257. මව්බිම වටා සයිකලයෙන් . . . 11

 2022/04/18

254.  මව්බිම වටා සයිකලයෙන් . . . 10

අප දෙදෙනාත් අපට හිතවත් සහෘදයනුත් එකට එක් කල දාමය වූයේ මා ගමන පිටත් වන මොහොතේ වට ධාරාණිපාතය තරමක් තුරල් වනතුරු නිවසේ සිටිනාතරතුර ගොඩ නැංවූ ගමන සමගම විහිදුනු,  වට්සැප් සමූහයයි.

සැම දිනයක් ආරම්භයේදීද අවසානයේදීද එසේම ඒ අතරතුර ගමනේ සුවිශේෂී සිදුවීම් හා පසුකරණා සුන්දර ස්ථාන වල රූපමය වාර්ථාවක් සජීවීව ගෙන ඒමද එම වට්සැප් සමූහය මගින් සිදු කෙරුණි.

කොටින්ම එය දෙවෙනි වූවේ වීඩියෝ සටහනකට හෝ සයිකල් රේස් සමග දිවෙන රනින් කමෙන්ට්‍රියකට පමණි.

අද දින අපට යා යුතු මග විහිදෙන්නේ; එසේත් නැතිනම් අද දින අපගේ ගමනාන්තය විය යුත්තේ පුත්තලම නගරයයි. මන්නාරම සිට පුත්තලමට පැමිණෙන අයෙකුහට ඒ සඳහා මාර්ග දෙකක් තෝරා ගත හැක.

ඉන් එකක් වන්නේ; විල්පත්තුව අභයභූමිය; ඇඟට දැනෙන්නට ලියනවා නම් විල්පත්තු මහා වනාන්තරයද මුහුදු වෙරළද මැදිව දිවෙන සිලාවතුර, කොන්ඩෙයිච්චි, මරිච්චු කඩ්ඩි, පොම්පරිප්පු හරහා දිවෙන වනගත මාර්ගයයි.

දෙවැන්න වන්නේ අඩප්පන්කුලම්, තන්තිරිමලේ, මහවිලච්චිය, නොච්චියාගම හරහා දිවෙන මාර්ගය යි.

විල්පත්තුව යනු වර්ග කිලෝමීටර 1317 පුරා පැතිරී ගිය වන පෙතකි.

මා කලින් කී වනගත මාරගයෙන් ගමන් ගන්නෙකු හට මන්නාරම සිට පුත්තලම දක්වා සරළ රේඛීය ගමන් පෙතක ගමන් ගැනීමට හැකි වුවද නොච්චියාගම හරහා ගමන් කිරීම වටේ යෑමක් හෙවත් වට වන්දනාවකි.

මා කලින් කී පෙත;  4WD රථවලට සුදුසු මාර්ගයක් වන අතර එය බොහෝ කාලවලදී වසා තැබෙන බව මා අසා ඇත. උදාහරණයක් ලෙස කලා ඔය පිටාර ගලනා කාලයේදී මෙම මාරගයේ පුත්තලමට ආසන්නව හමුවන එළුවන්කුලම ආසන්නයේ පවතින සපත්තු පාලම වසා දමනු ලැබෙයි. 

සපත්තු පාලම වසා දමනවා යනු මුළු මාර්ගයම වසා දැමීමට කියනා තවත් නමකි!

2022/04/18 දිනය යනු මන්නාරමට මහ වැසි වැටුනු දිනයකි. "හැමදා නියං එකදා වැහි වළාවේ" කීවා සේ ඒ වැස්ස මුළු නගරයම පමණක් නොව ප්‍රදේශයම දිය බත් කලේය. වැස්ස ආවේ තනිව නොව කුණාටුවක් වන් දැඩි සුළඟක්ද කැටිවය. වැස්ස යනු මට "අරහං" හැඟීමකි. වැස්සේ සයිකල් පැදීම ඊටත් වඩා අප්‍රසන්නවූ ක්‍රියාවකි. 

වැස්ස හරහා නගරයෙන් ඔබ්බෙහි වූ මාර්ගයක ගමන් කරණවාට වඩා නගරයක් තුල සැරි සැරීම වෙනස්ම වූ කටයුත්තකි. ඉතා දිගුකාලයක් දැඩි හිරු රශ්මියෙන් පීඩා විඳ මුළු නගරයම දූවිල්ලෙන් වසාගත් නගරය මතට වැටෙන පලමු වැසි වට සමග දූවිලි සේදී ගලන්නට ගනී. මුලින්ම සෑදෙන්නේ දූවිලි පල්පයකි! පසුව ගලා යයි!

"පිරිසිදු නගරයක්" ලෙස නම් කිරීමට ලංකාවේ නගරයක් වෙතොත්  එය ඉතා දුලභ අවයවයකි. මන්නාරම එම නගරයේ උත්පත්තියේ පටන්ම අපිරිසිදු හා අක්‍රමවත් නගරයකි. 

අප එදිනද අළුයම අවදි උනෙමු. අපට ලැබී තිබුනු කාමරය; හැරපියා එන්නට දුක සිතෙන තරම් සුව පහසු එකකි. තිස් අවුරුදු යුධමය වාතාවරණයෙන් පසු ආශ්චර්‍යමත් ලෙස පිබිදුනු පවුල් සිටින්නේ දකුණේ පමණක් නොව උතුරේද සිටිති.  මෙම හෝටලය අයත් අය සමග පෙරදින සැඳෑවේ අප කල කථා බහේදී ඔහු LTTE සංවිධානය සමග ඉතා කිට්ටුවෙන් ඇසුරු කල හැටි හා ඔවුන් සමග ගනුදෙනු කල හැටි ආඩම්බරයෙන් යුතුව කියා පෑවේය. ඔහුගේ අදහසේ හැටියට එකල මෙම පලාත්වල තිබුනු විනය හා සංවිධානාත්මක බව දැන් අහලකවත් නොමැත. 

එකල මෙම ප්‍රදේශ වල හොරකම්, ස්ත්‍රී දූෂණ, වංචා ආදිය කොහෙත්ම සිදු නොවූ බව ඔහු පැවසුවේ මහත්වූ උද්දාමයෙනි.

සත්තකින්ම එය එසේ වන්නට ඇත. 

එකල සහ යුද්ධයෙන් පසුව සිදුවූ බොහෝ ස්ත්‍රී දූෂණ හා මිනී මැරුම් සම්බන්ධව චෝදනා රජයේ හමුදා සාමාජිකයින් වෙත එල්ල වීමෙන්; මෙම අදහසේ යම් නිරවද්‍ය තාවයක් වෙතැයි සිතිය හැක.

මා කලින් කීවා සේ එදින අප ඉක්මණින්ම නවාතැනින් පිට වුනෙමු. නවාතැන් පොලේ සිට නගරයක කෙටි දුරකි. එය කිලෝමීටරයකට දෙකකට සීමාවිය. නගරයේ කුඩා ආපන ශාලා දෙකක් විවෘථව පැවතින. වැස්ස නැවතී කුඩා හිරි පොදයකට සීමාවී තිබුනි. මේ එන්ජිමක අයිඩ්ල් රනින් හෙවත් අකම් දිවුම සේය. වැස්ස මේ ඉඩ පාඩුව ලබා දෙන්නේ ඊළඟට රෙදි ගැලවෙන්නට බෙදන්නට මත්තෙන් අපට රෙදි තදකොට ඇඳ ගැනීමටය. කොටින්ම මේ අපායේ ඉන්ටර්වල් එකය!

කෙසේ වෙතත් අපට ආපසු හැරීමක් හෝ ගමන කල්දැමීමක් කල නොහැක! 

මේ ගමන අප යායුතුම වේ.

අප බලා සිටියා කියා වැස්ස අපට පව් කියන්නේ නැත! එසේම අපට ඉඩ සලසා වෙන දිනයක වහින්නේද නැත! එය එසේ සිදුකරණ මෙන් ඉල්ලා සිටීමට අප වික්ටර් රත්නායක හෝ චාමර වීරසිංහ නොවෙති. එසේම මේ නුගේගොඩ හෝ මහරගමද නොවේ. මේ එකෙන්ම මන්නාරමය. මන්නාරම වැස්ස සමග සෙල්ලං නැත! වහින්නේ කන් පාත්වෙන්නය.

කුඩා හිරිපොද මාධ්‍යයේයම අප කුඩා කඩයකට ගාල් උනෙමු. එතැන කන්නට තිබුනේ පිටිවලින් සාදන ලද "මාලු පාන්" යනුවෙන් ඒ පලාතේ අය හඳුන් වන අමුතු කෑමකි. වෙරළාශ්‍රිත වූවාට ආසාවට එම කෑමට "මාළු" එක් කොට නොතිබුනේය.

එම ආහාරයේ මාළුවෙකුගේ හැඩයක්ද නොතිබුනේ අපව තවත් අපහසුතාවයට පත් කරවමිනි.

කඩයේ අපගේ මේසයේම කොනක සිට අප සමග කතා බස් කලේ; සිවිල් ඇඳුමෙන් සැරසුනු පොලිස් නිළධරයෙකුය. මාලු පාන් දෙකක් ගිල දමා;  කිරිතේ  තුනක් බී  අප එතැනින් සමු ගත්තෙමු.

"තුනක්" වූයේ පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවටද තේ ලබා දීමට අප අනුග්‍රහය දැක්වූ බැවිනි.

පොලිස් රාළහාමි කෙනෙකු මුණ ගැසීම අපට අස්වැසිල්ලක් වූවේ පාර නිර්ණය කිරීමට යාමේදීය. ඔහුගේ අදහස වූයේ විල්පත්තුව මැදින් ඇති මාර්ගය මේ වන විට බොහෝ කලක සිට වසා ඇති බවත් දැනට භාවිතා කිරීමට නොහැකි තරම් එය අබලන්ව ඇති බවත් ය. 

ඒ කෙසේ වෙතත් එම මාර්ගය සයිකල් දෙකකින් යෙදෙන ගමනකට නුසුදුසු බවද ඔහු පැවසීය. 

මන්නාරමේ සිට ප්‍රධාන භූමියට දිවෙන වේලිමග වැටෙන්නේ තුන් මං හංදියකටය. ඉන් වම් පස විහිදෙන්නේ අප යාපනයේ සිට පැමිණි මාර්ගය වනාතරතුර දකුණු පස මාර්ගය මැදවච්චිය හරහා අනුරාධපුරය දෙසට විහිදේ. අප දැන් යා යුත්තේ එම මගේය.

වේලි මගෙන් මෙපිටට පැමිණ දකුණු දෙසට හැරී අප පැදයන්නට පටන් ගත්තෙමු. කෙටිදුරක් යන විට පෙරදිනයේ; නවාතැන් ගැනීමට ඉවකල මිල්ටරි ආපනශාලාව දිස් විය. එය පසුකොට ඉදිරියට ගමන් ගනිද්දී කොළඹ සිට ගමන් ඇරඹුනු දුම් රිය මාර්ගය හරහා අප ගමන් ගත්තෙමු.

වැස්ස තුරල්වී මාරගය තරමක් වේලී තිබුනද ; අහස; "දෙන්නම් බැටේ" කියා ගෙන කැස කවමින්ම සිටියේය.

මේ නිසාම වැහි බීරමකින් මුළු පරිසරයම යටපත්වී සිටියේය.

හිරු මොන තරම් තේජාන්විත අයෙකු වුවත් වැහි වළාකුළු හමුවේ ඔහු පසු බැස සිටිය අරුමය!

ස්ථානය පිළිබඳව පැහැදිලි මතකයක් නැතත් අප ගමන් ගන්නා, ගමන් කල හැකි හා ගමන් කලයුතු මාර්ගය තීරණය කිරීමෙන් පසුව මැදවච්චිය දෙසට හැරී ගමන් කරන්නට විමු.

මුරුන්කන් ප්‍රදේශය පසු කරණා තුරුත් අපට ඔරවාගෙන සිටි අහසේ; ටිකෙන් ටික කේන්තිය පහව යන බවක් පෙනුනි.

උදෑසන 8.45 වන විට ගමනේ වැදගත් සංධිස්ථානයකට අප පැමිණ සිටියෙමු. 

මඩු 

කලක සිට මඩු පල්ලියේ මංගල්ලය කාලයට එහි යන්න දැඩි ආශාවක් පැවතුනි. එහෙත් අදටත් ඉටු කර ගැනීමට නොහැකිවූ බලාපොරොත්තුවකි. 

අද මේ ගමන වැටී ඇත්තේ ඒ අභියසින්ය.

මහා මාර්ගයෙන් හැරී දේවස්ථානයට තවත් කිලෝමීටර ගනනාවක් යන්නට ඇත. 

අපට එහි යන්නට වේලාවක් නැත. ඊළඟ වැස්සට කලින් අප වාසස්ථානයක් සොයා ගත යුතුය.

ගමන පිටත්වෙන්න පෙර; නිශාන් දූරකථනයෙන් නවාතැන් පොලකට කතා කරණු මට ඇසිනි. එම ස්ථානය වෙන් කරගත් බවත් ඔහු එවිටම වාගේ මට කීවේය. 

මඩු පල්ලියට හැරෙන හංදියට ඔබ්බෙන් කුඩා දුවන කඩයක් පැවතියේය. එහිතුල වයස් ගත ලලනාවක් විය. ඇය සිටියේ වීදුරුවට ඇතුලින්; ඇතුලත තබා තිබූ ලෑල්ල මත ලග්ගා තිබූ භාජන කිහිපයක් අතරේය.

කඩය ආවරණය කොට තිබූ තහඩුවේ අලවා තිබූ දැන්වීමේ "පිරිසිදු නැවුම් එළකිරි" යනුවෙන් ලියා තිබුනි.

"අම්මට සිරි! අපි කිරි බොමු!" 

(කන්නට බොන්නට හැකි ඕනෑම දෙයක් දුටු සැනින්; මෙතෙක් වේලාවක් එය සොය සොයා සිටි බවක් දැනෙන්නේ මට විතරද?) 

"කිරි කීයද? 

"වීදුරුවක් රුපියල් සීයයි"

වීදුරුවක් රුපියල් සීයට අවුලක් නැත! සාධාරණ නොව ලාභදායී ගනුදෙනුවකි. ලොකු වීදුරුවකට බෝතල තුංකාලක් උවද අඩංගුවේ.

"මල්ලි බොමු බං කිරි; අපිට කිරි දෙකක් දෙන්න!"

මොහොතකින් "කිරි වීදුරු" දෙක අපට ලැබුනි!

"වීදුරු" කීවාට ඒ එම භාජන නිපදවා තිබූ සංඝඨකය පමණි!

කිරි ලැබුනේ වීදුරු වලින් නිපදවා තිබූ කුඩා අඬු කෝප්ප දෙකකිනි.

ලැජ්ජාව බැරල් එකෙන් වසාගෙන රුපියල් දෙසීය ගෙවා අප කිරි බීවෙමු.

"මොනව උනත් ඒවා පියෝ එළ කිරි" පසුව ඒ ගැන මම කෙඳිරි ගාද්දී නිශාන් කීවේය!

"පියො" කෙසේ වෙතත් කිරි දෙක  දැක්කාම නං මට ඒ ගෑනිගේ "මව්" මතක් උනේ මම මටම කියා ගත්තෙමි.

කිරි "වීදුරු"

අපි ආවේ මෙහේ ඉඳන්

අපි දැන් ඉන්නේ මෙතන

හෙට උදේම මෙන්න මෙතනට ඒ කියන්නේ පුත්තලමට ගිහිං ඒ පැත්තෙන් කොළඹට පල්ලං බහින්නයි ඉන්නේ. මන්නාරමේ සිට එනකොට මැදවච්චියට යන්නේ නැතිව

 අතුරු පාරකින් 'ඔයාමඩුව" හරහාපුත්තලම කිට්ටුවට යන්නයි අපේ බලාපොරොත්තුව.

පරයනාලන්කුලම්

9.12AM

10.01AM

ඔයාමඩුවට හැරෙන්නේ මෙන්න මෙතනින්. එතන එහෙමට ලොකු හංදියනම් නෑ වගෙයි මතක. ඊට සූට්ටක් මෙහායිං "කුඹුක් සෙවන" කියලා මිල්ටේරි කඩයක් තිබ්බා වාගේ මතකයි. මෙතන මුඩ්ලියර්කුලම් හෝ ඒ අසල විය යුතුය. මෙතනින් හැරුනාම තන්තිරිමලේ හරහා ඔයාමඩුවටත් එතනින් සිංහාරගමටත් යන්න පුළුවන්ලු! සිංහාරගම තියෙන්නේ අනුරාධපුර - පුත්තලම (ත්‍රිකුණාමලය - පුත්තලම A12) මාර්ගයේය.

මුඩ්ලියර්කුලම්

මල්වතු ඔය

තන්තිරිමලේ

මේ C ශ්‍රේණියේ පාරවල් පිළිබඳව අන්තර්ජාලයේ කිසිදු තැනක සඳහන්වී නොමැත. මාර්ග සංවර්ධන අධිකාරියේ වෙබ් අඩවියේද නොමැත. මේ පිළිබඳව ප්‍රාජේගෙන් සහ නිදහස් සිතුවිළි බ්ලොග් අඩවියේ සම කතෘ රවී වීරසිංහගෙන්ද විමසුවෙමි. මාගේ වත් පොතේද ඒ පිළිබඳ සොයා බැලුවෙමි. එහෙත් කිසිදු දත්තයක් සොයාගැනීමට අපහසුවිය. C162 සහ C164 යන මාර්ග ඔස්සෙ අප ගමන් කරනු ඇත!

මේ උඩ තියෙන බෝඩ් ලෑල්ල තියෙන්නේ පහල සිතියමේ පෑන් තුඩින් පෙන්වා ඇති තැන. අපි එන්නේ ඉදිරියෙන් (ඉහලින්) එන පාරෙන්. දකුණට ගියොත් විලච්චිය. වමට හැරුණු විට ඔයාමඩුව හංදියය. ඔයාමඩුව පසුකර ඉදිරියටම ගියහොත් අනුරාධපුර ය. ඔයාමඩුව හංදියෙන් දකුණට හැරී දිගටම ගිය විට සිංහාරගමෙන් මතුවිය හැක.

ඔයාමඩුව

සිංහාරගම

මෙතැන් සිට කොපමන දුරක් ගමන් ගත්තාදැයි මතක නැත. ජනශූන්‍ය ලවල්  කැලෑ බහුල ප්‍රදේශයක් මැදින් අප ඉදිරියම බලා පැද ගියෝය. ආසාවට කඩයක් නොමැති පලාතක් පසුකරමින් අප සිංහාරගමින් මතුවිය.

මෙම පිංතූරය අපගේ වට්සැප් සමූහයේ පලකරණ විට එයට යටින් "නික වැව" යැයි යොදා ඇත. ඒ මන්දැයි සිතා ගත නොහැක. විශාල සිතියම් දෙකකින් සහ අන්තර් ජාලය තුලින් ඒ පිළිබඳව සොයා බැලූමුත් කිසිදු සාක්ෂියක් සොයා ගැනීමට නොහැකිවිය. 

සිංහාරගම යනු කුඩා හංදියකි. "සිංහාරගම යනු කුඩා මංසංධියකි! යැයි කියන්නටවත් එය තරම් නොවේ. කොටින්ම එය හංදියක් විනා මංසංධියක් නොවීය! එතැන තිබුනේ කුඩාම කඩයක් සහ තරමක කුඩා කඩයකි. මෙම "තරමක කුඩා කඩයෙන්" කල්කිරි හෙවත් සුදු කිරි බෝතල් දෙකක් ගෙන එයට ඉල්ලා ගත් සීනි දමාගෙන අප බිව්වෙමු. සීනී සැපයූවේ එතැන සිටි;  කඩේ මුදලාලිගේ සීනි බෝලයක් වන් දූහිතෘය. අප මෙම ගමන් පැමිණීමට වසර 30ක් පමණ පමා වී ඇති බව දැනුනි!

එතැණ් සිට අප හැල්මේ පැද ගියෙමු.

මෙතැන් සිට සොයා බලා හැරෙන්නට පාරක් නොමැත! ඇත්තේ එක දිගට පැද යන්නටය! කිරි බීමෙන් පසු එතැන සිට; අදදින නවාතැන් ගන්නා නවා තැනට නිශාන් ඇමතුමක් ගෙන සියල්ල පිළිබඳව ඉව කලේය. 

"හරි අපිට ඉස්සරහට පැදගෙන යන්නයි තියෙන්නේ! හැරෙන්න දෙයක් නෑ. පාර අයිනෙමලු! "අරුණ ගෙස්ට්" කියලා ගහලා තියෙනවලු!"

පුත්තලම ත්‍රිකුණාමලය (අනුරාධපුර ) මාර්ගය

පහල මරගහ වැව

 (නොච්චියාගම පසු කොට කිමි 11 පැමිණ )

සිංහාරගමින් පිටවී  පිටත් වූ අප නොච්චියගම නගරය පසු කලේ; කිසිදු  සටහනක් හෝ ලබා නොගෙනය. නොච්චියාගම නගරය පසු කරත්ම තරමක බෑවුමක් වී යැයි යාන්තමින් මතකය.

එතැන් පටන් ලොකු කුඩා කඳු කිහිපයක් හමුවන්නට ඇත. තවත් ටික වේලවකින් අප පහල මාරගහවැව පසු කරමින් විය. 

පහල මාරගහවැව යනු; විල්පත්තුව ජාතික වනෝද්‍යානයේ එක් ප්‍රවේශයක් වන හුනුවිලගමට හැරෙන ස්ථානයයි. මීට බොහෝ කලකට පෙර විල්පත්තුවට මා මාගේ 32ශ්‍රී0865 රථය පදවාගෙන ආවේ මේ මාර්ගයේය. එහෙත් එම ස්ථානය පිළිබඳව කිසිදු මතකය නොමැත.

තවත් ටික වේලාවක් ගත වන විට අප අරුණ ගෙස්ට් ගිමන් හල ඉදිරියේ විය. එය තරමක පැරණි නිවසකි. පිරිසිදුය! ප්‍රියමනාපය!!

තවත් දිනයක් අවසන් විය. අපගේ ගමනාන්තයට ඇත්තේ තව එක් දිනක් පමණි.

එම දිනය තුල අපට දළ වශයෙන්  කිලෝමීටර 170 කට අධික දුරක් ඉතිරිව ඇත. සීමිත ඕවර තරගාවලියක අවසන් ඕවරයට රැස් කිරීමට සිදුවන ලකුණු ප්‍රමාණය මෙන් පසුගිය දින නවය පුරා අප විඳි විවේක හෙට දින පාරා වලල්ලක් වී ඇත. අප ගමනාරම්භ කල දිනේ සිට කිසිදු දිනක් මෙතරම් දුරක් ගමන් කල නැත. 

දින 9ක් පුරා අප ඒකාකාරීව වෙහෙස වී ඇත. ගිණි අව්වේද මහ වැස්සේද අප පැද ආවෙමු. එක් දිනෙක හෝ විවේකයක් නොගෙන අප ගමන් කලෙමු.

අප දෙදෙනාම වයසින් අර්ධ ශතවර්ශයක් ගෙවූ මැදි වයස් කරුවෝය.

සිත දැඩිය.

අප තුල ඇත්තේ ශක්තිය නොව ආත්ම ශක්තිය ය.

අපගේ ගමන් සගයන්ද එක සීරුවට කිලෝමීටර දහසක් අපව කරතබාගෙන ආවෝය. ඒ කිසිදු උවැටනක් නොමැතිවය. 

ගමන පිටත්වන්නට පෙර මගේ සයිකලයට; දෙල්ගොඩ සමීර මල්ලී දුන් තෙල් සාත්තුව හා නිශාන්ගේ සයිකලයට DSI සයිකල් කම්හලෙන් ලැබුනු සාත්තුව හැරුණු කොට ගෙන අපෙන් ලැබුනේ අවම සොයා බැලීමකි.

ගමන පිටත් වන්නට පෙර මා Dry Lubricant Can දෙකක් මිළදි ගත්තද එය පලමු දින දෙක තුන අවසන් වෙද්දී අවසන් විය. ඊට ප්‍රධාන හේතුව පලමු දින දෙකම අප වැස්සෙන් පීඩා විඳීමය.

වැස්ස සමග සයිකලයේ දම්වැල් හා දැති රෝද වල ඇති ලිහිසන දියවී යයි. නො එසේනම් ලිහිසි ස්වභාවය නැතිවී කැටි ගැසේ.

මේ නිසාම අප ගෙන ආ ලිහිසන වලට නොසෑහෙන්න වැඩ කටයුතු ඒ දිනවල කිරීමට තිබුනි.

එවන් සාත්තුවක් ලැබුනත් ඒ අවකාශයට නිරාවරණය වන චලනය වන කොටස් වලට පමනි.

ඉදිරි පස හා පසු පස හබ් හා බොටම් බ්‍රැකට් ආදියට එවන් නඩත්තුවක් නොලැබේ.

මොනවා උනත් හෙට ගමන අප යා යුතුය. 

දිවා සහ රාත්‍රිය සඳහා අප පුරුදු පරිදි එක් ආහාර වේලක් කෑමට සූදානම් විය. කරවල බැදුමක් මුල් කරගත් ඉතාමත්ම රසවත් කෑම වේලක් අපට ලැබුනේය. 

සීතල බීර වීදුරුවකින් සංතර්පනය වී බඩ පුරා බත් කෑ අප ගිමන් හලේ ඉදිරිපස තිබුනු හාන්සි පුටු දෙක මත වැතිර අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙන්නට විය. 

රාත්‍රිය එළඹෙන්නට ඔන්න මෙන්නය.

හාත්පස අඳුරේ ගිලෙමින් ය.

ජීවිතයේ තවත් එක් දවසක් ගෙවී යමින් ය.

හෙට දින අවනිශ්චිතය. 

එහෙත් අප එදින; ජීවිතය  පිළිබඳව සංතෘප්තව සිටියෙමු.