206. මා වෙතින් අල වූ ව්‍යාපෘථියක් (2)

අපේ කොල්ලා ඉස්කෝලෙ යන කාලේ ක්‍රීඩාවට නැඹුරුවෙලා හිටියේ. එයා මළල ක්‍රීඩා, ක්‍රිකට්, ශිෂ්‍ය භට, රයිෆල් වෙඩි තැබීම, වගේ බොහෝ ඉසව් වලට සහභාගී උනා. ඒ කාලේ පාසලේ ක්‍රීඩා ගුරුවරයාව හිටියේ ටිකිරි සර්! එයාගේ නම ටිකිරි බංඩා හෝ ටිකිරි බණ්ඩාර විය යුතුයි, ඒත් අපි හැමෝම එයාට කිව්වේ "ටිකිරි සර්!" කියලා.

ටිකිරි සර් අහිංසක මනුස්සයා. එයා කාගෙවත් හිත රිද්දන්න කැමති නැති කෙනෙක්. ඉතින් මෙයා ඉස්කෝලෙට ඇවිත් මළල ක්‍රීඩා ක්ෂේත්‍රයේ කැපී පෙනෙන වෙනසක් කරමින් හිටියේ.

අපේ පාසලේ තියෙනවා කණිෂ්ඨ ආදි ශිෂ්‍ය සංගමය හා ජේෂ්ඨ ආදි ශිෂ්‍ය සංගමය කියලා ක්‍රියා කාරී සංගම් දෙකක්. මීට අමතරව ආදි ශිෂ්‍යයන්ගේ තව තවත් සංගම් කිහිපයක්ම තිබුනා ක්‍රීඩා හා වෙනත් විශය භාහිර ක්‍රියාකාරකම් ආදිය මුල්කරගෙන පිහිටවූ.

බොහෝ ඉස්කෝල වල වාගේම අපේ ඉස්කෝලෙත් මේ අදි ශිෂ්‍ය සංගම් වලට තිබුනේ එක විදියක හයියක්.

සමහර කාලවලදී "පාසලට පත්කරණ විදුහල්පති කවුරුණ්ද?" යන්න පවා තීරණය කිරීමේ; නිළ නොලත් බලයක් ඔවුන්හට හිමි වූවා.

පෞද්ගලිකව මා දරපු මතය ඊට වෙනස්. රෝහලකින් ටිකට් කපාගෙන ගෙදර ගිය රෝගියෙකුට රෝහල වෙත කල හැකි බලපෑම කොතරම්ද? එසේම පාසලේ පාලන අධිකාරිය වෙත ආදි ශිෂ්‍ය සංගම් මගින් බලපෑම් නොකල යුතුය! ඒ මගේ මතය.

ඉතින් අපේ පාසලට දැඩි සේ ආදරය කරණ පොලිසියේ ඉහළම  නිළධරයෙකු සිටියා. මොහු පොලීසිය තුල පවා පවත්වාගෙන ගියේ දැඩි ප්‍රථිපත්තියක්. 

88-89 භීෂණ සමයේදී අගනුවරට ආසන්නව සුදුවූ ඛේදවාචකයකටද පවා ඔහුගේ නම ගෑවී තිබුනා වාගේ මට මතකයක් වේ.

ඔහු  බොහෝ විට පාසලට නිළ ඇඳුමෙන් පැමිණීමත්, පාසලේ බොහෝ අවස්ථාවලට සහභාගී වීමත් නිතර දක්නට ලැබුනක් උනා. එසේම ඔහු පාසලට පැමිණි ඕනෑම අවස්ථාවක; තවත් ආදි ශිෂ්‍යයන් රාශියක් ඔහු වටා රාශි භූත වීම සාමාණ්‍ය දර්ශනයක්. ඔහු හැසිරුණේ තරමක මහේශාක්‍ය ලීලාවකින්. විදුහල්පති තුමා පවා ඔහුට ටික වෙන්න පදිරි කිව්වොත් ඒකෙ වරදක් නෑ. ඔහු දුන්නෙත් පොලිස් ටෝක්!

අපේ පාසලේ හැම ක්‍රීඩාවක් විෂය භාර කටයුත්තක් සඳහාම පොඩි පහේ සුට්ටං සංගම් රාශියක් තිබුනා දෙමව්පියන් අටවා ගත්තු. කිසියම් මෙවන් සංගමයකට පෙර කී පොලිස් නිළධරයා ඇතුළු වුවහොත්; ඔහු ඉඳුරම එහි සභාපති හෝ අනුශාසක වුනා!

මගේ කොල්ලා හින්දාම මමත් මළල ක්‍රීඩා සංගමේ සාමාජිකයෙක් උනා. ඇත්තටම පාසලෙන් භාහිරව පැවැත්වුනු මළල ක්‍රීඩා පුහුණු කඳවුරු සඳහා මා ඇතුළු කුඩා කණ්ඩායමක් කැපවීමෙන් කටයුතු කලා.

ඔබ විශ්වාස කරණ්න දරුවන්ට හා ඒවාට සහභාගී වූ දෙමව්පියන්ට පුහුණු කරුවනට කෑම බීම පවා සකසා දුන්නේ අපේ කුඩා කණ්ඩායම.

දවසක් අපේ කොල්ලා ගෙදර ආවේ ටිකිරි සර්ගේ පණිවිඩයකුත් අරන්. "අන්න ටිකිරි සර් කිව්වා හෙට හවස රැස්වීමක් තියෙනවා කියලා තාත්තට එන්න කිව්වා!"

"අනේ මම යන්න ඕනෙ නෑ! ඔය අනිත් කට්ටිය තීරණ ගනියිනේ! ඊට පස්සෙ වඩේටනේ ඉන්න ඕනෙ!?" මට කොහොමත් රැස්වීම්, කමිටු, කොමිසං අරහං ය! මොනවා හරි වැඩක් තියේ නම් කරණවා හැරෙන්නට ඔය කයිවාරුවලට යෑමට මගේ කිසිම කැමැත්තක් කවදාවත්ම තිබුනේ නෑ!

"එහෙම කියලා හරියන්නෙ නෑ! තාත්තාට "එන්නම" කිව්වා!" ඒ උගේ බොරුවක්ය. "එන්නම කිව්වා! අනේ පලයං බං යන්න බොරු කියන්නැතිව!

කොහොම උනත් අදාල දිනයේ හවස 2.30 ට විතර මා  ඉස්කෝලේ ගේට්ටුවෙන් ඇතුල් උනා.

මා යන විට රැස්වීම ඇරඹීමට ඔන්න මෙන්න.

මා දුටු වනම ටිකිරි සර් පොඩි හිනාවක් දමා වාඩි වෙන්නට පුටුවක් සභාවේ සිට පෙන්වූවේ හිටි තැන ඉඳගෙනම.

මා ඉඳගත්තේ අවසාන පේලියේමය.

විදුහල්පති, ටිකිරි සර්, මට මතක ලෙසට සුසන්ත සරුත් හිටියා වගේ මතකය! මේ සියල්ලන්හටම අමතරව තවත් හිස් පුටුවක් වෙන්ව තිබුනා. සභාවේ  හරි මැදින් විදුහල්පති තුමාට ආසන්නයේ පනවා තිබූ ආසනයේ හිමි කරු තවත් ටික වේලාවකින් එහි සැපත් විය. ඔව් ඔබ හිතුවා හරියටම හරි. ඒ අන් කිසිවෙකු නොව තරු පටි පිරිවරාගත් පොලිස් නිළධර තුමාය. ඔහු ශාලාවට ඇතුලුවද්දී සියල්ලෝම නිහඬවිය. පසු පසින් තවත් පොලිස් කොස්තාපල් වරයෙකු කුඩා ලිපි ගොනුවක් හා දිනපොතක් රැගෙන ආවේය. නිළධරුවා ඉඳ ගත් පසු ඔහුට එකත් පසව නැඹුරුවූ පොලිස් කොස්තාපල් වරයා හට කිසියම් උපදෙසක් දී ඉදිරියේ වාඩිගෙන උන් දෙමව්පියන් වෙත "පොලිස්" බැල්මක් හෙලා විදුහල් පති තුමා දෙසට හැරී; මොන මොනවාදෝ; වරෙක සිනහ වෙමින්ද වරෙක බැරෑරුම් ස්වභාවයක් ආරූඪ කරගනිමින්ද මුමුනන්නට විය.

පසෙක සිටි ටිකිරි සර් අවසර බලා රැස්වීම පටන් ගැනීමට පොලිස් බලවතාගෙන් අවසරය ලබා ගෙන වැඩේ පටන් ගත්තේය.

"අද මේම අවස්ථාවට සහභාගී වී සිටින පොලිස් . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . .! අප අද මෙතනට එරැස්වී සිටින්නේ අපේ දරුවන් උදෑසන පාසලට පැමිණ මළල ක්‍රීඩා පුහුණුවීම් කටයුතු වල නිරත වීමෙන් පසුව; නැවත පාසලේ පංති කාමරවලට යෑම ට පෙර; නා ගැනීමටත් ඇඳුම් මාරු කරගැනීමටත් කුඩා කාමරයක් ඉඳිකර ගැනීමේ කටයුත්තකට.  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .! මෙතනින් ඉදිරියට මේ රැස්වීමේ කටයුතු ඉදිරියට ගෙන යෑමට මා ගෞරවයෙන් ආරාධනා කරණවා අපගේ පොලිස් . . . . . . . . . . . . . . . මහතා හට!"

වැඩේ පටන් ගෙන බැට්න් එක චෙන්ජ් කල ටිකිරි සර් පසෙකින් ඈඳි ගත්තේ එලෙසින්ය!

පොලිස් මහතා හුන් ආසනයෙන් නැගිට්ටාදැ කියාවත් මාහට මතක නැත! එතැන් පටන්; ඔහුගේ වචනයෙන් පවසනවානම් ඩ්‍රෙසිං රූම් එකට තිබිය යුතු පහසුකම් හොට් වෝටර් ශවර්, ලොකර්, වේට් සැට් හෙවත් බර ඉසිලීමේ උපකරණ ආදී අටෝරාශියක් එකතු කිරීමෙන් අනතුරුව කථාව නිම කිරීමට; රැස්ව සිටින පිරිස දෙසට තම දඹරැඟිල්ල උළුක් කරමින් තෙරා ගත්තේ අපූරු වගන්තියකි.

" ඕනේ නම්; මට මේක තනියෙම කරණ්න පුළුවං මේ පොඩි ප්‍රොජෙක්ට් එක මම කරණ ඒවා හැටියට! ඒත් මේක කරණ්න ඕන සියළුදෙනාම එකතු වෙලා! කවුරු හරි මෙතන කෙනෙක් අභියෝග කලොත්; පුළුවන්නම් මේක කරලා පෙන්නන්න කියලා; මං මේක තනියෙම කරණවා!"

පිරිස මීයට පිම්බා ලෙසය! "මේ යකා ගේ පම්පෝරි! කවුරු හරු අභියෝග කරනවානම් තනියෙම්ම කරණ්න පුළුවං නම් ඇයි අපි අභියෝග නොකරණ්නේ? ඔව් එක්කෝ මේ යකාට කියලා වැඩේ කරගන්න ඕනේ නැතිනම් මුගෙ හුළං බස්සන්න ඕනෙ! කළිසම ගලවන්න ඕන!!" මේ මගේ හිත මට මුරගා කියූ අදහස්ය.

ඉබේම මා නැගිට්ටෙමි!ඒ දකුණු අත ඔසවාගෙනමය!! පොලිස් ලොක්කා නිකටෙන් මාදෙස බැලීය. විදුහල්පති තුමාද ටිකිරි සර් ඇතුළු මුළු මහත් සභාවම මාදෙස අයාගත් මුවෙන් යුතුවය.

"මාගේ අභියෝගයෙන් සිදුවන්නේ පාසලට යහපතක් නම් මා ඔබතුමාට අභියෝග  කරණවා; මේ ව්‍යාපෘථිය පුළුවන්නම් තනිව කරලා පෙන්වන්න කියලා!?" පොලිස් ලොක්කාගේ දෑසදෙස බලාගෙනම මා කියවාගෙන ගියෙමි.

 රැස්ව සිටි සියල්ලෝම කණපිට හැරී මාදෙස බලාගෙනය. 

ටිකිරි සර්ගේ කට අරිලාය.

පොලිස් බුවාගේ මුහුණ කළුවී දත් කූරු කමින්ය. එක එල්ලේ මාදෙස බලා සිට වචන වලින් මා හට දමා ගසන්නට විය.

"තමා කවුද!? ෆෝසස් ද?"

"නෑ මම සාමාන්‍ය පුරවැසියෙක්!"

"මොකක්ද තමාගේ ඉස්කෝලෙ!?"

"මේ ඉස්කෝලෙම තමයි!"

"හරි මම අභියෝගෙ භාරගන්නවා! තමා මේ වැඩේ සුපර්වයිස් කරණෝන? හරි?"

"හරි!"

විශ්වාස කරණ්න මිත්‍රවරුණි එතනිං එහාට රැස්වීමක් තිබ්බේ නැත!

පොලිස් ලොක්කා පුටුව පසුපසට වීසි වන්නට ශබ්ධ නගා නැගී සිට දොරටුවෙන් වේගයෙන් පිටවූ අතර අතර සභා තොමෝ ඒ පසු පසින් ශාලාවෙන් එළියට කඩිමුඩියේ පිටවිය!

අන්තිමට පසු පසින් වැටුනු ටිකිරි සර් කාමරයෙන් පිටවූයේ; මා දෙස බලා අන්තිම අහිංසක සිනාවක් සමගින්; තම නළලට දකුණු අතින් පහරක් ගසමින්ය!

දෙමව්පියන් අතර මට හිතවත් කුඩා පිරිසක් මා වටා එක් විය!

"ඔය යකා මහ එපා කරපු එකා! ඕකා . . . . .. .. .  තියෙනවලු!" කට්ටිය තමන්ගේ අදහස් මා වෙත මුදා හරිමින්ය!

"මොනවා කරණ්නද? වෙන දෙයක් උනාවෙ! ඉතිං මම වරදක් කලායෑ? එයා කිව්වා; එයාට අභියෝග කලොත් කරණවා කියලා! මම කලා!? වෙන මොකක්ද!???"

මා ඇතුළු රැස්ව සිටි දෙමව් පියන් ශාලාවෙන් එළියට එන විට පොලිස් පුළුටක් වත් පාසල තුල දකින්නට නොතිබුනි. 

"ඔයා නම් මාර බඩුවක් තමයි!" ටිකිරි සර් එයාගෙ 'හා' දත් දෙක පෙන්වමින් ක්‍රීඩා මණ්ඩපය අසලදී පසුව පැවසුවේය.

දිනය හවස් වන විට මාහට දූරකථන ඇමතුම් එක දෙක එන්නට පටන් ගත්තේය!

"මොකක්ද බං මේ උඹ කරගෙන තියෙන්නේ!?"

"ඌට කථා කරලා වැඩේ ගොඩ දාගන්න බලපං!"

"උඹට මං කියන්න ඕනෙ නෑනේ ඌ කවුද කියලා!?"

"මොකද කියන්නේ මම කථා කරලා වැඩේ ශේප් කරලා දෙන්නද!?"

මෙවැනි අටෝරාශියක් ඇමතුම් දින ගනනාවක් යන තුරු මා හට ලැබුණි. මා මාගේ සුපුරුදු දින චර්‍යාවේ යෙදුනෙමි. මට සිදුවූ කැකිරි ගෙඩියක් නැත! සියල්ලන් හටම මා සිදුවූ කයිවාරුව පිළිබඳව සැකවින් පවසා; "මොනවා කරණ්නද? වෙන දෙයක් උනාවෙ! ඉතිං මම වරදක් කලායෑ? එයා කිව්වා; එයාට අභියෝග කලොත් කරණවා කියලා! මම කලා!? වෙන මොකක්ද!???"කියා මගේ නිදහසට කරුණු කියා පෑවේය. ඊට පක්ෂවද, විපක්ෂවද උදාසීනවද පිළිතුරු ලැබුනි. එහෙත් ඒ සියල්ලන්ගේම ඒකමතික අදහස වූයේ "ඒ උනාට ඌ එක්ක ඇරගන්න ගිය  එක නම් හොඳ දෙයක් නොවේ!" යන පොදු අනතුරු ඇඟවීමය!

කාලය ගෙවී ගියේය. පසුව තවත් අවුරුදු ගනාවකට පසු පොලිස් නිළධර තුමා මාහට සම්මුඛ වූයේ පාසලේ පිහිණුම් තටාකය තුලදීය!

"ආ! මල්ලි! දැං ඉස්සර වගේ ස්විම් කර්ණ්න බෑ බං!" ඔහු පිහිණුම් තටාකය තුල ඇවිද මා ළඟට විත් පැවසුවේය.

"ඔව් අයියේ මටත් දැන් ඉස්සර වගේ අමාරුයි!" මම ඊට පිළිතුරු සැපයූවෙමි. (ආයේ ":අනේ මටනම් එහෙම දෙයක් නෑ!" කියලා පොර වෙන්න ඕනෙ නෑනේ!" එයාගෙ හිත හැදෙන්නත් එක්ක මම එහෙම කිව්වා)

මම දන්නවා තමුන්නැහැලාගේ හිතේ තියෙන කුකුස! අර වැඩේ එයා කලාද කියලා නේද? වැදගත්ම කථාව වන්නේ සුපිංවතුනි. එතුමා නිමකල නොව අවම වශයෙන් පටන් ගත් ඩ්‍රෙසිං රූම් එකක් නැත! අපි හදපු එකක්ද නැත.

ඔව් ඒ ව්‍යාපෘථියද මා වෙතින් ඉතා සාර්ථකව අල විය.