195. රස වෑහෙන පොලිස් කථා 1

කාලෙකට පෙර ඒ කියන්නේ  අවුරුදු තුන හතරකට කලින් දවසක මමත් මධුෂානුත්  රාත්තිරි 8 - 9 ට විතර කඩවතින් පිටත් උනේ වව්නියාවෙ යන්න. ඒ උන්ගෙ තාත්තා වෙච්චි මගේ එක්කසුපං අයියා රෝගාතුරව වව්නියාවේ ඉස්පිරිතාලගත කර ඇති පණිවිඩේ අරං ඌ අපේ ගෙදරට ගොඩ වැදූනායිං පස්සෙ! මධූ; දුරක යනවානම් මටත් පොඩි අප්ඩේට් එකක් දාගෙනම යන එක සිරිතක්. ඉතිං ඒ නිසාදෝ මංදා ඇවිත් කියපු ගමන් "පොඩ්ඩක් හිටාං! මාත් එන්නං!!" කියාගෙන නිසාන් පැට්රෝල් ලොරි පොඩ්ඩාවත අරං පිටත් උනා; කඩවතිං රුපියල් හාරදාහක ඩීසල් එහෙම ගහගෙන. අපි ගියේ ඇල්ල හරහා අනුරාධපුර පාරෙං යන්න පස්යාලෙන් මීරිගමට දාලා නාරම්මල ගිරිඋල්ල හරහා.

කොහොමින් කොහොම හරි වාරියපොල දළදා ගම  එහෙම පහු කරලා ගල්ගමුවට එනකොට රෑ 12 ට විතර කිට්ටු කරලා මයේ හිතේ!

ගල්ගමුව ටවුම දුරෙං අඩු ඇත්තේ කිළිනොච්චියට විතරය!

ටවුම පටං ගන්න තැනක් අවසන් වෙන තැනක් නිච්චියකට ගන්න බැරි ගානට ටවුම දුරයි; ඒ වගෙම මුල අග දෙකම වල් වැදිලා. ඒ ඒ වාහන වලට නගර සීමාව තුල ධාවනය කරණ්න ට ඇහැකි උපරීම වේගයක් තියෙනවානේ. නගර සීමාව අවසං උනාම ඇහැට පේන නොපෙනන බෝඩ් ලෑලක් තියෙනවා "දැං කෙලගෙන පලයං!" කියලා ඩැයිවර්ලට කියා පාන්න. අපි හැමෝම ටවුමකට ඇන්ටර් උනාම සොලෝ එකේ යන්නේ මේ නීතිය නිසාම නං වෙන්න බෑ. හුඟක් වේලාවට බොහෝ ඩැයිවර්ලා හිමීට යන්නේ මිනිහෙක් දෙන්නෙක් වාහනේට අඩ තියයි කියලා. බස් ඩැයිවර්ලා නං හිමිං යන්නේ කොහේ ඉඳං හරි තව රුපියල් විස්සක කෑල්ලක් අත දමාවි කියන බලාපොරොත්තුව හිතේ තියං.

කොහොම හරි රෑ 12 ට විතර ගල්ගමුවේ ටවුම මැද්දේ හෙමීට යන්න අපිට කිසිම උවමනාවක් තිබ්බේ නෑ. ඒත් කොයි එකටත් කියලා සූදානං සරීරෙ කියලා ගානකට ලොරිය එලෝගෙන ගියා.

හරියට ටවුම මැද්දෙදි රාළ කෙනෙක් පැනලා අත ඇල්ලුවා. සාජං මහතැන් කෙනෙකුත් අත ලඟ.

මං ක්‍රමේට පාර අයිං කරලා නවත්තලා බැස්සා.

මම වාහනයක් ගත්තු ගමන් කරණ දෙයක් තමයි වාහනේ පොතේ කොපියක්, ලැයිසන් එක, ඉන්ශුවරන්ස් එක තව දුං සහතිකේ කියන මේ මෙකී නොකී සියළුම බඩ මාළු ටික පිළිවෙලට පොඩි කාඩ්බෝඩ් ෆයිල් කවර කෑල්ලක අමුනලා තියාගන්න එක. අනෙක් අයටත් එහෙමමයි සැලකීම!

බොහෝ රාළහාමිලා ඒක දැක්ක ගමන්; වාහනේ තියෙන අනිකුත් අඩුපාඩු හොර මැරකං, කුපාඩි කං හොයන්නේ නැතිව යන්න අරිනවා. මොකෝ මේ ලිය කියැවිළි වල තියෙන පිළිවෙල දැකලා!

මාත් පොර සේ ලොරි පොඩ්ඩාට අදාල උප්පැන්නෙයි, පෝෂන කාඩ් එකයි, ක්ලීනික් කාඩ් එකයි සියල්ල අමුනපු ෆයිල් පොඩ්ඩ රාලහාමි අතේ තිබ්බේ පොඩි උණකුත් හිතට අරං.

රාලහාමිත් මේ ෆයිල් එක අරං ඒ මේ අත පෙරලලා  බලලා කුල්ටූර් වෙනවා වෙනුවට මගේ පැත්තට හැරිලා "කෝ ෆිට්නස් කොලේ?" කියලා අහපි.

"ඇයි රාලහාමි ෆිට්නස් එක තීන හින්දනෙ ලයිසන් එක ගන්න පුළුවං!? ලයිසන් එක ගන්න ගියාම ෆිට්නස් කොලෙයි දුං සහතිකෙයි දෙකම බලලා තමයි ලයිසන් එක දෙන්නේ!"

" මේ මහත්තයා පොඩ්ඩක් අපේ සාජං මහත්තයා එක්ක කථා කර ගන්නකෝ!?"

(මේ සැරසෙන්නේ ජරාවකට කියා නොතෙරෙන්න මම බිව්වේ මදු කිරි යෑ!? )

"දෙන්නෑ සත පහක්!" මම මධූට ඇහෙන්නට කෙඳිරි ගෑවා.

මාත්  මධූත් හැරෙන තැපෑලෙන් සාජන් බුවා ඉදිරියේ ප්‍රානි භූත උනා!

"සාජං මහත්තයා මේ මහත්වරුන්ගේ වාහනේ බර වාහනයක්, ලොරියක්! මේකේ ෆිට්නස් කොලේ නෑ!" රාලහාමි කියවගෙන හුස්මක් කටක් නොගෙන!

"නැ! සාජං මහත්තයා! මම මේ රාළ හාමිට කිව්වේ ෆිට්නස් එකයි දුං සහතිකෙයි තියෙන නිසා; එක බලලානේ ලැයිසන් එක දුන්නේ කියලා!?"මම මගේ නිදහසට කාරණාව සාජං මහත්තෙයා ඉස්සරහ ගොනු කලා! 

උප්පැන්නෙ ඕන හැඳුනුම් පත ගන්න. හැඳුනුම් පතයි උප්පැන්නෙයි ඕන පාස් පෝර්ට් එකට! දැං රටකට යන්න එයා පෝර්ට් එකට ගියාම එහෙන් ආයෙ උප්පැන්නේ වත් අයිඩෙන්ටියවත් බලන්නෑ නේ!? ඒකයි මගේ නිදහසට කාරණාව උනේ තේරෙන හිංගලෙන් කියනවානං!

"මහත්තයා ගෙදර ගියාම බලන්න ඔය දුං සහතිකේ පිටි පස්සේ හතර වන වගන්තිය විදියට "මෙම සහතිකය සෑම විටෙකම වාහනයේ රැගෙන යා යුතුවේ" කියලා ලියලා තියෙනවා වගේම ෆිට්නස් කොලේ පාමුල "මෙහි එක් පිටපතක් වාහනයේ තබා ගැනීමට අයිති කරුට ලබා දිය යුතුවේ" පැහැදිලිව ලියලා තියෙනවා!" සාජං මහත්තයා කට පාඩමිං කියපි!

"හරි ඔය මගුලක් නං මම ඇහුවෙත් අදයි! කමක් නෑ දැං මොකක්ද වෙන්ඩෝන කියන්නකො!?" මං ඇහුවේ ටික වෙන්න මල පනින ගමංමයි!

"මහත්තයා කොහේද?

"ඔය ලැයිසං එකේ තියෙන කරුණු හරියටම හරි!"

එහෙම කිව්වාම අතේ තිවුනු බැස්ටිය ලැයිසමට ගහලා මගේ ඇඩ්ඩස් එක කියෙව්වා!

"පුහ්! කඩවත!!??"

"ඔව්! කඩවත!"

"අපි නඩුවක් දැම්මොත් මහත්තයාට කඩවත ඉඳං මෙහේ එන්න වෙයිනේද?"

සාජං මහත්තයාගේ තැටමිල්ල හා ඇවටිල්ල සමග මගේ කං පෙති රත් වී ගිණි කන ඔන්න මෙන්නය!

"මේ මහත්තයා කරණ ඕන දෙයක් කරලා මාව ඉක්මනට යවන්න! මම වව්නියාවට ලෙඩෙක් බලන්න අයන ගමං!"

"මහත්තයා ආවේගයෙන් වගෙයිනෙ!?"

"හරියටම හරි! අනිවාර්‍යයෙන්ම ආවේගයෙන්! මගේ අයියා වව්නියාවේ ඉස්පිරිතාලෙ නවත්තලා! මම මේ එයාව බලන්න තකහනියෙං යන ගමං! එයත් ඔය මහත්තයා වගේම ආංඩුවේ යුනිෆෝම් එකක් තමයි අඳින්නේ! ඔබ තුමාට මාව යවන්න බැරිනං වාහනේම තියා ගන්න! ඊළඟට එන බස් එකට මං නගිනවා මොනවා උනත්. නඩු බැරිනං ඕන එකක් බලාගමු හෙට උදේට!"

මම කියෝගෙන ගියේ ආවේසයෙන් වගේ. මධූ සිද්ධිය බලාගෙන ඉන්නවා!

"හරි ලෙඩෙක් බලන්නනං අපි ඒ ගැනත් හිතන්න එපායැ! යන්නකො!" කියලා සාජ්ං මහත්තයා මගේ අතට වාහනේ ලියකියවිළි ටිකයි මගෙ බර වාහන ලැයිසමයි දුන්නා කියන්නකෝ!

ආයෙ "ටැං කිව්!"  කියන්නවත්  ඉන්නැතිව මම ලොරියට නැගලා එතන ඉඳන්ම රේස් කරගෙන

 පිටත් වෙලා වාහනේ නැවැත්තුවේ වවනියාවටම ගිහිං!

මේ ගැන යාන්තම් මම මෙතැනත් ලියා තියෙනවා. 

***************************************************************************************************

ළඟදි දවසක මදූ හෙවත් මධුෂාන් ආවා අපේ ගෙදර! ඌව දැක්ක ගමන් මට මතක් උනා මම ඌට කියන්න ගත්තා අලුත්ම එපිසෝඩ් එක!

ඒක මේ ළඟදි මට සිද්ධ වෙච්ච සුපිරි කථාවක්!

"මධුෂාන් මට මාර මගුලක් උනානෙ . . . !"

"ඒ මොකක්ද ඒ සීන් එක . . . . ?"

ඊයේ පෙරේදා මම හක්බෙල්ලාවක ගිහින් එන කොට රුවන්වැල්ලෙන් නිට්ටඹුව  පැත්තට හරෝලා හැතැම්මක් වත් එන්න උනේ නෑ හරියටම මොරාවත්තේ වලව්ව ඉස්සරහ පොලිස් රාලහාමිලා රෑණක් - එක හය හත් දෙනෙක්!

ඒ අතරේ වටේ පිටේ ගෙවල් වල උනුත් ගෙට්ටු - වැට කඩුලු අස්සෙං බෙල්ල දික් කොරාන මෙතන වෙන සීන් එක නරඹනවා එක සීරුවට.

ඉස්සර වගේ නෙවෙයි දැං මගේ වාහනේ රක්ෂණ සහතිකෙයි, ආදායං බලපත්‍රෙයි, දුං සහතිකෙයි, ෆිට්නස් කොලෙයි, ෆිට්නස් පරීක්ෂණ වාර්ථා කොලෙයි, ඒ ඔක්කෝටම යටින් වාහනේ පොතේ කොපියකුයි එකට අමුනපු ප්‍රෙෂර් ලෙඩෙක්ගේ ක්ලීනික් ෆයිල් එකක් වගේ කොල දුසිං භාගෙක ඇමුනුමක් තමයි වාහනේ තියාගෙනනෙ ඉන්නේ! ඉතිං භය වෙන්න දෙයක් නෑනේ! ඉන්න බැරිකමට මම ගිහින් ලොරිය නැවැත්තුවා එතන හිටිය පොලිස් පරීක්ෂක ඉස්සරහිංම!

"චීෆ් මොකද!? මුකුත් කරදරයක් වත්ද?"

"නෑ මහත්තයා! අපි මේ පාරෙ යන වාහන චෙක් කරණවා බොහෝම ස්තූතියි!"

වටේ ඉන්න එවුං බලාන ඉන්නවා මොකක්ද මේ උනේ කියලා!  මමත් ඇඟට උණ අරන් එන්ජිම ටික වෙන්න දෙපාරක්  රේස් කරගෙනම ෆස්ට් එක දාගෙන පිකප් කලා එතනිං.

එහෙම පිටත් වෙලා ආයේ මීටර පංසීයක් යන කොට වංගුව! අර පදුමුත්තර බුදුංගෙ කාලේ ඉඳං හද හද ඉඳං යාන්තං පහුගිය චන්දෙට ඉවර කරපු පාලං පොඩ්ඩ! ඒක පහු වෙන කොටම ඉස්සරහිං පේන්නේ වම් පැත්තේ අයිනෙ තියෙන යෝධ ගල් ගෙඩිය. මෙන්න ඒ කිට්ටුවම ඉන්නවා රාළහාමිලා දෙන්නෙක් ඒ පැත්තෙං එන වාහන නවත්තන්න.

එතන හිටිය ගෝටයිංබර සයිස් රාළ එක පාරටම පාරේ මේ පැත්තට පැනලා දැම්මා කියන්නකෝ වාහනේට අත - හරියට හොර හරක් ලොරියක් නවත්තංන වගේ!

මාත් පාරෙ අයිංකරලා පිළිවෙලට නැවැත්තුවා. ඔව් පිළිවෙලට!

පොලිස් රාලහාමිලා දෙන්නා මම බැහැලා එන තුරු බලාන ඉන්නවා.

මං මොකටද බහින්නේ!? මම අර ෆයිල් එකයි මගේ හෙවි වීකල් ලයිසන් එකයි ජනේලෙන් එළියට දික් කලා.

අත අල්ලපු හයේ හතරෙ බුවා ගාට ගාට ඇවිත් වාහනේ පිටිපස්සෙ බක්කියට එබිල  බලං ඉඳලා ඇවිත් මගෙ අතේ තිවුනු කොල ගොන්න අතට ගත්තා!

මම සිංහාසනේට වෙලා බලා ඉන්නවා "යන්න මහත්තයා!" කියලා කොල ටික පිළිවෙලට ආයේ මගේ අතේ දැං තියයි! දැං තියයි!! කියලා

"මහත්තයා මේ රක්ෂණ සහතිකේ කල් ඉකුත් වෙලානේ!?"

"මොකක්!? ඒක වෙන්න බෑ!"

"වෙන්න පුළුවංද බැරිද කියලනං මං දන්නෑ! ආ! මහත්තයාම බලන්නකෝ!!!!"

එක පාරටම මගෙ උණ හුටස් ගාලා බැහැලා ගියේ හිතාගන්නටත් බැරි වේගෙං!! උණ බැස්ස බැහිල්ලට මාද වාහනයෙන් බිමට බැස්ස උනා කියහංකො!!!

"දැං මොකද කරණ්න පුළුවං!?" මගෙ කටේ කෙළ හිඳිලා. මට ගිලින්නට  කෙළත් නෑ කියහංකො!

"අපිට පුළුවං මහත්තයාට ටෙම්පරියක් දෙන්න. දින පහක් ඇතුලත රක්ෂණ සහතිකේ ගෙනත් දීලා ලැයිසන් එක අරං යන්න!

"අප්පට සිරි! මම දවස් පහකින් මෙහේ එන්නේ නෑනෙ!?" මං කිව්වා නෙවෙයි මට කිය උනා!

" හරි දවස් පහකින් මෙහේ එන්නේ නැත්නම් කෙලින්ම සතියකින් විතර උසාවියටම එන්නකෝ මහත්තයා!"

"එහෙම නෙවෙයි! මාව විශ්වාසෙට අරං ලයිසන් එක දෙන්න. මම හෙටම ඉන්ශුවටන්ස් එක අරං රාලහාමිගේ ෆෝන් එකට ෆොටෝ එකක එවන්නම්!" මං ශේප් එකේ කියලා දැම්මා ශේප් නියායෙන්ම.

"හරි! හෙට කථා බෑ! මහ්ත්තයාට ලයිසන් එක ඕනෙනම් අද දිනයට ඉන්ශුවරන්ස් එක ගන්න ඕන! නැතිනං කෙලින්ම උසාවි! කැමතිද?"

"කැමතියි!" මට "හා!" කියනවා ඇරෙන්න වෙන කියන්න දෙයක් තිබුනෙත් නෑ. අනික උංට හිතුනොත් මං  උංට ආතල් දෙනවා කියලා දෙනවා දඩේ රිදෙන්නම. ආ! මට කියන්න බැරි උනා! ඉන්ශුවරන්ස් එක නෑ කියලා දැන ගත්තු ගමං බුවා අහපු පලවෙනි ප්‍රශ්නෙ මොකක්ද දන්නවද? "දන්නවානෙ දඩේ විසිපංදාහයි!" මම කොර උනා!

"දැං වෙලාව හතරයි විස්සයි!"

"අවුලක් නෑ!"

රාළහාමිලා දෙන්නා මට දුන්නේ එළම කිරි චැලෙන්ජ් එකක්!! මම ට්‍රක් එක නැගලා එන්න ගත්තා ගැම්මට!.

එන ගමන් අලියෝස්  ලඟම ඇති ඔපිස් එක කොයි ලෝකෙද? හිතාගන්නට බෑ!  කරණ්න තිබ්බේ එකෝම දෙයයි! පරණ කාඩ් එකෙන් නොම්මරේ හොයාගෙන උන්ට කතා කලා! කියන්නෝන නෑනෙ උංගෙ විනාඩි 15 ක විතර රෙකෝඩිං එකෙන් පස්සෙ කෙල්ලෙක් කථා කලා!

"නිට්ටඹුව!" කියලා තිබ්බා. දැං මට කියන්න ඕනෙ මං එනකල් ඒ මගුල ඇරලා තියන්න කියලා!මුකුත් කියන්න බැරිඋනා මේ කෙල්ල තිබ්බ හිංදා!

මම ට්‍රක් එක ඩ්‍රයිව් කලේ වේගයෙන් නොවුනත් ඉක්මනින්, කලබලෙන් නොවුනත් සීරුවෙන්, මදාවි දැමිලි නොදැම්මට ටැක්ෆුල් විදියට! ඩෑශ් බෝර්ඩ් එකේ වොච් එක දිහා බල බල රන් රේට් එකේම ප්ලේ කලා! ඇයි බං හදිස්සියේවත් කොහේ හරි යන එකෙක් මේකෙ ඇනලා කේස් එක ගියොත් කට ඇරලා කියන්න පුළුවංද "මේ ඉන්ශුවරන්ස් එකක් ගන්න කෙල ගෙන ගියා!" කියලා?

හරියටම 5 ට විනාඩි 3 ක් ඉතිරිව තිබියදී මා නිට්ටඹුවේ අලියොන්ස් ඔපිස් එක ඉස්සරහ කියන්නකෝ!

මැනේජ' බුවා; බිත්තියේ ගහල තිබ්බ ඔරලෝසුව දිහා බලලා "දැං වෙලාවක් නෑනෙ!" කිව්වා.

මට දැං කොර ගන්න දෙයක් නෑ! " අනේ මෙක ලොකු උදව්වක්! ලොකු දෙයක් කරලා දුන්නෝතිං!" මම එකසිය ගානට ඇඹරෙණවා.

මැනේජ' එතන ඉස්සරහ කවුංටරේක හිටපු කුමුදුද, මොකක්ද කියලා කෙල්ලෙකුට කථාකරලා  "මේක දැං කරලා දෙන්න පුළුවංද?" කියලා ඇහුවාම අනේ ඒ මනුස්සයා කැමති උනා වැඩේ කරලා දෙන්න.

තවත් විනාඩි 20 කින් පමණ එලකිරි වන් කිරි ටොයියා ඉන්ශුවරන්ස් කාඩ් එකක් මගේ අතේ!

සටස් ගාලා ඒකෙ ෆොටෝ එකක් රාලහාමිගෙ වෙත වට්සැප් එකට දැම්මා. පහත වාක්කිය යටින් ගැහුවා; ඇඟිලි වලින් නෙවෙයි; ඇත්තටම බොක්කෙන්!

"ඔබ මා කෙරෙහි තැබූ විශ්වාසය කෙරෙහි බොහොමත්ම ස්තූතියි!"

පස්සෙ මම කෝල් එකකුත් දීලා කථා කලා පොරට! වැඩේ ගොඩ!

අම්මට සිරි එළනෙ! මටත් උනා මරු වැඩක්! ඒකත් පට්ට! මදූ තවත් "රස වෑහෙන පොලිස් කථාවක් " කියන්න පටන් ගත්තා. ඒක ඊළඟට!

194. Teepee the Camp Site 2

මමත් පසිඳුත් කාලෙක ඉඳන් මිත්‍රයෝ. එයාව මුන ගැසුනේ ලක්දසුන් ෆෝරම් එකෙන්. මම මගේ කයාකින් ගැන ලියලා තියෙන දිග ලිපි එකතුවේ බොහෝ තැන් වල පසිඳු ගැන කියැවෙනවා.

ඔහු දැනට සේවය කරණ්නේ වෘථීයමය වන ජීවී හා පාරිසරික මග පෙන්වන්නෙකු ලෙස. ඔහු දකුණු අප්‍රිකවේ කෘගර් ජාතික වනෝද්‍යානයේ  FGASA - පාරිසරික මගපෙන්වන්නෙකු ලෙස පුහුණුවලත් අයෙක්.

පසිඳු

මා වසර ගන්නාවක් සේවය කලේ පාරිභෝගික සේවා නිළධරයෙකු ලෙස මෙරට පිළිගත් ආයතනයක. අප දෙදෙනා එක් කාරණයකදී සමපාත වෙනවා.  ඒ අපගේ විනෝදාංශයන් සමග. කෑම්පින්, කයාකින්, හා සංචරණය! තවත් බොහෝ බොහෝ බොහෝ දේ සමග.

මාගේ මුල් ගම යටියන්තොට හක්බෙල්ලාවක. හක්බෙල්ලාවක කියන්නේ  කොළඹ හැටන් නැතිනම් අවිස්සාවේල්ල නුවර එළිය මාර්ගයේ අවිස්සාවේල්ලේ සිට කිලෝමීටර 26 ක් දුරින් තිබෙන කුඩා ගමක්. 

මෙම කැළණි ගඟත් හැටන් කොළඹ A7 මාර්ගයත් අතර පිහිටි කුඩා එහෙත් ගස් වැල් පිරුණු ඉඩමක මමත් පසිඳුත් පුංචියට පටන් ගන්නවා කඳවුරු බිමක් මීට අවුරුදු 7 කට විතර ඉස්සෙල්ලා.  නම Teepee  මේ ගැන මීට කලිනුත් ලියලා තියෙනවා. මෙතැනින් එතනට යන්න පුළුවන්.

ඇත්තටම අපේ කඳවුරු බිම තියෙන්නේ A7;  අවිස්සාවේල්ල-හැටන්-නුවරඑළිය මාර්ගයේ 25 හා 26 කිලෝමීටර කනු අතර!  හක්බෙල්ලාවක තැපැල් කන්තෝරුව අසල පිහිටි; 26/11 බෝක්කුවට යාබද බිම්කඩ. කොළඹ ඉඳන් හක්බෙල්ලාවකට තියෙන්නේ කිලෝමීටර 50 ක් පමන. මේ ගම ආසන්නයෙන්ම ගලා බසින්නේ කැළණි ගඟ! අනෙක් පසින් නාහේන මූකළාන!

මේ කන්ටේනර් නිවහන තමයි අපේ ඔපරේශන් හබ් එක!

කැළණි ගං ඉවුරේ සකසා ඇති කඳවුරු බිම.

 12 දෙනෙකුට සෙවන සැලසිය හැකි අයුරින්.

ගඟට ඉතා අසන්නව නිමකොට ඇති Club House එක. 

මධුවිතට සුන්දර දසුනක්!

Club House එක. 

BBQ

එකේ වැඩිපුරම ඵල ප්‍රයෝජන ලැබූවේ පසිඳුත් මමත් අපගේ දන්නා කියන මිත්‍රයිනුත්. එතන කයාකින් කරණ්න අවශ්‍ය සියළු පහසුකම් සහිතයි. මේ හැම දෙයක්ම කෙරෙණ්නේ පූර්ණ ආරක්ෂාවක් සහිතව. මා පුහුණු ජීවිතාරක්ෂකයෙක්. එන හැම කෙනෙක්ම මිලියනයක රක්ෂණාවරණයකට යටත්!

අපි ගිය අවුරුද්දේ පටන් එය වඩාත් පුළුල් ලෙස සැමට විවෘථ කරණ්නට තීරණය කරණවා.

ඒ සමග අප එකතු කරගන්නවා තවත් කඳවුරු බිමක් මහා මාර්ගයට කිලෝමීටර 3 කට පමන ඈතින්. එයට යන්න තියෙන්නේ ගඟ හරහා හක්බෙල්ලාවකින් දමා ඇති පාලමෙන් එතෙරව රබර් වතු හා ගම මැද්දෙන්. එම කඳවුරු බිමෙහි එක් ඉමක් වන්නේ අරඹෙ ඔය නමැති නොයිඳුල් කොමළිය. 

එහි එක් පසෙකින් හවරියන් ගල නමැති විසල් කන්ද. අපෙ කඳවුරු බිමට නො එසේනම් කෑම්පින් සයිට් එකට එන අපෙ මිත්‍රයින් මේ හවරියන් ගල මුදුනට හයික් එකක් යාමටත් අමතක කරණ්නේ නෑ. එය අප නම් කරණ්නේ ටිපී අරඹෙ ඔය නැතහොත් Teepee Two කියලායි.

ගඟෙන් එගොඩ රබර් ගස් හේඩාව යටින් Teepee Two වෙත!

දැන් අපේ කඳවුරු බිම සෑම සියළු දෙනාටම විවෘථ එකක්. කඳවුරු පවත්වාගෙන යෑමටත්, ආහාර පාන හා සේවක වැටුප් සඳහාත් මෙහි  එන සහෘදයින්ගේ පහසුව වෙනුවෙනුත් කුඩා පැකේජ කිහිපයක් සකස් කලා. කෑම්පින් කරණ්න, හයිකින් කරණ්න, කයාකින් කරණ්න නැතිනම් දවසක් ගත කරණ්න වගේ කැමති ඕනෑම ලෙසකට නම්‍යශීලී වන ලෙස තම්යි මේ පැකේජ නිර්මාණය කොට ඇත්තේ.

1. පවුලේ හෝ ඔෆිස් එකේ ලඟම පිරිස එක්ක දවසක උදේ ඇවිත් තේ එකක් බීලා කැළණි ගඟේ හෝ අරඹෙ ඔයේ නාලා  දවල්ට බත් ටිකක් කාලා හවසට තේ එකක් බීලා  යන්න පුළුවන් පිරිස 5 දෙනෙකුගේ පමන කණ්ඩායම් සඳහා. මධුවිතක් තොල ගාන්නටත් ඕණෑවටත් වඩා ඉඩකඩ! එක් අයෙකු වෙනුවෙන් අය කිරීම රුපියල් 2500 යි. ඒ අයට ටෙන්ට් එකක් ඉල්ලුවොත් ඒකත් කරලා දෙනවා අය කිරීමකින් තොරව.  ගෙනාපු දෙයක් පොඩ්ඩක් ෆ්‍රයි කරලා දෙනවා වගේ එකකුත් අපිට කරලා දෙන්න පුළුවන්. ඒකටත් අය කිරීමක් නම් නැහැ.

2. කෑම්පින්ම කරණ්න කැමති අයට; එක් අයෙකුට රුපියල් 2600 ක් පමණක් වැය වෙන පැකේජ් එකක් තියෙනවා. අපි කෑම්පින් ටෙන්ට්ස්, කොට්ට මෙට්ට ආදිය දෙනවා.  තමන් ගෙන ආ දෙයක් සකසා ගෙන කාලා ගඟෙන් හරි ඔයෙන් හරි නාලා එක් රැයක් දින දෙකක් ඉඳලා යන්න පුළුවන්. අවම පිරිස 5 යි. ඒ අයට තමන්ම උයාගන්නත් පුළුවන්, නැතිනම් මීටර 100 ක් ඇතුලත තියෙන දිවා රාත්‍රී කුඩා ආපන ශාලා වලින් හරි ලබා ගන්න පුළුවන්. තමන්ම ආහාර සකසා  ගන්නවානම් අපේ ගානේ භාජන ටිකයි ගෑස් ටිකයි!

3. තවත් අයට ඕන කයාකින් විතරක් කරණ්න. ඒ අයට දිවා ආහාරය; උදේ හවස තේ කිලෝමීටර 10 ක කයාකින් සංචරයක්. අය කිරීම රුපියල් 4500යි. උදේම ඇවිත් හවස යන්න පුළුවන්! අවමය 6 ක්. හක්බෙල්ලවක ඉඳන් කබුළුමුල්ලට ගඟ දිගේ ගිහින් ආපහු කබුළුමුල්ලේ ඉඳන් හක්බෙල්ලාවකටත් ගෙන එනවා අපේ 4WD ට්‍රක් එකකින්.

4. මේ වගේ ම හයිකින් වලටත් පැකේජ් එකක් තියෙනවා. හවරියන් ගලට කරන සුන්දර හයික් එකක්. කුරුල්ලන් 25ක් පමණ නැරඹීමට පුළුවන් උදේම ගමන පටන් ගත්තාම! රුපියල් 3000 දිවා ආහාරය හා උදේ හවස තේ සමග. අවමය 6 වන ලෙස සකසා ඇත. 

5. අර මුලින් තියෙන කෑම්පින් පැකේජ් එකට එන අය ඒ අයම කෑම හදා ගන්න ඕනනේ. එහෙම අකමැති අයට තියෙනවා කෑම්පින් ෆුල් පැකේජ් එකකුත්. ඒකට උදේ තේ, ලන්ච්, හවස තේ, BBQ ඩිනර් එකක්, බෙඩ් ටී එක, උදේ කෑම, සියල්ල එක්ක කෑම්පින් කරණ්න ඕන සියළුම ටෙන්ට්, කොට්ට මෙට්ට ඇතුළු සියළුම ආම්පන්න සැපයෙනවා. ගඟෙන් හරි ඔයෙන් හරි නාලා දින දෙකක් කෑම්පින් රැයක් රුපියල් 4000 ක් විතරයි. පිරිස 5 ක අවමයක්.

6. ඔය අංක 5 න් කියන පැකේජ් එකට එන කෙනෙකුට හයික් එකයි කයාකිනුයි කරණ්න ඕනෙ උනොත් ඒකට අය කරණ්නේ  රුපියල් 6000 ක් විතරයි.

7.තව තියෙනවා දින තුනක් හා රාත්‍රී දෙකක් සමග ගෙවෙන  එකක්. ඒක රුපියල් 6700 ක් පමණයි වෙන්නේ. ඒ පැකේජ් එක හදලා තියෙන්නේ අපේ Camp Site එකේ නැවතිලා කිතුල්ගල වයිට් වෝටර් රාෆ්ටින් වැනි වෙනත් ක්‍රියා කාරකම්වලට උනන්දු අය වෙනුවෙන්. ඊට අමතරව මේ අවට පිහිටා ඇති අතිශය සුන්දර ඕලු ඇල්ල, පැරණි මානව ශිෂ්ඨාචාරයේ එක් සංධිස්ථානයක් වන බෙලිලෙන, ශ්‍රී ලංකාවේ පැරණිතම වන රක්ෂිතයක් වන මාකන්දාව සංරක්ෂණ කේන්ද්‍රය, වෑවිය තලාව (වේවැල් තලාව) වැනි ස්ථාන වලට සංචාරය කරණ්නටත්; Bridge on the river Kwai  ලෝක පූජිත චිත්‍රපටයේ රූගත කිරීම් සිදුකෙරුණු ස්ථානය නැරඹීමටත් යන්නට පුළුවන් වෙනවා. 

ඉතින් සාම්ප්‍රදායික රැකියාවට නොබෝදා ආයුබෝවන් කීවාට පසුව ගහ කොල , සතා සීපාවා, ඇළ දොළ සමග එක්වුනු ජීවිතයක් අරඹන්නටයි හිතා ඉන්නේ! මේ එහි පලමු මල් බයිසිකලය!

තවත් දෙයක්! පාසැල් බාලදක්ෂ කණ්ඩායම් සඳහා කඳවුරු බිම් සම්පූර්ණයෙන්ම නොමිලේ!!!

https://www.facebook.com/TeepeeTheCampsite/

0770807000 / 0716155837

193. සමුගැනිමේ සාද . . . . !

බොක්කෙන්ම දුන්නු පාටියක්!

"කොල්ලනේ උඹලට බොහොම ස්තූතියි! මට මේ සංග්‍රහය ජීවිත කාලයටම අමතක නොවේවි!"

මේ ලිපිය මා අනුපිළිවෙළ න්‍යායෙන් ලියන්නම්.

මාගේ වැඩිමහළු සොහොයුරා සේවය කලේ මාගේ පියා සේම වන සංරක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුවේය.

ඔහු කිසි කලෙක සහෝදර සේවකයින් හෝ තමන්ගේ උසස් නිළධරයින් අතර සමග මහා ඇයි හොඳැයියක් පවත්වපු එකෙක් නොවීය. ඊට හේතු භූත්වූ කරුණු කාරණා අතර මා දකින ඔහුගේ ලොකුම වරද වන්නේ පොර අංක එකෙන්ම අමද්‍යප බුවෙක් වීමය. "වනසංරක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුව" යන ගරු නම්බු නාමයෙන් මෙකල එය හැඳින්වූවද එය අංක එකෙන්ම කැලෑ දෙපාර්තමේන්තුවම විය. දෙයියනේ කියලා දේවානි ජයතිලක නෝනලා වගේ අය ටෙලියෙන් මූනු පොතෙන් ඇමටියන්ට බූරුවා ගහනවා වාගේ එලෝ මෙලෝ නැතිව  විදලා "වනසංරක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුව කියලා එකක් තියෙනවාය, ඒකේ යමක් කමක් දන්න උදවිය වැඩකරණවාය කියලා රටට ලෝකෙට නොපෙන්වන්න ඒ ආයතනය "කලෑ දෙපාර්තමේන්තුවම" වීමට හොඳටෝම ඉඩ තිබුනි! මට මතක කාලේ මේ ගොල්ලන්ගේ හෙඩ් ඔපීසිය හෙවත් ප්‍රධාන කාර්‍යාලය ඉස්සරහ බෝඩ් එකේ පවා ගහලා තිබ්බේ "කැලෑ දෙපාර්තමේන්තුව" කියලයි.

කැලෑ දෙපාර්තමේන්තුවේ නොබොන එකෙක් යනු නියුඩ් කෑම්ප් එකක ඉන්නා ටයි කෝට් දාගත්තු එකෙක් වගේය. කොටින්ම හාරත වංසේ කොල අත අතර තිබ්බ කලාබරේ වාගේය. මෙලෝ ගැලපීමක් නැත!

අයියාගේ එකම කොල්ලා මධුසාංද තාත්තාගේ අඩිපාරේ යමින් නොබොන චරිතයක්ය. ඇත්තම කථාව ඌට බොන්නට බැරිය. නොබොන  එවුංට බොන්න පුරුදු කරණ්නට තරම් ත්‍යාගශීලී මිනිසුන් දැන් සමාජයේ දක්නට නොලැබෙන හෙයින් ඌට කිසිවෙකුගේ නිසි මග පෙන්වීමක් "බීම' සඳහා ලැබී නොමැත! නමුත් ඇද නැතිව කියන්නට පුළුවන් කාරණයක් ඇත. ඕනෑම බොන කන සමාජයක  ඩෝප් කාරයෙකුටත් වඩා ගැලපී ඉන්නට ඌ දස්සයාය. බොන තැනක නොබොන ඩ්‍රැයිවර් කෙනෙකු යනු චූඩා මාණික්කයකි!වස්තුවකි!! රැකගත යුතු සම්පතකි!!! ඒ නිසාමදෝ ඌට යාලුවන් බොහෝය. බොන කන එවුන්ද උන්ගේ සියළුම පාටි වලට මධුසාංට ඇරයුම ලැබෙන්නේය.

අපේ අයියා හෙවත් මදුසාංගේ තාත්තාගේ කල කිරියාව මීට ඉන්තීරුවෙන්ම අනෙක් පැත්තේය. බීම පමනක් නොව බොන එවුන්ද, බොන තැන්ද, තැබෑරුම්ද කොටින්ම අසොක වීදුරුවක් දැක්කද ඔහුට මල පනී. ඔහුගේ දර්ශනයේ හැටියට "බීම නොකල යුතු දෙයකි! අපරාධයකි!! තේරුමක් නැති මල මගුලකි!!!

ඔහු අන්තිමට සේවය කලේ වව්නියාවේය. ඔහුට වව්නියාව එකෙන්ම ඇදලා ගියේය. කොයි තරම් සුපිරියට අල්ලලා ගියාද කියනවානම් එයා එහෙන් ඉඩමක් අරං සුට්ටං ගෙයක්ද අටවා ගත්තේය.

කැලෑ දෙපාර්තමේන්තුවේ විශ්‍රාම යෑමේ ක්‍රියා පිළිවෙත පිළිබඳව මා  67.තාත්තා නොම්මර.......1 (ii)  හි ලියා ඇත. එය සැනකෙළියකි - ඉඳ හිට වළියක් දෙකක් ගියාට! එදිනට මාසයකට පමණ පෙර ආයතනයේම රථයකින් ලංකාව වටේ ඇවිද ඔහු හා සේවය කල පැරණි කකුල් හමුවී, ඇදවී, කොරවී, යාළු මිත්තරයො දෙන දෙයක් පත්තර කොලේකින් ඔතාගෙන; අන්තිමට තමා එවකට සේවය කරණා සේවා ස්ථානට පට්ටල් වී එතැනින් කට්ටියට "ආයිබොං!' කියා ගෙදරට මන්දො කිරීමක්ය.

මේ සියළු වත් පිළිවෙත් තිබෙන්නේ බොන කන ඩයල් වලට මිසක තැඹිලි කුරුම්බා බොන මගේ අයියා වැනි අයට නොවේ.

ඒනිසාම ඔහුගේ අවසාන දවස තවත් එක් දවසක්ම විය! 

සත්තකින්ම එය කිසිවෙකුට හෝ විය යුතු සිදුවීමක් නොවේ. 

ස්තූති කථාවක් නැත!

සේවය අගය කිරීමක් නොමැත!!

තේ පැන් සංග්‍රහයක් හෝ නොමැත!!!

ත්‍යාගයක් ලෙස වම වශයෙන් පොලේ විකුණන තාරාවෙකු හෝ නොලැබුනි!!!!

ඒ සියල්ලම පැත්තක තබා සෙල්ෆියක් වත් නැත!!!!!

ඔහු ඒ සියල්ල අමතක කර ගෙදර පැමිණියේය. ඒ වසර 32 ක සේවා කාලයක් නිමා කරමින්ය. සත්තකින්ම මම හෝ ඔහු වටා සිටි කිසිවෙකු ඒ පිළිබඳව නොසතුටක් හෝ කණගාටුවක් ඔහුට පෙන්වා නොසිටියහ! මන්ද එය ඔහුට වඩාත් කණගාටු දායක මතකයක් වනු ඇතැයි සිතාය.

පසු ගිය දිනෙක මා සේවය කල ආයතනයෙන් මා ඉල්ලා අස්විමි. මා ආයතනයෙන් ඉවත්වීම සමගම මාගේ සහයක සොයුරා - රුශාන් මල්ලී මාගේ තනතුරට පත්විය. අවසාන දිනයේ ඔහුත් මාත් වෙනදා ලකාර් එක ගහනා ආසනයේම වාඩිවී ඔහේ බලා සිටියෙමු. ඔහු කතා කලේම නැති ගානය. අප ඒ තරම් ලඟින් සිටි අතීතයක් තිබීම ඊට හේතු වී යැයි මා උපකල්පනය කලෙමි. අන්තිම හෝරාවේ ඔවුන් කුඩා උත්සවයක් සංවිධානය කලෝය. එහිදී මාවෙත පගේත් අපගේ සොයුරු සේවක  සේවිකාවන්ගේත් පිංතූර වලින් සැකසුනු රාමුකල පිංතූරයක් ලැබුනි. එය ජීවිත කාලයේදී මාලැබූ අනර්ඝ ත්‍යාගයන්ගෙන් එකකි. එදින රුශාන් මල්ලීත් මමත් අපගේ තවත් ආයතනික මිත්‍රයෙක් වෙන සෆ්‍රාසුත් සමගින් නාරහේන්පිට කුඩා තැබෑරුමකට ගොඩ වැදී අඩියක් ගැසුවෝය. එය නාරහේන්පිට; රත්නාගේ රන්සිළු බාර් එකය! අණුකරණ වලට නොරැවටෙන්න! කිරි මණ්ඩල මාවතෙන් බේස්ලයින් පාරට වැටෙන තැනම පිහිටි මෙයින් ෆ්‍රයිඩ් පෝක් එකක් ගෙන වෙනස වටහා ගන්න. සත්තකින්ම එය කුඩා එහෙත් සුන්දර මතකයක් විය. තැබෑරුමෙන් සැපයුනු ඝෝෂාකාරී කචකචය සමග සුපිරි පෝක් ඩෙවල් එක අපගේ මිතුරු හමුව වඩාත් ලගන්නා සුළු එකක් කලේය.සෆ්‍රාස් පෝක් කන්නේ නැති බැවින් ඌට ගත් චිකන් ඩෙවල් එකටද මමත් රුශාන් මල්ලී වග කීවෙමු! අවසානයේ එතනට පැමිනි අපගේ තවත් එකෙකු මා නිවසට තම ත්‍රී වීලරයෙන් ඇරලුවේය.

එදින රාත්‍රියේ මා නිවෙසට එන්නට ඒමට පෙර නැවතත් සේවා ස්ථානය කරා ගියෙමි. මාගේ ආයතනයේ සේවය කල කොල්ලන් කුරුට්ටන් එහි විය!

" ඇයි සර් ඉක්මනින්ම ගියේ?" උන්ට තිබුනු එකම ප්‍රශ්නය එය විය.

"සර්! අපි සර්ට පාටියක් දෙන්න ඕනෙ!!"

"පිස්සු කෙළින්න එපා මචං! මොන පාටිද? උඹලට තාම ගිය මාසෙ පඩියවත් හම්බුන්නෑ නේ?" මම දෙපසට වැනෙමින් කීය. මං උන්ට කතා කලේ නමින් නැතිනම් මල්ලි, කොල්ලෝ, මචං - හුචං කියාය! 

"ඒක සර්ට වැඩක් නෑනේ! ලබන සතියෙ සර් එන්ඩෝන!"

මා සේවය කල ස්ථානයේ කණිෂ්ඨ සේවකයින් සියල්ලම පාහේ හැටන්, තලවාකැලේ, මස්කෙළිය, නුවරෑළිය ආදී ඈත පලාත් වල දරුවන් විය. යාන්තමින් 18 සපිරුනු ඔවුන් මට පෙනුනේ අපේ වසිකයා සහ උගේ ගැන්සිය වාගේය. මුන් සියල්ල මගේ දරුවන් වාගේය. උන්ට ලැබුනේ සීමිත වැටුපකි. බොහෝ දෙනාගේ පවුල් රැකුනේ මුන්ගේ පඩි පතිනි. මල ගෙයක් වූ වරක මමත් මාගේ සහයක සොහොයුරාත් එහි ගියෙමු. කුඩා ලැයිං කාමර වැනි නිවෙස් වල ඔවුන් ඉතා දුක්ක්ඛිත ජීවිත ගතකරති. සමහරුනට ත්‍රීවීල් තිබුනි. ඒවායේ ෆිනෑන්ස් ගෙවාගැනීමට රෑ එළිවන තුරා කොළොඹ කරක් ගැසූහ. කරුමෙක මහත යනු මාස කිහිපයකින් මේ කොල්ලන්හට නියමාකාරයෙන් පඩි ගෙවීමට පාලනාධිකාරිය අපොහොසත්  වීමය. මේ සියල්ල අස්සේ උන් මට පාටියක් දෙන්නට සෙට් වෙලාය!

දිනය ලං වත්ම උන් මට නිරන්තරයෙන් කථා කලහ!

"දැන් කොහෙද බං ඔය මගුල තියෙන්නේ?" මම උන් එක්ක කතා කරන්නේ එලෙසය.

"සර්! අපේ යාලුවෙක්ගේ රූම් එකක් තියෙනවා. අපි එහේට ඔක්කොම ගේනවා! සර්ට තියෙන්නේ එන්න විතරයි!"

"හරි මම එන්නං!"

අදාල දිනයේ මම ගෙදරින් පාර පැමිණ බසයක එල්ලී දෙමටගොඩට පාත් විය. කොල්ලන් එකා දෙන්නා සේවා ස්ථානය අසල පෙනෙන්නට විය. මම ඇමතුමක් ගත්තෙමි!

"කොල්ලො මම ඇවිත්"

"සර් ඕම්ම ගිම්හාන් එකට යං!"

"මොකක් ගිම්හාන්!? ය..යකෝ දැන් අර කාමරයක් නේද සෙට් වෙනවා කිව්වේ? " ගිම්හාන් එකෙන් කන්නට බොන්නට ගියෝතින් වෙන දේ මම හොඳින්ම දනී. මේ කොල්ලන්හට එකසිය ගානට වියදම් වන මගුලකි!

"ඒ කාමරේ යතුර අරං ෂෙඩ් එකේ කොල්ලා බදුල්ලේ ගිහිං!"

වෙනත් දවසකට පාටිය කල් ද  මේ කොල්ලන් කැමති නොවුනි! අපි සියල්ලෝම ගිම්හාන් ක්ලබ් එකේ එකට පූටු කල මේස හතරක් වටා ගාල් උනෙමු! මේසයේ ඈත කොනේ අතේ එකතුවී ඇති සල්ලි ගනිමින් උන් පාටිය පවත්වාගෙන ගියෝය.  මමත් මාගේ සහයක සොහොයුරා රුශාන් මල්ලී වෙතත් ජින් බෝතලයක් ලබා දී ඔවුන් යාන්තමින් සැනහුනි! "කොල්ලෝ බෝතල් ගනං බොන්න බෑ බං! අපි සීය සීය ගම්මු!" කීවද උන්ට ඒක ගැලපුනේ නැත. උන්ට බෝතලයක්ම මාවෙත පූජා කරණ්නට උවමනා විය!

සත්තකින්ම උන්ට මට බොන්න දී ලැබෙන දෙයක් නැත! මිනිසුන් ආවඩන්නේ නැගෙන හිරුට මිසක බැසගිය හිරුට නොවේ. ඒත් උන් මාගේ හදවතේ ගැඹුරුම තැනට ආමන්ත්‍රණය කලෝය.මං උන්ට කර තිබුනේ උන්ව බඩ ගින්නේ නොතියා  බලාකියා ගැනීමය. සහරාන් ගහපු වෙලාවෙදීත්, කොරෝනා ආපු වෙලාවේදීත් මා උන්ව බඩ ගින්නේ නොතිබ්බේය. මා  ආයතනය තුල උයන්නට කටයුතු සැකසුවේය.  මා සිතන්නේ එය මාගේ රැකියාවේ කොටසක් කියාය. මා රැකියාවෙන් ඉවත්ව යන බව දැනගත් මොහොතේ එක කොලෙකුට කියැවී ඇත්තේ "අනේ අපිට කන්න නැතිවෙයි!" කියාය. එය පසුව ඇසුනු මොහොතේ මාගේ දෙනෙත් තෙත් වුනි!

"කොල්ලනේ උඹලට බොහොම ස්තූතියි! මට මේ සංග්‍රහය ජීවිත කාලයටම අමතක නොවේවි!" ඒ මා ඔවුන් අමතා කල කථාවේ අවසාන වැකිය විය.

තවත් සතියක් ගත විය.

හදිසියේ මගේ දූරකථනය නාද විය.

"MD" තිරයේ දිස් වුනි. මොකක් හරි කේස් එකක් වත්ද?

"ගූඩ් මොර්නිං සර් . . . . !"

"ගුඩ් මොර්නිං! මට ඔයා යන්න කලින් එකට ලන්ච් එකක් ගන්නත් බැරි උනානේ. කොහොමද මේ සැටර්ඩේ හවස?"

"පුළුවං සර්! මට වැඩක් නෑ!"

එදින; සෙනසුරාදා හවස අප රාජගිරියේ අවන් හලකට ගාල් වුනෙමු. ආයතනයේ සියළුම කළමණාකරුවන්, විධායකයින්, ඝනකාධිකාරීවරුන් එතැන විය. අප හොඳින් අඩි පුඩි ගසා කන් සාක්කුවල දමාගෙන;   ගෙදර ආවෙමු! එහිදී අපගේ කළමණාකාර අධ්‍යක්ෂක තුමා කෙටි කථාවක් පැවැත්විය. උන්නැහැගේ කෙටි කථාවක් යනු ගොගොල්ගේ "හිම කබාය" මොඩලයේ එකක්ය!

එහිදී කියැවුනු සුන්දර කියමනක් විය!

"මින් පසුව වසරක් පාසා අපි සියල්ලෝම එක් දවසකට මේ විදියට එකතු වෙමු. එහි විශෙෂත්වය අපගේ ආයතනයෙන් ඉවත්ව ගිය සියල්ලන්ම එකතුව මධුවිතක් තොලගා දොඩමළුවීමයි!"

ඇත්තටම එය එසේ උනෝතින් අගය කල යුත්තකි. මේ සියල්ල අතර මම; ගිය සතිය තෙක් මා සමග සේවය කල රුශාන් මල්ලීගේ කනට කිට්ටු උනෙමි. "මචං මේ හැම එකටම වඩා අර කොල්ලෝ දුක් මාංසියෙන් දුන්නු බෝතලේ මට වටිනවා බං!" ඩෝප් මරගාතේ ඔහුද එය "නැතුව!නැතුව!!" කියා අනුමත කලේය.

මේ සියළු කථා සමග පෘථග්ජනයෙකු ලෙස මා යෝජනාවක් කරමි.

"කිසියම් අයෙකු ආයතනයක සේවය කල යුතුව වන්නේ; යම් දිනෙක තම බැහැර වීම ආයතනයට දැනෙන හා ඔවුන් තමා වෙත ගරු කටයුතු සමුගැනීමක් ලබා දෙන ආකාරයට වන අතර ආයතන ක්‍රියා කල යුතු වන්නේ තමා වෙතින් ඉවත්ව යන ඕනෑම ආකාරයක "කරදර කාරයෙකු" වෙතත් ආදරණීය සමු ගැනීමක් ලබා දීමටය!"

TIME

 to say goodbye

 BUT

  FAREWELL 

is not forever

 only for a little while 

so until we meet again!

මේ  වැකිය මාහට ලැබුනු සමරු තිලිණයේ ලියා තිබුනි!

192. නොරත රථ . . . . ! (6)

අයියා මල්ලී වාගේ අයියා මල්ලී . . !

කාරයක් යනු; ගෙදරක භාවිතා කරණු ලබන වංගෙඩිය, මිරිස් ගල වැනි තවත් එක් උපකරනයක් නොවේ. එය මහන මැෂිම, වොෂින් මැෂිම, ශීතකරණය, රූපවාහිණිය වැනියන්ත්‍රයක්ද නොවේ. එය; ඒවටා ගෙතුනු එතුනු සංස්කෘථියක් සහිත මෙවලමකි, ආයුධයකි, පවුලේ සාමාජිකයෙකි.

මීට කලෙකට පෙර "කාර් පිස්සුව" බ්ලොගයේ පෝස්ටුවකට ලියන ලද කොමෙන්ටුවක සඳහන් කර ඇති පරිද්දෙන්ම; යම් ගමනක් සාර්ථකව නිමකර ගෙදරට පැමිණ වාහනයෙන් බැස නිවෙසට යෑමට පෙර එයට ආදරණීය තට්ටුවක් දමා ස්තූති කිරීම මාගේ පුරුද්දකි!

මෙහ හුදෙක් මොළේ මඥ්ඥ්ං එකෙකුගේ පිස්සු විකාරයක් ලෙස පෙනුනද එය කිසිදා මාහට දැනී නොමැත!

සමහරක් රියැදුරන් තම වාහනයට නැග පන ගැන්වීමට ප්‍රථම එහි සුක්කානමට වැඳීම, හඳුන් කූරක් පත්තු කිරීම ආදියද; වාහන වෙත කෙරෙණ ආදරණීය ආමන්ත්‍රණ වල වෙනත් වෙනත් පැතිකඩයන්ය!

ඔස්ටින් 850 මිනි වැගනය ගෙදරට ගෙන ආ කාලය මාහට යාන්තම් මතකය. ගෙන ආ දිනයේද ඉන් පසුව බොහෝ අවස්ථාවලද එය දිවා කල ගාල් කොට තැබුනේ; අප නිවෙසට ඉදිරියේ වූ වරුසවිතාන මහතාට අයත් හිස් ඉඩමේ කජු ගහ යටය.

එය ගෙදරට ගෙන ආවේ හොඳින් ඉර පායා ඇති දිනෙක දවල් 12.00 ට ආසන්න වේලාවකය. එතැන් සිට බොහෝ කලක් යන තුරු පමණක් නොව මා අතින් ඈත්ව යන තුරුත් එය හොඳින් සෝදා පිරිසිදු කොට තබා ගත්තෙමි.

කුඩා බඳුනකට ගන්නා ලාම්පු තෙල් හෙවත් භූමිතෙල්; පින්සලක උපකාරයෙන් එන්ජිමේ ඕජස් ගැලුනු තෙල් මජං ආදිය සෝදා පිසදා වියලා තබා ගත්තෙමි.

වාහනය ගෙන ආ දිනයේ එහි ප්‍රධාන ලාම්පු වටා ඇති වලල්ල මතුපිටවූ කුඩා පැල්ලම් සිග්නල් දත් බෙහෙත් දමා ඔප කල අයුරු අදද මතකය!

මේවා සියල්ල සුන්දර මතකයන්ය.

6ශ්‍රී2416 යනු එම වාහනයේ ඔර්ජිනල් නොම්මරය නොවන බව කලකින් මාහට දැන ගන්නට ලැබුනි. මෙහි  නොම්මරය 3ශ්‍රී එකක් වුනු අතර මෙම නොම්මරය යටතේ මෙම රිය බෞතීස්ම කර ඇත්තේද මිනි පකීර් කෙනෙකු විසිනි. එයට ප්‍රධාන හේතුව වී ඇත්තේ ඔහු සතුව තිබූ මිනී රථයක් විකිණීමට යාමේදී 2416 එකතුව 13 වන නිසා එය විකිණීමට ඇතිවූ අපහසු තාවය නිසාය. එසේම එය මෙම පහත රූපයේ දක්වෙන පරිදි වූ පැනල් වෑන් එකක් කපා වැගනයක් සේ සැකසූ එකකි!

ඩිලවරි වෑන් හෙවත් පැනල් වෑනයක්

මිනි කාරය මෙන් මිනි වැගනය මාර්කට් නොවූ නිසා නොම්මර දෙක හා වාහනයේ ටැග්  එක මාරු කොට තිබුනි. අද මෙන් මොරිස් මයිනර් පොත්වලින් මිනි දුවන තරම් හිඟන යුගයක් නොවූ ඒ කාලයේ මගේ ආදරණීය වාහනයට ලැබී තිබුනේද ඔරිජිනල්ම උප්පැන්නයකි!

ඒවන විටත් වයස අවුරුදු 40 කට පමන කිට්ටු කර ඇතිමුත් එය ඇක්සිඩන්ට් ෆ්‍රී වාහනයක්; එනම් කිසිදා අනතුරකට මුහුණ පා නොතිබූ වාහනයක් විය. 

වාහනය ගෙන ආ දිනයේ එහි එන්ජිම එතරම් ජව සම්පන්න බවක් නොපෙන්වූවේය. පසුව මාගේ සොහොයුරිය රැකියාව කල ආයතනයේ සේවය කල හර්බට් පැමිණ ලෙඩේ නිට්ටාවටම සුව කර දුන්නේය.

හර්බට් ගැනද වචනයක් ලිවිය යුතුය.

හර්බට් යනු ඒකල යූනියන් කාබයිඩ් සමාගමේ සේවය කල එහි වෘත්තීය සමිතියේ පොරකි! ඔහු හිනාවෙන්නේ ඔහුට සිතුනු වෙලාවටය! කතා කරණ්ණේ වේගයෙන් කෙටි වාක්ක්‍ය කණ්ඩයන් වලිනි.

ගෙදරට පැමිණි විට; "තේ එකක් බීලාම වාහනේ බලමුකෝ!" කියා මා ඔහුට පැවසුව විට ඔහුගේ පිළිතුර වූයේ "තේ බොන්න බැරියැ ඕන වෙලාවක! වැඩේ බලමුකෝ!"කියාය.

ඕනෑම අළුත්වැඩියාවක් නිමවූ පසු ඔහුට අය විය යුතු මුදල අසා ගැනීමට අවම වශයෙන් එන්ජිමක් බිමට බෑමට ගතවන කාලය තරම් වේලාවක් බලා සිටිය යුතුය! ඉන්පසු ඔහුගෙ මහන්සිය; මහත්වූ මහන්සිය කින් අසාගත් සැනින් ඔහු නැවත මගෙන්  "ගාන වැඩිද?" කියාය! එයට පිළිතුරක් දෙන්නට කට අරින්නටත් ප්‍රථම ඔහුගේ අය කිරීම තවත් කීයකින් හෝ අඩුකොට නැවත ඔහුම පවසයි.

හර්බට් එවකට වයස අවුරුදු 40-42 කට පමණ වන්නට ඇත. ශක්තිමත් හොඳින් වැඩුනු දේහයකට හිමිකම් කියූ උස් කඩවසම් පුද්ගලයෙකි. ඔහු කුඩා මල්ලක සියළු අඬු යතුරු, ස්පැනර් බොක්ස් සොකට් ආදී එකී මෙකී නොකී සියළු අවි ආයුධ දමාගෙන CM125 සයිකලයකින් පැමිනේ. ඔහු එන්ජිම ඇර එහි ප්‍රථම ඇනය මුරිච්චිය ගැල වීමට ප්‍රථම අසන්නේ "ආවුධ හෝදන්න පැට්‍රෝල් තියෙනවා නේද?" කියාය. මන්ද සියළු අළුත්වැඩියා කටයුතුවලින් ඉක්බිතිව හේ; ස්වකීය අයුධ හෝදන්නේ පැට්‍රෝල් වලින් පමණි!

අදාල දිනයේ ඔහුපැමිණ එන්ජිම වරක් පන අන්වා බලා  රොකර් ආම්  ආදිය ඉවත් කොට කිසිදු අනුකම්පාවකින් තොරව හෙඩ් එක ගලවා පසෙකින් තැබීය.

එන්ජින් හෙඩ් එක හා බ්ලොක් එක මුද්‍රා තැබෙන ගෑස් කටය පළුදු වී තිබුනි.

ඔහුත් මමත් පංචිකාවත්තේ සුමන මෝටර්ස් වෙතින් ගෑස්කටයක් ගෙන ආවෙමු. දහවල් 12.00-1.00 වන විට එන්ජිම යතා පරිදි සවිකොට පනගැන්වීමට හර්බට් සමත්විය!

වෑල්ව් ටැපට් ආදිය ෆීලර්ගේජ් එකෙන් සීරු මාරු කල පසු එන්ජිමේ තිබූ "ඔස්ටින් මිහිරි නාදය" දැනටත් ඇහෙනවා ඇහෙනවා වාගේය.

එදිනම එන්ජිමේ තෙල්ද මාරුකොට ඩිස්ට්‍රිබියුටරය කරකවා එන්ජිම ඇඩ්වාන්ස්කොට  මිනි රථය සමන්විතවූ S‍U කාබියුරේටරය යාන්තමින් සුසර කර දී ඔහු දවල්ට බත් කෑමට ආයුධ හා දෑත් පෙට්‍රෝල් වලින් සෝදා අවසනදී මා වෙත හිස හරවා පැවසුවේ "දැන් ඕන දිහාක යන්න පුළුවන්!" කියාය.

සත්තකින්ම එන්ජිම හර්බට්ගේ සුරතින් තිරිහන් වී තිබුනි. එය නවජීවයකින් අපවෙත බැඳුනි. එතැන් පටන් අපගේ සියළු ගමන් බිමන් සඳහා තම ශ්‍රමය වැයකලේ ඔහුය!

මා වාහනයක් ගත් පසු එම වහනයට අදාල පොත පත ලං කර ගැනීම සිරිතකි. ඒ නිසාම කොටුවේ ලංකා විදුලිබල මණ්ඩල මූලස්ථානය අසල වූ ලේක් හවුස් පොත් හලෙන් MINI '59 to '69 All models Owners Workshop Manual- Haynes පොතක් බැරි අමාරුවෙන් මිළදී ගත්තෙමි. එය ඒ ආලේ හැටියට බර ගානකි. මම මේ කියන්නේ මිනිය 48500 ට ගන්නට හැකියාව තිබුනු කාලය ගැනය! පසුව කෙරුණු කුඩා අළුත්වැඩියාවන් බොහොමයක් මා එය පිටුවහල් කරගෙන කරගත්තෙමි.

මිළදී ගත් පොත දකුණේ! දෙවැන්න නොමිලේ !!

එහි ප්‍රධාන පහන් සඳහා විදුලිය සපයා තිබුනේ රිලේ එකක් හරහා නොව පොල්ලෙන් ගැසුවාක් මෙන් ඩිරෙක්ට් බැටරියෙන් වයරයක් ඇද දමාය. එම වයරය වාහනයේ ඇතුලට ගෙන ගැටයක් දමා රඳවා තබා වෙන් කොට තිබුනි. හෙඩ් ලයිට් දැමීමට අවශ්‍ය වේලාවට වයර දෙක එකය්ට අමුනයි. වයර ගැලවීමෙන් ප්‍රධාන පහ නිවී සැනහේ! වම් අතේ දඹර   ඇඟිල්ලේත් මහපොට ඇඟිල්ලේත සම පලුදුවී තිබුනි. ඒ වයර් ඇමිනීමේදීත් විසන්දි කිරීමේදීත් ඇතිවූ පුළුඟුවෙන් පිළිස්සීමෙන්ය!

වරක් අගනුවරට මහා වැස්සක් ඇද හැලුනේය. බිරිඳව කාර්‍යාලයෙන් ගෙන ඒමට මා කඩවත සිට අගනුවරය යාමට විය. වැස්ස දෙගොඩ තලා ගලා යමින්ය. වේලාව සවස 2.00-3.00 වන්නට ඇත. එහෙත් අහස හාත්පසම කළු කරගෙන ඇද හැලෙන වරුසාව කොළඹ මහළු කොට තිබුනි.

මා සෙමෙන් සෙමෙන් මාළිගාවත්තට ප්‍රවිශ්ඨ විය. මාළිගාවත්තේ දනක් පමන වතුරය. වටා ඇති කානු පද්ධතිය මාරගය වාරිමාර්ගයක් පත්කොට ගෙන තිබුනු අතර පන අදිමින් එහා මෙහා දුවන වයිපරය හෙවත් ඉදිරි පස වාමුවා පිසිනය මගින් යාන්තමින් මාර්ගය මාහට දක්වමින්ය!

මාගේ දුප්පත් වාහනය පසු කරගෙන ඉදිරියෙන් පැමිණි බස් රථය මැවූ සුනාමියෙන් එන්ජිම සෝදාපාළු කලේය.  ඒ සමගම එන්ජිම මැරුණි. එය පන ගැන්වීමට කෙතෙක් උත්සාහ කලද ඒ සඳහා කිසිදු අනුකූල තාවයක් එන්ජිම වෙතින් පල නොවුනි.

වාහනය ඇතුලත ජලයෙන් පිරී ගොස්ය.

ගියර් ලීවරය්; වාහනයේ පතුලින් මතුවී ඇති විශාල සිදුර නැතහොත් රවුම තුලින්; ධාවන්යේදී මාර්ගයේ දූවිලි ඒම වලකා ලීමට සිරකොට තිබූ පැරණි බෙඩ් ශීට් කැබැල්ල වාහනය තුල පාවේ. එයට අදාල ගියර් ලීවර් බූට් එකක් එහි නොවීය.

මහ වැස්සේම වාහනයෙන් එළියට පැමිණ මා බොනට්ටුව ඇර එන්ජිමට ආදරණීය බැල්මක් දැම්මේය!

"ඇයි මෙහෙම මට කරණ්නේ?"

එන්ජිම නිසොල්මනේය. තවමත් ඇඟේ රස්නය කියා පෑවේ; පන ගොස් ඇත්තේ මොහොතකට පෙර දී බවයි.

බස් සුනාමියෙන් එන්ජිමේ විදුලි පද්ධතිය අකර්මණ්‍ය කොට ඇත.

ස්පාර්ක් පලග් හෙවත් පුළිඟු පේනු වලට ජීවය සපයන නහර එකින් එක ගලවා කටින් පිඹ; ඉන් නොනැවතී; බොනට්ටුවේ ඇතුළු පැත්තේ සිරකොට තිබුනු එන්ජිමේ තෙල් බැලීම සඳහා උපයෝගී කරගනු ලැබූ කුඩා මේස් බැනියං කෑල්ලෙන් පිසදා සවි කලෙමි.

ඊළඟට එම නහර පටන් ගන්නා ඩිස්ට්‍රිබියුටරයය!

ඩිස්ට්‍රිබියුටරයේ කප් එක හෙවත් පියනට සම්බන්ධවන වයර් කෙළවරවල්ද  ඒවා සවිවන සිදුරුද පිළිවෙලින් ගලවමින් පිසදමමින් සවිකලෙමි.

තව ඇත්තේ ඩිස්ට්‍රිබියුටරයේ කප් එක ගලවා පිස දැමීමත් ඉග්නීෂන් කොයිලයේ මුල බැලීමත් පමණි.

ඩිස්ට්‍රිබියුටරයේ පියන සිරකොට තිබුනු කුඩා තහඩු අගුල් දෙක පන්නා කප් එක ගැලවූවා පමණි.

ඩිස්ට්‍රිබියුටරයේ මුදුනේ සිට රෝටරයට විදුලිය සැපයෙන කුඩා කාබන් දඬු කැබැල්ල ගැලවී අඩියක් පමණ වතුරට වැටී අන්තරස්දානය වී ගියේය.

කප් එක තුල කාබන් දඬු කැබැල්ල එතෙක් වේලා රඳවාගෙන තිබූ කුඩා දුන්න හෙවත් ස්ප්‍රිනය තට්ට තනිවම එල්ලෙමින් තිබුනි.

කිරීමට කිසිදු දෙයක් නොමැත. 

වැස්ස නොනවත්වාම ඇද හැලෙමින්ය.

ඒ වන විට ඒ අසල සිටී මාවන්ම දුප්පත්වූ පැල්පත් වාසී පිරිසක් මගේ දුක්බර කථාව රසවිඳිමින්ය.

වාහනය පන ගැන්වීමට නම් ඉග්නීශන් කොයිලයේ සිට ගලා එන අධිබල විදුලි ධාරාව රොටරය මත පතිත  වියයුතුමය. එසේ නම් කුමන් හෝ දඬු කැබැල්ලක් සොයා ගත යුතුය. එය ලෝහමය එකක් වුවහොත් රොටරය තුවාල වේ. 

එය කාබන් මගින් යොදවා ඇත්තේ මෙනිසා විය හැක.

කාබන් කූරක් හොයන්නේ කෙලෙසද?

මෙවන් කාලගුණික තත්වයක් තුල කාබන් කූරක් තබා ගල් ඉන්නක් වත් හොයා ගැනීමට මෙම තෙත බරිත ගෙන්දගම් පොලොවේ උගහටය.

මොහොතකින් මාගේ ටිකිරි මොලයට අදහසක් ගලා ආවේය!

වහාම පාරේ සීමාවෙන් ඔබ්බේ සිටි නරඹන්නෙක් අමතූවෙමි.

"අයියේ පරන පෙන්ටෝච් බැටරියක් හොයා ගන්නට පුලුවන්ද? ලොකු උදව්වක්!"

"ඇයි බැටරියක් දැම්මොත් වැඩේ හරිද?"

"නෑ අයියේ ඒකෙ මැද්දේ තියෙන කාබන් කූරයි ඕන!"

"විටුක්කු පොඉට්ටු රිමොර්ට් සින්න් බැටරි කලටි වාංග!"

ගෙදර ගිහින් ටීවී රිමෝට් එකේ තියෙන අරං වරේං - පාරේ අයියා ලඟ උන්නු පොඩි එකෙකුට අන කලේය!

විනාඩි ගානකින් කොල්ලා බැටරියකුත් මිට මොලවාගෙන එතන!

පේමන්ට් එක උඩ තියාන වාහනේ රෝද ඇන ගලවන ගැජට් එකෙන් බැටරිය තඩලා ගෙන කාබන් කූර මතු කරගන්න එක මට ගේමක් තිබුනේම නැත.

වෙලාවේ හැටියට බැටරිය කටින් විකා හෝ කාබන් කූර අතට ගන්නා මානසකිත්වයක් සිටි මා කාබන් කූර ගෙන ඉන් අඟල් භාගයක තුන්කාලක පමන කෑල්ලක් කඩා සීරුවට දුන්නට සිර කොට ඩිස්ට්‍රිබියුටර කප් එක ස්තාන ගත කලෙමි.

ඉග්නීශන් කොයිලයේ මුලද වයරය ගලවා පිරිසිදු කල මා ජනේලයෙන් අත දමා යතුර කරකවා ඉග්නීශන් ඔන් කොට එන්ජිමෙම පසෙකින් සවිකොට තිබූ විශාල රිලේ එක අතින් තද කොට එන්ජිම පන ගැන්වීමට උත්සාහ කලෙමි.

මෙම වාහන වල ඉග්නීශන් රිලේ එක අතින් ඔබා පන ගැන්විය හැකිව තිබුනි.

එන්ජිම වට දෙකක් තුනක් කැරකී පන ඇදෙමින් යළි උප්පත්තියට පත්විය.

මලවුන්ගෙන් නැගිට ගත් මිනියද පදවාගෙන මා බිරිඳද කැටිව දෙයියනේ කියා කඩවතට පැමිණියෙමි.

විශ්වාස කරණ්න ආයිබොවංඩ වාහනේ තවත් වසර ගනනාවක් මා සමග සිට ඉවතට යන තෙක්ම බැටරි කාබන්කූර එලෙසින්ම වන්නට ඇත!

කොටින්ම එය යතා තත්වයට පත්කල බවක් මාහට මතක නැත!

හේන්ස් තම පොතේ පෙන්වා ඇති රූපයේ අංක 2 යටතේ "බැටරි කූර"

එකල වසිකව ඔහුගේ කුඩා නාන බේසමේ නිදිකරවා වටේට කොට්ට ආදිය සිර කොට පිටුපස අසුනට ඉදිරියෙන් බිම තබාගෙන අප ගමනේ යෙදුනෙමු. වරක් එය; ජයවර්ධන පුර නව රෝහල පාරෙන් පමුනුවට හැරෙන හංදියේ සිට කිඹුලාවලට තෙක් කිලෝමීටර 2-3 ක් පමන මා තනිවම තල්ලුකරගෙන ආවෙමි. ඒ පැට්‍රෝල් සොයාය.

වරක් විදුලි පහන් ඩිම් කිරීමට බැරිවී පොලීසියට කොටු උනෙමි. වයර් අමුනා දල්වන විදුලි පහන් ඩිම් කරණ්නේ කෙලෙසද?

මිනි රථයේ තිරිංග පද්ධතිය බොහෝ දුර්වල එකක් විය.  එය  පැදවීමට මහත්සේ අසීරුවක් ගෙන ආවේය.

එකල ලංකාවේ මිනි බාස්ලා කීප පොලක් සිටියෝය. ඒ අතුරින් නම් දරාපු වැඩ්ඩා වූයේ මිනී සිරා හෙවත් සිරිවර්ධනය. ඔහුගේ ගම් පලාත මාතලේ මෙන් යාන්තමට මතකය. දැන් වැඩ්ඩෙකුවන රනිල් සිරාගේ ගෝලයා ලෙස ග්‍රෑන්ඩ් පාස් හි කලින් රාජා බීඩි වැඩපොල පිහිටි ස්ථානයේ සිටි විජයානන්ද ලඟ සිටි අයෙකි.

එකල මහරගම සිටි සිරිල් අයියාද තවමත් බොරැල්ලේ මොඩල් ෆාම් පාරේ වැඩ කරණ ලකී අයියාද මිනී උස්තාද් අලී ඛාන් ලාය!

මාගේ මිනියෙන් මා කල අද්විතීය ක්‍රියාවක් වන්නේ මුළු මහත්බ්‍රේක් පද්ධතියම ගලවා වාහනයේ පසුපස දමාගෙන බොරැල්ලේ ලකී අයියා හමුවට; මහ දවල් මිනිය පදවාගෙන කඩවත සිට උඩුපිල, දෙල්ගොඩ, කඩුවෙල, මාලඹේ, බත්තරමුල්ල හරහා ගෙන ඒමය!

මෙවන් වික්‍රමාන්විතයක් (මෝඩ කමටහෝ) කල අන් අයෙක් වෙතොත් ඒ අපගේ මිත්‍රයෙකුවන මීරිගම නුවන් මල්ලීය. ඔහු වාහනයේ මාස්ටර් පොම්පයේ වොෂර් ගලවා සාම්පල් පත්තර කෑල්ලක ඔතාගෙන බඩු ගෙනෙන්නට ඒ වාහනෙන්ම  යන ඔරිජිනල්ම බුවෙකි. ඌ ගැනද වචනයක් ලියන්න අවසර. ලංකාවේ විශාලතම මෝටර් සයිකල් එකතුව ඇත්තේ ඔහු වෙතය. එය ගනනින්  200 ක් පමණ වේ.

මිනි මෝක්

එකල මිනි  සඳහා බඩු තිබුනේ පංචිකාවත්තේ සුමන මෝටර්ස් ලඟ හා බම්බලපිටියේ කොස්මික් ඔටෝ එකේ ඉක්බාල් ලඟය. පසුව පිටකෝට්ටේ එපිටමුල්ලපාර අසලද අයෙකු අමතර කොටස් අලෙවිය සිදුකල මුත් මේවන විට ඒ අයට කුමක් සිදුවී ඇත්දැයි කියන්නට නොදනිමි. ඉක්බාල් ලඟ 5 ශ්‍රී සුපිරි මිනි මෝක් එකක් තිබුනි. මිනි මෝක් ලංකාවට ආවේ ඩඩ්ලි සේනානායක රජය යටතේ ආරම්භවූ "වගා සංග්‍රාමය" වෙනුවෙන් බව මා අසා ඇත. එය ගනනින් 200 කි. 

මිනි ලෝකයේ සාඩම්බර නිපැයුම මිනි මෝක් එක යැයි මම අදද සිතමි. එහෙත් ලෝලීන් අතර ප්‍රචලිත වන්නේ 1275 එන්ජිම සහිත මිනි කූපරයය. 1275 හෙවත් ටුවෙල්ව් සෙවෙන්ටි ෆයිව් එන්ජිම ලංකාවේ දිග් විජය කල එන්ජිමකි! එකල මිනි 848CC, 970CC, 997CC, 1071CC හා 1275CC යන ආකාර ගනනකින්ම සාදා තිබුනි. පසුව 1098CC ධාරිතාවයෙන්ද එන්ජිමක් නිපදවා ඇත. 

මාගේ සොහොයුරිය සේවය කල ඒකල යූනියන් කාබයිඩ් සමාගමේ පිළිගැනීමේ නිළධාරිණිය ගේ සැමියා හටද එක්තැන්වූ ඔස්ටින් මිනියක් තිබුනි. වරක් ඔවුන්ගේ නිවස අළුත්වැඩියා කිරීමේදී මිනිය ගේ ඇතුලේ තිබියදීම එය වටා බිත්ති බැඳ තිබුනේය!

මෙම කථාවට ආසන්නතම සිදුවීම ලෙස මාගේ මතකයට  එන්නේ අපගේ පාසැලේ ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාගාරයේ ක්‍රීඩකයින්ගේ ඩ්‍රෙසිං රූමය හෙවත් ඇඳුම් ඇඳගැනීමට තිබූ කාමරය තුල සිට සෑදූ; තරඟ මැදදී ක්‍රීඩකයින් වෙත සිසිල් පැන් ගෙන යාම සඳහා සෑදූ බීම කරත්තයේ හෙවත් ට්‍රොලියේ කථා වස්තුවය! සිදුවූ  දේ ලියන්නට මා වචන නාසති නොකලද ඔබට එය සිතා ගත හැකි බවට මා විශ්වාස කරමි!

ඔරිජිනල් මිනි කැබ් රියක් ඔසී අබේගුණසේකරගේ බාල සොහොයුරා වන රාජා ලඟ තිබුනු බව මා අසා ඇත. මාකොල ද එවන්ම වූ රථයක් ඇත. මා දුටු හොඳම මිනි වැගනය වූයේ විජයානන්දගේ නිල් පැහැති මිනි වැගනයයි. ලොකය පුරා මිනි ප්‍රචලිත වූයේ The Italian Job චිතර පටය තිරගත්වූ පසු බව මා අසා ඇත.

මිනි රියක් පැදවීමේ ආශ්වාදය එය ප්‍රමාණයෙන් කුඩා වූවාට සැප පහසුවෙන් හා මානසික සුවයෙන් අනූනවූ හා අද්විතීයවූ; කිසිදු දිනෙක එපා නොවන ආදරණීය වස්තුවක් වන බැවිනි!

  මිනි ජාතකය මෙතැනින් කියවන්න. 

මාගේ ආදරණීය මිනියේ දුක්ඛ දායක වෙන්වීම එන සතියේ . . .!

191. නොරත රථ . . . . ! (5)

 

මිය ගිය හිතවත් කමෙක නොමියෙන මතක!

ෆියට් 132 රථය; මා වෙතින් ගෙනගියේ එක් දවසක සන්ධ්‍යා භාගයේ මිලදී ගත් සුපින්වතා වෙනත් වාහනය ගෙනවිත් ඇදගෙනය. එය ඒ තරමට අබලං වෙලා නොතිබුනත් බට් කරලා දැම්ම ඩිස්ට්‍රිබියුටරෙන් වැඩේ සාර්ථකව ඉටු නැති වගක් පෙනුනි. අනෙක ඒ වෙන කොට වසර ගනනාවක් මා ගේ සොයුරියගේ නිවසේ පැත්තක ගාල් කොට කිසිදු සැපක් නැතිව තිබුනු රථයේ බැටරිය ඒ වන විට මිය ගිහින් තිබුනි.

මා රැකියාව සඳහා කොළොඹින් පිටතට යෑම සමගම ෆියට් රිය පිළිබඳව සොයා බැලීම මා වෙතින් ගිලිහී ගියේය.

පිටකෝට්ටේ මාගේ සොයුරියගේ නිවසේ නොතෙමෙන්න නවතා තිබූ රථයේ කල දසාවට; ඔවුන් ෆොර්ඩ් එස්කොට් රථයක් ගත්තට පසුව සෙනසුරු ඒරාෂ්ඨකය ලැබුවේය.

මාස කිහිපයකින් සොයුරියගේ නිවසට යන විට මාගේ රථය මිදුලේ කොනක මාස ගනනාවක් තිස්සේ රැඳුනු මාගේ වස්තුව දක්නට ලැබුනේය. 

ඔවුන් මාගේ ෆියට් රිය මිදුලට තල්ලු කොට දමා සාරියකින් වසාදමා තිබුනු අතර අවම වශයෙන් පොලිතීන් යාර තුනක් ගෙනැවිත් රථය වසා දමන්නටවත් ඔවුන් කාරුණික වී නොතිබුනි.

මාහට වාහනයක් නොමැති කාලයේ වෙනත් මිත්‍රයෙකුගේ හෝ ඥාතියෙකුගේ වාහනය දුටු විටදී සිත පිනා යන සතුටකින් හදවත් හිරිවැටී යයි. එම වාහනය කිළිටුව වෙත්නම් එය සෝදා හරින්නට මා සිත පොළඹවයි. මා එසේ කල අවස්ථා අපමණය.

වරෙක රාවතාවත්තේ  රන්ති රොහාන්ගේ කාර් සේලයේදී ඔහුවාහනයක් පසුපසට ගැනීමට යාමේදී පසුපස වාහනයේ ගැටෙතැයි බියෙන් මා වාහන දෙක අතරට කකුල තිබ්බේය. මේවා බුද්ධි ගෝචර කරුණු කාරණා නොවුනත් මිතුරෙකු වෙනුවෙන් මාඑසේ කලෙමි. එකම සතුටට කරුණ වන්නේ රන්ති රොහාන් හට අදද එය හොඳින් මතක තිබීමය. සමහර මිතුරු හමු වලදී ඔහු මධුවිතෙන් සප්පායම්ව මා වැළඳගෙන ඒ මතකයන් නිරාවරණය කිරීමේදී හිතට මහත්වූ සතුටක් දැනේ! එය පෘථග්ජන ස්වරූපයකි.

එකල මා සතුවූ මූල්‍යමය වශයෙන් වටිනාම වස්තුව වැස්සට "වේලෙමින්" අව්වට "තෙමෙමින්" සාරියක් ඇඳගෙන සිටිනු දැකීම මගේ හිත කම්පනයට පත් කල දසුනක් විය. මාගේ අවශ්‍යතාවය වූයේ; මෙම වාහනය මාහට ගැනීමේදී උදව් උපකාර කල මාගේ මිත්‍ර කටුබැද්දේ රන්ති රොහාන්ගේ ගෙදරට ගිහින් වාහනය දිගේලි කිරීමටය. එතැන මොනවා නැතත් වාහනයට නොතෙමී ඉන්නට තැනක් තිබුනි.

කටුබැද්දට ගෙන ගොස් ආපසු එදිනම හැරෙණ තැපෑලේ ගෙනැවිත් දීමට වත්; ඔවුන්ගේ එස්කොට් රථයේ බැටරිය පැය ගනනකට ලබා දීමට ඔවුන් පසුබට විය.

මාගේ සොයුරියගේ සැමියා හට ඔවුන්ගේ රථය ගන්නා තෙක් වාහනයක් පැදවීමට නොහැකි විය.

සතියේ ඉඩ ලැබෙන ලැබෙන වාරයක් වාරයක් පාසා කටුනායක සිට පිට කෝට්ටෙට ගොස් ඔහුට රිය පැදවීම හුරු කොට නැවත කටුනායකට රෑ පානේ පැමිණීමේ ප්‍රථිපලයක් ලෙස ඔහු පැදවීම ඉගෙන ගත්තේය.

ඒ කරුණු කාරණා කෙසේ වුවත් බැටරියක් සොයා ගැනීමට නොහැකිව මා ඔවුන්ගේ නිවෙසින් පිට වීය. ඔවුන් වෙසෙන අලකේශ්වර පාරේ මීටර 500 ක් පමණ දුරක් එන විට ඒ අසල සිටි  මිත්‍රයෙකු මාගේ ගමන ගැන විමසා ඔහුගේ පියාගේ පැරණි රථයේ බැටරිය ගලවා දීමට කාරුණික විය. මිත්‍රයාගේ මහළු මිත්ත්ණිය බෙහෙවින් රෝගාතුර වී අවසාන අඩියේ සිටි අතර මෝටර් රිය ඉතා අවශ්‍ය මොහොතක එහි බැටරිය ගලවා දීමට තරම් ඔවුන් මාහට ඉතා කාරුණික විය.

බැටරිය දමා සැනෙන් පන ගන්වා ගත් රිය කටුබැද්දේ රන්ති රොහාන්ලාගේ ගෙදර ගාල කර නැවත බැටරිය ගලවා කටුබැද්දේ සිට පිට කොට්ටේ අලකේශ්වර පාරට ගෙනෙන විට රාත්‍රී 12.00 පසුවී තිබුනි.  මිත්‍රයාගේ නිවස අසලට පැමිණ බලන විට ඔවුන් දොරවල් වසා විදුලි පහන් නිවා නින්දට ගොස්ය. ගේට්ටුවද  ඉබි යතුරු යොදා අගුළු  දමා ඇත. පසුව මාගේ ඉනෙහි බැඳි පටිය ගලවා එය උපකාරී කොට; බැටරිය ගේට්ටුව ඇතුලට පහත් කොට නොහොත් බා; පාගමනින්ම බොරැල්ලටද එතැනින් පිට කොටුවටද ගොස් සීදූවේ මාගේ නවාතැනට ලඟා වුනෙමි!

කඩවත පදිංචියට ආපසු; ෆියට් රිය කටුබැද්දේ සිට  ගෙන ආවේය. රැකියාව කල ස්ථානයේ මිතුරෙකු වූ; බියගම ඉන්ධන පිරවුම් හල අසල සිටි අයෙකු; එය ගෙඩි රුපියල් 22000 කට මිළදී ගැනීමට එකඟ වීම මට මහත් ඉස්පාසුවක් විය. 

රථය ඇදගෙන යාම සඳහා මාගේ මිතුරා ඔහුගේ මිතුරන් පිරිසක්; වෑන් රථයකින් පැමිණුනෝය. ඔවුන් ඒ සඳහා සුදුසු කඹ පොටක් රැගෙනා විත් නොමැති වූ අතර මා ඒ සඳහා; වැටකින් ගලවා ගත් කටු කම්බියක් ලබා දී ඉන් නොනැවතී එය වාහනයට ගැට ගසා දුනිමි. මෙය බලා සිටි ඔහුගේ මිතුරෙකු මා ගෙන් විමසූවේ "වාහනේ මුගෙ ඇඟේ ගහන්න; පුදුම කැපවීමක් නේද තියෙන්නේ?" කියාය. සත්තකින්ම බොහෝ කාලයක් එක තැන තිබුනු එය මා කෙරෙන් වියෝවීම; ගෙදරක බොහෝ කලක් ඔත්පලව සිටි රෝගියෙකු මිය යාම වැනි "සතුටු දායක" කාරණාවක් නොවේ යැයි කාට නම් කිව හැකිද?

ඉන්පසු මාසයක පමණ කාලයක් වාහනයක් නොමැතිව සිටියෙමි. විකුණා දැමූ වාහනය තිබුනද එය නොතිබුනා හා සමානය. එහෙත් ධාවනය නොවන මට්ටමේ හෝ මෝටර් රථයක් නිවසේ ගරාජයේ පසුවීම එක අතකින් පොඩි ගැම්මකි.

ෆියට් රථයෙන් එම ගැම්ම මාහට මොනවට සපයා තිබුනි. 

කිසියම් අමුත්තන් පිරිසක් ගෙවදින බව කල් තියා දැන ගත් විට; නිවෙස අස්පස් කොට, මකුළු දැල් කඩා, ඇමැද පොඩි පහේ ඇන්දිල්ලක් කරණා කල; මා විසින් තවත් අමතර වැඩක් ඊට එකතු කරගෙන සිටියෙමි. ඒ පන ගැන්වීමට නොහැකි ෆියට් රථය මිදුලට තල්ලු කොට හොඳින් හෝදා පිසදා නැවත ගරාජය තුලට තල්ලු කොට ගාල් කිරීමයි!

නිවෙසට පැමිණි අමුත්තන් වාහනය පිළිබඳව විමසීමේදී; එය ගුරුගේ මැණික් කහවත්ත සතුව තිබූ වාහනයක් බව, ඝන සෙන්ටිමීටර 2000 ක සිලින්ඩර ධාරිතාව, කැමි දඬු දෙකකින් ක්‍රියාත්මක වන වෑල්ව 16, බල මෙහෙයුම් සුක්කානම් පද්ධතිය හා ඉදිරි පස දොර වීදුරු වැනි කාරණා සහිතව තෙලක් බෙදීමට මා හට එකල කට පාඩම්ව තිබුනි.

ගමනක් බිමනක් යෑමට වාහනය නොමැති වීමේ හීනමානය තුනී කිරීමට එය බොහෝ සෙයින් ප්‍රමානවත් විය!

කඩවත දැනටත් ජීවත් වන නිවස පිහිටා ඇති ආසන්නතම නගරය කඩවත වූවාට එය පිහිටා තිබුනේ කඩවත නගරයට කිලෝ මීටර 6 ක දුරකිනි. වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ගමක් වූ එම ප්‍රදේශයට ප්‍රධාන මාර්ගයේ සිට ප්‍රවිශ්ඨ වීමට තිබුනු පහසුම මාරගයේ තිබුනු කුඩා පාලම කැඩී කිසිදු වාහනයකට යාමට  ඒමට නොහැකි තත්වයක පසු විය. වාහනයක් නොමැතිව ගමන් බිමන් යාම තබා ලුනු මිරිස් හාල් තුන පහ ටිකක් හෝ සපයා ගැනීම ඉතා අසීරු කටයුත්තක් විය.

මීට වසර 25 කට පෙර ඒ සඳහා කිලෝ මීටර 3 ක පමණ වටයක් ගමන් කිරීමට සිදු විය.

රැකියා සඳහා ගමන් කිරීම එවන්ම වූ සුපිරි කට්ටක් විය.

මන්ද කැඩුනු පාලම මතින් දමා තිබූ පොල් කොටය මතින් ගමන් කිරීමට ගොස් අත පය කඩාගත් අයගේ ලැයිස්තුවට අපගේ නම් ඇතුළු කර ගැනීමට අවශ්‍යථාවයක් නොතිබූ බැවිනි!

මා රුපියල් කමි! පැස්ටෝල් බොමි!! කියාන උපන් CB 125 T

එකල අපගේ ගමන් බිමන් පිරිමසා ගත්තේ බිරිඳගේ ලොකු මල්ලී විසින් පාවිච්චි කිරීමට ලබා දී තිබුනු හොන්ඩා CB125T බයිසි කලයෙනි. 125 ට්වින් ඇන්ජිමේ සිළින්ඩර දෙක වෙත මදි නොකියන්නට; ආයේ කාටවත් කටක් ඇරලා වචනයක් කියන්නට බැරිවෙන්නට; පැට්‍රෝල් පෙවීමට කාබියුරේටර දෙකක්ද එන්ජිමට සපයා තිබුනි. අද කාලේ මරුටියක් ගානට පෙට්‍රොල් බොන එම සයිකලය අපගේ එදිනෙදා කටයුතු සෑහෙන පමණට ඉටු කොට දී තිබුනි.

එකල මා සේවය කලේ යටියන්තොටය. මා දින පතා කඩවත සිට යටියන්තොටටත් ආපසු ඉර ගෙදර යන වේලාව අල්ලා ආපසු කඩවතටත් ගමන් කලේ පෙරකී යතුරු පැදියෙනි.

යටියන්තොට - කරවනැල්ල - රුවන්වැල්ල - ගෝනගල්දෙනිය - ගල්බැම්ම - නඩුවත්ත - මිල්ලතේ හංදිය - කිරිඳිවැල - රදාවාන - වැලිවේරිය ඔස්සේ උදෙටත් හවසටත් මා දින පතා ඉහලටත් පහලටත් ගම්න් කලෙමි.

රුවන්වැල්ලත් කිරිඳිවැලත් අතරදී වැස්සකට හසු නොවුනේ නම් එය පුදුමයකි!බොහෝ දිනවල හවස් වරුවේ ගෙදරට ගෙවදින්නේ ඉහෙන් කනෙන් වතුර පෙරාගෙනය!

මේ කාලය වන විට වසික බිහිවන්නට ආසන්නවී තිබුනි. එහෙත් අපගේ ගමන් බිමන් බොහොමයක් සුපුරුදු පරිදි සිදුවූයේ යතුරු පැදියෙන්මය. සවස් යාමයේ බිරිඳව හිඳුවාගෙන යතුරු පැදියෙන් නිවෙස දෙසට එමින් විය. නිවසට එන්නට පෙර මාර්ගයේ තරමක පල්ලමක් තිබුනු අතර එයට සයිකලය ප්‍රවිශ්ඨ වීමත් සමගම සයිකලය නවතන ලෙස බිරිඳ හඬ නැගීය.

නවතා බලන විට ඇයගේ සාරි පොට සයිකලයේ එතී දකුණු අතත් ගෙලත් පහතට තෙරපී තිබුනි.

ඔබ විශ්වාස කරණ්න; එය දැකීමෙන් මා තුල ඇතිවූ ආවේගයේ තරම!

සයිකලයෙන් බිමට නොබැසම සාරි පොටේ ඉහලින් අල්ලා සයිකලය පසුපසට දිවෙන්නට වැරෙන් ඇද්දෙමි!

අදටත් ඇයගේ අතේ සාරි පොට ඇදීමේදී ඇතිවූ පිලිස්සීමේ සළකුණ ඇත.

එහෙත් සිදුවීමට ගිය අවසනාවන්ත හා භයානක සිදුවීම වසිකට නොදැනෙන්නට ඇති.

මේ සිදුවීම් මෙසේ සිදුවන විට බිරිඳගේ නිවසේ ඉසූසූ ජෙමිනි කාරයක්, ලෑන්ඩ් රෝවර් සීරීස් 3 මැලේරියා මොඩලයක්, ටොයෝටා හයි ඒස් ඩොල්ෆින් රථයක්, ඉසූසූ 250 ටිපරයක්, ටොයෝටා ඩයිනා තට්ටුවක් ගාල් කොට තිබුනි. අප ඒවා ඉල්ලා ගත්තේ හදිසියේ බිරිඳ කාසල් වීදියේ සායනය වෙත යෑමට හෝ වෙනත් දුර බැහැර යෙදෙන උත්සවයකට යෑමට පමණි! වාහනයක් ඉල්ලීමට ගිය බොහෝවිට මාමණ්ඩිය වෙත ඉල්ලීම ඉදිරිපත් කොට විනාඩි 15 - 20 එය ඇපෲ වෙනතුරු බලා  සිටිය යුතු විය! 

සිදුවෙන්නට ගිය සයිකල් අනතුරෙන් කෙටිකලකින් මාගේ සොයුරිය අපගේ නිවෙසට පැමිනුනාය. ඇයත් ඇයගේ සැමියාත් සිදුවූ ත්‍රාසජනක නාට්‍ය ජවනිකාව; මාගේත් බිරිඳගේත් අභිනවයන් සමග  ඇහි බැමි අහසට හරවාගෙන උඩට ගත් හුස්මෙන් යුතුව අසා සිටියෝය!

අවසානයේ ඇයගෙන් ඊට පිළියමක් ලෙස "ඔන්න ඔයා  ආයෙ; මීට පස්සෙ බයිසිකල් වලනම් යන්න එපා!" කියා අගනා අවවාදයක් දී පිටව ගියාය!

ඒවන විටත් ඇයගේ නිවසේ ෆෝඩ් එස්කෝට් රථය; ඔළුව හිට පොරෝගෙන හිම නින්දේය! එකල එම රථය මාසයකට නොව මාස තුනකට වතාවක් හෝ ගමනක බිමනක යෙදුනේදැයි සැක සහිතය. 

ඇයගේ අවවාදය සමග ඉන්නා තැන අමතකව ගිය මා " කරණ්න දෙයක් නෑ බයිසිකලේම තමයි යන්න වෙන්නේ! එහෙම් නැතිව යන්න එකක් නෑනේ !" කියා පැවසූවද සිදුවූ වෙනසක් නොවීය!

අහක බලාගත් ෆෝඩ් එස්කොට් රථයක්

"ඔයාට මගේ වාහනේ දෙන්නද?" කියා අසන්නට එකල හදවතක් නොවීය.  "හරි බං උඹට ඕන දවසක වාහනේ තිබුනොත් අරං පලයන්!" කියන නිරෝශන් අයියලාවත් "ඉතිං ඔයා මගේ වාහනේ ගන්නකෝ!!" කියා එය හුදෙක් වචන සැට් එකකට පමණක් සීමා නොකොට මාස ගනනාවක් වාහනයක් ලබා දෙන රුශාන් මල්ලිලා වැනි සසර බැඳි සහෘදයින් එකල සිටියේ නැත! හදිසියේ හෝ ඇද පලුද්දක් නැතිව ඉල්ලා ගැනීමට වාහනයක් තිබුනේ බිරිඳ සේවයට ගිය සිරිල් අයියාගේ LH30 ය පමණි. හදිසියේ හෝ ඉල්ලූ විට එය ලබුනේ මෙවන් කාරුණික වදන් වැලක් සමගය. " හරි හරි ඔයා ඔනා දිහාවක් ගිහි එන්නකෝ! ටැංකි බාගයක් තෙල් තියෙනවා. තව ඩීසල් පහේ කාන් එකක් පිටිපස්සෙ තියෙනවා. සීට් එක පිටි පස්සෙ ජැක් වීල් බ්‍රස් ඔක්කොම. මෙන්න ටෝච් එක. හදිසියක් නෑ ඔයා ගිහින් එන්න්කෝ!" කියාය. මේවා සියල්ල නෙත් තෙමන මතක. 

යමු මල්ලි ඕන අහක කියා ගත් LH 30 ය

දිනක් මා කිරිබත්ගොඩ නගරය හරහා ගමන් කරද්දී; නගර මාධ්‍යයේ තිබුනු කුඩා කාර් සේලයක (මනමාළියන්ගේ හිස රැඳි ඇඳිවත නොව මේ කියන්නේ කාර් කඩයක් ගැනය!) නවතා තිබූ හුරු බුහුටි රථයක් ඇහැ ගැටුනි. ඒ ඔස්ටින් මිනි 850 වැගනයකි. එහි මිළ විමසූ විට එය රුපියල් 50'000 කි. වැරදීමක් නොවේ රුපියල් පනස් දහසකි. එය මා 45000 කට ඉල්ලා මැරෙන්න යද්දී එහි සිටි අතර මැදි බ්‍රෝකරයෙකු මැද්දට පැන 48500 කට මිල නියම කර  වාහනය මාවෙත ලබා දීමට කටයුතු කලේය.

එය ඉතා හුරුබුහුටි රථයකි. එහි පැට්‍රෝල් දැම්මේ පිටුපස ටැංකියට නොව වාහනයේ පැසෙන්ජර් ආසනය ඉදිරිපිට බිම තබා තිබුනු පැරණි තිනර් කෑන් එකකටය. එකල එනම් 1994-95 කාලයේදී පැට්‍රෝල් ලීටරයක මිල රුපියල් 35 ක් වී යැයි මාහට මතකය. ටිනර් ටැංකියට පැට්‍රෝල් ලීටර දෙකක් ගසා ගෙන අප අපගේ ගමන් බිමන් වල යෙදුනෙමු!

 එකල අපගේ ආර්ථික තත්වය මත ලීටර දෙකක් සපයා ගත්තේද මහත්වූ අමාරුවකිනි. ලීටර දෙකකට වඩා මිලදී ගත්තේ සුවිශේෂී ගමනකදී පමණි. ගමනේ යෙදී සැඇහෙන දුරක් යනතුරු කිලෝමීටර දෙකෙන් තුනෙන් තිනර් කෑනයේ ඉතිරිව ඇති පෙට්‍රෝල් ප්‍රමාණය පිළිබඳව කළ්පණාවෙන් ගියද තවත් දුරක් යන විට එය අමතකවී යයි. නැවත එය සිහි ගැන්වෙන්නේ කෑනයේ පැට්‍රොල් ඉවරවි; කෑනයේ මූඩිය සිදුරු කොට ඇතුලට දමා ඇති බටයෙන් හූස් හූස් ගානා හඬිනි. බීම උරන බටයකින් බෝතලයක ඇති බීම උරාගෙන බී අවසන් වන විට නැගෙන හඬ ඔබට මතකද? එම හඬත් සමගම එම ආසනයේ ගමන් ගන්නා අයෙන්ක් වෙතොත් ඔහු ලවා හෝ නැතිනම් මවිසින් හෝ වහාම බටය මූඩියෙන් පන්නා උඩට කොට අල්ලා ගනී. අද හිතෙන විට එය තේරුමක් නොමැති දෙයක් ලෙස පෙනුනද එවිට පැට්‍රෝල් බිඳෙන් බිඳ එන්ජිම විසින් භක්ෂණය කරණ අයුරු මැනවින් පදවන්නාට පෙනේ! ඒ සමගම වෙහෙසෙන්නේ හැකි ඉක්මණින් පිරවුම් හලක් සොයා යෑමටය! 

එම රියෙන් මමත් එකල මාගේ අතිජාත මිත්‍රයා වූ හිතමිත්‍ර ෂානකත් අපගේ බිරින්දෑවරුන්ද සමගින් කිතුල්ගල ගිය ගමන තවමත් මාගේ මතකයේ ඇත. ඒ වන විට බොහෝ සෙයින් මහළුවී සිටි; එහෙත් තම යුතුකම් කොටස මැනවින් වටහාගත්; 850CC එන්ජිමට බරක් නොදැනෙන්නට; එය යාන්තමින්හෝ  වෙහෙසට පත් නොකරමින් යාන්තමින් ඇක්සලරේටරය දකුණු කකුලේ මහ පොට ඇඟිලි  තුඩ මගින් කිති කවමින් ගිය ඒ ගමන සුන්දර ගමන් චාරිකාවක් විය.  අප හතර දෙනාගේ බරද අපගේ ගමන් මළුද දරාගෙන ඉබි ගමණින් කිතුල්ගලට ගියෙමු. මෙම පෝස්ටුවේ මුදුන් කෙළවරේ දැක්වෙන්නේ එම ගමන ගොස් පෙරළා ආපසු පැමිණීමේදී ගලගෙදර පාලම ආසන්නයේ ගත් ඡායා රූපයකි.

වසික අප නිවසට සපැමිණෙන අවධියේ මා සතුව තිබුනේ එම රියයි. වසික - මාගේ ආදරණීය පුත්‍රයා එහි බොහෝ ගමන් බිමන් ගොස් ඇත.

මේ ගැන තව ටිකක් නිවිහැනහිල්ලේ කථා කරමු.

190. නොරත රථ . . . . ! (4)

 

Peugeot 504

7ශ්‍රී7053 රථය කෙතරම් අනර්ඝ රථයක් වුවද එයට සරිලන අමතර කොටස් කළුණික මෙන් විය. 

ෆියට් ලංකාවට ගෙනැවිත් බෙදා දුන් (මගේ මතකය නිවැරදිනම්) කොලෝනියල් මෝටර්ස් ආයතනයද දිවැවුනේ අපට ඕනෑවට මෙනි. ලංකාව තුල මෙතරම් පැරණි ලෑන්ඩ් රෝවර් තිබීමට හේතුව සොයා බැලීමට වටිනා කරුණකි. 

එකල ලංකාව හෙවත් සිලෝන් බ්‍රිතාන්‍යයට යටත් විජිතයක්ව පැවතීම හා එකල මුළු මහත් ජාත්‍යන්තරය පුරාවට තිබුනු එකම නම්දරාපු ෆෝ වීල් රථය ලෑන්ඩ් රෝවරය වූ නිසාත්; නො එසේනම් කොලෝනියල් මෝටර්ස් හි එකල පැවති මන්දගාමී ස්වභාවය තුල ලෑන්ඩ් රෝවර් රථ දහයක් හෝ මෙරට දක්නට නැතිවන්නට ඉඩ තිබුනි!

කොලෝනියල්ලාගේ කිරීටය ලෑන්ඩ් රෝවර් මිසක ෆියට් නොවේ. එම නිසාම ෆියට් බඩු සෙවීම බෙහෙවින් අසීරු කට යුත්තක් විය.

ෆියට් රථය මා ටික කාලයක් පාවිච්චි කලෙමි. එම කෙටි කාලය තුල මා කිලෝ මීටර  1000 -1500 ක් පමණ පදවන්නට ඇතැයි මා නිමාණය කරමි. කෙටි කලෙකින් වාහනයේ කුඩා මිස් කිරීමක් ඇති විය. එය සුවපත් කිරීම සඳහා ගරාජයකට ඇරළු වාහනයේ  ඩිස්ට්‍රිබියුටරයේ ලෙඩක් ඇතිබව ගරාජයේ බාස් විසින් සොයාගෙන තිබුනි. 

ඩිස්ට්‍රිබියුටරය හෙවත් ගරාජ් බාශාවෙන් පවසන ඩැල්කොව ගෙන මා කොලෝනියල් මෝටර්ස් සිට පංචිකාවත්තේ ෆියට් ඔස්තාද්ලා සොයා ගියෙමි. එක් අමතර කොටස් වෙළෙඳ සැලක ඉබ්බන්වල හංදිය අසල තිබුනු බවස්ද මට මතකය. ඒ කිසිදු තැනකින් රථයට ඇවැසි අමතර කොටස් සොයා ගැනීමට නොහැකිවිය!

ඊට ප්‍රධාන හේතුව වූයේ මෙම ෆියට රථ මොඩලය එනම් Fiat 132 2000 CC රථය යුරෝපයේ පවා තරමක් දුලබ රථයක් වීම විය යුතුය.

e bay වැනි මාධ‍යයන් නොමැති එකල කල හැකිවූ එකම කාර්‍යය වූයේ ඊට ගැලපෙන වෙනත් රථයක ඩිස්ට්‍රිබියුටරයක් විවාහ කර දීම පමණි.

බාසුන්නැහැගේ යෝජනාවට එකඟ වීම හැරුණුකොට මට කියන්නට තබා සිතන්නටවත් දෙයක් ඉතුරු නොවීය.

ගරාජයට මේ සඳහා තරමක කාලයක් ගත විය.

ඒ මාගේ විවාහය සිදුවූ කාලයයි.

වාහනයක අවශ්‍ය තාවය බරපතලව දැනුණු අතර එම අවශ්‍යතාවය පිරිමසා ගැනීමට ගරාජයෙන් මාහට එවන්ම වූ තවත්යුරෝපීය මෝටර් රථයක් සැපයිනි.

ඒ පර්ජෝ 504 GL රථයකි.

මා මේ ලිපි පෙල ලිවීමට පටන් ගැනීමට සිතේ පිඹුරු පත් සකස් කරණා පසු ගිය කාලයේදී එකවර සිත තුල පොපියා නැතිවී යන මතකයක් විය.

ඒ කළු පැහැති පර්ජෝ 504 රථයක සේයාවකි.

එම රථය ගැනද ලියා තැබීමට කථාන්දරයක් වේ. එය හුදෙක් මා යට කී පර්ජෝ රථය ගැන නොව පොදුවේ පර්ජෝ රථ පිළිබඳ සොඳුරු කථාබහකි.

මා කලක් ගැවසුනු මොරටුව කටුබැද්දේ සොයිසා පුර මහල් නිවාස වල O බ්ලොක් එකේ විසූ මිත්‍රයෙක් විය. ඔහු නමින් ශාන්ත කුමාර රණසිංහය. ශාන්තගේ වැඩිමහළු අක්කා විවාහ වී සිටියේ සෙනෙවි හෙවත් සෙනෙවිරත්න අයියා සමගය. සෙනෙවි අයියා පර්ජෝ වැඩ්ඩෙකි. ඔහු නොම්මර එකේ පර්ජෝ 504 බාස් කෙනෙකු විය. 

එකල බවර්ස් හා වෝකර්ස් සමාගම් සතු විදේශීය සංචාරකයින් සඳහා ලබා දෙන මෝටර් රථ සමූහ දෙකක් විය.මෙම වාහන සමූහ සමන්විත වූයේ පර්ජෝ 504 රථ වලිනි.

මෙම රථ වලින් බොහොමයක් අළුත්වැඩියාවන් සඳහා පැමිණියේ සෙනෙවි සොයාය.

කටුබැද්දේ ටිරෝන් ප්‍රනාන්දු ක්‍රීඩාංගනය අසලින් දිවුනු පාරේ  විසූ සුනිල්; 504 රථ කිහිපයකට හිමිකම් කීවේය.

සොයිසා පුර B9 බ්ලොක් එකේ විසූ රොහාන් අයියාද කලේ ටුවරිසම් මය. තවත් විදියකට කිවහොත් ටුවර් ගයිඩ් කෙනෙකි. ඔහුද පැදවූයේ සුනිල්ගේ රථයකි.

ඊට කලකට පෙර ඔහුට සිදුවූ සුන්දර කථාවක් අප සමග වතාවක් පැවසීය. එය ඔහුගේම වචනයෙන් මා මෙහි ලියා තබන්නම්.

"මල්ලි ඒකාලේ මම පැද්දේ මගේ හොඳම යාළුවෙක්ගේ ෆයිව් ඕ ෆෝ එකක්. ඒක හදලා තිබ්බා ආයේ ෂෝ රූම් කන්ඩිශන් එකට! එයා හැම දාම මට වාහනේ අතට දෙනකොට කියන කථාවක් තියෙනවා.

 'මචං බය නැතුව එලෝපං. මෙකෙ  ස්පේසර් එක්ක ඇලොයි වීල්ස් වලට මිශෙලින් ටයර්ස් දාලා තියෙන්නේ. සීය පන්නලා ඕන කෝනර් එකක් ගනිං මුකුත් වෙන්නේ නෑ' කියලා. 

ඇත්තටම ෆයිව් ඕ ෆෝස් කවදාවත් පෙරලෙන වාහන නෙවෙයි. එයා මේකට ස්පේසර දාලා බ්‍රෝඩ් ඇලොයි දාලා මිශෙලින් හතරක් බස්සලා තිබුනු හින්දා; ඩ්‍රයිව් කරණ කොට පාරට තියලා පරාල ඇන ගහලා වගේ තමයි. ෆුල් බැලන්ස්! සුපර්බ් කන්ට්‍රොලින්!! ස්ටැබිලිටි එක මැක්ස්!!! 

ඉතින් එදා ගෙස්ට් ව ගන්න තිබුනේ හොලිඩේ ඉන් එකෙන්. ගෙස්ට්ව ගන්න තිබුනේ දායට. මම ඔන් ටයිම් එතනට යන කොටත් ගෙස්ට් එලියට ඇවිත්. ෆ්‍රෙන්ච් එකෙක්! එයා තනියම ඇවිත් තිබුනේ.  යූශුවලි ගෙස්ට් කෙනෙක් නගින්නේ පිටිපස්සෙ සීට් එකටනෙ. මම එයාගෙ බැගෙජස් බූට් එකට දාලා ඌට නගින්න පිටි පස්සෙ දොර ඇරියා. මිනිහ මගේ දිහා හොඳට බලලා ඉස්සරහ දොර ඇරගෙන ඉස්සරහින් වාඩි උනා.

එයා ව මට එක්කගෙන යන්න තිබුනේ කොළොඹින් අන්රාදපුර. එතැනින් පොලොන්නරුව සීගිරිය දඹුල්ල  ආපහු කොළොඹ! ඔක්කොම කිලෝ මීටර 450  පනිනවා.

මම හොලිඩේ එකෙන්  එළියට දානකොට උදේ 10.10 ට ඇති. මම එතැන ඉඳන් කෙලින්ම පෑලියගොඩට දාලා පුට්ලම් රෝඩ් එකේ යන්න ගත්තා. වත්තල , කඳාන, සීදූව පහුවෙලා ඇවරිවත්ත හංදියට එනකුලුත් මේ යකා ඉස්සරහ බලනවා මම ඩ්‍රයිව් කරණ හැටි බලනවා ගියර් ශිෆ්ට් කරණ හැටි බලනවා විතරයි. ගමන එන්ජොයි කරණ බවක් පේන්නෙම නෑ.

අන්තිමට මීගමුවට කිට්ටු කරද්දිම මම පොඩ්ඩක් කථා කරණ්න පටන් ගත්තා - ඒ නිගම්බො ගැන විස්තරේකුත් එක්ක. මේ මනුස්සයා ඒ කිසි දෙයකට ඇහුං කං දුන්නු බවක් පේන්න තිබ්බේ නෑ. මමත් පොඩ්ඩක් කියවලා කට වා ගත්තා මොකද මෙයා ඒකට කැමති නැද්ද දන්නේ නෑනේ.

මීගමුව පහු කරලා හලාවතට කිට්ටු කරද්දි මම  නයින්ටි හන්ඩ්‍රඩ් අතර වගේ එලෙව්වේ. අපි සාමාන්‍යෙන් ගෙස්ට් කෙනෙක් අරන් යද්දී එයිටි එක්සීඩ් කරණ්නේ නෑ. සික්ස්ටි සෙවෙන්ටි වගේ තමයි මේන් ටේන් කරණ්නේ. ගෙස්ට් දෙතුන් පාර එයාගෙ රිස්ට් වොච් එක දිහා බලන කොට මට හිතුනා පොඩ්ඩ ස්පීඩ් කරණ්න.

මට ටිකක් යන කොට තේරුණා මෙයට මගේ ඩ්රැයිව්ං ස්ටයිල් එකට ඒ තරම් ඇට්‍රැක්ශන් එකක් නැති බව! ඒ නිසාමයි මම් පොඩ්ඩක් ස්පීඩ් කලේ.

එතකොට යාන්තම් මිනිහට පොඩ්ඩක් හරිගියා වගේ.

මම ඊළඟට එයාගෙන් ඇහුවා 'උඹට මගේ ඩ්‍රයිවිං හරි නැද්ද ?' කියලා. මේ යකා මං දිහා බලන්නෙවත් නැතිව 'ටූ ස්ලෝ!' කියලා එළිය බලාගත්තා.

එතකොට මම හන්ඩ්‍රඩ් ටච් කරලා ඉවරයි.

චිලාව් ටවුන් එකත් අසූවට විතර පහු කරපු මම ආයෙමත් හන්ඩ්‍රඩ් වලට ඇවිත් දැන් හන්ඩ්‍රඩ් පහුවෙලත් යනවා. මේකෙ තිවුනු ටූ ලීටර් එන්ජිම ම්ම්ම්ම් ගාගෙන දුවනවා. කා එක පොඩ්ඩක් එහේ මෙහේ දුවන්නේ නැතිව පාරට තියලා ඇන ගහලා වගේ යනවා.

එක පාරම මේ යකා මං දිහාට හැරිලා 'කැනයි ඩ්‍රයිව්?' කියලා අහපි.

මේ මනුස්සයා මගෙන් වාහනේ ඉල්ලනවා ඩ්‍රයිව් කරණ්න.

මගේ ටුවරිසම් හිස්ට්‍රි එකේ; ඔය ගෙස්ට් කෙනෙක් වීකල් එක ඉල්ලුවාමයි.

අපි කවදාවත් ගෙස්ට්ට කියන්නේ නෑ අපේ  කා එකක් උනත් අපේ කියලා. එතකොට උන්ගෙන් ලැබෙන ටිප් එක අඩුයි. අපි කියන්නෙම 'කම්පනි කා' කියලමයි.

මම ගෙස්ට්ට ශේප් එකේ කිව්වා ඔයාට වාහනේ දුන්නොත් මගේ ජොබ් එකත් නැතිවෙයි කියලා. ගෙස්ට් ආයේ ඉස්සරහ බලාගෙන යන්න ගියා.

පුට්ලම් වලට කිට්ටු කරණ කොට මම ගෙස්ට් ට කිව්වා අපි පුට්ලම් රෙස්ට් හවුස් එකේ බ්‍රේක් එකක් යන බව. රෙස්ට් හවුස් එකේ කා පෝච් එකෙන් සුද්දව දාලා මම කා එක හෙවනක නවත්තලා බැහැල එන කොටත් එයා ඇතුලට ගිහින් තිබුනේ නෑ. මම ෆ්‍රන්ට් ඔෆිස් එකට කතා කරණ්න නැවතුනාම ගෙස්ට් මටත් ඉන් වයිට් කලා එයාගෙ ටේබල් එකට.

'අපි ඊළඟට නවත්වන්නේ කොහේද?' මිනිහා ඇහුවා.

මං කිව්වා අන්රාදපුර කියලා!

'ඩිස්ටන්ස්....?'

මං කිව්වා කිලෝමීටර් 75 යි කියලා.

කොච්චර වෙලාවක් යයිද කියලා මිනිහා ඇහුවා.

'වන් අවර් ඇන්ඩ් ට්වෙන්ටි මිනිට්ස් සර්...!' කියලා මම කිව්වා.

මේ වෙන කොට අපේ ටෙබල් එක ලඟට වේටර් කෙනෙක් ඇවිත්

ගෙස්ට් ස්කොච් එකක් ඕර්ඩර් කලා.

වේටර් මගේ පැත්තට හැරෙන සුනංගුවට මේ යකා මට කියනවා උඹට ෆෝටි ෆයිව් මිනිට්ස් වලින් යන්න බැරි නං උඹ යූස් ලස් ඩ්‍රැයිවර් කෙනෙක් කියලා!

මගේ ඇස් දෙක දන්න පටන් ගත්තා. මට දැනෙනවා මගේ මූන ටිකින් ටික රතු වෙනවා. කන් දෙක පුපුරු ගහනවා.

මූ ඒ ගමන කියනවා ප්‍රශ්නයක් නෑ උඹට පුළුවන් විදියට උඹ ඩ්‍රයිව් කරපං! දැන් උඹ කැමති දෙකක් ඔර්ඩර් කරපං කියලා!!

මම ඔරෙන්ජ් ජූස් එකක් ඔර්ඩර් කරණ කොට ගෙස්ට් ඇහුවා ලිකර් ගන්නේ නැද්ද කියලා.

ගෙස්ට්ලත් එක්ක ඉන්න කොට මම ගන්නෙ නෑ කිව්වාම මූ හයියෙන් හිනා වෙලා 'ඒක වැඩක් නෑ!'  ගාලා කියලා මටත් ස්කොච් එකක් ඔර්ඩර් කලා

'මල්ලි එපා! ඕල්ඩ් ඇරැක් සීයක් ගෙනෙං ජින්ජර් ඒල් ටිකක් දාලා!' මම මගේ ඔර්ඩරෙත් ප්ලේස් කලා.

මට දැන් මූව කන්න කේන්තියි. මම ඒ ටික පෙන්නන්නේ නැතිව  ඌත් එක්කම ඩ්‍රින්ක් එක අරං ඉවර කලා.

මම කා එක ලඟට යන කොට මිනිහත් ඇවිත් නැග්ගා. මම එයාට දොර අරින්නවත් ගියේ නෑ එයාම ඉස්සරහ සීට් එකට නැග්ගා. පුත්තලම රෙස්ට් හවුස් එකේ ඉඳන් පාරට තියෙන පොඩි නැග්ම ගන්න කොට අරක්කු මගේ ඇඟේ දුවනවා. වාහනේ උඩට ගන්නකොටම මම ට්‍රිප් රෙකෝර්ඩර් රීසෙටින් නොබ් එකෙන් මීටරේ සීරෝ කලා.

මම දැක්කා සුද්දා හොරෙන් එක දිහා බලලා එයාගෙ රිස්ට් වොච් එක දිහා බලනවා. මමත් මගේ රිස්ට් වොච් එක දිහා බලලා 'ට්වෙල්ව් පාස්ට් ටෙන්!' කිව්වා.

එයත් ඒක තනි වචනෙන් අනුමත කලා.

මම සෙකන්ඩ් එකේ තර්ඩ් එකේම පුට්ලම් ටවුන් එකෙන් එලියට ආවා.

ඔය කාලේ පුට්ලම් අන්රාදපුර පාර එච්චරම හොඳ නෑ.

මම එතන ඉඳන් ආවා එකසිය දහය පන්නලා. 

තිබුනු වංගු එකකවත් වාහනේ වීල්ස් ස්කිඩ් කරණ්නෙ නැතිව ලෝ ගියර්ස් වල ස්පීඩ් එක කන්ට්‍රෝල් කරගෙන ආවා.

ෆයිව් ඕ ෆෝ එකේ මීටර් එක තියෙන්නේ හන්ඩ්‍රඩ් ඇන්ඩ් ටුවෙන්ටි වලට. හැබැයි එකසිය විස්ස කියන්නේ එකසිය විස්ස! ඒවගේමයි වෙන වාහනයක් හැටට ගන්න කොර්නර් එකක් කිසිම ගින්නක් නැතිව එයිටි පන්නලා ගන්න පුළුවන් ඇතුලෙ යන අයට නොතේරෙන්න.

කරුවලගස් වැව, කහටවැව, සාලිය වැව එහෙම පහු වෙනවා දැක්කෙ නැති ගානයි. පොඩි පොඩි කේස් එකක් දෙකක් හින්දා ඩ්‍රයිව් එක ස්ලෝ කලත් ආයෙමත් මම උපරිමයෙන් එලෙව්වා.

මිශෙලින් ටයර් සෙට් එක zzzzස් ගානවා.

එන්ජිම දුවනවා ම්ම්ම්ම්ම් ගාලා.

නොච්චියාගම පොලීසිය ලඟදි මම පොඩ්ඩක් ස්ලෝ කලා.

මම දැක්කා ගෙස්ට් ඔඩෝ මීටරේට එබෙනවා. මට බලන්න දෙයක් නෑ පුට්ලම් වල ඉඳලා නොච්චියාගමට හරියටම කිලෝමීටර් පනස්පායි!

මම සටස් ගලා මගේ රිස්ට් වොච් එක දිහා බැලුවා. දොලහයි විසි අටයි. තිහ වෙලාවත් නෑ. මම දැන ගත්තා මම ඉන්නේ ඔන් ටයිම් කියලා.

එතන ඉඳන් මට මාර ෆිට් එකක් ආවා. ස්පීඩෝ මීටරේ කට්ට කෙළවරටම යන්න මම දෙතුන් තැනකදි ආවා.

පොතානගමදි අන්රාදපුර බෝඩ් එක පහු කරණ ගමන් මම ගෙස්ට්ට ඒක පෙන්නුවා.

එයාට ඒක කියවාගන්නට බැරිවෙන්න ඇති.

මම ඇවිත් නැවැත්තුවේ  දහයියගම ජන්ශන් එකෙන් හැරිල ගිහින් ඩී එස් රවුන්ද බවුට් එකත් පහු කරලා. කියන්නේ ටවුම මැද!

ඒ නවත්තලා වෙලාව බලුවා.

වෙලාව තාම දොලහයි පනහට ඔන්න මෙන්න.

මගේ චැලේන්ජ් එකට විනාඩි 5 කට කලින් මම ඇචීව් කරලා තිබ්බා.

ඔඩෝ මීටරේ කිලෝමීටර 76 කුත් ගානක්!

ගෙස්ට් එයාගෙ අත මගේ පැත්තට දික් කලා.

එක්සලන්ට්!

එදා ඉඳන් කොළෙඹට එනකල් හැම මීල් එකක්ම ගත්තේ අපි එකට.

එදා ඩිනර් එකට ගෙස්ට් මට ඉන්වයිට් කලා.

එතකොට තමයි සිද්දිය හරියටම දැන ගත්තේ!

මේ මනුස්සයා වර්ල්ඩ් රැලී චැම්පියන් ශිප් ගහපු එකෙක්. එයා රැලීස් තුනක් වින් කරලා තියෙනවා ෆයිව් ඕ ෆෝ එකෙන්ම. 

එයාගෙ නම ජීන් පියරේ නිකලස්.

එදා රෑ එයා මට කිව්වා එයා දැකල තියෙන හොඳම ඩ්‍රයිවර්ස්ලගෙන් එක්කෙනෙක්ලු මම 

මම ආපහු එන ගමන් හබරණට එහායින් සීගිරියට හැරෙණ තැනින් හරවලා මෙයාට වාහනේ දුන්නා. 

ඒත් එයා ගත්තේ නෑ!

එයා කොළොඹට ආවාට පස්සෙ මට; මගේ ඩ්‍රයිවිං ගැන කියලා ලෙටර් එකක් දුන්නා එයාගෙ ලෙටර් හෙඩ් එකේ! තාම තියෙනවා මල්ලි මං ගාව වෙලාවක මම් ඔයාට පෙන්නන්නං!

Peugeot 504 en Rally Safari 1975

Peugeot 504 Coupe' Rally Car 1976

Peugeot 504 Queen of Africa Rally 40 years ago

යටියන්තොටට මා ගෙන ගිය මාගේ ෆියට් රියේ බොඩියේ තැනින් තැන කුඩා බුබුළු මතුවී තිබුනි. ඒ බුබුළු; යටින් දිරුමක් එන බව කියා පෑ මූලික ලක්ෂණයන්ය.

රථය අවුල් වීමට ප්‍රථම එය ටින්කරින් කර ගත යුතුය.

ටින්කර් කර ගැනීමට කොටස් ගලවා ගත යුතුය

ටින්කර් කල පසු තීන්ත ගෑ යුතුය.

තීන්ත ගෑ පසු වාහනයේ ගැලවූ කොටස් සියල්ල නැවත නියමා කාරයෙන් සවිකර ගත යුතුය.

මෙය නාගසේන වස්තුවේ එන; හිස කෙස් තිබීමේ කරදර ටික මෙනි.

කෙස් ඇති අය එය සේදිය යුතුය, සෝදා වියල ගත යුතුය, වියලා පීරා ගත යුතුය, පීරා පංති පංති කර ගත යුතුය, ඉන් පසු පින්ඩ පින්ඩ කර ගත යුතුය ! ආදී වශයෙනි.

වාහනයේ ටින්කර් වැඩේට මා හට හසු වූයේ නොම්මර එකේ චෞරයෙකි.

අදටත් යටියන්තොට නගරයේ වෙසෙන ඔහු වාහනයේ ටින්කර් වැඩේ නොම්මර එකට ඇනුවේය.

කටුවෙන් හා මිටියෙන් ඇන ගලවන තහඩු කැපීම, නැවීම, දිග ඇරීම, හිල් විදීම හා අමතරව පෑස්සීම යන සකල විධි සියළු කාර්‍යයන් ලාම්පුවෙන් හෙවත්  ගෑස් වෙල්ඩින් ටෝර්ච් එකෙන් ඉෂ්ඨ සිද්ධ කරණ මෙම මක බාසුන්නැහේ; වාහනයේ සියළුම ඇතුලත කොටස් ගැලවූ නමුදු සවි කිරීමට යෑමේදී බොහෝ කොටස් සොයා ගැනීමට නොහැකි විය!

ඒ සියල්ලටම වඩා පින්තාරුව ගොම ගෑ සේය.

ඉන්පසු වාහනය තවත් ටික කලක් මා සෙවනේ සිට රුපියල් 22000 කට වෙනත් අයෙකු වෙත පා නැගීය. මාගේ ප්‍රථම වාහනය එසේ මගෙන් වෙන් වී ගියේ මා මා තුල හොඳ රියෙදුරෙක් ඉතිරි කොටය!