201. තිස් අවුරුදු රථ මතක . . . . ! (9)

අන්තර් ජාලයෙන් බා ගත කරණ ලදී

ලෑන්ඩ්කෲසර්! ගැන මේ බයිස්කෝප් එක මෙතැනින් බලලාම කථන්දරේ පටන් ගනිමු. 

ෂානක සමග කොග්ගල බලා ගිය ගමන කෙළවර වූයේ අනපේක්ෂිත අයුරිනි. මා කලින් පවසූ ලෙස අපගේ ගමනාන්තය වූයේ කොග්ගල බීච් හෝටලය ය. එකල එය අද මෙන් කොටස් දෙකකට වෙන් කොට නොතිබුනි. (මා අසා ඇති පරිදි එය අද වන විට වෙන වෙන් වෙන්ව කෙරෙණ ව්‍යාපාර දෙකකි!) මේ නිසම මෙහි සිටි සේවක මණ්ඩලයේ සේවා කටයුතු සැපයුනේද; "ජිරාෆියෙකු හා ආදර සබඳතාවයක් පවත්වන්නට ගිය වඳුරාගේ" න්‍යායෙනි!

එය අපට මොනවට වැටහුනේ හෝටලයට ගොඩ වැදී අපගේ කාමරය සොයා යෑමට පටන් ගත් මොහොතේ පටන්මය. 

මා කුඩා කල මහත් ආශවෙන් කියැවූ එච් රයිඩර් හැගාර්ඩ් ගේ කින්ග් සොලමන්'ස් මයින්ස් හෙවත් රත්නාගාරය, ඇලන් ක්වාටර්මෙන් පොත් ද්විත්වයේ ඇලන් ක්වාටර්මෙන්, හෙන්රි හා ගුඩ් ත්‍රිත්වය අප්‍රිකා මහද්වීපයේ මහා වනාන්තර අතර සොලොමන් රජුගේ නිධානය සොයා යාමේදී කන ලද වටිනා කියන කට්ටට පමණක් නොදෙවෙනි කට්ටක් කෑමට අපට අපගේ කාමර සොයා ගැනීමට යාමේදී සිදු විය.

අපගේ බෑග් මළු කරේ එල්ලාගෙන ආ සේවක මල්ලී මගඇරීමෙන් අප පත්වූයේ මං මුලා තත්වයකටය. ඔබ පිළිගන්න! කෙටි වූවා නම් එය කෙටි වූවේ උඩරට දුම් රිය මාර්ගයෙ  සිංජිමලේ බිං ගේට පමණි!

කෙසේ හෝ අප කාමර වලට ගාල්වූ විගසින් ෂානකගෙන් ඇමතුම ලැබුනි. ඒ අපිටත් එක්කම තේ ඕඩරයක් දැමීමටය. ගමන් විඩාව නිවාගැනීමට ඇඟ පත සෝදා ගත් අප තේ බීමට දත කට මැද ගෙන එක්ව බලා සිටියෙමු. විනාඩි 15 වේ සිට අප වේලාව බලමින් සිට නැවත ඇමතුමක් ගෙන ඇනවුම මතක් කලෙමු. පිළිතුර වූයේ මේ වන විට පිටත් වී ඇති බවය. එතැන් සිට තවත් විනාඩි 15 ක් පමණ යද්දී තේ කෝප්ප රැගෙන මල්ලී කෙනෙකු සැපත් විය. තේ එක බීම බටෙන් බීමට හැකි ආකාරයට සිසිල් වී තිබුනි!

මීට අමතරව එහි පාරිභෝගික සේවාව පැවතියේ අන්තිම අඩියකය.

මම මේ කියන්නේ මීට දශක දෙකකට පෙර කථාවකි!

අද වන විට එහි තත්වය කෙසේ දැයි කියා පැවසීමට නොහැක.

මීට අමතරව බොහෝ හෝටල් සේවකයින් දෙශීය සංචාරකයින් දෙස බලන්නේ "මල කරදර කාරයින්" දෙස බලනා ලෙසය! විදේශිකයින් මෙරටට නො එන අවාරයට; සේවක පඩිනඩි ගෙවා ලයිට් බිල් වතුර බිල් ගෙවා ගැනීමට දෙශීය සංචාරකයින් ගෙන්වා ගැනීමට කළමණාකාරීත්වය පොඩි පොඩි උප්පරවැට්ටි  යෙදුවත් සේවකයින් අප දෙස බලන්නේ; ගේ තුලට හදිසියේ කඩා පාත්වූ ගැරඬි පතයෙකු දෙස බලන්නාක් සේය!

එයට එක් සැඟවුනු හේතු කිහිපයක්ද ඇත!

දේශීය සංචාරකයින් ඉංතීරුවෙන්ම "ටිප්" හොරුය! උන් ඇවිත් ගිය පසු කාමරය යතා තත්වයට ගෙන ඒමට කොළඹ මහ නගර සභාවට වත් නොහැක.

උන් සිතා සිටින්නේ මුළු හෝටලයේම සිටින සේවක මණ්ඩලය ඉන්නේ එක කාමරයකට ඇප උපස්ථාන කිරීමට කියාය!

උන්ට කෑම හදන්නට පබිලිස් සිල්වා තබා උන්නැහැගේ කිරි අප්පුච්චාටවත් බැරිය!

කෑම වල රස සොයන්නේ හංදියේ කඩේ කොත්තුවට සාපේක්ෂවය! ලියනවානම් පොතක් පිරෙන්නට කරුණු කාරණා එමටය. ඒ කෙසේ වෙතත් ගුවන් හමුදාවේ නිළධරයෙකුවූ ෂානකට මෙම කුඩම්මාගේ සැළකිල්ල දිරෙව්වේ නැත.

සිදුවූයේ දින දෙකකට පැමිණි ෂානක රාත්‍රී 12.00 ට පමණ  සිය පවුල සමග ආපසු කොළඹ බලා පිටත්වීමය! පසුදින උදෑසන ආහාරයෙන් පසු අපද ලෑන්ඩ් කෲසරය රැගෙන හෝටලයෙන් චුත විය!

තවත් කාලයක් ඉක්බිත්තෙන් යෙදුනු දෙසැම්බරයක අග සතියේ  ගමනක යෙදුනේ බෙන්තොට යෑමටය. ඒ අපගේ ලොකු අම්මලාගේ නිවෙසටය. ලොකු අම්මා විවාහවී සිටියේ සිඩ්නි චාල්ස් ඩයස් බණ්ඩාරනායක හෙවත් සිඩ්නි අංකල් සමගය. ඔවුන් ජීවත් වූයේ දෙද්දූව, පුස්සැල්බොක්ක වත්තේය. ඔවුන් කිතුණුවන්ය. සිඩ්නි අංකල් ඇංග්ලිකන් හෙවත් ඉංග්‍රීසි සභාවේය! අප සෑම නත්තල් නිවාඩුවකටම එහි යන්නෙමු. එය මා කුඩා කල සිට පැවතුනු චාරිත්තරයක් විය.  මෙය ගැන මම පසුව ලියන්නම් - එය එතරම් රස මතකයක්!

මම මේ කියන්නට පටන් ගත් දිනයේ මමත් බිරිඳත් වසිකත් කඩවතින් පිටත් වූවේ උදෑසන ආහාර ගෙනය. වසික එකල බෝතලෙන් උක්කු බොන කුඩා දරුවෙකු විය! හයිවේ හදනවා තබා හිතන්නවත් හිතුව නැති කාලෙක පුරුදු පරිදි දෙමටගොඩ බොරැල්ල නාරහේන්පිට, බොරලැස්ගමුව  හරහා ගල්කිස්සෙන් ගාලුපාරට වැටී එතැනින් ගාළුපාරදිගේ අළුත්ගමට යෑම අපගේ ගමන් මාර්ගය විය!

සුපුරුදු පරිදි කළුතර පසුකොට පයාගල රේල් ගේට්ටුව පසු කරනවාත් සමග; වම් පස මෝටර් රථ කිහිපයක් නවතා තිබෙනු දක්නට ලැබුනි. රේල් ගේට්ටුව පනිනවාත් සමග වම් පසින් වූ කුඩා නිවස ඉදිරියේ  අඩියක පමන කබොක් ගල් බැම්මකින් වටකොට තිබූ ලිඳක් තිබූ අතර; එය ප්‍රධාන පාරට නොපෙනෙන සේ; වැට පොලතුවලින් ආවරණය කර තිබුනි. ඒ අසලම නවතා තිබූ ලොකු කුඩා කාර් වලින් බැස ගත් මහත්වරුන් එම පොල් අතු වැට ඇතුලට බලාපොරොත්තු දල්වාගත් දෑසින් යුතුව යනවාත්; සංතෘප්ත වූ මුහුණින් යුතුව එයින් එලියට එනවාත් මාගේ උකුසු නෙතට සටස් ගා රීඩ් විය!

ඕනෑම වේගයකින් යන රථයක සිටින කාන්තාවකට මාර්ගය දෙපස ඇති කඩ සාප්පු වල විකිණීමට තබා ඇති ඇඳුම් පෙනෙන්නේ යම්සේද පිරිමින්ට කොල පාට බෝඩ් පෙනේ! එය තර්ක ශාස්ත්‍රයේ හඳුන්වා දෙන්නේ "සුලභ දෘෂ්ඨි අගතිය" ලෙසිනි. අප දකින්නේ අප සොයනා දේය!

රටේ ඕනෑම නගරයකට නොව රත්මලානේ ගොළුමඩම තුලින් හෝ; රා අරක්කු ටිකක් ගංජා ඇබිත්තක් තිබෙන හොර පොට්ටෙකක ඔත්තුවක් තිප්පොලක් සොයා ගැනීමට  පිරිමින්ට ඇත්තේ නිසර්ඝවූ හැකියාවකි. සමහර පිරිමින් ගත් කල උන් තුල ඇති එකම හැකියාව වන්නේද එයම පමණි. උන්ව අතින් ගෙවා හෝ ට්‍රිප් එක්කං යාමට බොහෝ දෙනා පෙළඹෙන්නේ සමහර අවස්ථාවලදී;   යන වාහනයේ රියැදුරුගේ ඩ්‍රැයිවිං වලටත් වඩා මේ හැකියාවට වටිනාකමක් ලැබෙන නිසාය!

මමද ඉඩකඩ ඇති තැනකින් කෲසරය නවතා එළියට බැස්සෙමි. බිරිඳ ඒ පිළිබඳව විමසීමක් කලා දැයි මාහට මතක නැත! විමසුවද ඊට සාර්ථක පිළිතුරක් මා දෙන්නට ඇත! වාහනයෙන් බිමට බැස ගත් මා හෙමින් සීරුවේ (හොරා වගේ) පෙරකී කුඩා නිවස දෙසට ඇදුනෙමි.

පොල් අතු තිරයෙන් ඇතුලට යනවාත් සමග එලියට පැමිණි තෘප්තිමත් පාරිභෝගිකයෙකු හමුවිය.

"බඩු හොඳද?"

"පොඩ්ඩක් කලවං වගේ!?"

උසාවි වල ටයි කෝට් ඇඳගෙන බයිබලයට අත තබා දිවුරා මහත්වරු බොරු කියති! අඳුරු තැබෑරුම් වල මේස වටා හිඳගත් බීමත්  මිනිසුන් සත්‍ය පවසති; යැයි කීවේ මා නොව ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝය. මා හට කිසි ලෙසකින් ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝ අභිබවා යන්නට හෝ ඔහුට අභියේග කරණ්නට බැරිය! "පොඩ්ඩක් කලවං වගේ!?" කියන්නට ඇත්තේ කලවංම නිසා විය යුතුය. "මළ මිනිස්සු බොරු නොකියති" කියන්නේ වෝහාරික වෛද්‍ය විද්‍යාවේදීය. එසේම ඩෝප් කාරයෙක් තවත් බොන එකෙකුට  මොනවා ගැන බොරු කීවත් රා අරක්කු ගැන බොරු නොකියත්!

මා හැරෙන තැපෑලෙන් ආපසු පැමින වාහනයට නැග පන ගන්වා පාරට ගත්තෙමි.

බොහෝ පිරිමින් පවුලේ වේවා, කාර්‍යාලයේ වේවා, විනෝද ගමනක් අධ්‍යාපන චාරිකාවක් වන්දනා ගමනක් යාමට අවස්ථාවක් යෙදුනු සැණින් එයට සමාන්තරව දිවෙන තම තමන්ට ආවේනිකවූ තවත් පෞද්ගලික අවශ්‍යතාවයන් සන්තර්පනය කර ගැනීමට කරුණු කාරණා පිළිබඳ පිඹුරු පත් සකසති. 

හලාවත,පුත්තලම, පයාගල ඉඳුරුව පැත්තට යන කුමන විදියේ ගමනක උවද පොල් විනාකිරි සුවඳක් තැවරිය යුතුය! කිතුල්ගල , දැරණියගල, මතුගම ඇල්පිටිය, සිංහරාජෙ පැත්තේ යන්නේ නම් කිතුල් පැණි ජුන්ඩක් රස බැලිය යුතුමය. යාල විල්පත්තුව ඇඹිළිපිටිය උඩ වලවේ නම් දඩ මස්ය. උතුරේ නම් තල් අලය! මෙසේ ඕනෑම මල මගුලක් විනෝද ගමනක් කර ගන්නා අපූරුව ඔවුන් දනිති. 

මගෙ සුදු මාමේ - රා පොඩියක් දී ම සනසන්නේ . //

මම කෲසරය පදවාගෙන සෙකන්ඩ් ගියරයේ සිට තර්ඩ් එකට මාරු කලේ අමතක වුනු දෙයක් මතක් වූ ලෙසිනි. මාගේදෙනෙත් ඇත්තේ ගාළු පාර දෙස නොව වම් පසින් දිවෙන රේල් පාරත් අප අතර සැන්ඩ්විච් වී තිබෙන රූස්ස පොල් රුප්පව දෙසය. ගස් අතර බැඳි අතුරු අහසේ රටා මවාය! ඒවා අතර ඇවිදින විශ්ම කර්ම පුතුන් බිමට බසින සේයාවක් නැත. තවත් මීටර දෙසීයක් පමණ දුරට යන විට ගසින් බැසි එක් මදින්නෙකු තමා ගසින් බිමට ගෙන ආ මධු; ගස මුල වූ වෙනත් ලොකු භාජනයකට වත්කරමින් විය. මා හිමින් සීරුවේ දකුණට ඇල කොට වාහනය නවතා දමා ගස මුලට කිට්ටු කලෙමි.

ගස මුලට ලංවූ මම සී.ටී ප්‍රනාන්දු මෙන් "මාමා" ගෙන් රා ගැන විමසීය. 

"අප්පෝ මුදළාලි දැනගත්තොත් මම රා විකුණනවා කියලා හොඳ වැඩක් වෙයි!" මේ ඔහුගේ ප්‍රථිචාරයය! තද කළු අකුරින් මුද්‍රණය කොට යටින් ඉරක් ගසා ඇහි උදෘථය තේරුම් ගැනීම මට නොව එකල උක්කු බොන වසිකට උවද අපහසු නොවනු ඇත!

"කවුද මුදළාලිලාට කියන්නේ? මම බිව්වා! මම ගියා එච්චරනේ!?" මම "වංචාව" සැහැලු කලෙමි. "අනික පාරෙ යන කෙනෙක්ට ආසාවට රා ටිකක් දුන්නා කියන එක වරදක්යැ?" මම "වංචාවට" මානුෂික මුහුණුවරක් දුන්නේය!

"කෝ ඉතිං බොන්න කෝප්පයක්වත් නෑනෙ!?" ඒවන විට රා මාමා ගේ හිත හොඳටෝම "උනු" වී තිබුනි!

"ආ! පොඩ්ඩක් ඉන්න මම වාහනෙන් මොකක් හරි හොයා ගෙන එන්නම්!" මම විදුලි වේගයෙන් රථය වෙතට ඉගිල්ලුනෙමි. මාමාගේ හිත වෙනස් වෙන්නට තප්පරයක කාලයක් වුවද ඕනෑවටත් වැඩිය. 

එකල ලෑන්ඩ්කෲසරයේ පිටුපස දොරවල් වල ඉහල කොටස ආවරණය  එනම් රෙක්සින් කැබැල්ල  තිබුනේ නැත. මම ඒතුලින් අත දමා වාහනය තුල තිබුනු ප්ලාස්ටික් පෙට්ටි තුල භාජනයක් සොයමින් අරගලයකය!

"මොනවද හොයන්නේ?' බිරිඳ විමසුවේ සැකයේ ස්වරයෙනි.

"මේ . . . . .කෝ . ප් . .පයක් . . මම කෝප්පය සැහැල්ලු කොට සුළඟේ පාවෙන්නට සලැසුවෙමි.

"ඔතන කොහෙද කෝප්ප . !?"

ඒ සමගම මාහට එතැන තිබුනු වසන ලද සාස් පානක් ඇස ගැටුනි. එහි ඇත්තේ වසිකගේ කිරි ආයුධ එනම් හැන්ද, කිරි පෙරන ස්ට්‍රෙනරය හෙවත් කිරි ගොටුව, කිරි බෝතලය, හා කිරි හදන ගැජට්ටුව හෙවත් මිල්ක් විස්කරය හා ඊට අදාල ජග්ගුව එහි විය.

එය මේ වාගේ සුපිරි භාණ්ඩයක් නම් නොවීය!

ඝන දෙවි නුවණට මිල්ක් විස්කරය වැඩේට ගලපා ගත හැකි බව ක්ෂණිකව වැටහුනි. විස්කරය ගලවා සාස් පාන තුලට දැමූ මම එහි යට භාගය හෙවත් ජග්ගුව රැගෙන "රා මාමා" වෙත පියා ඹුවේය.

"මාමා" ද කිසිඳු ලෝභ කමකින් තොරව; හිස් කරණ වාරයක් වාරයක් පාසාම  ජග්ගුව පුරව පුරවා දෙමින් මාගේ චරියාවට මහත්වූ මෙහෙයක් කලෙමි. ජග්ගු හතරක් බී අවසානයේ "දැන් ඇති මාමේ!" කියා එතැනින් නැගිට මුදල් ගෙවූයෙමි. (මට මතක ලෙසට රුපියල් 100ක් හෝ 200 යකි!)  ඉතිරි මුදල් නොගෙන මා පිටත්වී රථය දෙසට මුකුත් නොවුනු ගානට පිය මනිමින් එන මා හට ඔහු නැවත ඇමතුවේය!

"මහත්තයා!" 

"අ . ඇයි . . . . . . !?"

"ආයෙත් මේ පැත්තෙන් ආවොත් එන්න මහත්තයා!"

"අම්මට සිරි!"

ලොකු අම්මාගේ නිවසට ගොඩ වැදී වසිකයාට උක්කු හදන්නට ගිය අවස්ථාවේ වැඩේ සුපිරියටම පත්තු විය!

"මොකක්ද මේ ගඳ! මම් දෙතුන් පාරක්ම හේදුවා!! අළුත්ගමින් එකක් ගන්න වෙයි. දැනට නම් මම වෙන භාජනේකින් කිරි ටික හදා ගත්තා!"

ලෑන්ඩ් කෲසර් BJ ෆෝටිය හා සම්බන්ධ තවත් රා  කතාවක් ඇත එයත් මෙහිම ලියා අවසන් කරණ්නම්. මොකද අපේ සෑම් මහත්තයාට රාවල පුසුඹ අල්ලන්නේ නැති බැවින්!

අපි එදා ගාල්ලේ යමින්!

පයාගල බේරුවල පසුකරණ විට දහවල් 12 පමණ වී.

මේ නිසාම රා මදින්නන් ගස් වලින් කපා බා ගත් රා එකතු කොට මඩුවලට යවා අවසන්.

එදිනද වෙනදා මෙන්ම රා වලට ඉව අල්ලමින් යන මා හට ඉඳුරුව රේල් ගේට්ටුව ආසන්නයේ දකුණට ඇති වංගුවේ වම් පසින් ඇති කඩය අසල රා පීප්ප  ගනනාවක් ගොඩ ගසා තිබෙනු දක්නට ලැබුනි.

මේ කඩේ මේ මෑතකත් තිබුනා. මම ගාළු පාරේ ඔය පැත්තට ගියොත් අනිවාර්‍යයෙන්ම ඔය කඩේ දිහා බලනවාමයි. ගාළු පාර දකුණට හැරෙන වංගුවක වම් පැත්තේ තියෙන හුදෙකලා කඩයක්! ඒ දවස් වල එය පැවතියෙ තනිව. තේ වතුරත් තිබ්බාද මංදා! පොඩි සිල්ලර කඩයක් වගෙයි මතක. ඒ කඩේ ලඟින්ම ගම ඇතුලට විහිහුනු පටු පාරක් තියෙනවා පොල් රුප්පාවක් මැදින් විහිදුනු. 

ඉතිං මම කෲසරය පාරේ වම් පසට එනම් කඩය දෙසට ඇල කොට නවතා කඩයට හිස පෙව්වෙමි.

"අයියේ මේ . . !?"

"ඇයි මහත්තයා . . . !?"

" මේ රා ටිකක් බොන්න . . . . . . . . . . !?"

" ආ! මහත්තයා ඔයා යන්න ඔය පාර දිගේම.  මේ කඩේ අයිනෙන් තියෙන්නේ! ඒකෙ යන කොට දකුණු පැත්තේ තියෙනවා සුනිල් අයියලාගේ ගෙදර! අන්න එහාට යන්නකෝ!"

"හරි අයියේ බෝම ස්තූතියි!"

මම වාහනයට නැගී එකී පටු පාරට හරවා ගත්තෙමි. මාර්ගය කෙතරම්පටු දැයි කයනවා බීජේ ෆෝටියේ සයිඩ් කන්නාඩි අකුලා ගෙන යෑමට තරම් විය!

මාර්ගයේ මීටර දෙතුන් සීයක් ගිය පසු පාරේ දකුණු පස තරමක මිදුලක් සහිත නිවෙසක් විය. මම ඊට හරවා නැවැත්වූයේ දන්නා කියන කෙනෙක් ලෙසින්ය. ගෙදර මිදුලේ දිග ගවුමක් ඇඳගත් කාන්තාවක් විය.

"මේ සුනිල් අයියගේ . . . .!?"

"ඔ . ඔව් මහත්තයා! මහත්තයා ක්වුද!?"

"අනේ නැ! සුනිල් අයියා මාවනම් දන්නේ නෑ! මම ආවේ එයාගෙන් පොඩි උදව්වක් ගන්න!"

"ආ! පොඩ්ඩක් ඉන්න!"

කාන්තාව ගේ තුලට ගොස් විනාඩි ගනනකදී ගෙදර උළුවස්සෙන් පුරුෂයා මතුවිය!"

"අයියේ මම ආවේ රා ටිකක් බොන්න පුළුවංද කියලා බලන්න. අර හංදියේ කඩෙන් තමයි අයියා ගැන කිව්වේ! . . .!"

"අයියෝ මහත්තයෝ සුළු දෙයක් නේ! එන්න කෝ මේ පැත්තෙන්!"

" ආ නෝනාත් බහින්න . . ! ඒ සුනිල් අයියාගේ ඇඹේණිය ‍ය.

ඔහු මාව ගෙදර අයිනෙන් එක්කගෙන ගියේ රා පීප්ප ගනනාවක්, කෑන් මුට්ටි ආදී රා කර්මාන්තයට අවශ්‍ය සියළුම කවකටු, බෙදුම් කටු, කෝන මාන, විහිදිචතුරස්‍ර තිබුනු කුඩා මඩුවකටය. ඔහු එහි තිබූ රා සාම්පල කිහිපයක් තොල ගා; ඉන් එකකින්;  අතසේදීමට භාවිතා කරණ  ලොකු ප්ලාස්ටික් කෝප්පයක පුරවා ම හට පිළිගැණ්වීය!

එතැන් පටන් මාගේ ආගත නාගත කථා කරමින් ඔහුගේ වගතුග ගැන හාර අවුස්සමින් පැය භාගයක් පැයක් පමන අප මිඩංගු වුනෙමු. තවත් කෝප්පයක් දෙකක් හිස් විය!

සියල්ල අවසානයේ මා යන්න පිටත්  වන්නට සූදානම් විය!

"අයියේ කොහොමද දැන්නෑ ගාන . . !?"

" මොන ගානක්ද . . .!?"

"නෑ රා වල ගාන .ම් . . .  . . . .? මනුස්සයෙකුට ආසාවට බොන්න රා ටිකක් දීලා සල්ලි ගන්න අපිට පිස්සි යෑ!? මහත්තයා ඕනෙ වෙලාවක් එන්න මේ පැත්තෙන් ගියොත්!"

මා වාහනය හරවා ගෙන නැවතත් ගාළු පාරට වැටී හිමින් සීරුවේ සඥ්ඥක හාවා සේ ගාල්ල බලා පිටත් උනෙමි.

"ඇත්තටම සුනිල් අයියලා තාම ඉන්නවාද දන්නෑ . . . . .!?"

අද වන විට මේවා හදවත ප්‍රථිෂේප කරණ කථා වුවද මා සතුව තිබුනු වාහන සමග එකට එක්ව එන රස බර මතකයන්ය.

මම් මේ බ්ලොග් එක ලියන්නට එක් හේතුවක් වන්නේ මාගේ ජීවිතයේ විවිධ -  විවිධවූ කාලපරිච්ඡේදයන් පිළිබඳව සටහනක් තබා ගැනීමටය. එසේම ජීවිතය මෙතැනට ගලා ආවේ කෙලෙසදැයි කියා මටම හෝ වෙනයම් කෙනෙකු හට නිසි සොයා බැලීමක් කිරීමට පහසු වීමටය. ඒ වගේම මා ජීවිතය තුල මුහුණ දුන් අභියෝග හා ඒවාට මගේ නැණ නුවණේ වපසරියතුල මුහුණ දුන් ආකාරය ලියා තැබීමටය. මේ නිසාම මගේ බ්ලොගය පුරා බොහෝ සෙයින්  ඇත්තේ "සිද්ධීන්" විනා "නිර්මාණ" නොවේ. ඊට සමා වෙන්න!

පසු ගිය පෝස්ටුවේ පැවති අධික කාර්මික ස්ව්භාවය පිළිබඳව බොහෝ දෙනෙක් තම අදහස් විවේචන ඉදිරිපත් කර ඇති නිසාම  ඔවුන් වෙනුවෙන් ඉක්මණින්ම මෙය ලියන්නට ගතිමි. 

288622