169. මියැසිය ගැන තවත් කථා

වැඩි දෙනාගේ සිතසුව පිණිස!

මා බ්ලොගයක් ලියන බව දන්නේ බොහෝ සීමිත මිත්‍රයින් පිරිසකි.  

එය දැනගත්තද බ්ලොගයකට පිවිස එය කියවන්නට තරම් අවශ්‍යතාවයක් අත්තේද උන් අතරිණ් ද ඉතා සීමිත කොටසකි.

කළුගඟ දිගේ සුදා සමග යන ගමනේදී වරෙක මම ඔහුගෙන් විමසූ පැනයක් විය.

"ඈ මල්ලි උඹගෙ ඔෆිස් එකේ පොරවල් මොනවද මගෙ බ්ලොග් එකට කියන්නේ?"

සුදා ඊට දුන්නේ ඉතා කෙටි පිළිතුරකි.

" බස් වල බෝඩ් එක ඇරෙණ්න වෙන මොනවත් කියවන එවුන් අපේ ඔෆිස් එකේ නෑ අයියේ" කියාය.

කියන්නට ඉතා සතුටුය.
මාහට ඉන්නේද එවන්ම වූ කළණ මිතු කුලකයකි!

ඒ කෙසේ වෙතත්  මා පෝස්ටුවක් දාගත් මොහොතේ පටන් දන්නා කියන එවුන් කිහිප දෙනෙකුට කෝල් කර "මචං බැලුවාදැයි?  කන්දොස් කිරියාවක යෙදීමේ කැත පුරුද්දක් මාහට ඇත.

අවසාන පෝස්ටුව පිළිබඳව එසේ දැනුවත් කිරීමෙන් අනතුරුව නැවත වතාවක් "වෙරි ෆයි!" කිරීමක නැතහොත් "ක්‍රොස් චෙක් කිරීමට" යාමේදී උන් කට පුරා පවසුවේ කවුද  බං උඹේ  ඔය පතරංග ජාතක කියවන්නේ කියලාය.

එහෙනම් බලාගනිල්ලා. මේ උඹලාගේ සිතසුව පිණිසය.

"පැසුණු වී කරල් - මොනතරම් ලඟද මහ පොළොවට"

මගේ ජීවිතයේ වරක් මා අමරදේව මහතා ඉදිරියේ ඔහුගේ ගීතයක් කීවෙමි. (ගැයුවෙමි නොව කීවෙමි!)

එලෙසම ඒ අහම්බය ගැන වරක් මා  ලියා ඇත. 
https://thattayagekolama.blogspot.com/p/blog-page_14.html
එදින ඔහුගේ හඬින් කිසියම් ගීතයක් ගායනා කර ඇසීමට උපන් ආශාව නිසා එය මතක් කිරීමට; කිසිදු  බයකින් හැකකින් චකිතයකින් තොරව  එම ගීතයේ මුල් කොටස ගායනා කර; එම ගීතය ගායනා නොකල යුත්තේ කෙසේදැයි කියා දුන්නෙමි.

එම ගීතය ගායනා කල මොහොතේ . . . . . . . 

එතුමාත් මාත් සිටියේ යකඩ පට්ටමින් කල අලවට්ටං රූපයක හෙවත් ග්‍රිල් එකක දෙපසින් වීම, 

අප එකිනෙකා හඳුනා ගැනීමට නොහැකි රාත්‍රියක සිදුවීම හා කිසිදු පහන් ආලෝකයක් නොතිබීම, 

මා සැක කරණ පරිදි එතුමා මධුවිතෙන් සැරසී ආතල් එකේ ඉන්නා වේලාවක් වීම, 

මේ සියළු දේට වඩා හිසමතට කුරුම්බැට්ටියක් කඩා වැටුනද එය; ඔහුගේ වචනයෙන් පවසන ආකාරයට "මුදිතා ගුණ බරිතව විඳදරා ගැනීමට " හැකිලෙස සංගීත ස්වර මාධුර්‍යය තුලින්ම ඇතිකර ගෙන ඇති හික්මීම යන කරුණු නිසා මා අතක් පයක් නොකඩා ගෙන ගෙදර ඇවිත් දත් සමගින් බත් කෑමට වාසනා ගුණයක් සහිත වුනෙමි!

නැගලා යන කාලේ රූකාන්ත!

මම ඔය කියනා කාලය වනකොට රූකාන්ත "බඹරපහස" කැසට් එක ගහලා පීක් එකේ ඉන්නා කාලෙයි. 
ඔය කාලෙ ආපි සැවොම රූකාන්තට එකෙන්ම ලව් කරපු කාලෙ.
මට ඕන උනා රූකාන්ත ගැන අමරදේව මහත්ත්යාගෙන් සුභවාදී ප්‍රකාශයක් රැගෙන සමාජ ගත කරණ්න. 
සත්තකින්ම මාගේ දැනීමේ පරිදි පලමුවරට එවන් ප්‍රකාශයක් ලියැවුනේ මගේ අතිනි.
"ඔහු දක්ෂයෙක්!" මා ලියා තැබුවා.
ඒ මා "අමරදේව මහත්තයා රූකාන්ත කොහොමද?" කියා මා ලයිට් එකේ ඇසූ ප්‍රශ්නයට දුන් පිළිතුරය!
කොහොමත් අමරදේව මහතාගෙන් මා ඔහු ඉදිරියේ ගීතය ගායනා කල දිනට පසු දින; වෙන අයෙකු ප්‍රශ්න කලහොත් "පෙරදින රාත්‍රියේ ඔබ හමුවූ තරුණයාගේ ගායනය කෙලෙසදැයි?" කියා එතුමා ඊට දෙන්නේද "ඔහු දක්ෂයෙක්!" කියන පිළිතුරමය.
ඔහු එතරංම නිරහංකාර ගති ගුනයන්ගෙන් පිරුණු අයෙක් විය.

"පැසුණු වී කරල් - මොනතරම් ලඟද මහ පොළොවට" යන්නට දිය හැකි හොඳම උදාහරණය පණ්ඩිත් අමරදේවයන්ය!

නලීන් මහේෂ් පෙරේරා විසින් රචිත මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ  - මැදපංතික දෘෂ්ඨියේ කැඩපත; සාහිත්‍ය කලා ලිපි එකතුවක් යන පොතේ  "අරුණෝදයේ ගී හඬ - අමරදේව ගැන අදහසක්" ලිපියේ ශීර්ෂය මත අමරදේවයන් 1990/06/12 දින තැබූ සමරුව.

"ඔබහට ලෝකය සාදා දී මිස යා නොහැකිය මගෙ පුංචි පුතුන් - ඩබ්ලිව් ඩී අමරදේව"

1956 මේරටේ සිදුවූයේ සමාජවාදී විප්ලවය සිදුවුනැයි විශ්වාසයෙන් ගැයුණු මේ ගීතය රසවිඳ බලන්න.

(මෙම ගීතයේ වලිගය අල්ලාගෙන ඔළුව සොයමින් කරකැවෙමින් සිටිනා විට එය අතටම අල්ලා දුන් සිංදුඇනෝව මා භක්ත්‍යාදරයෙන් යුතුව සිහිපත් කරමි!)

මේ හමුව පිළිබඳව වෙනත් දිනෙක මා ලියා තබන්නම්, එය ඉතා රසවත් මතකයක්.

ඒ දිනවල නවයුගය පත්තරයේ දිගට හරහට විරෝධාකල්ප ගීතවලට මරෝ කියලා ගහන කාලේ!
මට ලැබුනා අවස්ථාවක් රූකාන්ත එක්ක සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් හෙවත් ඉන්ටර්විව් එකක් ගන්න. 
මේ වැඩේ මට පවරණ්නේ එහි එකල කතුවර අජන්තා රණසිංහ මහත්තයා. 
එම සම්මුඛ සාකච්ඡාව පැවැත්වූයේ ගල්කිස්සේ ඉලෙක්ට් ශබ්ධාගාරයේ. ඔහුගෙන් මා ඇසූ පලමු පැනය වූයේ "ඔබ පිළිබඳව; ඔබ හඳුන්වනවා නම්?" කියාය. 
ඔහු ඊට දුන්  දුන්නේ සුපිරි පිළිතුරකි.
"තමන්ගේම තනුවකට තමන්ගේම ගීතයක් ශබ්ධාගාරයක් තුල පටිගත වෙද්දී එම ශිල්පීන් හට බොන්නට; ඉහිරී යනවාට කෙමියට කඩදාසි ඇබයක් ගැසූ තේ පෝච්චියක තේ වතුර;  රැගෙන ආ සංගීත වේදියෙකු ලෙස" මේ ඔහුගේ වචන ය.

1990 ජුලි 11 නවයුගය 

(තිස් වසරකට පෙර)

කෙටි කලක් ගෙවී ගියේය. 
මා එකල සිටියේ මෙකල අමෙරිකාවේ බෝස්ටන් නුවර පැලපදියම් වී සිටින පිටකෝට්ටේ සුජීවලාගේ ගෙදරය. 
සුජීවලාගේ ලඟම ඥාති සම්බන්ධයක් ඇති පවුලක් රත්නපුර මල්වල පාරේ; දැක්කාම මැරෙණ්නට හිතෙන කනත්තට ආසන්නව සිටියේය. 
එම පිරිසේ සිටි වැඩිමහළු කොළුවා ගිමන්තය. 
පසු කලෙක මා සතුවද පැවති එසේම අකාලයේ වියෝවූ ඉන්ටර්නැෂනල් හාවෙස්ටර් 1210 වර්ගයේ ෆෝ වීල් රථයක් එකල ඔහුද සතු විය. 

ඉන්ටර්නැෂනල් හාවෙස්ටරයක්

ගිමන්තලා නිතර සුජීවලාගේ ගෙදර ආගිය අතර ඔවුන් හා මා අතරද ඇයි හොඳැයියක් පැවතුනි.
ගිමන්තලාහට රෙකොර්ඩ් බාරයක් රත්නපුර නගරයේ වුනු බව යාන්තමින් මට මතකය. 
මෙනිසා හෝ වෙනයම් මාර්ගයකින් රූකාන්ත හා ගිමන්ත අතර පැවතුනේ එළම ෆිට් එකකි.

දිනක් රත්නපුර සිට ගිමන්ත හා ඔහුගේ සොහොයුරන් මිත්‍රාදීන් පිරිසක්  සුජීවලාගේ ගෙදරට කඩා වැදුනි. 
සුජීවටද තවත් සොහොයුරන් දෙදෙනෙකු සිටිය අතර ඔහුගේ තවත්  ඥාති සොහොයුරන් පිරිසක් හා මිතුරන් පිරිසක්ද එදින් එතැනට සෙටමෝල් වී සිටියහ.
මොහොතකින් එතැන සිටි අයෙකුට ආවේ මරු අදහසකි.
"මොකද කියන්නේ පාලිමන්ට් ග්‍රවුන්ඩ්ස් යංද?"
කියන සුනංගුවට සියල්ල එකෙන්ම වැඩේට සෙට් විය. 
වෙලාව රාත්‍රී 7.00 ට පමණ ඇත. පිරිස  දහ පහලොවකි. එතැන සිටි වයසින් වැඩිම පිරිස වූයේ ගිමන්තත්, මමත් සුජීගේ අයියා රොටියාත් ය. කට්ටිය වාහන දෙකකට පැක් උනෙමු.  
පිටකොට්ටෙන් ඇතුල් කෝට්ටෙන් බත්තරමුල්ලෙන් අඩු වැඩිය උපයා සපයා ගෙන අප පාර්ලිමන්ට් ග්‍රවුන්ඩ් දෙසට යොමුවිය.
සියළු බර පැන ගිමාගෙන් බව යාන්තමින් මතකය. 
අප පාර්ලිමන්ට් මාර්ගයට පිළිපන්ව මොහොතක් රැඳී සිටියේ බත්තර මුල්ල දෙසට ගිය අපගේ අනෙක් වාහනය එන තෙක්ය. 

මොහොතකින් ගිමාට වඩාත් සොමි අදහසක් ආවේය.
"මචං රූකාන්තයාට එන්න කියමුද?"
"අම්මට සිරි එලනෙ!"
ගිමා තුන් හතර වතාවක් මහන්සි වී රාකාන්තව සම්බන්ධ කරගෙන  ඔහුව වැඩේට එකඟ කර ගත්තේය.  
අපගේ සියල්ල එතැනට එක්වී සිටි මොහොතේ තවත් අවශ්‍යතාවයක් පන නැගුණි. 
ඒ චන්ද්‍රලේඛා සඳහා සින්සානෝ එකක් ගෙන ඒමය. මෙය කවර ආකාරයකින් ඉස්මතුවූ අවශ්‍යතාවයක් දැයි මා නොදනිමි. 
මා විශ්වාස කරණ්නේ එය රූකාන්තගේ ඉල්ලීමක් ලෙසය! 
නැවතත් වාහනයක් සින්සානෝ පිණිස ඉගිල ගිය අතර කුමන හෝ ලෙසකින් මතුවූ අළුත් අදහස වූයේ ගෝල්ෆේස් යෑමටය. 
එය රූකාන්ත වෙතින් වූ යෝජනාවක්දැයි මා සිතමි.
මේ වන විට රාත්‍රී 9.00 ට ආසන්නවය.

මෙය කියවන ඔබ මධුවිත රස වීඳින්නෙක් නම් බෝතලයක් ළඟ තබාගෙන බොන්නට පටන් නොගෙන පෙරං ගෑම කොතරම් මිහිරි අත්දැකීමක් දැයි සිතා ගත් හැකිවනු ඇත.

"මොකද්ද බං බොනව නං බොමුකො බං!"

"දැන් කීයද බලපං!"

"හරි පොඩ්ඩක් තව ඉම්මු බං"

"හරි බං ඌත් එක්ක බොන්න නොවෙයිනෙ අපි ආවේ!"

"ඌ ආවාම ම්මර සොමි බං!" 

"ඔච්චර හදිස්සිනම් මූ ට ඔඅය බෝතලයක් කඩල දියං"

මෙවන් බස් දෙබස් අප සිටි තැන වාතලයට මුසු වෙද්දී අප ගෝල් ෆේස් දෙසට යාත්‍රා කරණ්නට වුනෙමු. 
අප සමග රූකාන්ත හා චන්ද්‍ර ලේඛා පැමිණියේදැයි මා හට විශ්වාසයෙන් අද කියන්නට නොහැකි වූවාට ගෝල්ෆේස් පිට්ටනියේදී ඔවුන් මතුව සිටියහ.
අපරාදෙ කියන්නට නොහැක. 
දැන් වේලාව රාත්‍රී 10 පසුව ගොස්ය. 
තවමත් අප බොන්නට සැර සෙමින්ය.
පිරිසෙන් බොහොමයක් රූකාන්තලා වටකරගෙන් ඔවුන්ගේ කයි කතාන්දර අසමින්ය.

මා හා තවත් කටුවටත් නැති වහල්ලටත් නැති හතර පස් දෙනෙක්; "මුන් දෙන්නෙක් සුපිරියටම අපේ ආතල් එක රාත්‍රී ආහාර පිණිස ගනිමින් සිටීම" ගැන වහසි බස් මුමුණමින්ය.
තවත් බොහෝ දෙනෙකු සිටියේ බීම පටං ගැනීමට වඩා රූකාන්තගේ ගීත ඇසීමට සැදී පැහැදීය. 
කාලය තවත්; තත්පර 80 වේ පමන විනාඩි 15 - 20 යන විට අපේ බර බරයේ උච්ඡස්ථානයට දොළ පිදේනියක් ලෙස එක් බෝතලයක් ඇරුණි. 
ඉතියෝපියාවට පාන් රාත්තලක් දැමූ ලෙස එය වාෂ්පවී ගියේ බෝතලය ගුවනේ තබාය.
බෝතලය ගුවනේ තබා කීවේ බෝතලය අතින් අත එහාට මෙහාට මාරු වූවා මිසෙක ආසාවට එය බිම නොතැබුණු නිසාය.
එයින් උද්දීපනය වූ අප දෙවෙනි බෝතලයද අපයෝජනය කලෙමු.
මෙසේ එක් පසෙක මෙම කටයුතු උද්වේගකරව සිදුවෙද්දී පිරිසක් තවමත්; "තමා මෙම ස්ථානයට පැමිණීමේ දුලභ අවස්ථාව" පිළිබඳව; රූකාන්ත විසින් පවත්වන ලබන බයිලාවට සවන් දෙමින් විය.


"මල්ලි මොකද කියන්නේ ඌට බම්බු ගහගන්න කියලා අපි කියමු බං සිංදුවක්! (බම්බු ගහගන්නට වඩා; වඩාත් ගැලපෙන ග්‍රාම්‍ය නොසරුප් වදනක් ඊට යොදා ගත් බව මතකය!)
මෙතන සියළුදෙනාම රූකාන්තගේ සිංදු අහන්නට නොනිත් ආශාවෙන් සිටි එම රැයේ අප වික්ටර්ගේ සිංදුවකින් වැඩ ඇල්ලුවෙමු. 
මගේ තක්කඩි අදහසට තවත් මා මෙන්ම මෙලෝරහක් නැති කිහිප දෙනෙක්ද එකතු උනේය. 
වැඩේ නැගලා යන්නට විය.
සිංදුව අනෙක් කිහිප දෙනා ගායනා කරණාතුර මා ඔවුන්ගේ කණට තවත් විසක් එබ්බුවෙමි.
"මචං නිකං වත් උගෙ සිංදු එහෙම කියන්න පටන් ගන්න එපා හරේ . . !"

අද දිනත් එකසේ හද පොපියවන 

"සිසිල් සුළං රැල්ලේ - ඔබේ සුවඳ මුසුවේ . . //" 

ගීතයෙන් අප ස්ථාවර අත්තිවාරමක් දමා ගතිමු.

රත්‍රී 11.00 පසුවන විට අප එකසිය ගානට ගසලාය! 
කවුරු බීවාද කවුරු නොබීවාද කියා කිසිවෙකු කෙසේ වෙතත් මානම් නොදනිමි. 
ඒ කෙසේ වෙතත් "අපගේ රූකාන්ත විරෝධී ගීරාවය" සිරාවටම නැගලා ගියේය.
ජෝති, ඇමැස්, මිල්ටන් දෙපල, වික්ටර්, ටැක්ටර්,බෙග් සියල්ල අප වේදිකාවට නැංවූයෙමු. 
ගීත අරඹන අප කිහිප දෙනා විසින් සූක්ෂමව රූකානතව වේදිකාවට වද්දා නොගැනීමට පරිස්සම් වුනෙමු.
තවත් ස්වල්ප වේලාවකින් කළුවරේම ගිමා මා අසලට පැමිණ "මචං අපි ආවේ අරූගේ සිංදු අහන්නනේ?" කියා කේස් එකක් ෆයිල් කෙරුවේය.
"හරි බං ඌට ඕනෙ නම් ඇවිල්ලා කියන්න කියපං!" මමත් නොඇඹරුනෙමි.
"ඌ එකසිය ගානට අවුලෙ ඉන්නේ! පොඩ්ඩක් ඇවිත් ඌට එන්න කියලා කතා කරපං!" ඒ ගිමාගේ  විධානය මුසු ඉල්ලිමකි.
මම ටික වේලාවක්  අදිමදි කිරීමෙන් පසු රූකාන්ත ලඟට නැගිට ගියෙමි.
හාත්පස දැඩි කළුවරය. 
ගෝල්ෆේස් පිට්ටනියේ අප හැර වෙන කිසිවෙකු සිටින වගක් නොපෙනේ.
මා ඉස්සරහට පස්සට තල්ලුවෙමින් මහත් ආයාසයෙන් ඉනෙන් පහල සමග ඉහල කොටස එකට ගමන් කරවමින් රූකාන්ත වැනිවූ ඡායාව වෙත නැඹුරු උනෙමි.
ගායකයාගේ බොක්කටම කථා කිරීම මාගේ අභිලාෂය විය.
මගේ සිතට පොටක් පෑදුනි!
"හරි දෙන්නම් වැඩේ . . . . !" මම මටම කියාගෙන කථාව අවදිකලෙමි.

"ම් . .මශං! ශෲකාන්ට! ඔයියාට මතකද කාට හරි කිව්වා ඔයාගෙම ශින්ඩුවක රෙකෝර්ඩින් එක යන කොට ඉශ්ටුඩියෝ එකේ ඉටිය ආටිශ්ලට කේතලේට පත්තර කඩ දාශියක් ගාං මොකද්ද මේ . . කින්ශි පාරෙ . . . .  . . .!?!?!?" මට කියන්නය ලැබුනේ එපමනකි.

රූකාන්ත කටහඬ අවදිකලේය.

"ගිමා! ගිමා!! කවුද බං මේවගේ තැන් වලට පත්තර කාරයො අරං එන්නේ . . . !?!?"

ඩෝප් මරගාතේ සිටියද ඒ වදන් පෙළ ඇසීමෙන් මා  දැඩි කම්පනයකට පත්විය!

සුපිරිම ගනයේ වළියකට අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය සියල්ල අඩු නැතිව එතැනට සමපාතවී තිබුනි. 
තවත් නිමේශයකින් කාගෙ කාගෙ හරි හොම්බයි කටයි  - බොම්බයි මොටයි වීමට සියළු සාධාරණ හේතු කාරණා වියුත්පන්න වී තිබුණු එම මොහොත මා; පන්දුව විකට් රකින්නා අතට; නිදැල්ලේ  යාමට ඉඩ හැරියේ ඇයිදැයි අදටත් මට ප්‍රහේළිකාවකි.
සමහර විට කවුරු හෝ මාව ඉවතට කැඳවාගෙන යන්නට ඇති. 
නො එසේනම් කිසි කලෙකත් අපේක්ෂා නොකල ප්‍රකාශයකින් මා වික්ෂිප්ත වන්නට ඇත.
මන්ද; තමා පිළිබඳව ලිපියක් ලියවා ගැනීමට ලැබෙන අව්ස්ථාවකදී ඔවුන් පත්තර කාරයින් හට සලකන අයුරු; මා ඔහු තුලින්ද ඊට මසකට පෙර අත්දුටු හෙයින්ය.

"මොකටද බං උඹ පත්තර රෙද්දක් එතන කියන්න ගියේ . . .?" ගිමා තවත් මොනවාදෝ කියවා ගෙන ගියේය.
තවත් මොහොතකින් මාවෙත ලැබුනු ආරංචිය වූයේ රූකාන්ත අඬන බවය. 
මෙය "අඬන" නොව අඬනම විය!
රූකාන්ත ගායනා නොකලාට අපි ඒවන විට ගීත 20-30 ක් ගායනා කොට තිබුණි. 
කන සාක්කුවේ වැටෙන්නට සන්තර්පනය වී සිටියෙමු. 
මොන මොනවාදෝ "මකන කෑලි" ටිකක් බඩට දාගෙන තිබුනු එම රාත්‍රියේ රූකාන්තගේ ගීත සවන්දීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් සිටි හුදී ජනයාට එය අමතක කර දැමීමට සිදුවුනු අතර අවසානයේ පාටිය සුනේ සුන් වී ආතල් එක මුහුදට දැමීමට සිදුවිය!
එතැන් සිට අපගේ සෙටමොල් වීම; මලගෙයක සිරි ගත්තේය. 
පිරිස කණ්ඩායම් තුන හතරකට ගොනු වී පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂනය පැවත් වූහ!
අප කිහිප දෙනෙක් අපගේ ස්ථාවරයේ සිටි අතර ඉතුරු බිතුරු ටික කා බී විනාස කලහ!
කෙසේ වෙතත් කුමන හේතු කාරණාවක් නිසා හෝ මා ගෝල් ෆේස් පිටියේ තනිකර නො එන්නට තරම් ගිමා ඇතුළු පිරිස කාරුණිකවී ඇතිබව තේරුම් යනවිට පසු දින දහවල් වී තිබුණි ෴