමණක් නොව මාගේ දියණිය පවා තම මිතුරියක සමග මහ පාරේ ඇවිද යන විට ඇයව රැගෙන යන්නේ වඩාත් ආරක්ෂාකාරී ලෙස මාර්ගයට විරුද්ධ දෙසිනි.
මා ඔවුන් හට ආරක්ෂාව සැපයූ අයුරිණ් ඔවුන් ඔවුන්ගේ ළබැඳියනට ආරක්ෂාව සපයමින්ය!
මා කිසි දිනෙක ඔවුන්ව කුමන හදිසි අවස්ථාවකදීවත් පදික මාරුවකින් හැර වෙනයම් තැනකින් පාර පන්නවා නැත.
තවත් කාලයකින් ඔවුන්ද ඔවුන්ගේ දුවා දරුවනට එසේ ආදර්ශමත් වනු ඇත!

බයිසිකල් ගමන් වලදී ඉදිරියෙන් පදින්නේද ගඟාවන් දිගේ යන ගමන් වලදී හමුවන රැපිඩ් හෙවත් ඇලි තරණයේදී පළමුව එයට මුහුණ දෙන්නේද මාය.
ඒ මා තුල ඇති සුවිශේෂී හැකියාවක් හෝ නිර්භීත භාවයක් නිසා නොව කණ්ඩායම හැකි අවම අවදානමකට ලක් වනු පිණිසය!
මේ පිළිබඳව විවිධ අර්ථ කතනයන් දැක්විය හැක.

1. නායකත්වය පළමුව අනතුරකට ලක් වීමෙන් මුළු මහත් කණ්ඩායමම අනතුරේ වැටීමට මග පෑදෙනවා නොවේද?

2. අවිනිශ්චිත අවදනම් සහගත අවස්ථාවකදී; පළමුව වඩාත් ජේෂ්ඨ සාමාජිකයා එයට මුහුණදී එහි ස්වභාවය තෙරුම් ගන්නවා විනා වෙනත් සාමාජිකයෙකු ඒ වෙත යොමු කිරීමෙන් තත්වය වඩාත් බරපතල විය හැකි නොවේද?

මෙහිදී මා තෝරා ගන්නේ දෙවන පිළිවෙලයි.

ලංකාවේ අංක එකේ කිමිදුම් සමාගම වන මාස්ටර් ඩයිවර්ස් ආයතනය වෙතට ලැබෙන වඩාත් භාරදූර කටයුතු වලදී; එයට උර දෙන්නේ එහි සභාපති තැන්පත් ආරියශීල වික්‍රමනායක මහතා බව මා අසා ඇත.

වරක් මහවැළි ගඟ හා සම්බන්ධ එක් වාරි ගේට්ටුවක් (මාගේ මතකය නිවැරදි නම් පොල්ගොල්ල) සිරවී තිබුනු අවස්ථාවක, එසේම බෝවතැන්න උමග හා සම්බන්න්ධ කිමිදුම් කටයුතු වලදී දියට බැස්සේ එතුමාමය!
මෙය කියවන අය අතර; මේ ගැන මට වඩා දන්නා වෙතොත් අය මාවත් මෙම පෝස්ටුවත් නිවැරදි කරත්වා.

කෙසේ වෙතත් ඔහුට මගේ උත්තමාචාරය!


මම මේ ලියන්නේ 30/05/2019 දහවල් 12.24 ටය. ඉහත ආරියසීල වික්‍රමනායකයන්ගේ වික්‍රමය මෙසේ සිල්ලරට ලියා අත පිසදා ගෙන  හිත හදා ගැනීමට මාහට නොහැක. මා ‍You Tube හි මේ ගැන සොයා බැලූවද කිසිම ආරංචියක් සොයා ගැනීමට නොහැකිවිය.

පසුව මා අන්තර්ජාලයෙන් මාස්ටර් ඩයිවර්ස් ආයතනයේ දූරකථන අංකය සොයා එය ඇමතීමි.

"හෙලෝ මාස්ටර් ඩයිවර්ස් . . . . . !?" එහා ඉමෙන් මිහිරි හඬක් නැගිනි.

"හෙලෝ මිස් මට ආරියසීල මහත්තයාගැන පොඩි විස්තරයක් දැන ගන්නට ඕනෙ  !"

"පොඩ්ඩක් ඉන්න මම මේක සර් ගේ සෙකට්‍රිට දාන්නම් . . . . !" ඊළඟ මිනිත්තුවේදී තවත් සුන්දර හඬක් අවදි විය . . . . .  !

"හෙලෝ . . . . . !?"

"හෙලෝ මිස්, මට අරියසීල මහත්තයා ගැන පොඩි විස්තරයක් දැන ගන්න ඕනෙ. . . .අර මහවැළියේ ගේට් එකක් හිරවුනු වෙලාවෙ . . . . . . !?!?!?"

"ආ වික්ටෝරියා නේද? ඒ ගැන සියළුම විස්තර තියෙනවා සර් ගෙ "කෙම්බිමට ගමනක්" පොතේ. . . !"

"මට පොතනම් හොයා ගන්න බැරි උනා . . . පොඩ්ඩක් කතා කරණ්න ලැබුනොත් ඒක ලොකු දෙයක් . . . . "

" . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ."

" . .  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ."

"හරි මම වෙලාවක් වෙන් කරලා දෙන්නම්. 2.00 වෙන කොට මෙතනට එන්නකෝ  "

හරියටම 1.36 වන විට මම මාස්ටර් ඩයිවර්ස් ප්‍රධාන කාර්‍යාලයට ගියෙමි. තවත් පැය භාගයකින් පමන ආරියසීල වික්‍රමනායක මහතාගේ ලේකම්වරිය පැමිණ මාහට එතුමාගේ චරිතාපදානය වන "කෙම්බිමට ගමනක්" ග්‍රන්ථයේ පිටපතක් ගෙනත් දුන්නේ "මේකෙ ඔයාට ඕන විස්තරේ තියෙනවා කියවන්නකෝ . . . !" කියාය.

එම පොතේපලමු පරිච්ඡෙදයේ දැක්වෙන්නේ මා පෙර සඳහන් කල පුරාවෘථය ය. මා එය  මෙහි පෙලගස්වන්නම් තරමක සංස්කරණයකින් යුතුව.

හඹා ආ මග . . . !

1. වන පරිච්ඡේදය - එදින ඔහු එතැන සිටියේය

ලංකාද්වීපය පුරා තද වැසි ඇද වැටෙමින් තිබිණි.

රට මධ්‍යයේ පිහිටි උස් කඳු මුදුන් දෝවමින් පහතට ඇදෙන මහා දියවර දරාගත් මහවැලි ගංගාවද සැඩ රළ නංවමින් පෙරට ගලා ගියේය.

ඒ 1984 වසරේ ජුලි මාසයයි.වසර හයකට පසු මහවැලි ගඟේ ඉහළම ජල මට්ටමක වාර්තා වූ අවස්ථාව එය වූ අතර  රටේ ප්‍රදේශ රැසක් ඒ වන විට ගංවතුර උවදුරට ගොදුරු වී තිබිණි.

සිව් වසරකට පෙර මහවැලි ගඟට හුළු ගඟ එක්වන ස්ථානයට නුදුරිණ් තිබුනු දිය ඇල්ල වෙනුවට වික්ටෝරියා වේල්ල ඉඳිවී තිබුනි.

 මෙම වර්ෂාව සමග එම වේල්ලේ නිර්මාපකයෝ නොසන්සුන් වූහ. අපේක්ෂිත් ජල ප්‍රමාණය මෙන් දෙගුණයක් ජලය වෙල්ලෙන් උත්පාදිත ජලාශයේ එක්වෙමින් තිබුනි.

ජලාශය වේගයෙන් පිරී යන ආකාරය 

1984 ජුලි 25 සන්ඩේ ඔබ්සරවර් වාර්ථාකරු ලියා දක්වා තිබූ අයුරු . . !

ඒ අතරම මේ ජලය පිට කිරීම සඳහා වේල්ලේ පත්ලේ ඉඳිකර තිබුනු; දොඹකරයක ආධාරයෙන් කොන්ක්‍රීට් පීල්ලක් ඔස්සේ  ඉහළට ඔසවන  හා පහතට හෙලන දොරටුව හදිසියේ ක්‍රියා විරහිතව තිබීම නිසා තත්වය වඩාත් නරක අතට හැරෙමින් විය.

ජුලි මැද වන විට වේල්ලේ අඩි 250 ක උසකට ආසන්න ප්‍රමාණයක් ජලයෙන් පිරී තිබුනි.

දැවැන්ත වික්ටෝරියා ජලාශයේ ජල ධාරිතාව ඝන මීටර හැත්තෑ දෙකෝටි අසූ ලක්ෂයකි!

මෙය පරාක්‍රම සමුද්‍රය, කලා වැව හා නුවර වැව යන යෝධ  වැව් තුනේම ජල කඳටත් වඩා විශාල ධාරිතාවකි!

වික්ටෝරියා සතුටින් ඉපිල . . . . . !

වහා යෙදිය යුතු පිළියම වූයේ කෙසේ හෝ ජලාශය පත්ලට කිමිදී පත්ලේ අති දොරටුව විවෘථ කිරීමය! අවසානයේ මෙම අභියෝගය මහවැලි අමාත්‍යංශයෙන් ඉදිරිපත් වන්නේ එවකට තිස්පස් වියේ සිටි ආරිය සීල වික්‍රමනායක වෙතටය.
බොහෝ අයගේ විරෝධතා පසෙක ලා; මහ වැසි අතරේ ඇවැසි ආම්පන්න වාහන දෙක තුනක පටවා ගත් ආරියසීල තම සොහොයුරු රුවන් සමගින් විටෝරියා වැඩබිම වෙත ගියේය.

කිමිදුම් කරුවෙකු සාමාන්‍ය ක්‍රමවේධ ඔස්සේ ප්‍රායෝගිකව කිමිදෙන උපරිම දුර අඩි 180 කට වැඩි නොවේ. වික්ටෝරියාව පිහිටියේ මුහුදු මට්ටමෙන් මීටර 417 ක් උසිනි.

මුහුදු මට්ටමෙන් ඉහල යත්ම යත්ම වායුගෝලීය පීඩනය අඩුවන බැවින් කිමිදිය හැකි ගැඹුර තව තවත් අඩුවේ. ඒ නිසාම මෙම දෙශගුනික සාධක මැද අඩි 250 ක් කිමිදීම මුහුදු මට්ටමේ අඩි 350 ක් කිමිදීම හා සමානවේ.

"ඒ විතරද? ඒ පරිසරයේ උෂ්නත්වය අඩුයි. වතුරේ පතුලට යනකොට හොඳටම සීතලයි.
රොන්මඩ නිසා ගං වතුර සම්පූර්ණයෙන්ම බොර පාටයි. අඩි කීපයක් පහලට ගියාම සීයට සීයක්ම කළුවරයි.
ගංවතුරට ගසාගෙන ආ බොහෝ දේ නිසා විය හැකි අනතුරු ගැන කියන්නට බෑ.
ඔය සේරම බේරගෙන පතුලට ගියත් තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නෙ මේ යෝධ දොරටුවේ දෝෂය හඳුනාගැනීම. ඒ
වැඩේට ජලාශය පතුලේ ගත කරණ්න පුළුවන් උපරිම වෙලාව විනාඩි 7 යි!
ඒ වෙලාව පැන්නොත් මැරෙන්න පවා ඉඩ තියෙනවා.
ඒ වගේම එක දවසකට කිමිදෙන්න පුළුවන් එක වතාවක් විතරයි.
ජල පීඩනය නිසා රුධිරයේ දියවන වාතය ටිකෙන් ටික ඉවත් වන්නට දවසක විතර කාලයක් යනවා. ඒ නිසා එක සැරේකට වඩා කිමිදෙන්න බෑ!"

එසේම ජලාශය පත්ලට සැනින් ලඟා විය හැකි වුවද අඩි 250 ක ගැඹුරක සිට මතුපිටට පැමිණීමට පැය 2 කට ආසන්න කාලයක් ගත කලයුතු වේ.

එක් එක් ගැඹුරු මට්ටමට පැමිණ නියමිත වේලාවක් එම ස්ථානයේ රැඳී සිටිමින් නොපැමිණියහොත් කිමිදුම් කරුවා මරණයට හෝන් සදාකාලික අංගවිකල තාවයට පත්විය හැක. ඒ නයිට්‍රජන් රුධිරයේ දියවී යන හෙයින්ය.

අභියොගය ඉස්මත්තේ - සතුට ගලයි සැම චිත්තේ

කිමිදීමට සූදානම්ව.  වම් කෙලවරේ ආරිය සීල

අදාල දිනයේ දිය යට සිට මතු පිටට සම්මත් සංඥා ලබාදෙන ලණුවක්; බෝට්ටුවක රැඳී සිටි තම සොහොයුරු රුවන් වෙත තිබියදී පිටෙහි රැඳවූ ඔක්සිජන් ටැංකියක් සහිතව මහා දිය කඳට පැන ආරියසීල නොපෙනී ගියේය!

"මම හිතුවා වගේම අඩි 10 යනකොට වතුර යට සීයට සීයක් කළුවරයි. කිසි දෙයක් පෙනෙන්නේ නෑ.
 හොඳටම සීතලයි. මම කළේ ආරක්ෂක ආවරණයක් විදියට එක් අතක් ඉස්සරහට කරගෙන, ඔළුව පහළට දාලා ඊතලයක් වගේ කෙළින්ම පතුලට යන එක. ඒකට විනාඩි තුනක් ගත වෙන්න ඇති."

ජලාශ පත්ලේ තිබුනු දොරටුව ක්‍රියා විරහිත වීමට හේතුව එහි ඉංජිනේරුවන් වූ යුරෝපියයන් නිගමනය කල හේතුව නොවීය.

දින තුනක් ඇතුලත තෙවතාවක් ආරියසීල වික්ටෝරියාව පතුලට ගොස්  පමිණියේය.

අවසන් වතාවේ කල කිමිදීමේදී එතෙක් විසන්ධිව තිබුනු දොඹකර කේබලය දොරටුවට සම්බන්ධ කිරීමට ඔහු සමත් විය!

ඉන් පසු ටොන් ගනනාවක් බරැති දොරටුව ඉහලට එසවුනු අතර වේල්ල බිඳී යාමේ අවදානම ක්‍රමක්‍රමයෙන් ඉවත් විය!

ඔහු වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම "වික්‍රමනායක" යෙකුවිය.

මා එම ඡේදය කියවා අවසන් වන්නට මත්තෙන් ඔහුගේ පෞද්ගලික ලේකම් වරිය මා ඇමතිමි.

'හරි! සර්ව හම්බෙන්න පුළුවන් යමු . . . . . . . !"

 තවත් විනාඩි ගනකින් මා ආරියසීල වික්‍රමනායක මහතා අභියස විය.

ගලිවරාණය . . !

අප එතුමාට සවන් දෙමු . . . . !"

https://www.youtube.com/watch?v=-OznXPOQ3Jw&feature=youtu.be

ඒ අපේ කාලයේ වීරයෙකුගේ යශෝරාවයයි.ඔහු ඉතා නිහතමාණී ධෛර්‍ය සම්පන්න මිනිසෙකි. එසේම ඔහුගේ නෙත් සඟල මහත් වූ තරුණ බවකින් දිළිසුනි. තවත් වසරකින් තම කිමිදුම් දිවියට වසර 50 ක් සපුරණ මේ මිනිසා යළිත් හෙට දවසේ වුවද වික්ටෝරියාවේ පතුලට බසින්නට හැකි ජවයකින් පිරිපුන් බවක් ඔහු කෙරෙණ් විද්‍යාමාන විය. සැබවින්ම ඔහු වීරයෙකි!

මේ ගැන තවත් පුවතක් මාහට මේ පෝස්ටුව දැම්මාටත් පසුව Youtube  යේ තිබී හමු වුනි. එයද හුදී ජන පහන් සංවේගය පිණිස මෙහි එල්ලමි. එය පුවතක් විනා ප්‍රකාශයක් නොවේ. එය ද අසා බලන්න. වෙනස වටහා ගන්න.

https://www.youtube.com/watch?v=4REZzjtr0F8

මේ මොහොතේ මට මෙවන්ම වූ තවත්  කථාවක් මතකයට එන්නේ නිරායාසයෙණි! අනේ; සමාවෙන්න එයත් මම මෙතනම ලියා තබන්නම් ඉතිහාසයට ඩිජිටල් මතකයක් ඇවැසි බැවින්.

මම මේ කථාව මුළුමණින්ම ලියන්නේ මතකයෙන්. ඒ නිසාම පොඩි පොඩි නිවැරදි කිරීම් තිබිය හැක. එහෙත් කථාවේ හරය සීයට සීයක්ම නිවැරදිය. මෙය වරක් "ලක්බිම" ඉරිදා සංග්‍රහයේ පවා ලියැවී තිබින.

එම ලිපියේ තොරතුරු සොයා ගැනීමට සුන්දර අයියා - සුන්දර නිහතමාණී ද මැල් ඇමතීමි. මන්ද එවකට ඔහු "ලක්බිමේ" ප්‍රධාන කතු වූ බැවින්. එහෙත් ඔහුට ලිපිය මතක තිබුනාට එහි අක් මුල් ගැන මතකයක් නොවීය! 

සියවස් ගනනාවක් බත සරි කල පින් කෙත . . !

මින්නේරි වැව.

මාගේ මතකය නිවැරදිනම් වසර 1957. මුළු මහත් ලංකාවේ විශාල වපසරියක් ගංවතුරෙන් යටවී ගිය වසරක් ලෙස එය පැරැණ්නෝ හඳුන්වති. ත්‍රිකුණාමලයට හා මඩකලපුවට දුම් රිය වෙන්වී යන ගල් ඔය හංදිය දුම් රිය නැවතුම් පලේ පවා; එදා 1957 දී ගංවතුර නැගි මට්ටම අදද දකින්නට හැකි අයුරින් දක්වා ඇත.

මුළු රජරටටම බලපෑ මෙම ගං වතුරිණ් වඩාත්ම තර්ජනයට ලක් වූවේ එහි වූ වැව් පද්ධතියය. 

මින්නේරිය වැව! ඔව් ක්‍රිස්තු වර්ෂ 286 දී මහසෙන් රජතුමා විසින් නිර්මිත වර්ග කිලෝමීටර 18.9 ක වපසරියකින් යුත් වැව් රාජිනියද මෙම ගංවතුරේ තර්ජනයට ලක්වී තිබුනි.

වැව උතුරා වාන් දමා පිටාර මට්ටම පසුකොට ගතවෙන හැම පැයකදීම ජල මට්ටම ඉහල නගිමින් විය.

හදිසියේ මෙම ගැබ්බර වූ වැවේ වැව් බැම්ම අනපෙක්ෂිත ස්ථානයකින් පුපුරා ගිය හොත් සිදුවන ජීවිත හානි ප්‍රමාණය දහස් ගනනකි.

අදමෙන් විදේශයන්හී සිට පාර්ලිමේන්තුවට වඩිනා මන්ත්‍රී බහිරවයන් නොව පොලොවේ පය ගසා සිටි සී පී ද සිල්වා මහතා පොලොන්නරුව ආසනයේ පාර්ලිමෙන්තු නියොජිතයා ලෙස වැව් බැම්ම අසලට පැමිණියේය. 

සී පී ද සිල්වා - අපේ ගරුතර තාත්තා කී පරිදි මෙතුමාටත් කිරි වීදුරුවකට දමා වස දුන්නේලු . . !

තවත් මොහොතකින් සිදුවිය හැකි විනාශයෙන් පලාතේ දුගී දුප්පත් මිනිසුන් බේරා ගැනීමට කලයුතු එකම පිළියම ලෙස  විශේෂිත; අවම හානියක් ගෙන දෙන ස්ථානයකින්; වැව් බැම්ම කපා ජලය ඉවතට යෑමට ඉඩ හැරිය යුතු බව වාරි ඉංජිනේරුවෝ සී පී ද සිල්වා මහතා හට පැවසීය.

වැව් බැම්ම කපා දැමීමට බුල්ඩෝසරයක් උවමනාය. එයද සොයා ගත හැක. 1953 වසරෙදී නැවත හාරා ගැඹුර කරණ ලද වැවේ වර්ග කිලෝමීටර 19 කට ආසන්න ප්‍රමාණයක පැතිරුණු අති මහත් ජලධාරිතාව වැව්බැම්ම කපා දැමීමත් සමග ක්ෂණයකින් ගලා යාමට පටන් ගනී. එම යෝධ ජල ප්‍රවාහයට අනිවාර්යයෙන්ම ගොදුරුවන ඩෝසරය හා එහි ක්‍රියා කරු සුනාමියකට හසුවූ ගිනි පෙට්ටියක් වී යනු ඇත. 

මිසරයේ ගීසාහී ලොව ලොකුම පිරමීඩය අක්කර 13 ක් වන විට මින්නේරිය වැව අක්කර 4670 කි. එහි වැව් බැම්ම මීටර 13 ක් උස වන අතර එහි දිග කිලෝමීටර 2 ක් වන අතර වතුර ගැලුම් බිලියන 20 ක ධාරිතාවයක් එහි ඇත! මේ කියන්නේ ලීටර නොව ගැලුම්ය. මෙය ලීටර කිරීමට 4.56 න් ගුණ කල යුතුය!

"කවුද මේ වැඩේ කරණ්නේ ? මේක කරණ මනුස්සයා අනිවාර්‍යයෙන්ම වතුර පාරට බිලි වෙනවා . . . . . . ! සී පී ද සිල්වා මහතා ඔබ මොබ බලමින් කල්පණා කරණ්නට විය. කොයි එකටත් මේ ඩෝසරේ වැඩකරණ මනුස්සයාව එක්කගෙන එනවාකො  !"

තවත් ස්වල්ප වේලාවකින් කුඩා මිනිසෙකු සී පීද සිල්වා මහතා ඉදිරියේ විය.

"පුතා උඹට තේරෙණවා නේද වැඩේ. උඹ මේ වැඩේ නොකලොත් මිනිස්සු දස් ගානකට උන් හිටිතැන නැතිවේවි. මිනිස්සු පොඩි ලමයි ගෑනු වයසක උන්දැලා දාස් ගානක් මැරිලා යයි. 

උඹ මේ කරණ්න යන්නේ ලොකු පිං කමක්. උඹ කොහොමහරි ඩෝසරේ වැව් බැම්මේ වැදෙද්දිම අහකට පැනලා ජීවිතේ බේරා ගැනීමට බලපං පුතා !" 

කඳුළු පිරි දෑසින් සිල්වා මහතා  එකම ගැලවුම් කරුවාට එක හුස්මට කියා ගෙන ගියේය.

කුඩා මිනිසාටද ඇඬුම් ආවේය!  "ඔව් මහත්තයෝ මම කරණ්නම් . . .! මම මරුණොත් මගේ පවුල ඔබ වහන්සේ දුකක් නොදී බලා ගන්න ඕනෑ . . . . ! කියා සී.පී ද සිල්වා මහතාගේ දෙපා වැඳ ඩෝසරයට ගොඩ විය.

ඩෝසරය මහත් හඬක් නගමින් පන ගැන්විය. කුඩා මිනිසා එය හොඳින් සැර දමමින් ජවය එක් කර ගත්තේය. එය යකඩ පෙරලෙන කටුක හඬ නංවමින් ඉදිරියට සෙමෙන් සෙමෙන් ඇදෙන්නට පටන් ගත්තේය.

. . . . . . .  . . . .  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. ..  . 

. . . . . . .  . . . .  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. ..  . 

. . . . . . .  . . . .  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. ..  . 

විසල් යකඩ දම්වැල හෙවත් ට්‍රැක් මත දිවුනු ඩෝසරය කෙමෙන්  කෙමෙන් වේගය වැඩි කර ගනිමින් දිවැවිත්  සියවස් ගනනාවක් ඉපැරණි වැව් බැම්මට මරු පහරක් දුන්නේය.

ඩෝසරය වැව් බැම්මට වදීන්න ඔන්න මෙන්න තියා එතෙක් එය මෙහෙය වූ කුඩා මිනිසා ඉවතට පැන්නේය.

නිමේශයකි හෙන හඬ නවාගෙන වැව් බැම්ම බිඳී ගියේය. කුඩා මිනිසා හට තව දුරටත් ජීවත් වීමේ වාසනාව ලැබුනි.

ගං වතුර පහව ගිය පසු කැබැලිවී ගිය ඩෝසරය දියෙන් මතුවී තිබුනි!ජීවිතයේ අවසන් කාලය බොහෝ අසරනව මේ විරුවා සිටී බව මා අසා ඇත!

ඉතින් යලිත් අපේ කථාවට . . . . . . . . . !

කයාකයට ජීවිතාරක්ෂක කඹ, වෙන් කල පිහි, ජීවිතාරක්ෂක කබා, ජීවිතාරක්ෂක උපකරණය  (Bay watch type Life saving Can ), හෙල්මට් ආදිය වෙන කල පසු අපට ගෙන යෑමට ඇති පුද්ගලික දෑ වෙන් කර ගතිමු.

එයට, අපගේ ඇඳුම් කැඩුම් වලට අමතරව සිව් දෙනෙකුට සැහෙන කූඩාරමක් (Four Man Canopy). එක් අයෙකුට සෑහෙන කූඩාරමක් මූලික වශයෙන් අයත් විය.

(Four man tent එකකට අමතරව One man එකක් ගෙනියන්නේ අපගේ ඇඳුම් කැඩුම් හා ආහාර ආදිය ගබඩා කොට තැබීමටය. එයට හේතුව වන්නේ එකක් ඉඩ පසුව සඳහාය. අනෙක ආහාර ඉවට  පසුපස එන කූඹි ඇතුළු කෘමීන්ගේ සිට වලසුන් දක්වා සියළු සත්වයින් ගෙන් සිදුවිය හැකි අපල උපද්‍රවයන්ගෙන් ගැලවීමටය.)

"කළු ගඟේ . . 5" ට කොමෙන්ටුවක් සපයන කැන්ගරු දේශයේ  විජේභාහු මහතා; "ගලායන ගඟක් දිගේ යන්නට සිතියම් මොකටදැයි?" විමසයි.

 සත්තකින්ම ගොඩබිම මෙන් සැතපුම් කිලෝමීටර කනු, මගදිගට නගර ගම් දනව්, කඩ සාප්පු නැති ගඟක "මේ මොහොතේ අපි ඉන්නා ඉසව්ව!' සොයා ගනීමට සිතියමක් වැදගත් වේ.

පසු කරන ඇල මාර්ග, පාලම් විශාල වංගු යානාදියෙන් අප ඉන්නා ඉසව්ව ගන දළ අදහසක් ගොඩ නගා ගත හැකි වේ.

එසේම ගඟ ගලන මාර්ගයට සාපේක්ෂව ජනාවාස ඇති ඉසව්වද නිර්ණය කර ගැනීමට සිතියමකින් සිදුවන පිටු බලය අති මහත්ය.

මහවැළිය මෙන් නොව කළු ගඟ ගලන්නේ ජනාවාස සමීපයෙන්මය.

එනිසාම ආහාර ගෙන යෑමක් අප වෙතින් සිදු නොවීය.

ගඟ දිගේ ගමනේදී පසු කරණ අවන් හල් තේ කඩ පමනක් නොව වයින් ස්ටෝරු හෙවත් තැබෑරුම් පවා අප සිතියම මත සටහන් නොනැවතී වැඩි පරිස්සමට ලැමිනේට් කරගෙනද සිටියෙමු!

අප කයාකයක් දියත් කරණ්නට මත්තෙන් එහි ඇති කුඩා සිදුරු ඇතුලතින් කඹයක් යවා සකස් කර ගනී.

එම රැහැන් පට දෙක; කයාකය මත අපගෙ පාරිභෝගික ද්‍රව්‍ය තබා ගැට ගැසීමට ප්‍රයෝජන වත් වේ.

එසේම කයාකය මතට නැගීමේදී, කයාකය හැසිරවීමේ දී, ජීවිතාරක්ෂක කඹයක් කයාකයට සම්බන්ධ කිරීමේදී ප්‍රයෝජනවත් වේ.

කයාක දෙකටම රැහැන් යෙදූ පසු මා පුරුදු පරිදි පසිඳු ඇමතූ වෙමි.

"පසිඳු මල්ලී! දෙවියන්ට කොල අත්තක් එල්ලාපං . . .!"

"ආ ! මම එල්ලන්නං . . . " ඒ පසිඳු නොව තෙශාන්ත ය.

"හරි දෙන්නාම එල්ලපං! වැඩිවෙන්නෑ . . .! මා ඔවුන් දෙදෙනා අමතා කීවෙමි.

ඇත්තටම මේ කළු ගඟ දෑ  ඈ . . ?

කළුතරින් ගලන්නේ මේ ගඟමදැයි සිතෙන තරම්; අඩි 20 ක 25 ක පළලකින් ගඟ නිසොල්මන්ව තිබුණි.  

අප විසින් සකසා ගෙන ආ සිතියම් කට්ටල දෙක අතට ගෙන තරමක දළ අදහසක් ගඟ ගැන ගොඩනගා ගතිමු.

මා අත තිබූ ගෝ ප්‍රෝව ඇනෝ අතට පත් කලේ ඔහු වාර්ථා ගත "නිශ්ඵල" ඡායා රූප ශිල්පියෙකු ලෙස අටමා විසින් හඳුනා ගෙන තිබූ හෙයිනි. අප පිටත් වන්නට මොහොතක් තබා අපගේ ජන්ගමයන්ගේ තබා ගත් සක්කි සටහන් අමු අමුවේම වත් පොත් කරණය වූයේ තරුණයන් වෙතිනි.

දිය මතුපිට සිට අඟල කිහිපයක් හෝ නොපෙනෙන තරම් බොර පාට විය. කිසිදු ප්‍රාණියකු අසල ගැවසෙන බවක් නොපෙණුනි. වැලි තොටුපොළ අසල බෝට්ටු නැවත්වීමට මෙන් ජැටියක් සේ ලී හරස් කර තැනූ ගැටියක් විය. තවත් ලෙසකින් පවසනවානම් ඉවුර ගඟට හෝදා යෑම නවතා ලීමට කොට හරස් කොට උපක්‍රමයක් යොදා තිබුනි. 

එක් එක් ප්‍රමාණ්යේ සිරුරු වලට හිමිකම් කියන ලද අපට ගැලපෙන ප්‍රමාණවල ජීවිතාරක්ෂක කබා තිබුනේ කෙසේදැයි මට අදවත් සිතා ගත නොහැක.

වෙනදා මෙන් නොව අප සියළු දෙන හිස් ආවරණයන්ගෙන් ආරක්ෂා විමු.

වතාවත් සිදුකොට අවසානයේ මමද සමන් දෙවිඳු සිතින් නමැද ගඟට බසින්නට සැරසී අවසාන වචන කිහිපයට කට හඬ අවදි කලේය.

 ඒ වචන ටික කියන්නට තිබුනේ නැවුම් අත්දැකීමක් අභියස සිටි ඇනෝට පමණි. එහි සංෂිප්තය ගත හොත් "බය වෙන්න එපා මොනදේ උනත් කලබල නොවී ඉන්න! මැරෙණ්ණ දෙන්නේ නෑ!" යන්නය. ඔහු එම වචන මත තම මුළු හද පිරි විශ්වාසය තැබූ අයුරක් පෙනුනි.

 "ඔව් අපි යන්නයි හදන්නේ!" හදවතට දැනුම් දුන්නෙමි. 

සියල්ල අවසාන මොහොතේ යහපත් වෙමිනි. මෙම නිමේශය වෙන තෙක් තිබුනු බාධා  අපට මතක නැත. අළුත් දිනයක් අළුත් අත් දැකීමක් අළුත් බලා පොරොත්තුවක් සමගින් මා දියට බැස්සෙමි.

දැඩි ශීතලක් ඇතැයි මා උප කල්පණය කලද එවන් සිසිලසක් දියේ තිබුනේ නැත. ඇත්තෙන්ම තරමක උනුසුම් ස්වභාවයක් එහි විය. 

ඒ වන විට කාලය නිසාදෝ නො එසේනම් ස්ථානයේ ස්වභාවය නිසාදෝ මිනිස් පුළුටක් අහලක නොවීය. මා දියේ සිට පලමු කයාකය දියට බාගෙන හෙමින් සීරුවේ දියත් කලෙමි. 

එය අසල වූ ලී කූඤ්ඤයක ගැටගැසූ  පසු අනෙක් කයාකයද දියට ගත්තෙමි. මමත් සමග තෙශාන්ත හෝ පසිඳු දියෙහි සිටියා මතකය.

නමෝ විත්තියෙන් ඇනෝව කයාකයට ගොඩ කරගත් මා පුරුදු පරිදි කයාකයට නොදැනෙන සේ ඒ මතට පැන ගත්තෙමි. 

"අවුලක් නෑ. මේකෙ මහ ලොකු රටාවක් නෑ. මම පදින්න කියන පැත්තෙන් පැදහං. එපා කිව්වොත් නවත්තපං එච්චරයි. ඇල උනාට පෙරලෙන්නේ නෑ. වතුරට වැටුනත් ලයිෆ් ජැකට් එක හින්දා ගිලෙන්නේ නෑ !හරි එහෙනම් පදිමු!"

කුමන හේතුවකට හෝ අහේතුවකට පසිඳුත් තෙශාන්තත් පදින ලද කයාකය ගඟේ ඉහලට කෙටි දුරක් ගොස් වටයක් කර කැවී නියමිත දිශාවට හැරුණි.

සත්තකින්ම ගඟ ගලන්නේ කුමන දිශාවක සිට කුමන දිශාවකටදැයි සිතා ගත නොහැකි තරමට ගැලීම අතිශයින් මන්ද ගාමී විය.

ගඟට පිළිපන්න පළමු මොහොතේ පටන් හබල් ගැසීමට සිදු විය. 

"මල්ලි ෆොටෝ ටිකක ගනිං!" මම ඇනෝ අමතා කීය. 

ඡායා රූප ශිල්පය හා සම්බන්ධ සියළුම මෙව්ලම් හා ජංගම සියල්ල ඇනෝ ඉදිරියේ වූ හැච් එක් හෙවත් වල තුල වූ ඩ්‍රයි බෑගයේ ගබඩා කොට තිබුණි. එනිසා හදිසියේ ඡයා රූපයක් ගැනීම තබා කැමරාවක් ජන්ගමයක් මෑනීමටවත් නොහැකිවිය. එය විනාඩි 5ක 10ක ගෘහ කර්මාන්තයකි.

ඉර යාන්තමින් එබිකම් කරමින්ය. සැමදා සේම ජීවිතය පාවී යයි. අවශ්‍යම වෙනසක් ඇවැසි තැනක පමනක් හබලෙන් ගං දිය පිරිමදිමි. 

වඩාත්ම රුචි වන්නේ නිසොල්මනේ ගලා බසින්නටය. 

මග දිගට හමුවන දිය ඇලි ගල් පර අතුරිණ් සීරුවට ගමන් කල යුතුව ඇත. 

ඒ නොපෙනෙන සක් සුදක් දැකීමටය. 

ඒ හුනු පිරියම් කොට අහස් ගැබට විහිදී ගිය බලා පොරොත්තුවය.

                                                                                                                                                                                                         

බෝම අමාරුවෙන් , , හරියට බඩට කෑමක් බීමක් නැතිව . . . හරියමන් නින්දක් නැතිව . . . . යාන්තම් විළි වහ ගන්න ඉනට වස්තරයක් විතරක් තිබී අල්ලපු පොටෝ ටික . . !

ගං දෑල දෙපසම

කෑල මල් පිපි ඕසෙට

කොමල කළු ගඟ

සිඹිමි ඔබ ගෙන දෑතට

හද ඉතින් ඉවසන්න

බාරවෙන්නම් මම - කළුතරට !