235. කියවිල්ලෙන් කියවීම අරඹමු!

මාගේ මුහුණු පොත හෙවත් වත් පොත  අටවා ඇත්තේ මගේ නමින් නොව මෙම බ්ලොගයේ නමින්මය. ඒ නිසාම මාගේ නෑ තුරුස්ලා එහි ඇත්තේ ඉතා අල්ප ලෙසය! මුල් කාලයේ සිට සම්බන්ධව සිටින මාගේ ඥාති දියණියක් මීට දින දෙකකට පෙර; දරුවන්ගේ කියැවීම  පිළිබඳව කුඩා සටහනක් ඇගේ වත් පොතේ ලියා තිබුනි. එයට පිළිතුරක් ලෙස මා තරමක ලිවීමක් කල අතර පසුව මට වැටහුනේ එය එසෙර මෙසේ ලිවිල්ලකින් ගොඩ දාගත හැකි එකක් නොවන බවත්; කොටින්ම එය අත දිග හැර ලිවිය හැකි මෙන්ම ලිවිය යුතු එකක් බවත්ය. එසේ නම් මෙතැන් සිට අප මොහොතක් ඒ පිළිබඳව දොඩමළු වෙමු.

අප කුඩා කාලයේ ලෝකය පිළිබඳව තොරතුරු දැනගැනීමේ ක්‍රමවේධ තිබුනේ ඉතා අල්පවය! රේඩියෝව හා පුවත් පත ඉන් මූලික තැනක් ගත්තේය. ඊට අමතරව පොත් සඟරා ආදියෙන් හා සවන්දීමෙන් අප තොරතුරු එකතු කර ගත්තෙමු. පළමුව "රේඩියෝව" කියා ලියමින් පසුව "සවන්දීම" යනුවෙන් පැවසූවේ පුණරුත්දෝෂයක් කරණ කොට ගෙන නොව; එහිදී "සවන්දීම" යනු පුද්ගල සංවාදවලට කරණු ලබන ඇහුම්කන් දීමය.

එකල සමාජය තුලම; මම මේ කියන්නේ හැත්තෑව අසූව කාලය හා ඊටත් පෙර; කියැවීමට විශාල වටිනාකමක් ගරු කිරීමක් එක්වී තිබුනි. පොත් පත් කියවන්නෙකු පමණක් නොව පොත් අලෙවි හලක සේවකයෙකු, පුස්ථකාලයක සේවය කරණ්නෙකු හට වුවද දැක්වූයේ තරමක ගෞරවයකි. "සිල්ලර කඩ","තේ කඩ" අතර පොත් කඩේට ආමන්ත්‍රණය කලේ "පොත් සාප්පුව" යන ගෞරවණීය නාම පදයෙනි.

සෑම නගරයකම පාහේ පොත් සාප්පුවක්ද බොහෝ ගම් නගර වල පුස්ථකාලයක්ද එකල පැවතුනි. පත්තර ලෑල්ලක් හැම බස් නැවතුම් පොලක විය. අද අප සෑම උදෑසනකම දකිණ "චූන් පාන්" මල්ලී වෙනුවට "පත්තර මාමෙක්" ගෙවල් අසලට පැමිණෙනු දක්නට ලැබුනේය. මීට අමතරව ජංගම පුස්ථකාල, පොත් සල්පිල් වැනිදේ මගින්ද සාමාන්‍ය ජනතාව වෙත කියැවීම ගෙනයාමට සක්‍රීයව දායකත්වය සැපයීය.

සෑම ගමකම තිබුණු පංසලක පොත් අල්මාරියක් දක්නට ලැබුනි. පොත් අල්මාරියේ දිග පලල හා එහි වූ සම් බැම්මෙන් බඳිනා ලද පතරංග පොත් වල බරින්; පංසලේ වසන හාමුදුරුවන්ගේ තරම දැන ගැනීමට පංසලට ගොඩ වදින අයට දැන ගත හැකිවිය. පොත්වල බර; ඒවායේ අන්ථර්ගත ධර්මස්කන්ධයටද වඩා බෙහෙවින් වැඩි විය!

ඔනෑම උදෑසනක බසයකට දුම්රියට ගොඩ වැදුනද පත්තර දිග ඇරගත් බොහෝ දෙනෙකු සිටිනු සුලභ දර්ශණයක් විය. අද තත්වය මීට සාපේක්ෂව බොහෝ සෙයින් වෙනස්ව ගොස් ඇත!

එකළ මිහිර, විජය  වැනි ළමා පුවත් පත් දරුවන්ගේ ලෝකය වඩා ඔපවත් කලේය. සෝවියට් දෙශය පවතිනා කාලයේ ඉතා සොච්චම් මිලකට ලං කර ගත හැකි ඉතා සුන්දල ළමා කථා පොත් තුල අප ජීවත් උනෙමු. අදත් කිසියම් තැනෙක "හත්පෙති මල" පිළිබඳව සටහනක් දුටුව හොත් එතැන ඇස් නවතින තරමට "ශෙන්යා" අපගේ ජීවිත තුල ලැගුම් ගෙන ඇත!

අපගේ නිවස එකල සිට කියවන නිවසක් විය. තාත්තා දිනපතා පුවත් පතක් ගෙන බැලුව අයෙකි. ජීවිතයේ බැරි අමාරු කම් දැනුනු අවධිවලදී ඔහු දිනයේ නිදහස් වේලාවක් "පත්තරේ පොඩ්ඩක් බලන්න යනවා" කියා අසල කඩේට යෑම දක්නට ලැබුනේය. නිවසට මසකට වරක් "ශ්‍රී" සඟරාව මිලදී ගත් අතර සෑම මසකම දෙවරක් (12 වෙනිදා හා 26 වාගේ මතකයි!) නිකුත්වූ "නවයුගය" පත්තරේ මිලදි ගත්තෙමු. ඊට අමතරව කල්යත්ම "මනහර" ද "මුතුහර" ද "යොවුන් ජනතා", "තරුණි", "සිරිකත" වැනි පුවත් පත් සඟරාද නිවෙසට දුරාවාරයේ පැමිණියේය.

මාගේ වැඩිමහළු සොහොයුරාත් සොහොයුරියත් පියාත් කියවීමට රුසියෝය. ඒ අතුරින් මාගේ පියාට කියවන්නට යමක් සමග ප්ලේන්ටියක් තිබුන හොත් තුන් වේල කෑම නොතිබුනත් අවුලක් නැති තරම්ය. අපගේ නිවසේ පොත් එකතුවක් නොවීය! මට අමතක ඇති කාලයේ ගෙදර තිබුනේ "විජයබා කොල්ලය" පොත පමණි. එහෙත් අයියාත් අක්කාත් පාසලේ පුස්ථකාලයෙන් ගෙන ආ පොත්  නිවසේ බොහෝවිට දක්නට ලැබුනි.  මර්ටින් වික්‍රමසිංහ, කරුණාසේන ජයලත්,ගුණදාස ලියනගේ ආදීන් අපගේ නිවසට කැන්දාගෙන ආවේ ඒ අයය! මේ කිසිවකින් මා කියැවීමට පෙළඹවීමක් ඇති නොවීය. මා කියැවීමට පෙළඹවීමක්; විශෙෂයෙන් නවකතා වැනි පොත් කියැවීම ඇරඹෙන්නේ මා පාසලේ හත්වන ශ්‍රේණියේ උගෙන ගන්නා කාලයේදීය. මගේ පාසලේ පුස්ථකාල තුනක් පැවතුනි. හත වසරේදී අපව කණිෂ්ඨ පුස්ථකාලයට යොමු කලමුත් කියැවීමට රසවත් පොතක් තෝරා ගැනීමේ ගැටළුවකට මා මුහුණ දුනිමි. ඔබ විශ්වාස කරණ්න මා පලමුව පුස්ථකාලයෙන් ගෙන ආ පොත වූයේ ග්‍රීක දාර්ශණික හෝමර් විසින් ලියැවී ඩේවිඩ් කරුණාරත්නයන් විසින් හෙල බසට පෙරළු "ත්‍රෝජපුර සංග්‍රාමය" පොතයි. මෙන්න සයිස් පොතක් වූ එය මා රැගෙන ආවේ පංතියේ අන් සිසුන්ගේ ගෞරවණීය බැලුම් මැද්දේය. ඔවුන් කියැවීමට තෝරාගෙන තිබුනු "මඩොල් දූව", "වනගත ළමෝ", "කොරැල් දූපත", "සම්පත් දූපත" වැනි පොත් අතර මාගේ පොත කුරුණෑගල ඇතා ගල තරම් විය. සමහරු ළඟට විත් "උඹ මේක කියවනවද?" කියා ඇස් උඩ ඉන්දවාගෙන ඇසූ විට මා උත්තර දුන්නේ මුහුණ ගාම්භීර කර්වා ගෙන "හුම්ම්! හුම්ම්!!" කියාය.

පොත ගෙදර ගෙන ගොස් කියැවීම ඇරඹීය! මෙලෝ රහක් නැත!! මැදින් පටන් ගතිමි! අගින් පටන් ගතිමි!! ඒ පත්තෙන් මේ පැත්තට; මේ පැත්තෙන් ඒ පැත්තට කියවන්නට දත කෑවෙමි! ම්හු! එය කියවන්නට කිසිදු රසයක් උත්තේජනයක් නොමැති විය. තවත් දශක ගනනකට පසු සෝවියට් පොත් ප්‍රදර්ශ්ණයකින් මිලදී ගත් "ලෙනින්ගේ තෝරාගත් කෘථි වෙළුම් 12" ට උනේද එම සන්නෑසියමය!

මේ කාලයේ මා සිටියේ දෙමටගොඩ මවුන්ට් ප්ලසන්ට් පටුමගේ නැවතීය. එම පටුමග පටන් ගන්නා ආසන්නයේ කුඩා කුටියක නවාතැන්  ගත් මිනිසුන් දෙදෙනෙකු විය. ඉන් එක් අයෙකුගේ නම රුද්‍රිගු විය. අප සමග සවස් කාලයේ පටුමගේ පන්දු කෙළියේ සිටි "මධූ" නමැති මිතුරා වෙතින් මා මෙම මිනිසුන් දෙදෙනා හඳුනා ගත්තෙමි. ඒ පොත් රාකකයක් ඇති "අංකල්ලා දෙදෙනෙකු" ලෙසය. සැබැවිම ඔවුන්ගේ කුඩා කුටියේ අගනා පොත රාකයක් විය. එහි වූ සෑම පොතක්ම පාහේ පලමු මුද්‍රණයේ පිටපතකි. ඒ කෙසේ වෙතත් පොත් ගැන මාහට ඇල්මක් නොවූ අතර එම හමුව දිනකින් අවසන් විය. මා පසු දින පාසැලට ගොස් මාගේ අසල්වැසි පොත් කියවන මිතුරා වූ එස් සී කේ ජයකොඩි හට මේ පිළිබඳව පැවසූ සැණින් ඔහුගේ මුව විවර විය! එදිනම හවස්වරුවේ පොත් අංකල්ලාගේ කාමරයට ගොඩ වැදී ඔහු තෝරා දුන් පොතක් රැගෙන ආවේය. පොත එච් රයිඩර් හැගාර්ඩ් ගේ  "ඇලන් ක්වාටර්මන්" නම් රසාද්‍ර පොතයි. පසුදින පොත රැගෙන ගොස් ජයකොඩිට දුන අතර ඔහු දින දෙකකින් පොත කියවා නැවත ලබාදුන්නේය. පසු දින ඔහුට මා තවත් පොතක් ඉල්ලාගෙන ගෙනැවිත් දුන්නේය. මේ සඳහා මා සුළු "ගාස්තුවක්" අය කලෙමි! ඒ අන් කිසිවක් නොව තමා කියැවූ කථාව ඔහු කථාන්දරයක් සේ මා හට කීමේ හෙවත් බිණීමේ ඒකඟතාවය ය! කථාවේ එන "ආම්ස්ලොපාගාස්" චරිතය පළමුව මා දුටුවේ ජයකොඩිගේ හඬිනි!  "ඉන්කෝසිගාස්", "ඇලන් ක්වාටර්මන්", "හෙන්රි කර්ටීස්", "ගුඩ්", "නිලෙප්තා", "නස්ටා" යනාදී සියල්ලන් මා හඳුනා ගත්තේ ජයකොඩිගේ ඇයි හොඳැයියේ ප්‍රථිඵලයක් ලෙසය! 

ඔහුගේ හඬින් කථාව කියවා අවසන් වූ පසු එහි ඇති උද්වේගකර අවස්ථා නැවත නැවත ඇසීමට මා ආශා කලමුත් ජයකොඩි ඊට එකඟ නොවුණු අතර ඔහු ඊට පිළියම ලෙස කලේ පොතේ එම පිටු කිහිපය මාහට තෝරා දී කියවන ලෙස ඇවිටිලි කිරීමය. වෙන කිරීමට යමක් ඉතිරිව නොමැති බැවින් අකමැත්තෙන් වුවද එම පිටු කිහිපය කියැවූ මා ඉන් ඔබ්බට කියවාගෙන යෑමට උනන්දු උනෙමි. සත්තකින්ම ජයකොඩි කිව්වාට වඩා; වඩාත් රසවත් ලෙස ලියැවී තිබුණු කථාව මා කියැවීමට නැඹුරු කලේය! මෙය දරුවන්ට කියැවීම හුරු කරවීමට හොඳ උපක්‍රමයකි. ඔබ විශ්වාස කරණ්න මාගේ පුත්‍රයා මේ වනවිට;ඉංග්‍රීසි බසින් ලියැවුනු  එම පොතම කියවමින්ය. ඔහු එය කියවන්නේ අනුපාන ලෙසය! පොත ඉවරවේයැයි බියෙනි!! එහි ඇති රසවත් යෙදුම්, පාඨ, උපමා උපමේයයන් මා සමග හුවමාරු කරගනිමින්ය! සත්තකින්ම අදටත් මාගේ සිතේ පතුලේම තැන්පත්වී ඇති "ඉන්කෝසිගාස්" හා "ආම්ස්ලොපාගාස්" පිළිබඳ ආදරණීය හා ගෞරවණීය මතකය ඔහුගේ මතක් කිරීමෙන් අළුත් වෙමින්ය!

දැන් ඉහත ඡේදයේ අවසන් වාක්කි කිහිපය කියැවූ පසු; මාගේ පුත්තරයා -  වසික සුපිරියටම පොත් කියැවූ ඩයලයක් ලෙස තේරුම් ගියේ නම් ඔබට සිදුවී ඇත්තේ පට්ට වරදකි. වසික ඉපදෙන්නටත් කලින් ඔහුට ඒ ඒ වයසට කියැවිය යුතු පොත් මා ඒක රාශී කර තැබූ පියෙකු විය! ඔබ පිලිගන්න "සකස්කඩය", "බුද්ධගජ්ජය" , "වදන් කවිපොත" සිට පොත් මා එකතු කලෙමි. (මා කල මෝඩ කම!) "සකස්කඩ-නොකී කට - උගේ කට- හුඹස් කට" කියා කියනවා මා අසා ඇත. මාගේ පුත්‍රයාගේ කට හුඹස් කටක් වනු දැකීමේ අනියත බියෙන් කඩ සාප්පු පෙරළා සොයාගෙන ආ සකස් කඩය  උම්බලකඩයක් සේ වේලෙමින් කාවුන්ට පසන් නිවසක් සකසා දෙමින් මාගේ පොත් අතර ඇති!

එහෙත් ඔහුට මා කියැවූ කුඩා කතාන්දර ඔහු තුල කියැවීම මෝදු වීමට හේතුවක් වූවාද? මට සැකයකි. වසිකත් කල්මලීත් කුඩා කල සිටම ස්වාධීනව හැදුණු වැඩුනු අයය! පාසලේ එකේ දෙකේ පන්ති වල සිටම ඔවුන් නිදා ගත්තේ වෙන වෙනම කාමර වලය. ඔවුන්ට  පොත් රාක්ක සවිකල මේස දෙකක්ද විය. සෑම දිනෙකම හවස මා ඔවුන් හමුවූ අවස්ථාවේ අසන පැනයක් විය.

"පුතා පොත් කියෙව්වද . . . . ?" වසිකයා ඒ  මේ අත ඇඹරෙද්දී කල්මි තියුණු හඬින් උත්තරේ දෙයි.

"තාත්ති මම පොතක් ඉවර වෙන්නම කියෙව්වා . . . . !" 

"ඔයා ගොඩාක් හොඳයි! හොඳ දුව! ඔයාට තමයි පුතේ පොතක් තියා පිටුවක් වත් කියවන්න බැරි! හෙට කියෙව්වේ නැත්නම් බලන්නකෝ වෙන දේ!?" මෙසේ දවස් ගනනාවක් ගත්විය! සෑම දිනෙකම පාහේ දියණිය පොතක් අවසන් කොට තිබූ අතර පුත්‍රයා කියෙව්වත් කියවා තිබුනේ පිටුවක් හෝ ඉන් අර්ධයකි!

"මොකක්ද පුතා නංගි පොතක් හැමදාම කියවලා ඉවර කරණවා! ඔයාට පිටු දෙකක් කියවාගන්න බෑනේ ඔච්චර කියලත්!"

"අනේ තාත්ති එයා හැමදාම කියවන පොත මම නොදන්නවෑ!? ඒකෙ තියෙන්නේ තාරා පැටියා එළියට ආවා. විශාල බිරුම් හඬක් ඇසුනා. අම්මා ළඟට දිව්වා . . ! ඕං ඔච්චරයි!" කතා කොට පලක් නොමැත! කාලය ගතවීමත් සමග ඔවුන් සෙමෙන් සෙමෙන් කියැවීමට පටන් ගෙන ඇත.

රූපවාහිණිය මෙරට නිවෙස්වල මැද සාලය ආක්‍රමණය කිරීමත් සමග කියැවීම බොහෝ දුරකට තල්ලුවී ගියේය. කාටූන් හා ළමා වැඩ සටහන් කෙරෙහි දරුවන් තදින් බැඳී ඇති අද දරුවන් කාටූන් වලින් තොර ලෝකයක් පිළිබඳව සිතීමටවත් නොහැකි තැනකට වැටී ඇත. බොරැල්ලේ කුරුප්පු මාවතේ පිහිටි එක් ආයතනයක් ඉදිරියේ ප්‍රදර්ශ්ණය කරණු ලබන බෝඩ් ලෑල්ලක දක්වා තිබුනේ "ඩිජිටල් අතඩංගුවෙන් ඔබේ දරුවා මුදා ගන්න" කියාය. මා දන්නා පරිදි එහි ඇත්තේ කුඩා දරුවන් සඳහා විවිධ ක්‍රියා කාරීත්වයන් හා පොත් එකතුවකි.

"පොත්වල ස්ථානය පරිඝනකය අත්පත් කර ගනිමින්ය!!" කීවොත් එහි වරදක් ඇත! එය නිවැරදි කරණවා නම් "පොත් වලට තිබුනු ස්ථානය පරිඝනකය අත්පත් කරගෙන අවසානය . . . !" ලෙස ලියැවිය යුතුය. අපිට සිටිය හොඳ රසිකයෙකුවූ 'ඇනෝපිලිස්' වරක් මාහට පැවසුවේ දැන් පොත් කියවන්න පොත් ගන්නේ කවුද e-books වලින් පොත් තුන් හාර සීයක් උනත් ෆෝන් එකේ දාගන්න පුළුවන්නේ!" කියාය.  

මේ පිළිබඳව මාගේ අසල්වැසි මිතුරු කරුණාරත්න හෙවත් කරූද දැක්වූ අදහසක් කෙළවර වූයේ අපූරු තැනකින්ය.

"තවටික කාලෙකින් මේ ලෝකෙන් පොත් කියන දේවල් නැත්තටම නැතිවෙනවා!" කරූ පැවසීය. 

සත්තකින්ම පොත් යනු මගේ ජීවිතයේ විශාල කොටසක් අයිති කරගෙන තිබෙන භෞතික වස්තූන් ගෙන් එක් පාර්ශ්වයකි! මෙම කියමනම මාගේ හිත පෑරෙන්නට හේතුවිය. අප කෙතරම් ජීව විද්‍යාව හැදෑරුවද අපගේ උත්පත්තියට හේතු කාරක වූ දෙමව්පියන්ගේ කායික එක්වීම පිළිබඳව සිතන්නට මැළිකමක් අපගේ සිත් තුලට ඇතුළු වූයේ කෙලෙසද? එසේම අනාගතයේ පොත් නැත්තට නැති වෙනවා කියා අසන්නට තබා සිතන්නටවත් සිත ඉඩ නොදෙයි!

"මම නං හිතන්නේ නෑ! එහෙම පොත් මේ ලෝකෙන් නැත්තට නැතිවෙයි කියලා නම්!" මම එක හෙලා කීවෙමි. 

"ඇයි නැත්තේ! දාඇන් හැම පොතක්ම වාගේ e-books විදියට තියෙනවා. අනෙක ඕනම දෙයක් පිළිබඳව ඉන්ටර්නෙට් එකෙන් ඩවුන් ලෝඩ් කරගන්න පුළුවන්. " ඔහු ඔහුගේ අදහස වඩාත් තහවුරු කලේය!

"හරි හදිසියකදී අපිට කියවන එකක පොඩි නෝට් එකක් දාන්න හයිලයිට් කරගන්න වගේ දේකට කොලයක් තියෙන්න ඕන වෙනවානේ!? මම නැවත ඔහුගෙන් විමසීය.

"ඔව්! ඔව්!! එහෙම ඕන උනෝතින් ටක් ගාලා ප්‍රින්ට් අවුට් එකක් දාගන්නවා! කොල ගොඩක් නම් ප්‍රින්ට් අවුට් අරගෙන ඔය කොහාට හරි දීලා බයින්ඩ් කර ගන්නවානේ!" කරූ සැහැල්ලුවෙන් පැවසීය.

"හරි! හරි!! ඒවට තමයි පොත් කියන්නේ!? ආයේ අහවල් එහෙකටයැ!?" මම සතුටින් ගෙදර පැමිණ පොත් රාක්ක දෙස බලා සැනසුම් සුසුමක් හෙලීමි!

"පොතක් කියවනවා" යනු දැන්වීමක කියැවීමක් නොවන්නේය. එය හුදෙක් පත්‍රිකා ගොඩක් එකට බැඳ සකස් කල කොල මිටියකට වඩා එහා ගිය අරුතකි! පොතක නම, එහි ලේඛකයා, එහි නිමාව, පිට කවරය, ඇතුලත පිටු වල ස්වභාවය, පොතේ ජ්‍යාමිතික ස්වරූපය, ඇතුලත ඇති අකුරු වල ෆොන්ට් එක, පෙර වදන, පසුවදන, සඥාපනය, මේ සියල්ලම අභිබවා යන අළුත් පොතක ඇති නැවුම් සුවඳ මේ සියල්ලම පොතක ඇති අන්තර්ගතය පෝෂණය කරණු ලබන මල් වැල් ය! ලිය කම් ය!! පලා පෙති ය!!! කොටින්ම අයිසිං ය! 

මීට බොහෝ ට පෙර අභාවප්‍රාප්ත කරවූ මහරගම "සමන් මුද්‍රණාලයේ" පොත්වලට ආවේනික ජ්‍යාමිතික දිග පළලක් විය. මාගේ දැනීමේ හැටියට මුද්‍රණ ශිල්පීන් අතර "සමන් සයිස්" කියා ව්‍යවහාරයක් ද පසුව ඇතිවිය. මේ ගැන මා වැඩි පුර නොලියන්නේ නිදි මහත්තයාහට ලියන්නට දේවල් ඇති නිසාමය! මෑතභාගයේ මා දුටු අනර්ඝතම කඩදාසි සහිත පොත වූයේ "පූනානිහි මිනී කන කොටියා" පොතය.  එසේම තිසර ප්‍රකාශකයින් මුද්‍රණය කල "රුද්‍රප්‍රයාඝ්හී මිනී කන කොටියා" පොත නිර්මිත කඩ දාසිය අම්බාල් කැෆේ එකේ අත පිහිදාන්නටවත් සුදුසු නැත! සත්තකින්ම ජිම් කොබර්ට් ජීවත් උනා නම් තිසර අධිපති ; මා දන්නා තරමින් වික්‍රමසිංහ පවුලේ සාමාජිකයින් මිය යන්නේ වෙඩි කා ය! 

පොතක් කියවීම, පොතක් අයිති කර ගැනීම, පොතකට ආදරය කිරීම යනු එක් කාරණයක් නොවේ. පොත් වලට ඇති මගේ බැඳීම කුමන විදියේ එකක් දැයි කිවහොත් 1.පොත් වලට ආදරය කරණ්නෙක්මි. 2. පොත් එකතු කරණ්නෙක්මි. 3. මා නොම්මර එකේ පොත් හොරෙක්මි. 4.පොත් කියවන්නෙක්මි. පොත් වලට ඇති ආදරය නිසාම අනික් කාරණා කාරණාද සිදුවෙමින් පවතී. ආදරය කිරීමට ළඟට ගැනීමට අවශ්‍ය නැත! අන් සතු දේ වලට පවා ආදරය කල හැක!! ඒ නිසාම මා ළඟ තිබී නැතිවූ ජැක් ෂෙපර් ගේ "ෂේන්" මුල් කොපියට ආදරය කරමි. මගේ මතකය නිවැරදි නම් එයද මායා රංජන්හෙවත් මහානාම රාජපක්ෂගේ "දිගා මඩුල්ලේ ආශ්චර්‍යය" සේම සමන් පොතකි! පරිවර්තනය කළුබෝවිල සිරිල් සී පෙරෙරා ගේය! "පොත් හොරකම" පිළිබඳව මා වෙනමම පෝස්ටුවක් ලිවීමට අදහස් කරගෙන සිටිමි!

දරුවන්ව පොත්වලට නැඹුරු කිරීමට හැකි තවත් එක් උපක්‍රමයක් ලෙස අනර්ඝ නිමාවෙන් යුතු පොත් තිළිණ කිරීමද කල හැක! මා කලින් සඳහන් කල මාගේ ඥාති දියණියද එය යෝජනා කරයි. කලකට පෙර පැවති එම සිරිත නූතනය සමග නැතිවී ගොස් ඇත! එය අපට ඇරඹිය හැකි හොඳ පුරුද්දකි! 

එසේම අතට අහුවෙන සෑම තැනකම පොත් තැබීමද පොත් කියැවීමට පෙළඹ වීමට එක් උපක්‍රමයකි. එයට හේතුව ලෙස මාදකින්නේ පොත් රාක්කය හෝ පොත් කාමරයට ගොස් පොතක් ගෙනැවිත් බැලීමට දරුවකු පෙළඹෙන්නේ නැති බැවින්ය. මාගේ ඥාති දියණිය පවසන පරිදි සමහර දරුවන් ආහාර ගන්නේද පොතක් ලං කරගෙනය. එය කෙතරම් සාර්ථක ක්‍රම වේදයක් දැයි අපට සොයා බැලීමට මත්තෙන් එලෙසින් හෝ පොත් කියැවීමේ ඇබ්බැහියට දරුවා එළබෙන්නේ නම් එය වඩාත් යහපත් කාර්නයක් ලෙස මා දකිමි.

තම දරුවන් කියැවීමට හුරු කරවීමට ගත් වෙනස්ම ආකාරයේ වෙහෙසක් ගත් අයෙකු හමුවූයේ මාගේ සයිකල් පැදීම සමගය! ඒ DSI Bike ආයතනයේ ඝනකාධිකාරී නිශාන් මල්ලීය. ඔහු තම දරුවන් කියවනා සෑම පොතකටම මුදල් ත්‍යාගයක් ලබා දී ඇත! එම ත්‍යාග ලබා දීමේදී ඔහු විසින් සොයා බලන ලද කරුණු මොනවාදැයි මාහට මතක නැතිවුවද ඔහුගේ දරුවන් දෙදෙනාම අවසානයේ පොත් ගුල්ලන් වූ බව ඔහු ආදරයෙන් මතක් කරයි. 

මෙතනදී ත්‍යාගයක් ලෙස ලබා දෙන්නේ මුදල්ද වෙනයම් දෙයක්ද කියා අපට නැවත විශ්ලේෂණය කල හැකි වන අතර එවන් දිරි ගැන්වීමකින් දරුවන් පොත් කියැවීමකට යොමු කර වීමට පුළුවන් වීමට බොහෝ සෙයින් ඉඩ ඇත. අප කල යුත්තේ ඔවුන් තුල පොත් කියැවීමේ "පුරුද්දක්" ඇති කර වීම පමණි. ඔවුන් එය දිගටම කරගෙන යනු අපට නිහඬව බලා සිටීමට හැකිවේවි!

එකල අප කුඩා කල ඉගෙන ගත් "මේ ගසේ බොහෝ" දැන් ඇහෙන්නේ නැත. "මා වැනි බිළින්දා", "රෝස මලේ නටුවෙ කටු" දැන් දරුවන්ට අහන්නට ලැබෙනවාදැයි මා නොදනිමි. (තතු දත්තෝ මා නිවැරදි කරත්වා!) මේ සියල්ල සමග ඇසුණු "රතු හැට්ටකාරි", "හාවා ලබුකිරිබත් කෑ හැටි", අන්දරේගේ කථා, මහදැන මුත්තාගේ වැඩ, මේවා දරුවන්ට ඇසෙනවා දැයි සිතන්නට නොහැක.  මේ සියල්ල අභිබවා දරුවන්ගේ කියැවීම දියුණු කල හැක්කේ දෙමව්පියන් එය ඔවුනට ක්‍රියාවෙන් සිදුකොට පෙන්වීමෙනි. වී කලෝ වී ද අමු කලෝඅ අමුද රැගෙන යන්නාසේ දෙමව්පියන්  පොත් කියවන්නේ නම් දරුවන්ද ඒ පාරේ බොහෝ විට යනු ඇත! සතියේ සිල්ලර බඩු එලවලු ගැනීමට කඩයට සුපිරි වෙළෙඳ හලට යනවා සේම; පවුලේ සැම එක්ව පුස්තකාලයට යෑමද සතියේ එක් දිනයක සිදු කරණ අනිවාර්‍ය කාරණයක් ලෙස සකසා ගැනීමෙන් දරුවන්ද ඒ අනුව කටයුතු කරනවා ඇත!