258. මව්බිම වටා සයිකලයෙන් . . . 12

 2022/04/19

257. මව්බිම වටා සයිකලයෙන් . . . 11

අවසාන කොටස!

ගෙඩිපිටින්ම කිලෝමීටර 172+5=177km!

2022 අප්‍රේල් 10 වෙනි දින නිවෙසින් උදෑසන 6.00 ට පිටත්වී 6.13ට කඩවතදී නිශාන් සමග එක්වී ගමන ඇරඹූවෙමි.

 පලමු දින කඩවත සිට අහංගමටත්

දෙවන දින අහංගම සිට තිස්සටත්

තුන්වන දින තිස්ස සිට පොතුවිල් දක්වාත්

පොතුවිල් සිට කිරාන් දක්වා සිව්වන දිනත්

කිරාන් සිට ත්‍රිකුණාමළය දක්වා පස්වන දිනය තුලත්

හයවන දින ත්‍රිකුණාමළයේ සිට මුලතිව් වෙතත්

ඊළඟට මුලතිව් සිට පේදුරුතුඩුව හරහා යාපනයටත්

අටවන දවසේ යාපනයේ සිට මන්නාරමටත්

නවවන දවසේ මන්නාරමේ සිට නොච්චියාගම පසුකොට කලා ඔයටත් පැමිණියෙමු.

අපට අද දිනයේ ඉතිරිව ඇත්තේ කලා ඔයේ අරුණ ගෙස්ට් සිට කඩවතට පැද යාමය!

පෙරදින සවස්යාමයේ අප අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදී සිටින විට නිශාන් වෙතින්

"කිලෝ ..... (ඔහුගේ බර සඳහන් කරමින්) බරකින් මම මේ තරම් කිලෝ මීටර ගානක් ඔයත් එක්ක පැද්දනේ! මම හොඳයි නේද?" වැනි පැනයක් ඇසුවේය.

"ඔව් හොඳයි! මොකක්ද ඉතින් කරපු වැඩෙයි බරෙයි අතර සම්බන්ධය?"

"දැන් අයියගේ බර කීයද?" ඔහු මගෙන් විචාලේය.

"කිලෝ අසූවක් අසූ දෙකක් විතර . . . !"

"දැන් මගේ බර කිලෝ . . . . . යි!" (මට ඔහුගේ බර මතකයට නො ඒ! කෙසේ වෙතත් මට සාපේක්ෂව කිලෝ දහයක දොළහක වෙනසක් වාගෙයි මට මතක. ඊටත් වැඩිද මංදා!)

"දැන් ඔයා අයියේ මේ තරම් දුර පැද්දේ ඔය තරම් විශාල ශරීරයකින්! මම ඒ ටිකම පැද්දේ මගේ පුංචි ශරීරයෙන්! ඉතින් එතකොට මම හොඳ නැද්ද . . ? නිශාන් අළුත් නියමයක් ඉදිරිපත් කලේය.

"ඔයා Advance Level වලට මොනවද කලේ . . ? මම ඇසුවෙමි. 

"කොමර්ස් සබ්ජෙක්ට්ස්"

"හරි! දැන් ඔයා කියන්නේ ලොරි ඇංජිමක් වඩා බර නිසා කාර් ඇංජිමකට වඩා වැඩි efficiency  තිබිය යුතුයි කියනවා වගේ එකක්! මගේ ශරීරය ඔයාට වඩා විශාල බව ඇත්ත! ඒ නිසාම ශරීරය තුල ගැබ්වී ඇති ශක්තියත් වැඩි වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඒ ශක්තියෙන් විශාල කොටසක් ඒ වැඩි බර ගෙනයන්නට වැය වෙනවා කියලා හිතන්න බැරිද? හරි මෙහෙම හිතන්නකෝ බොක්සිං මල්ලව පොර වගේ ක්‍රීඩා වලදි ක්‍රීඩකයින් තෝරා ගැනීමේදී බර සැලකුවාට ඇයි සයිකල් රේස් ධාවන තරග වැනි ඒවා වලදී බර නොබලන්නේ?" මා ඔහුට පැහැදිලි කරණ්නට වෙහෙස වුනෙමි.

අපගේ චාරිකාව මුළුල්ලේම ඔහු මා සමග කිසියම් තරගයක යෙදී සිටියාදෝයි මට ඒ මොහොතේ සිතුනි.

බොහෝ ආහාර ගත් ස්ථානවලදී මා පුරුද්දට මෙන් "කාලා ඉවරද? තව කාපං!" කියා පවසන හැම අවස්ථාවකදීම හෝ බොහෝ අවස්ථාවලදී " අඩි (ඔහුගේ උස සඳහන් කර) කට  මේ කෑවා මදෑ!?" කියා පවසනු මට ඒ මොහොතේදීම මට මතක් විය.

ගමන පුරාවට මා පැද්දේ ඉදිරියෙන්ය. මා "ඉදිරියෙන් පැද්දා" විනා ඔහු මා "පසුපසින්" පැද්දා නොවේ.

මා ඉදිරියෙන් පදින්නේ මාහට විශ්වාස දායී ගමනක් අවශ්‍ය වූ නිසාය. 

එවිට කිසිවෙකුහට අසන්නට හැකිය; "ඇයි එයා විශ්වාස නැද්ද?" කියා!

නෑ එහෙම දෙයක් නැත! මට ඒ ගමන තුල හා ජීවිතයේ බොහෝ කාර්‍යයන් වලදී වඩාත්ම විශ්වාසී පුද්ගලයා මම ම වේ! එය මමත්වයද නො එසේනම් ආත්මාර්ථයද ඒත් නැත්නම් වෙනත් අදහසක් දැයි මා නොදනිමි. 

වතුරකට බැස්සත් මා පලමුව බැස පිරික්සා බලා දෙවනුව අන් අය කැඳවයි.

තිස්ස සිට පොතුවිල් දක්වා යාල වනාන්තරය තුලින් ගමන් ගනිද්දීත් මා පෙරමුණේ ගමන් කලෙමි.

 ඒ ඉදිරියේ වන අලියෙකුගෙන් හෝ වෙනයම් අනතුරක් වේ දැයි නිරීක්ෂණය කිරීමටත් මාගේ ගමන් සගයාහට  (සයිකලය නොව නිශාන්) කිසියම් ආවරණයක් සැපයීමට මට අවශ්‍ය වූ නිසාත්ය. 

මා පැද්දේ ඔහුට සමාන්තරව ඔහුට ඉදිරියෙන් ය. ඔහුගේ ඉදිරිපස රෝදය මාගේ පසුපස රෝදය සමග සමාන්තරව එන සේ! සෑම වංගුවකදීම බාධකයකදීම මා ඉදිරියට පැද ඔහුව දෙවනුව කැඳවූවේය. 

බුත්තල පාරේදී අලියා මුණ ගැසුනු අවස්ථාවේදී මා ඔහුගෙන් ඇසූවේ "මොකද උඹ යනවද? මම යන්නද??" කියාය. ඔහුට තෝරා ගැනීමක් ලබා දුනිමි.

හැකි හැම අවස්ථාවකදීම මා හැකි උපරිමයෙන් සාධාරණ වී ඇත්තෙමි!

ඔහු පැමිණියේ මගේ තනියටය. ඔහු පැමිණ ඇත්තේ මා සමගය. මම මේ ගමන තනිව හෝ යන්නට අධිටන් කරගෙන සිටියවිට ඔහු මාගේ සහයට පැමිණියේය. ඒ නිසාම ඔහුව ආරක්ෂාකාරීව නැවත ගෙදරට ඇරලවීමේ වගකීමක් මා සතුවිය. 

කිසිදු අන්තරායකර අවස්ථාවක්දී මා ඔහුව මග හැර නොපැද්දෙමි. ඒ හැම විටෙක මා ඔහු සමග විය!

මාගේ දරුවන්, බිරිඳව හෝ වෙනයම් අයෙකු සමග මහ පාරේ ගමනක යෙදෙනා විට ඔවුන්ව රැගෙන යන්නේ පාර දෙසින් නොව අනෙක් පසිනි. ඒ වඩාත් ආරක්ෂාවක් ලබා දිය යුතු නිසාය.

එය අදටත් දැනටත් මේ මොහොතේදී උනත් මාගේ දරුවන් ඔහුගේ මිතුරන් කෙරෙහි වුවත් දක්වන අනුග්‍රහයකි.

මාගේ දියණිය පවා ඇගේ මිතුරියන් සමග ගමනක යෙදෙන විට ඔවුන්ව රැගෙන යන්නේ වැඩි ආරක්ෂාවක් ඔවුනට තමා කෙරෙන් ලැබෙන ආකාරයටය. මේ දේවල් වයස සමග වෙනස් වේ යැයි මා සිතමි!

මෙය ස්වභාවයෙන් මට ලැබුනේ කෙසේ දැයි මාහට හිතා ගැනීමට නොහැක. 

පොලොන්නරුවට ගිය දෙවතාවේදීද යාපනයට පැදගිය අවස්ථවේදීද අප සාමාන්‍යයෙන් සයිකල් පදින අවස්ථා ගත්තද බොහෝ අවස්ථා වලදී මා පැද්දේ පෙරමුණේය. කන්දක් හෝ වෙනයම් අවස්ථාවක මා පසු කර පදිනා අයෙකු වෙතොත් ඔහුට ඉදිරියට පැද යාමට මා දිරි දෙමි. 

බොහෝ විට මධුෂාන් කඳු පදිද්දී මා පසු කොට යයි. 

මා ඊට ඔහුව දිරි ගන්වයි.

එහෙත් ගමන පුරා ගත් විට බොහෝ විට ඉදිරියේ පැද ඇත්තේ මමය.

මා සමග සමාන්තරව කිසිවෙකුහෝ පැදීමට මා කිසිසේත්ම ඉඩ නොදෙමි. මන්ද එය අනතුරකට අත වැනීමකි.

එවිට ඔහුට වේගයෙන් පැද ඉදිරියට යෑමට හෝ මගේ පසුපසින් පදින්නට යැයි මම පවසමි.

නිශාන් බොහෝ අවස්ථාවලදී මා සමග සමාන්තරව පදිනු මා දුටු වෙමි.

ඒ හැම අවස්ථාවකදීම ඔහුට ඉදිරියට ගැනීමට හෝ පසු පසට ගැනීමට මා පැවසුවෙමි.

මේ සියල්ල පිටුපස ඔහුගේ "ස්කන්ධ සංසංධනාත්මක නියමය" සිත තුල ක්‍රියාත්මක වූවේදැයි මාහට සැක ඉපැදීම වරදිද? 

භෞතික විද්‍යාවේදී  Power to weight ratio යනුවෙන් ගණිතයක් උගන්වයි.

සාමාන්‍ය ගතානුගතික V8 ඩීසල් ටර්බෝ එන්ජිමක බර 380kg (840lb)  ක් වන අතර එයින් ඉපදෙන බලය   250KW (340lb) ක් වේ. ඊට අදාල   PWR  අනුපාතය     0.65KW/kg (0.40lb)   වනාතර ඉන් ගම්‍ය වන්නේ එක් කිලෝ ග්‍රෑමයකින් හෝ රාත්තලකින් ඉපදෙන බලයේ ප්‍රමාණයයි.

චන්ද්‍රිකාවක් අභ්‍යවකාශගත කිරීමට උපයෝගී කරගනු ලැබූ එක්     එන්ජිමක බර  352kg (775lb) ක් වූ අතර එයින් ඉපැදුනු ශක්තිය MW54  (72000hp) කි. එනම් එහි PWR අනුපාතය  153KW/kg (93hp /lb) ක් වේ.

නිශාන්; තම "ස්කන්ධ සංසංධනාත්මක තියරිය" මා හට එළිදැක්වූ පසු; ඔහු බොහෝ අවස්ථාවලදී මාහට සමාන්තරව පැදීමෙන් හැකියාව උරගා බැලුවාදැයි සැකයක් මාහට ඇතිවිය.

මේ සියල්ල මනුස්ස ස්වභාව ලෙස මා දකිමි.

ජීවිතයේ හැටි එහෙම තමාය. 

එහෙත් කුමන ආකාරයකින් බැලූවද ඔහු හොඳ මිත්‍රයෙකු විය ගමන පුරාවටම! ආත්මාර්ථකාමී නොවීය!! වගකීම් දැරීය!!! ඒ සියල්ලටම වඩා මාගෙ ගිණි කණ පැනපු අවස්ථාවලදී කන් පාත් කරගෙන මගේ කේන්තිය නිවා ගැනීමට ඉඩ ප්‍රස්ථා සැපයීය!!! 

පෙර දින හොඳින් නිදාගත් මා උදෑසනින් අවදි වූයේ සිරිත් පරිදි නිශාන්ගේ ඇමතීමට විය යුතුය. සෑම දිනෙකදීම වාගේ අප පෙර දින සවස සියළු ගෙවීම් සිදුකර නිදහස් වී සිටියෙමු. ඒ නිසාම උදෑසනින් අවදිව පිටත් වීම ගැටළුවක් නොවීය.

උදාසන නැගිට පිරිසිදුවීම් ඉටු කට ගැනීමෙන් පසු සියළු අපගේ කලමණා එක් කර ගත යුතුවේ. අප පාවිච්චිය සඳහා ගෙන ගියේ සයිකල් පැදීමට භාවිතා කරණ ඇඳුම් කට්ටල දෙකක් පමණි. 

වැඩි පුර ගෙන ගියේ යට ඇඳුම් පමනි. මා වරක් කීවාසේ  යට ඇඳුම් වල නැවුම් බව;  උඩ ඇඳුම් වල කිළිටි බවෙන් යටපත් කල නොහැක!  එය "නොමිනිස් කමේ සෙළුව පාවාදීමේ සළුවෙන් වසාලිය නොහේ" කීවාසේය! 

සපත්තු පොලිෂ් නොකලත් අලුත් මේස් ඇඳීමෙන් තමන්ට ප්‍රභෝධයක් ඇතිවේ.

සෑම දිනකම අඳින බයිසිකල් ඇඳුම එම දිනයේම හවස සෝදා වේලා ගැනීමට අප උත්සුක විය. මේ සියල්ලද බේත් හේත් ද අනෙකුත් අඩුවැඩියද සියල්ල නිසි පරිදි එකතු කරගෙන පැනියරය හා වෙනත් කුඩා පසුම්බි වලට ඇහිරීම සිදු කල යුතුය. 

එසේම සයිකලයේ ටයර වල තත්වය හුළං ප්‍රමාණය ආදී සියල්ල පිරික්සිය යුතුය.

බෝතල් වලට වතුර හෝ ජීවනී එක් කර ගත යුතුය.

මෙසේ වැඩ අත්‍යාවශ්‍ය වැඩ රාජකාරී කිහිපයක් අපට කරණ්නට ඇත.

ඒවා සියල්ල නිමවාගෙන සයිකලයට නැගීම "පිටත්වීම" ලෙස ලඝුකොට දක්වන්නෙමු.

එදින අප පිටත් උනේ පාන්දර 2.30 ටය. එයට  හේතුවක් විය. කළුතරින් පටන් ගත් විරෝධතා පාගමනක් එදිනට කොළඹ විහාර මහා දේවි පිටියට පැමිණීමට නියමිතව තිබුනි. ඒ වන විට ලංකාවට පැමිණ තිබූ වසිකටද ඊට සහභාගීවීමේ උවමනාවක් විය. ඔහු එහි තනිව ගොස් කිසියම් අනතුරකට ලක්වේදෝයි බියෙන් හා එදිනම ඔහුව මුණ ගැසීමට මාහට තිබූ නොනිත් ආශාව කරණ කොටගෙන දහවල් 1.00 වනවිට කඩවතට පැමිණීමටත් ඉන් පසුව විහාර මහා දේවි පිට්ටනියට යාමටත් මාහට අවශ්‍ය විය.

අප එදින උදෑසනින්ම පිටත්වී ප්‍රධාන පාර දිගේ ඉදිරියට පැමිණියෙමු. ඉක්මණින් ගෙදර යාමේ ආශාවෙන් මඩිනා ලද මගේ දෙපා වේගයෙන් සයිකලය ධාවනය කරණ්නට විය. කිලෝ මීටරයක් දෙකක් පමණ දුරක් අප ගමන් කල අතර නිශාන් මා වෙතින් ඈත්වූ බවක් මාහට දැනුනි. ඔහු පහු  වී ගොසිනි.

මා වේගය අඩාල කොට ඔහු ඇමතූවෙමි.

"ඇයි බං පහු වෙන්නේ? . . . .යමු ඉක්මනට!"

"මේකෙ හුලං අඩුයි වගේ!"

"අම්මට සිරි . . . ! ඉතිං හුළං ගහ ගනිං කො!"

නිශාන් ඒ වෙලාවේ පැවසූ දෙය මට අද වාගේ මතකය!

"ඔයා යන්න! මම හිමි හිමීට එන්නම් . . !'

"මගුලක් කියනවා! ගනිං උඹ ගෙනාවා නේද ටියුබ් එකක්!?"

මාගේ රැවුම් ගෙරැවුම් මැද නිශාන් සයිකලයෙන් පසෙක සඟවා/ අසුරා තිබූ ටියුබය එළියට ගත්තේය.

"මේකට හුළං ගහන්නේ කොහොමද? මේකෙ තියෙන්නේ අර කාර් වෑල් එකක්නේ?"

කාර් වෑල්ව් කියන්නේ මෝටර් රථ හා වෙනත් වාහන මෝටර් සයිකල් ආදියට සවිකොට එවන ටියුබ වල ඇති Schrader වෑල්වයයි. 

සයිකල් වලට මෙම වෑල්ව වර්ග තුනම එනු දක්නට ලැබේ!

සාමාන්‍ය සයිකල් පොම්පයකින් හුළං ගැසිය හැකි වන්නේ ඩන්ලොප් වැල්ව් කරට පමනි. ප්‍රෙස්ටා වෑල්ව්කරට හුළං ගැසීමට මෙම වෑල්ව් කරේ මුදුනේ ඇති කුඩා මුදාව කරකවා විවෘථ කර එයට කුඩා ඇඩැප්ටරයක් සවිකල යුතුය. නමුත් Schrader වෑල්වයට හුළං ගැසීමට නම් ඊට ගැලපෙන; ඒ වෙනුවෙන් විශේෂයෙන් සැකසූ නොසලයක් තිබිය යුතුය. අප සතු පොම්පයේ එම වර්ගයේ නොසලයක් නොමැත!  ඒ වා තිබිය හැක්කේ වින්කලයක, ටයර් කඩයක හෝ පිරවුම් හලක පමණි. පාන්දර 3.00 පමණ මොන වින්කල්ද? 

මේ සියල්ලම අප විසඳා ගත්තද අපට එතැන් සිට පිළිතුරු සොයා ගැනීමට නොහැකි ගැටළුවක් විය. 

සාමාන්‍යයෙන් මෙම වෑල්ව් තුන අතර සිහින්ම වෑල්වය වන්නේ Presto වෑල්වයයි. Dunlop ඊට ආසන්න විෂ්කම්භයකින් යුක්ත විය. එහෙත් Schrader වෑල්වය හෙවත් අප සතුව තිබූ ටියුබයේ වෑල්වය වඩාත් වැඩි විෂ්කම්භයකින් යුක්ත විය. 

එය සාමාන්‍ය සයිකලයකට යොදන්නේ නම් රිම් එකේ අදාල සිදුර විශාල කර ගත යුතුය!

පාන්දර තුනට ත්‍රිකුණාමළය පුත්තලම පාරේ කට්ට කරුවලේ කුඩා විදුලි පන්දමක පිහිටෙන් එය සිදු කිරීම සිතීමට පවා අපහසු කාර්‍යයකි.

සයිකලයේ විවිධ බඩු බාහිරාදිය, ඇඳුම් කැඩුම් පටවා එල්ලා ඇති බැවින් එහි ටියුබයක් මාරු කිරීම තවත් අසීරු කාර්‍යයකි.

"මොන මගුලක්ද බං ගේන කොට බලලා නෙවෙද ගෙනාවේ!?" මගේ ගිනි කණ පැන අවසානය. නිශාන් නැවත හුළං බැස්ස රෝදයට හුළං ගැසීමේ නිරතවය. මම ඊට කුමන ආකාරයෙන් උදව් කලාදැයි මතකයක් නොමැත!

"ගහපංකො බං ඉක්මනට!

"ගහන්න පුළුවන්නං ගහනවානේ! පුළුවං ගානට තමයි මේ ගහන්නේ" නිශාන්හටද හීනියට මළ පැන තිබුනි.

කෙසේ වෙතත් විනාඩි 20ක්  පැය භාගයක් ගතවන විට සයිකලය නැවත ධාවන තත්වයේ තිබුනි.

"ඒවන කොට කරුවලගස් වැවත් අපි පහු කරලා හිටියේ!" පසුව කල විමසීමකදී නිශාන් පැවසීය.

එම පෙදෙසේ අතරින් පතර ගෙවල් තිබුනද තවත් ටික දුරක් යන විට ගෙවල් දුලබ විය. මහ රෑ නොපෙනෙන වාද? නො එසේනම් ගෙවල් සත්‍ය වශයෙන්ම නැත්දැයි සොයා ගැනීමටවත් නොහැකි තරම් කළුවර ප්‍රභලය.

යාන්තම් හඳ එළියක් පතිතව තිබුනද එය; පරිසරය නිරීක්ෂණය කිරීමට තරම් ප්‍රමාණවත් නොවීය.

තවත් ටික දුරක් යන විට පාර අයිනේ තිබුනු බෝඩ් ලෑල්ලක් දැකීමෙන් තත්වය  පැහැදිලි වුනි.

සඳ එළියෙන් එහි අකුරු අමුනා ගත හැකිවිය.

වන සතුන්

බහුල 

ප්‍රදේශයකි!

කල්පණාවෙන් 

රිය 

පදවන්න!

"අම්මට හුඩු! අපි ඉන්නේ කැලේ මැද!" මටම කියැවුනි!

මෙය අප කිසිසේත්ම බලා පොරොත්තු නොවූ තත්වයකි! කලාඔයෙන් පසුව පාර දෙපස මුළුමණින්ම ග්‍රාම්‍යකරණයට නතුව ඇතැයි අප උප කල්පණය කලෙමු. වඩාත් නිවැරදිව පවසනවානම් මෙවන් අවදානමක් පිළිබඳව මාහට නිකමටවත් සිතුනේ නැත!

ඉදිරියේ මග අවුරාගෙන අලියෙකු සිටින්නට කොහෙත්ම බැරි කමක් නැත! 

2020දී වන අලි ප්‍රහාරයෙන් මිය ගිය ගණන 112කි!

2021 ජුනි මාසය වන විට එම වසරේ ගෙවී ගිය මාස හයක කාලය තුල මිය ගිය ගනන 55 කි!!

2022 සැප්තැම්බර් 28 වෙනි දින ගෙවී ගිය පැය 48ක කාලය තුල මිය ගිය ගණන 5 දෙනෙකි!!!

වසිකගේ පැමිණීම හදිසියේ සිදුවූවකි. එම කාලයේ ඔහු එන බවට කිසිදු සළකුණක්වත් කලින් නොතිබුනි. 

"මේ අල්ල පනල්ලේ වසික ආවේ මාගේ අවසන් කටයුතු ඉටු කොට යන්නද?"

එම හැඟීමේ කූඨප්‍රාප්තියට මා පත්වී ඇත. මා ජීවිතයේ බොහෝ කඳු පසු කොට නිම්නයකට නො එසේ නම් මිටියාවතකට පැමිණි අයෙකි.

නිශාන්ගේ දරුවන් වෙනුවෙන් ඔහු තවත් කලක් ජීවත් විය යුතු වේ.

මේ  ගමන පිටත්වෙද්දී කඩවත කැන්ඩි ඇඳුම් හල ඉදිරියේදී මාගේ දකුණු අත මිරිකමින් ඔහු කී කතාව මට මතක් විය!

"ඉස්සරහ දවස් දහයට; දුක සැපට සියළු දේට ඔයාට ඉන්නේ මම! මට ඉන්නේ මංජුලයියා!"

ඔහු මේ සියල්ලම ගෙදරින් එළියට එන විට ඔහුගේ ආදරණීය බිරිඳට කියන්නට ඇත. 

මාගේ මුරණ්ඩු ගති ලක්ෂණ වලට හුරුවී ඇති පවුලේ උදවිය මා වෙනුවෙන් කඳුළු සලන්නේ වත් හැඟීම් බර වන්නේ වත් නැත! ඊට ප්‍රධාන හේතුව; මම ඊට ඇති දැඩි නොකැමැත්තයි!

ගමනක් පිටත්වන්නට යනවිට කරණ්නාවු කෙඳිරිගෑම්, චව් චව්, ඤුරු ඤුරු මට අරහං ය!

මට අවශ්‍ය වන්නේ දිරි ගැන්වීමය!

මාගේ ආත්ම ශක්තිය වැඩි කරණ්නාවූ වදන්ය! 

මොර්ටිවේෂන් ටෝක් ය!

මා ගැන තබන විශ්වාසය මට මහත්වූ ශක්තියකි!

"බය වෙන්න එපා ඔයාට මේක කරණ්න පුළුවන්!" මා කැමතිම වදන් පෙලය!

නිශාන්ගේ ගෙදර මීට හාත්පසින්ම වෙනස් වන්නට ඇතැයි මා සිතමි. ඔහුගේ බිරිඳ ඔහුට අවශ්‍යය සියළු දිරිගැන්වීම් කලද යන්නට පිටත්වන මොහොතේ; අස්ථාන බියෙන් කඳුළු සලන්නටත් සිප වැළඳ ගෙන හැඟීම් බර වන්නටත් ඇත!

නිශාන් සත්තකින්ම හොඳ පුතෙකි ඔහුගේ දෙමව්පියන් හට!

හොඳ සහකරුවෙකු විය යුතුය.

ඔහු පවසන දෑ තුලින් ගත් කල දුවා දරුවනට හොඳ සෙනෙහෙබර පියෙකි.

ඔහු මා මෙන් දරදඬු පුතෙකු, ස්වාමියෙකු හෝ පියෙකු නොවූ බව මට හොඳටම විශ්වාසය!

එවන් පුතෙකු, ස්වාමියෙකු හා පියෙකු පරිස්සම් කරගෙන ගෙදරට ඇරලවීම; මා හට  මේ මොහොතේ ඇති අභියෝගයයි!

ගමන පිටත් වෙන්නට ආසන්නයේදී මාගේ පවුලේ අය, නෑදෑ හිතමිත්‍රාදීන් ගමනේ ඇති බරපතලකම පිළිබඳව විමසූ විට; බොහෝ විට මා පැවසූවේ "හරි ඕන නං මැරෙයි! ඒක නියමනේ!! මල ගෙදර ඇවිත් ඔයාලට කථා කරණ්නවත් දෙයක් තියෙනවානේ!?" කියාය. නිශාන් කිසිවිටෙක වත් එවැනි "අවකැපෙන කථා" නොකියන්නට ඇතැයි මා සිතමි.

ගමන ඇරඹි නිවසින් එළියට එන තැන සිට මේ ගමන් මුළුල්ලේම කිසිදු ආගමික, විඥ්ඥානවාදී දෙයකට මා පෙළඹුනේ නැත. නිශාන්ද මග දිගට පඬුරු පාක්කුඩං පිදීමට නොනැවතුනි. 

මුළු ගමන තුලම මා විශ්වාස තැබූවේ ආරක්ෂාව, ශරීර ශක්තිය, යන්ත්‍රයේ ක්‍රියා කාරීත්වය හා සැලසුම් පිළිබඳව පමණි. 

මේ අපේ අවසාන විනිශ්චයට මොහොතයි!

ආපසු හැරීමක් නොමැත! 

ගමන යා යුතුමය!!

පාර දෙපසම වනාන්තරය ය. කුමන පසෙක වන සතෙකු; විශේෂයෙන් හස්තියෙකු සිටී දැයි සිතා ගත නොහැක!

හොඳම තීන්දුව වන්නේ උග්‍ර වාමාංශික හෝ දක්ශිණාංශික නොවී නොබෙදි පිළිවෙතයි!

කාමසුඛල්ලිකානු යෝගය හෝ අත්ථකිලමථානුයෝගය හෝ නොව මැදුම් පිළිවෙතයි!

"මල්ලී පාර මැද්දෙන් පැදහං!" උඹ පහුවෙන්නේ නැතිව මගෙත් එක්කම මගේ පිටිපස්සෙන් පැදහං. කල්පණාවෙන් වරේං! උඹ ඔය පැත්ත බලාගෙන වරේං. මම මේ පැත්ත බලාගෙන යන්නං!"

යාන්තම් හඳ එළියකින් පරිසරය නිරීක්ෂණය වේ!

පාර දෙපස සියළු වස්තූන් ලා කහ පැහැයක් ගෙනය!

ඒ සඳෙහි මලානික රශ්මිය කරණ කොට ගෙනය!

පාර ඒ මේ අතට හැරෙයි. අපගේ එකම විදුලි පන්දමේ එළියක් පාර පෙන්නුවාදැයි සැක සහිතය! සඳ එළියෙන් ඉව පාරේ අප සයිකල් ඉදිරියටම පදිමින් විය. අප ඉතා සාමාන්‍ය වේගයක් පවත්වාගෙන ගියෙමු. හදිසි අවස්ථාවකදී නවතා ගැනීමට හැකි වේගයකි එය!

මාගේ ජෛව මාළිමාවට අනුව අපගේ දකුණු පසින් විල්පත්තුවය. එහෙත් වම් පසින් ද අලින් සඳහා ඉඳිකල විදුලි වැටක නටබුන් තිබුනා වාගෙ මතකය

මාර්ගය කුඩා බෑවුමකට පරිවර්ථනය විය.

එම කුඩා බෑවුම පසුකොට තැනිතලාවකට අප අවතීර්ණ වී සිටියෙමු.

හුළං කපාගෙන ඉදිරියට ඇදෙන සයිකල් හඬ සිහින් කෙඳිරියක් සේ ඇසෙන්නට විය.

මා දෑස් හැකි පමණ විවර කරගෙන දෙසවන් යොමාගෙන නාසයෙන් ඉව අල්ලමින් පදිමින් ය.

මාරගයෙන් වම් පස පැවතියේ  තාමක් පහත් බිමක් ලෙසිනි. අප දෙදෙන මාර්ගයේ මැදට වෙන්නට පදිමින් සිටි අතර වේලාව පාන්දර 3.30ට පමණ වන්නට ඇත.

පාරෙ වඩාත් වමින් ගමන් කරණ්නේ මාය! 

පාරට අඩි 30ක පමන ඈතින් වන බූටෑවය. සඳ එළිය ඒ මත ඇතිරී ඇත. 

ඊළඟ තත්පරයේ මා දුටුවේ පාරට තරමක් පහතින් වන බූටෑවට මෙපිටින් තණ පිටියේ  සිටිනා අලියෙකි. 

අලියාත් අපත් අතර අඩි 20කවත් දුරක් ඇති නැති තරම්ය.

අලියා සිටියේ අප දෙසට හැරීය.

ඊළඟ මොහොතේ අලියා හොඬ වැල උස්සාගෙන අප වෙතට දිව එන්නට විය.

අලියා දැකීමත් ඌ හැරීමත් අපව පැන්නීමත් අතර කාලය තත්පරයකි.

"අලියා . . . !" මට කියැවුනේය.

මේ වන විට නිශාන් ඉන්නේ මට අඩි දෙකක දුරකින් පසු පසිනි.

මම නිශාන් දෙස හැරුනි.

"පැදපං . . . @@@ . . . පැදපං . . . .!"

ඒක්ෂණයෙන් නිශාන් මා ඉදිරියේ පදිනු දක්නට ලැබුනි.

සියළු ජවයන් එක්තැන්කල මමද පදින්නට විය!

එතැණ් සිට කිලෝ මීටරයක පමණ දුරක් අප හැල්මේ පැද ආවේමු.

පාරේ උස් කඳු මුදුනක නැවතී අප ආපසු හැරී බැලුවෙමු. 

අලියා නැවතී ඇත!

ජීවිතය යාන්තමින් ගැලවුනි!

සිදුවීම දෙස ආපසු හැරී බලනා විට ඔහුට අපට පහර දීමට නොහැකි වීමට එක් හේතුවක් වූයේ අප ගමන් ගත් මාරගය තණ භූමියට අඩි හයක පමණ උසින් තිබීම විය හැක! පාරේ සිට අලියා සිටි ස්ථානයට තිබුනේ අතා පහසුවෙන් නැගිය හැකි බෑවුමක් වුවත් එය සමතල භූමියක පැමිණෙනවාට වඩා අලියාට අවාසි සහගත විය හැක. 

අපට මුහුණට මුහුණලා සිටි ඔහු අප පැන්නීමට අංශක 180 කට කිට්ටු කෝණයක් හැරීමටත් ඉන් පසුව අප සමග දිව එන්නටත් සිදු වෙනවා.

අලියෙකුගේ වේගය පැයට කිලෝමීටර 40ක් පමණ වෙනවා.

අපගේ සාමාන්‍ය වේගය පැයට කිලෝමීටර 30ක් ක් වෙන අතර මෙම අවස්ථාවේදී එය 40 කට වැඩි දියුණු වීමට බොහෝ සෙයින් ඉඩ තිබුනි.

අපට පැදීමට තිබුනේද සමතල පාරක හෝ සාමාන්‍ය නැග්මකය! ඒ නිසාම අපට සුපිරි වේගයකින් අලියාගෙන් වියෝ වන්නට අවස්ථාව සැලසුනි.(එය කුමන ආකාරයක් ගත්තේද යන්න නොපෙනුනි!)

අලියාගේ පෙනීම හොඳින් පවතින්නේ මීටර 10ක දුරක් පමණි. උපරිම දුර මීටර 20කට සීමාවේ. එම ස්ථානයේ හා වේලාවේ තිබුනු අඳුර තුල අලියාට කොහෙත්ම අපව දැක ගැනීමට හා පසුපස පැන්නීමට නොහැකිවීමට ඉඩ ඇත.

එතැන් සිට අප බොහෝම සීරුවෙන් සයිකලය පැද ආවෙමු. මහ පාන්දරම පුත්තලමට සේන්දුවූ අප එතැන් සිට කොළඹ බලා පල්ලම් බසින්නට විය. අප කොළඹින් පිටත්වීමේදී තිබුනු දේශපාලන තත්වයට බොහෝ සෙයින් වෙනස් තත්වයක් ඒ වන විට ඇති වෙමින් තිබුනි. අප එදින අපගේ වට්සැප් සමූහයට විස්තර සැපයීමෙන් වලකී සිටියෙමු.

පුත්තලමේ සිට කිලෝමීටර ගනනාවක සිට වර්ෂාවට මුහුණ දෙන්නට සිදුවිය. ඒ නිසාම ඉක්මණින් ගෙදර පැමිණීමේ අවශ්‍යතාවය මත අප දූරකථනය පරිහරණය කිරීමට කාලය මිඩංගු නොකලේය.

ඊටත් පුත්තලමෙන් මෙපිට ඡායාරූප අගත කිරීමට තරම් සුන්දර දර්ශණයක් අපට දක්නට නොලැබුනි.

ලැබුනද එය පරයා නැගුනේ ඉක්මණින් ගෙදර පැමිණීමේ අවශ්‍යතාවයයි.

මග දිගට පිරවුම් හල් වල පෝලිම් දක්නට ලැබුනි. මාදම්පේ කාක්කපල්ලියේදී මුළු පාරම හරස් කොට පුද්ගලික බස් නවතා තිබුනි. ඒ ඉන්ධන නොමැතිවීමට විරෝධය දැක්වීමටය.

මග දිගට වට වැස්සෙන් පීඩා විඳිමින් අප මීගමුව කටුනායක පසු කොට ජා ඇලට පැමිණියෙමු. පුත්තලමේදී කුඩා කඩයකින් මොන මොනවාදෝ ගිල දැමීමෙන් පසු අප ආහාරයක් ගත්තේ ජා ඇලෙනි. එතැන් සිට කඳානටත් එතැනින් රාගමටත් එතැනින් කඩවත දෙසටත් පදින්නට විය. කඳානේදී හෝ රාගමදී නිශාන් ගෙදරට එසේත් නැතිනම් ප්‍රිය බිරිඳට ඇමතුමක් දී තිබුනේය.

නිශාන් සිටින්නේ රාගමත් කඩවතත් අතර මැදය. 

රාගමදීම මා නිශාන්ට සමුදී ඉදිරියෙන් පැද ආවෙමි. 

නිශාන් මට පසු පසින් මීටර 100ක 200ක දුරින් පැද්දේය.

නිශාන්ලාගේ ගෙදරට හැරෙණ තැනට තරමක් මෙහායින් පිහිටා ඇති ග්‍රොසරියක් ඉදිරියේ සුන්දර කාන්තාවක් සිටී.

මුකවාඩමකින් මුහුණ වසාගෙන සිටියද ඇය ඇස් වලින් මා පිළිගත්තීය.

"අනේ දෙයියනේ මේ මෙයානෙ!?" මම ඇය අසල නවත් වත්දීම නිශාන්ද එතැනට පැමිණියේය!

"දැක්කද මම කිව්වේ අයියේ!?" නිශාන් හඬ අවදි කලාය.

නිශාන් පෙරදින හවස් වරුවේ ඔහුගේ නිවසේ ඉතිරී පැතිරී ඇති සෙනෙහස ආදරය පිළිබඳව  මා සමග දොඩමළු විය.

නිශාන්ගේ ආදරණීය බිරිඳගේ ඇස් වලින් සට සට ගා කඳුළු ගුලි කඩා හැලේ.

ඇය මාගේ අතෙහි උඩ බාහුව තදින් අල්ලාගෙන "අයියේ . . . !" කීවේ ඉමහත්වූ සෙනෙහසිනි.

"හරි නංගි මම එහෙනං යන්නං! මට ඉක්මනට  යන්නෝන!!" ඔවුන්ගේ ආදරණීය ආරාධනා සෙනෙහෙබරව ප්‍රථික්ෂේප කරමින් නැවතත් සයිකලය වෙතට නැග්ගෙමි.

මා නිවෙසට පැමිණෙන විට මා පිළිගන්නට කිසිවෙකුත් නිවසේ නොසිටියේය!

නිවසේ තබා ගෙදරට එන පාරේවත් කිසිවෙකු "කොහෙද ගියේ? දැක්කේ නෑ පහු ගිය දවස් ටිකේ!" කියා අසන්නවත් කෙනෙකු නොසිටියේය.

අසල්වැසි රම්‍යා මහත්මිය නාරං යුෂ පානයක් සාදා ගෙනැවිත් පිළිගැන්වූයේ ඉමහත් භක්ත්‍යාදරයෙනි.

"ඔයා මාර වීරයෙක්!" ඇය කීවාය. මා ඊට පිළිතුරු නොදුන්නෙමි.

"මම ලංකාව වටේම ගිහිං ආපහු ගෙදරටම ආවා!" මම මගේ හදවතට පැවසුවෙමි.

මා නිවසට පැමින පිරිසිදු වී  හැරෙණ තැපෑලෙන් කොළඹ නගරය බලා පිටත් වුනෙමි. ඒ වන විට කළුතරින් පටන්ගත් විරෝධතා පා ගමන විහාරමහාදේවි පිටියට පැමිණෙමින් ය.

මා ODEL සාප්පුව ලඟ සිට වසිකව ඇමතීය. දහසක් සෙනග අතරින් අප එකිනෙකා දුටුවේ රහුමානියා එක ඉදිරියේදීය.

ඒ වසර තුනකින් පමනය. ඔහු පාර හරහා ඇවිත් මාව ආදරයෙන් වැළඳ ගත්තේය! ඒ වසර ගනනාවකින් හමුවූ නිසාද නො එසේනම් මව් බිම වටා කිලෝමීටර 1350ක් සපුරා පැමිණි නිස දැයි මා නොදනිමි.

කෙසේ වෙතත් එය මා අපේක්ෂා නොකල තරම් උනුසුම් පිළිගැනීමක් විය!

ජීවිතයේ සතුටින්ම පිරි දවස් දහයක් එසේ නිමාවිය. වසිකගේ පැමිණිම යලිත් මා වෙත සතුට ගෙන ආ කාරණයක් විය. අප ගමන පිළිබඳව බොහෝ කතා කලෙමු. 

මේ සියල්ල සඳහා මූලික වූයේ ආත්ම ශක්තියයි.

වරෙක වික්ටර් හියුගෝ පවසා සිටිනවා

 "මිනිසාට නැත්තේ ශක්තිය නොව ආත්ම ශක්තියයි!"

 කියා.

මින් පෙර මා ලියා ඇති දේ සේම 

මේ කිසිවක් 

"නොකල හැකි" 

දේවල් නොවේ!

කල හැකි දේවල් ය!

යන්න! 

තමාගේ සතුට සොයා යන්න!!

 කරණ්න ! 

තමාට සතුට දනවන දේ කරණ්න!!

මිය යන දාට ඉතිරි විය යුත්තේ මතක මිස සිහින නොවේ!

"සතුට; ජීවිතයේ සාර්ථකත්වය මණින මිනුම කරගන්න!"

පසුව ලියමි:-

2022 අප්‍රේල් 10 වනදා කඩවතින් පිටත්වූ අප දෙදෙන 2022 අප්‍රේල් 19 වන දින එනම් දින 10කට පසුව නැවතත් කඩවතට ලඟා වූහ.

නිශාන් මල්ලීගේ සයිකලයේ මීටරයට අනුව අප කිලෝමීටර 1350 ක්; පසුගිය දින දහය පුරාවට ගෙවා දමා තිබුනි.

එම කාලය තුල ලංකාවේ පලාත් නවයෙන් පලාත් හතක් හරහා ගමන්කොට ඇත.

බස්නාහිර, දකුණ, ඌව, නැගෙණහිර, උතුර, උතුරු මැද පලාත හා වයඹ එම පලාත් හය වේ.

එසේම ලංකාවේ ස්ථාපිත දිස්තිරික්ක විසි පහෙන් දාසයක් හරහා අප පා පැදියෙන් ගමන් කර තිබුනි.

ඒවා නම්; ගම්පහ, කොළඹ, කළුතර, ගාල්ල, මාතර, හම්බන්තොට, මොණරාගල, අම්පාර, මඩකලපුව, ත්‍රිකුණාමලය, මුලතිව්, යාපනය, කිලිනොච්චිය, මන්නාරම, අනුරාධපුර හා පුත්තලම ලෙස පෙල ගැස්විය හැක.

පසුව දිනෙක නිශානුත් ඔහුගේ ප්‍රිය බිරිඳත් පැමිණ මට සිහිවටනයක් පිළිගන්වා ගියෝය. එය  අමතක නොවන ජීවිත අත්දැකීමක් පිළිබඳ සමරුවකි. ඒ අපගේ ගමන තුලදී අවස්ථා කිහිපයකදී ගන්නා ලද ඡායාරූප එක් කොට සාදන ලද පිංතූරයකි.

එසේනම් මෙම බ්ලොග් පෝස්ටු පෙලේ අවසන් පෝස්ටුව මෙසේ අවසන් කරමි. අපගේ වට්සැප් සමූහයේ අවසනට මා එක් කල කුඩා ලිවීම මෙයට අමුනමි.

වට්සැප් සමූහයේ 

සියළු සහෘදයින් වෙනුවෙන් 

ස්තූති කතාව. 

සුදීක කණ්නන්ගර

"ඇවිද්ද පය"