36. ගඟක් දිගේ ගිය ගමනක් 8

පෙරවදනේ (පෙරගමනේ) අවසානය.

ගඟ දිගේ මෙතෙක් ගමනේදී ඉවුර මත වැඩිම පිරිසක් අප දුටුවේ මේ රත්‍රන් ගරමින් සිටි ස්ථානයේ දීය.

“රංවල ඇල්ලෙන් යන්නේ කොහොමද ?” නොඑසේනම්;

“රංවල ඇල්ලෙන් යන්නේ කොහොමදෝ ……….?”

කියා කැගැසුවේ එක් තැනෙක රැඳී උන් පිරිසක් අතුරින් එක් අයෙකු පමනක් නොවේ.

එකෙකු එසේ ඇසූ පසු ; අපි ඒ පිළිබඳව විපිළිසර වෙද්දී  එයට පිළිතුරු ලෙස නැවත එම පැනයම පුනරුච්ඡාරණය කලේ දෙතුන් දෙනාම එකවිටය !

එයින් මාගේ සිත සසල වන්නට පටන් ගැනුනි !

අප ගං  ඉවුර වෙතට හැරී ඒ ගැන විමසූ විට ඔවුන්ගෙන් කියැවුනේ මෙම ඇල්ල  තරණය කිරීමට කිසිදු යාත්‍රාවක් නොයන  බවත් ; මෙතෙක් තරණය කරණු දුටුවේ එක් විදේශිකයකු පමනක් බවත් ; ඔහුගේ යාත්‍රාවද ඇල්ලේ පෙරලී  ගිය බවත් ය. මෙම කථා කොයි තරම් දුරට සත්‍ය දැයි   සිතන්නටවත් ඔවුන් සමග තර්ක කරන්නටවත්  අපට වෙලාවක් නොවීය. එයට හේතුව ඒ වනවිට හවස හයට පමන වී අඳුර වැටීම ආරම්භ වී ඇති හෙයින් නොව අපගේ යාත්‍රා ඇල්ල දෙසට  ඇදෙමින් තිබුනු හෙයින්ය!

බොහෝ මිනිසුන් තමා අවට ඇති මෙවන් ස්වභාවික දුෂ්කරතා ගැන කතා කරන්නේ කිසියම් ගෞරවයකිනි, ආඩම්බරයකිනි, ප්‍රථාපවත් බවකිනි. එහි ඇති දුෂ්කර ස්වභාවය මගින් ඔවුන්වෙත කිසියම්  ගරුත්වයක් ලැබී ඇතැයි ඔවුන් සිතති. ජපානයේ ෆුජියාමා ගිනි කන්ද ඔවුන් හඳුන්වා දෙන්නේ “ෆුජියාමා සාං” නමැති ගෞරව නාම පද යුගලයෙනි.

ෆුජියාමා සාං

බොහෝ විට ඕනෑම  ඇල්ලකට පෙර ගඟක් නිසල විලක් ලෙසට සැකසී ඇත. මන්ද ඉදිරියෙන් ඇති බාධකය කරණකොට ගෙන  ජලය එක්තැන් වීම නිසාය . මේ නිසාම දියේ වේගය මදක් මන්දගාමී ස්වරූපයක් ගනී.

 රංවල ඇල්ලේ ගූගල් රූපය

රංවල ඇල්ලට පෙර පවතින ජලාශය නොඑසේනම් විල ; හාත්පසින්ම කැලයෙන් වටවී ඇති සේයාවකි.  එහි හැඩය නිවැරදිව කියනවානම් පාසලේදී උගෙන ගන්නා මිනිස් ආහාර ජීර්ණ පද්ධතියේ එන ආමාශය මෙනි ! මෙම ජලාශය දකුණු දෙසට යාන්තමින් හැරුණු ස්වරූපයක් ගනී එනිසාම වම් ඉවුර වඩාත් වක්‍රව පිහිටා ඇත. එය සීඝ්‍ර බෑවුමක් සහිත උස් ඉවුරකි. එම ඉවුර මත විසල් අතු පතර විහිදා ගත් ගස් ය! 

එම වක්‍රයේ ඈතින්ම පිහිටි ස්ථානයෙන්  ගඟට ප්‍රවිෂ්ඨ  වීමට තැනූ හෝ තැනුනු පටු මාර්ඝයකි. එතැන  මෙම කාර්‍යය මෙහෙයවන අය යැයි සිතෙන ආකාරයේ භාහිර ස්වරූපයෙන්   යුත්  දෙතුන් දෙනෙකි . දකුණු ඉවුරේ ඉළුක් ගාලකි.

“රංවල ඇල්ලෙන් යන්නේ කොහොමදෝ ……….?” පැනය අපට ඉදිරිපත් කලේ එම දකුණු  ඉවුරේ   සිටිය  කිහිප දෙනාය.

 ඔවුන්ගේ පෙනුමෙන් ඔවුන් මෙම කුප්‍රකට වියාපාරයට සම්භන්ධ අය විය නොහැක. ඔවුන් නිරීක්ෂකයින් පිරිසක් පමනක් ම පමනක බව මාගේ අදහසයි. අපට දැන් වෙන විකල්පයක් නොමැත! දැන් අප ඉදිරියේ ඇත්තේ; රං වල ඇල්ලෙන් යනවාද නොයනවාද කියා කඩයිම් ප්‍රශ්නයක් නොවන්නේය. අප කැමති උනත් අකමැති උනත් රං වල ඇල්ල තරණය  කල යුතුම විය.

මේ වන විට ඇල්ලේ හෝ හෝව අපට  ඇසෙමින්ය. එය අපගිල  ගන්නට සිටිනා අද්භූත සත්වයෙකු පිටකරණා ප්‍රාශ්වාසය සේ මාහට දැනෙමින් විය.

දැන් අපට අවශ්‍ය වන්නේ වඩාත්  ආරක්ෂාකාරී නොඑසේනම් අඩුම හානියක් ගෙනදෙන අකාරයෙන් ඇල්ල තරණය කිරීමටය.

ඒ සඳහා අප ප්‍රතමයෙන්ම  කලයුතු  දේ වන්නේ  දන්න කියන අයගෙන් අසා දැන ගැනීමය! ගුරුහරුකම් ලබා ගැනීමය!! උපදෙස් පැතීමය!!!

ඒ වන විට පසිඳුගේ කයකය වඩාත් ඉවුර දෙසට ලංවී තිබුනි.

“මල්ලි ! අහපං යනවනම් ඇල්ලට දාන්න ඕන  වමෙන්ද දකුනෙන්ද මැදින්ද කියලා . . . . . !!?”

මා කට හඬ අවදිකලා නොව කෙඳිරි ගෑවේය !

පසිඳු පැනය කෙටිකොට ඉවුර මතට යොමු කලේය.

“අයියේ යනවානම් අපි යන්න ඕන වමෙන්ද දකුණෙන්ද ?”

ඔහු “මැද” ගඟට හලා තිබුනි ! එහෙත් ඒවා නිවැරදි කරණ්නට මට උද්යෝගයක් නොවීය.

ඉවුර මත සිටින්නවුන් අපට ප්‍රශ්නය අසා නිමවෙන්නට මත්තෙන් උත්තර බැන්දෝය.

“වමෙන් …!”

“දකුනෙන් …….!!”

“නෑ වමෙන් ……!!!”

“නෑ නෑ දකුනෙන් ……..!!!!”

මේ ඔවුන් අපට ලබාදුන් පිලිතුරය ! ඔවුන් අත කිසිදු ස්ථිර සාර පිළිතුරක් නොවීය .

ඔවුන් ගෙන් එක් අයෙකු “වමෙන්” කියද්දී අනෙකා “දකුනෙන්” කියයි .

එසේම එකෙක් “දකුනෙන්” කියද්දී අනෙකා “වමෙන්” කිව්වේය!

ලංකාවේ ගමකට හෝ නගරයකට ගොස් පාරක් තොටක්, තැනක් ස්ථානයක් පිළිබඳව පිරිසකගෙන්  කරණ ඕනෑම විමසීමකදී ලැබෙන්නේ මෙවැනි පිළිතුරුය.

මෙය මා අත් දැකීමෙන්ම මා දන්නා සත්‍යයකි.

එසේම ඊටත්වඩා පරම සත්‍යය වන්නේ ලාංකිකයන් වන අප මොන දේ නොදන්න බව පවසන්නට පසුබට නොවූවද පාරවල් කියන්නට ගිය විට “තමා නොදන්නා” බව කියන්නට ලැජ්ජාශීලී වන බවය!

ඒ නිසා තමා නොදන්නා බව කෙතරම් දැන සිටියද ඒබව සඟවාගෙන තමාට සිතෙන , දැනෙන ,නොඑසේ නම් එවෙලේ කටට එන  ඕනෑම දෙයක් පැවසීමට නොපසුබට වෙති!

මේ තත්වය මා නොදකින්නේ යාපන අර්දධ්වීපයේදී පමනි! ඔවුන් තමන් නොදන්නේ නම් වහාම දන්නා කෙනෙකු වෙත අපව කැඳවාගෙන යාමට හෝ දන්නා කෙනෙකු අපවෙත කැඳවාගෙන පැමිනීමට හෝ නොඑසේනම් දන්නා කෙනෙකුගෙන් අසා  අපව නිවැරදිව දැනුවත් කිරීමට  හෝ පෙළඹෙති! මෙය මා යාපනයේ කල දින දෙකක, දින හතරක සංචාර වලින් හා සතිදෙකක් අනිවාර්‍ය සේවය වෙනුවෙන් ගතකල කාලය තුල  මා පෞද්ගලිකව ලැබූ අත්දැකීම්‍ය.

අපට තවදුරටත් ගං ඉවුර මත සිටියවුන්ගේ  උපදෙස් මත පිහිටා ක්‍රියා කල නොහැක. ඔවුන් කියන විදියට මෙම ඇල්ල කිසිවෙකුට තරණය කලනොහැක.  ඔවුන් උත්සාහගෙනද නැත. එසේනම් ඔවුන් කෙලෙසද අපට උපදෙස් ලබා දෙන්නේ ?

මොහිනී  හමුවන්නේ තනිව යන අයටය !

හමුවී බේරුණු කෙනෙක්ද නොමැත !!

එහෙත් මොහිනී කියපු කරපු සැමදේ කියන්නට ; සැමදෙනා දනිති !!

රං වල ඇල්ලේ කතාවද එවන්ම වූ එකක් සේය !

අපට කරුණු කීපයක්  ප්‍රථ්‍යක්ෂ විය.

සමහර විට මේ එක් එක් අය තමා දන්නා  පරිද්දෙන්, තමා සිතනා පරිද්දෙන් හෝ තමා යන්තමින් හෝ අත්දැක ඇති පරිද්දෙන් වම දකුන යැයි කියති. පෙරකී විදේශිකයා ගොස් අනතුරට පත්වූවේ වමෙන් නම් මොවුන් අපට දකුනෙන් යන්නට උපදෙස් දෙනවා විය හැක.

නොඑසේ නම් සත්‍ය වශයෙන්ම මෙතෙක් අප නොදුටු මෙම ඇල්ල තරණය සඳහා නිවැරදි මං පෙතක් දිශාවක් ඔවුන් දත් නමුදු මෙම “අකීකරු කොල්ලන්” ට එය නොකිව මනාය යන පදනමේ පිහිටා; එක් අයෙකු වමෙන් කියා “කට වරද්දා ගත් පසු” අනෙකා “නෑ! නෑ !! දකුනෙන් කියා “වැරදි - නිවැරදි’’ කරණවා විය හැක!

අප එසේ සිතන්නට ප්‍රධාන හේතුව වූයේ ඔවුන් වෙතින් කිසිදු මිත්‍රත්වයක් පල නොවුනු බැවිනි. අපි  කවුරුන්ද? අප යන්නේ කොහාටද? අප පැමිනෙන්නේ කොහිසිටද? මෙම  අරමුන කුමක්ද?   යන චතුර්විධවූ ප්‍රශ්න අප වෙත ඉදිරිපත්කලේ කිසියම් ආක්‍රමනශීලී ස්වභාවයකිනි.

මෙතෙක් මා සිතට සෙමෙන් සෙමෙන් යාන්තමින්  කාන්දුවූ කැලඹිළි ස්වභාවය මේ වන විට දෝරේ ගලා ඒ තුල  මා ගිලෙමින් විය. මාහට මොන දෙයක් වුවද මාගේ තරුණ මිතුරන් දෙදෙනාහට අනතුරක් සිදුවීමට ඉඩ තැබිය නොහැක. 

මාජීවිතයේ මැදි වයස  පසුකරමින් සිටින අයෙකි. එහෙත් මාගේ ගමන් සගයන් දෙදෙනාම යොවුන් වයසේ පසුවූවන්ය. මෙම ගමන සංවිධානය කලේ මමය. Kayaking විනෝදාංශයක් කරගෙන සිටින්නේද මා ය. මේ යථාර්තයක් බවට පත්වෙමින් පවතින්නේ මාගේ සිහිනය විනා උන්ගේ දෙයක් නොවේ. 

වයසින් මෙන්ම ජල ක්‍රීඩා පිළිබඳව අත්දැකීම් වැඩි පුද්ගලයාද මා වන්නෙමි. පසුකල සෑම ඇල්ලකදීම මෙන් මෙහිදීද මා පෙරමුණ ගත යුතුය. මන්ද; මාගෙ යාත්‍රව කිසියම් අනතුරකට භාජනය වුවහොත් වෙනත් විකල්ප මාර්ගයක් සොයා ගැනීමට හෝ මා ආ මාවත ඔස්සේ වුවද වඩාත් අවධානයෙන් පැමිනීමට අනෙක් දෙදෙනාහට මද වශයෙන් හෝ අවකාශයක් ලැබෙනා බැවින්‍ය!

වේලාව හවස 6.30 පසුවී ඇත. රංවල ඇල්ලේ හඬ වඩ වඩාත්  උස්ව ඇසේ. අපසිටි තැනට මීටර 100 කට වඩා ඈතක් අපට නොපෙනේ. ඒ එතැනින් ගඟ  වම්පසට හැරෙන නිසාය. ගඟ බොහෝ සෙයින් වේගවත් වී ඇත.  දෙපස උස් ඉවුරුය. අප දැන් යලි නොඑන ගමනකට පිවිස ඇත්තෙමු! වම්පස ඉවුර  බොහෝ සෙයින් ඛාදනය වී ගොස්ය. එම ඉවුර බිත්තියක් මෙනි.

විශාල නොව සුවිශාල උන පඳුරක් ඉවුරෙන් ගැලවී ගඟට  වැටී ඇත. එම ස්ථානය බොහෝසෙයින් අඳුරුවී ඇති බැවින් හොඳින් නොපෙනේ. ගඟ මැද ගල් කුළු කිහිපයක් ජලයෙන් උඩට හිස ඔසවා ඇත . වම් පසින් ඉදිරී වැටුනු උන පඳුරේ අතු ඉති අතරට ගඟේ විශාල ජල දහරාවක් තල් කඳක් සේ වැටේ.

රණ රාල  පොතේ මුල් පොත

වමෙන්ද දකුනෙන්ද නොඑසේනම් මැදින්ද කියා සිතන්නට තව දුරටත කාලයක් නොවීය. මා පෙරමුණ ගතිමි.  කුඩාකල මා කියවූ ජී බී සේනානායකයන් විසින්  පරිවර්ථනය කල පොතක එන “රණ රාල” චරිතය  සේ; “ මියෙම්වා රැකෙම්වා”  සිතා  වම්පස උන පදුරේ අග්ගිසි අතරින් මා හැකි උපරිම ශක්තිය යොදා පැද්දෙමි. 

දැඩි වේගයකින් ගලනා ජල දහරාවට එක්වූ කයාකයට ලැබුනේ මා කිසිදා  අත්නොවිඳි වේගයකි. ඇසි පිය හෙලීමටත් පෙර යාත්‍රාව උන පඳුර පසුකර ගියේය. ඒ වේගය සමගින් කයාකය මත මාවෙත තිබූ අවනත භාවය ගිලිහී ගියේය. සිතන්නටත් මත්තෙන් කයාකය පෙරළුනි.  හබල මා අතය කයාකය දියේ ගසාගෙන යමින්‍ය.

කයාකයක් පෙරලෙන ඕනෑම අවස්ථාවක    සිහිතබාගතයුතු කරුණු කිහිපයකි. පෙරලුනු කයාකය තම හිසේ වැදීමෙන් හෝ  එයට යට වීමෙන් තමාට අනතුරක් සිදුවිය හැකිබව මතක තබා ගැනීම , නැවත කයාකය වෙතට එළඹීම හා කයාකය පෙරලෙන විටදී හබල අත නොහැරෙන්නට වගබලා ගැනීම මෙම කරුණුය. සැබැවින්ම මින් වඩාත්ම වැදගත් මෙන්ම වඩාත් කඩවන සුලු කරුණ වන්නේ අවසාන එකය. මන්ද හබල අත හැරුනහොත් එය අල්වා ගැනීම අති දුෂ්කර  කාර්‍යයක් වීමට ඉඩ ඇති හෙයින්ය. මෙයට දිය හැකි හොඳම  නිදසුන නම් ඇතාත් , ඇත්ගොව්වාත් , හෙන්ඩුවත්‍ය ! 

හෙන්ඩුව අතින් ගිලිහුන දා ඇත්ගොව්වා ; ඇතා ඉදිරියේ හුදෙක් ප්‍රේක්ෂකයෙක් පමනි! 

මා හිසා වතුරෙන් ඔසවා  අපසු හැරී බලන විට පසිඳුද මා මෙන්ම එම මාවතේම පැමින පෙරලී මා පසුකොට ගෙන ගියේය.  නතර වීමට  හෝ කයාකයට ගොඩ වීමට අවසරයක් නොදී ජල කඳ නොනවත්වාම වේගයෙන් ගලයි .

කහ පැහැයෙන් දැක්වෙන්නේ ඉවුරය.

තද නිල් පැහැයෙන් දැක්වෙන්නේ ගඟ මැදය.

වේගයෙන් ගලන ජල කඳක උපරිම වේගය ඇත්තේ එහි හරි මැදය. එතැනින් එනම් හරි මැදින්  ඈතට හෙවත් අයිනට වන්නට වන්නට වේගය ටිකෙන් ටික අඩු වී යයි.  මෙය භෞතික විද්‍යාවේ, ද්‍රවස්ථිතියේ ඉගැන්වෙන දaශ්ස්‍රාවිතාවය නම් මූලධර්මය ය.  

මෙය සැකෙවින් ගෙන හැර දැක්වුවහොත්; ගඟේ ඉවුර වෙතින් දිය පහරේ පලමු ස්ථරය වෙත ඇතිකරණ ඝර්ෂනය මගින් එහි ගලායෑම නවතාලීමට උත්සාහ කරයි. එම ස්ථරය මගින් දෙවැනි ස්ථරය ට යනාදී වශයෙන් ගලන ගඟේ එකෙක් ස්ථානය තුල එය ගලා යාමට විරුද්ධව ක්‍රියා කරණ  බලයයන් වෙනස් වන්නසේම වේගයන් තුලද සුළු සුළු වෙනස්කම් රාශියක් පවතී. 

වේගයෙන්  ගලන ගඟකවුවද  ඉවුරට කුඩා   ශාක කොටස් හෝ වෙනත් ආගන්තුක දෑ එක්වන්නේ මෙම සිද්ධාන්තය කරණකොට ගෙනය. භෞතික විද්‍යාවට අනුව ස්වභාවයේ ඕනෑම වස්තුවක් වඩා කැමැත්තක් දක්වන්නෙ නිශ්චලව පසුවන්නටය (ස්ථායි වන්නටය).  පලමුව මැදින් ගසාගෙන යන ශාක කොටසක් හෝ වෙනයම් අගන්තුක දෙයක් වුවද හැමවිට උත්සාහ කරන්නේ තමවේගය අඩුකොට නිසල වන්නටය. එනිසාම එය කෙමෙන් වේගය අඩු ස්ථර වලට එළෙඹ නිසලව ඇති ඉවුර අසලට පැමිනේ .

පලමුව ඇල්ලට ප්‍රවිෂ්ඨවන මා පසුකොට දෙවනුව එන පසිඳුත් ඔහුගෙ කයාකයත් යන්නේ මෙම මූලධර්මය හේතුකොට ගෙනය. සිතාමතා නොසිතා මා; ප්‍රධාන ජල ප්‍රවාහයෙන් තරමක් ඉවතට යත්ම මාගේ වේගය අඩුවී එතෙක් ජල ප්‍රවාහය සමග එන පසිඳු හා ඔහු ගේ  කයාකයට මා පසුකොට  ඉදිරියට යෑමට ඉඩ සැලසේ .

අම්රාන්ද අපගේ මාර්ගයේම පැමිනියේය .

 ඔහුගේ කයාකය උන පඳුරේ ජලයට නැමී ගිලී ගිය අතු ඉති අතරින් වේගයෙන් අපවෙතට පැමුනුනි . එහෙත් අම්රාන්වත් ඔහුගේ හබලවත්  ගං දියේ අප සොයා පහලට නොපැමිණුනි!

අම්රාන්  මෙම දැවැන්ත උන පඳුරේ අතු පතර සිරවුනිද?  ඔහු දිය මතද?  දිය යටද?

 බොහෝ විට ඇල්ලකින් පසු ගඟ නැවත ඇයගේ සුපුරුදු ගමන් ලතාවට ඉක්මනින් පිවිසේ. මෙය රඳා පවතින්නේ ඉදිරියේ ගඟේ ඇති ජලයේ ගැඹුර මතය. ඉදිරිය  බොහෝ සෙයින් ගැඹුරු වන්නේ නම් ඉක්මනින් ඇය නිසලවේ. රං වල ඇල්ලෙන් පසුවද ගඟ ඉතා ඉක්මනින් ඇගේ රළු බව සඟවා ගනී.

මා මාගේ කයාකයත් හබලත් පසිඳුහට බාර කොට ඉවුරේ ගැටෙන නොගැඹුරු  දියේ උන පදුර දෙසට මාගේ පිහියද ගෙන දිවගියෙමි. එහි  සැබෑ ස්වභාවය  මා දුටුවේ එවිටය.

ඉවුරේ විසල් පළුවක්ද ගලවාගෙන දියට පතිතවී ඇති උන පඳුර ජීවමාන හොඳින් වැඩුනු  ඇතෙකු තරම්විය! මෙය නිකම්ම නිකම් උන පදුරක් නොව වසර සිය ගනනක් තිස්සේ තම වර්ගයා බෝකරමින් වැඩුනු උන පරම්පරාවකි!   එකපිට උනගස් දහසක් පමන එක්කොට හොඳින් ගැටගසා සාදන ලද උන ගස් මිටියක් ගැන සිතා බලන්න. මෙයද එවන්ම වූ බාධකයකි ! මේ සියල්ලේ  අතු ඉති මගින් මහා වන බූටෑවක් ගං දිය මත; නොඑසේනම් ඇල්ල මත තනා  තිබුනි.

අම්රාන්  මාගේ  මිත්‍රයා, ගමන් සගයා මේ අතරේ කොහිනම් සැඟ වීද ?

අම්රාන්ගෙ පවුලේ සිටියේ ඔහුත් මවත් පමනි. මව රැකියාවක කරණ්නේ නැති අහිංසක ගැහැනියකි. ඇයව ජීවත් කරණ්නේ ඇයමෙන්ම තවත් අහිංසකයෙකුවන මෙම අදරනීය  පුතාය. මේ සියලු  කල්පනා මගේ ගතට එක්කලේ යෝධ ජවයකි. උන පඳුරේ මූල මණ්ඩලය තවමත ඉවුර අත්නොහැර තිබුනි . මා පෙරලී ඇති ගස් මත පය තබමින් නගිමින්, දුවමින්, වැටෙමින්, නැවත නගිමින් පඳුර තරණය කලෙමි.

 එවිට මා නෙත ගැටුනේ දියට නැවුනු උන ගසක එල්ලී ඉවුරට  එන්නට සාර්ථක උත්සාහයක  යෙදෙන අම්රාන් අතාස් අපගේ ආදරනීය ගමන් සගයාය!

මා වැරෙන් ඔහුව වැළඳ ගතිමි. අද මා ඔබට වීරාභිවන්දනයෙන් යුතුව පවසන මෙම කථාව; ඔහු යලි අප අතරට නිරුපද්‍රිතව නොඑන්නට මොනතරම් ශෝකාලාපයක් වන්නට ඉඩ තිබුනිද ?

පෙරලීමත් සමග ඔහු උනගසක එල්ලී ඇත.

අම්රාන් සොයා පසිඳු මා පසුපස පැමින සිටියේය.

“ඇතා” අප භාරයේ වුවත් “හෙන්ඩුව” දක්නට නොළැඹුනි !

ඉන්පසු අපට ගැටලුව වූයේ මේ  “හෙන්ඩුව” සොය ගැනීමය!

හබල නැතිව ඉදිරි ගමන ගැටළු දෙකක් මතුකරයි .

ඉන් පළමු වැන්න මා ගෙන ආ අමතර හබල එතරම් බුහුටි නොවූ ලංකාවේ නිශ්පාදිතයක් වීම නිසා  එයින් පැදීම දැඩි අසීරු කටයුත්තක් වීමය!

දෙවැන්න වන්නේ කුලී පදනම මත ගෙන ආ කයාක  නැවත භාරදීමේදී මෙම නැතිවුනු හබල වෙනුවෙන් ගෙවිය යුතු වන්දිය අලුතින් කයාකයක් ගැනීම තරම් ම විය හැකි වීමය !!! මේනිසාම මෙම  හබල අපට ලේසියෙන්  අමතක කල හැකි  එකක් නොවන්නේය .

 අප මේ “ඔපරේෂන් අම්රාන්” ක්‍රියාන්විතයේ  යෙදී සිටිනා අතර තුර හබල දියේ ගසාගෙන ගියා වත්ද ?

මා පදුරේ උන එල්ලී පිහියද  එක් අතකින් ගෙන දියට සෙමෙන් සෙමෙන් ලංවුනි.  දියට නැමී එහිම ගිලිනු ඈත උන අග්ගිස්සක රැඳුනු හබලේ කුඩා කොනක් මා දුටිමි. එය හොඳින්  අත්ත හා බද්ධවී ඇති සෙයකි. මා අත්ත කපා හෙලීමට උත්සාහ කළමුදු වැරෙන් ගසමත හෙලන පිහි පහරින්; ගස දිය මත තෙපුල් දුන්නා මිස සාර්ථක කැපීමකට ලක් නොවුනි. ඉන්පසු පසිඳුද ඒමත ගොඩවී එය පද්දන්නට විය.අකමැත්තෙන් වුවද මිතුරා අමතක කල හබල; ගසට  සමුදී අප හා  නැවත එක්විය .

එය; කුඩා කල පාසැල් නිවාඩුවට නෑ ගෙවල්වල ගතකොට නැවත දෙමාපියන් සමග සුපුරුදු ගෙදර  එන්නට සැරසෙන කුඩා වූවකු සේය !

හබල් ක්‍රියාන්විතය අපව කරුවලේ කාත් කවුරුවත් නැති ගඟක අතරමං කර දමන්නට සමත්වී තිබුනි. අප  අප තිදෙනට සුභ පතමින් නැවත ගමනට එක්විය.

අවරින් ගිලෙන මහළු හිරුගේ රැස් තවමත් අහස් කුසතුල තැඹිළි පැහැයෙන් දුලබ  එලියක් විහිදුවයි . හාත් පසම කරුවල වී ඇත. අපට දැන් අවශ්‍ය වූයේ ගමනින් අත්මිදීමටය.  කැලෑ මණ්ඩියකින් ගොඩ වී  අපට කයාක රැගෙන එන්නට හැකි නොවේ. අපට ඇවැසි වන්නේ කුඩා හෝ මාර්ග පහසුකමක් සහිත තොටුපොලකි. අප කලින්  බලා පොරොත්තුවූයේ පූගොඩට පැමිණීමටය. එහෙත් අප හිතුවාට වඩා  බොහෝ සෙයින් කාලය ගතවී ඇත.

ඉතා වේගයෙන් කළුවර අපව ආක්‍රමනය කරමින් විය. තවත් විනාඩි ගනනකින් අප පාලමක් සාදන ස්ථානයකට සේන්දු වුනෙමු . වැඩ අරඹා ඇති පාලමේ කනුවක් හෝ දෙකක් දියෙන් උඩට එසවී  ඇත. වම් ඉවුරේ පැති බැම්ම නිමවමින් තිබුනි.  එතැනින් ගඟට සමුදීමට අප එකඟ වූයෙමු.  

කයාක තුනම ඔසවාගෙන කට්ට කරුවලේම අප ඉහලට ආවෙමු. පාලමේ අමුද්‍රව්‍ය අංගනය භාරව සිටි ගමේ සාමාජිකයකුගේ මැදිහත්වීමෙන් අපට රෝද තුනකින් සමන්විත කුඩා ලොරියක්  සොයා ගත හැකිවිය. ලොරියකට වඩා ත්‍රී  වීලරයකට ලංවූ මෙම රතයට කයාක  තුනද පටවා ගෙන රාත්‍රී 8.00 - 9 .00 වනවිට කඩවතට  පැමිනියෙමු.

 මාගේ ප්‍රිය බිරිඳ අපට රසවත් ආහාර වේලක් සකසා  තිබුනා මතකය. එය අප ගේ ගතට නැවත ජීව ගුනය ගෙන දෙන්නට  සමත් විය. 

අප ගමන ඇරඹූවේ සබරගමු පලාතේ කෑගලු  දිස්ත්‍රික්කයෙන් වන අතර ගමන අවසන් වූයේ බස්නාහිර පලාතේ ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයෙන්‍ය ! පුර  පැය 10 ක්  - 12 ක් පමන කැළණි නදියේ අප හබල් ගසමින් යාත්‍රා කල අප කිලෝ මීටර 40 ක් පමන දුරක් පැමින ඇති බව අපගේ දළ නිමානයයි.

මෙවැනි ගමනකට අවශ්‍යවන්නේ උවමනාව  , පෙර සූදානම  හා ක්‍රියාත්මකවීමයි.

ඒ කොයි දේටත් ආත්ම විශ්වාසය අනිවර්‍ය අංගයක් .

ළමයින් ලෙසට මිනිසත් බව ගැන ලත් පලමු පාඩම!

මිනිසත් බවේ මුල් පොත!

 මේ මොහොතේ  මගේ මතකයට එන්නේ 9 – 10 පංති වලදී අනිවාර්‍ය  කියවීම් පොතක් වූ “මනුතාපය” එනම් “ලෙ මිසරබ්ලෙ” පොතේ ගත් කතුවරයා වූ               වික්ටර් හියුගෝ ගේ සුප්‍රකට කියමනක් .

 වික්ටර් හියුගෝ

“බොහෝ දෙනෙකුට නැත්තේ ශක්තිය නොව ආත්ම ශක්තිය ය!”

පසුව ලියමි :

“ගඟක් දිගේ ගිය ගමනක් ”  හැකි ඉක්මනින් ඔබ කැටිව යන්නට මා කැමැත්තෙමි. මේ ලිපි ලිවීමේදී හැකි පමන එක් එක් අවස්තාවට සරිළන කරුණු තකුහුරුවත් විදුහුරුවත් ගෙනහැර දැක්වීමට මා උනන්දු  වූයේ; එවිට ඒ පිළිඹඳව විශ්වසනීයත්වයක් ඇති කොට ඔබටද මෙවැන්නක් කිරීමට දිරිමත් කිරීමටයි. 

මා ලියන හැම වැකියක්ම නැවත මවිසින්ම; ඇයි? කොහොමද? කෙලෙසද? කොපමනක්ද? යනාදි ප්‍රශ්ණකිරීමකට යටත් කිරීමකින් පසුවයි ඔබ වෙතට පත් වූයේ . ඒනිසම මෙය රසවත් ගමන් විස්තරයකට වඩා පාඩම් පොතක් නොඑසේනම් නිබන්දනයක් කියවා ලැබෙන හැඟීම දැනීම ඔබට දැනෙනට ඇත.

මන්ද මෙය ලිවීමේදී ; ඔබ මේ පිළිබඳව කිසිත් නොදන්නවා ඇතැයි සිතමින් අනවශ්‍ය තරම් කරුණු විශ්ලේෂනය කිරීමට ගියා යැයි මා හට සිතේ. ඊට සමා වන්න එය හුදෙක් මාදත්, මා සොයා ගත්, මා කියවා උගෙන ගත්, මා අසා දැනගත් සියල්ල ඔබට පැවසීමට යෑමෙන් ලත් අනිටු විපාකයන්‍ය .

 කිසිවෙකු මෙවන් ගමනක් යන්නට අදහස් කරන්නේනම් ඊට ප්‍රථම මාගේ “මැරෙන්නත් එපා ! මැරෙන්න හරින්නත් එපා !!” පෝස්ටුව පලමුව  කියවන්න .

ස්තූතියි !

නිම්නේය !