180. ම'පුතු වසික වෙත සෙනෙහසින් . . ! (තෙවැන්න)

ම්ම්ම්ම්ම්ම් . . . . . !

ඉතින් ඔයා කියෙව්වා නේද දෙවෙනි ඒකත්.
අද එතැන ඉඳන්.
ඔයා පුංචි කාලේ තමයි රත්නපුර එක්සත් ජාතික පක්ෂ බලකනුවක් වූ ගාමිණී අතුකෝරළ මිය ගියේ.
ඒ අවමංගල සභාව රූපවාහිණියෙන් විකාශණය කලා වාගේ මට මතකයි.
මෙය විකාශණය වන වෙලාවේ ඔයා ඉඳලා තියෙන්නේ අල්ලපු ගෙදර.
ඉතින් මෙම අවමංගල සභාවේදී බොහෝ කථිකයින් ගාමිණී අතුකෝරළ මහතාව හඳුන්වා තිබුනේ "පුංචි ඇත්පැටවා" යන නමින්.
ඒක අහන් හිටපු ඔයා අල්ලපු ගෙදර නිවැසි කරුණාරත්න මහතා අමතා  "අප්පච්චි . . .මොකද අප්පච්චි එයාට පුංචි ඇත්පැටියා කියන්නේ . . . . ?"  කියලා ඇහුවාලු.
මේකට අප්පච්චි  "ඒ පුතේ ආදරේටනේ . . . !" කියලා උත්තර දුන්නාලු.
එතකොට ඔයා ටිකක් කල්පණා කරලා කිව්වාලු
" ආ! ඒක තමයි තාත්තිත් මට නරි පැටියා කියලා කියනවා ඇත්තේ!" කියලා.
වැඩියෙම්ම ආදරේ අයට "නරියෙක්" කීම මගේ පුරුද්දක්!

පැටියා කථාව කිව්වාම මට තවත් කථාවක් මතක් උනා. 

දවසක් අපි කොහේ හරි දුර ගමනක් යනවා ලොකු සීයගේ වෑන් එකේ.
මමයි වාහනේ පැදෙව්වේ.
ලොකු සීයා හිටියේ අනෙක් පැත්තේ ආසනේ.
ඔයා හිටියේ පිටිපස්සේ පුංචි ආච්චි කිට්ටුව.
මොනවා හරි දේකට මට ටික වෙන්න කේන්ති ගිහින් හිටපු වෙලාවක ඔයා මොනවා හරි මගෙන් ඇහුවා.
මම ඒකට දුන්න උත්තරේ කෙළවර කලේ 
" .  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . පැටියෝ!" කියලයි.
ඒක අහන් හිටපු පුංචි ආච්චි ඔයාට කිව්වාලු "තාත්ති එක්ක කථා කරණ්න එපා තාත්තිට කේන්ති ගිහින් තියෙන්නේ . . !" කියලා.
ඔයා ඒකට යස උත්තරයක් දීලා.
"නෑ! තාත්තිට කේන්ති ගිහිල්ලා නෑ! අර මට 'පැටියො!' කිව්වේ"

ඒකාලේ මම දහම් පාසලේදී හවසට; කුමාරතුංග මුනිදාස මහත්තයාගේ "හීන් සැරය "පොත  එකේ ඉඳන් හයේ පංතියට වෙනකල් දරුවන් එක් කරගෙන කියලා දෙනවා ඔයාට මතකද?
ඒකෙන් හරි ගෙදර තිබිලා කියවලා හරි ඔයාට ඒ පොතේ එන සමහර සමහර සිද්ධි මතක තියෙන්නට ඇති.
එම පොතේ එක පරිච්ඡේදයක් වූයේ "කොටි කටුසු හටන" නමින්.
නරියාගේ සංඥාවට අනුව කොටියා; කටුස්සා සිටි ස්ථානය එල්ලය බලා පැන බිම පහුරු ගා දඟලා මහා විනාශයක් කලද කටුස්සාට වූ අවැඩක් නැති.
ඊළඟ අවස්ථාව යෙදුනේ කටුස්සාටය.
නරියාගේ සංඥාවට අනුව "කටුසු හාමි කොටි රාලගේ කන විකුවේය! නහය විකුවේය!! ඇහි බැම විකුවේය!!! . . . . . ." යනුවෙන් පොතේ ලියැවේ.
එකල ඔයා උදේ පාන්දරට ඇඳේ නිදා සිටිනා විට ඔයා ගේ ඇඟට  උඩින්,  දෙපසින් අත් දෙකත් දණහිසත් තබාගෙන; "කටුසු හාමි කොටි රාලගේ කන විකුවේය! නහය විකුවේය!! ඇහි බැම විකුවේය!!! . . . . . ."  කියමින් ඔයාගේ කන, නාසය, ඇහිබැම විකයි.
ඔයා උඩ පැන පැන හිනාවෙමින් ඇඹරෙයි . . !
මම නිදා සිටින විට ඔයාට ඒ අවස්ථාව ලදොත් මාහටද එම අත්දැකීම එලෙසින්ම විඳින්නට සිදුවේ.
ඔයා කර දඬු උස් වී ගියද; අප හමුවූ අවසන් අවස්ථාවේදීද ඔබ මගේ කනද, ඇහි බැමද විකූ බව මෙය කියවන අන් අය විශ්වාස කරයිද?
ඔව්! ඔයාට වයස අවුරුදු විසි ගානක් වෙලත් තවම අපි දෙන්නා කොටි කටුසු හටන රඟ දක්වති.
තවමත් ඔයා මාවත් මම ඔයාවත් විකයි.

මම ඉස්සර රෑ අන්තිමට නින්දට යන්නට පෙර ඔයාගෙ කාමරේටත් නංගිගේ කාමරේටත් ගිහින් ඔයාලාව අන්තිම වතාවට බැලීමේ පුරුද්දක් තිබුනා.
ඔයා ඒ වෙලාවට හොඳට නිදි.
මම ඔයාගේ යටි පතුල් ඉඹලා ඒවා දිව ගානවා.
ඊළඟට නංගීට.

නංගී කිව්වාම මතක් උනේ ඔයාගේ නංගී ගෙදරට එනකොට ඔයාට වයස අවුරුදු දෙකයි.
ඔයා හරිම සංවේදී දරුවෙක් උන නිසාම; නංගීගේ සපැමිනීම ඔයාට දුකක් ගෙන දේවි කියලා අපි හැමෝම හිතුවා.
එහි ප්‍රථිපලය උනේ ඔයාට හැමෝම වැඩි වැඩියෙන් ආදරය කිරීම.
ඔයා වැඩුනේ සාගරයක් බඳු ආදරයක් මැද කිව්වොත් ඒක අතිශෝක්තියක් නොවේ.
විශේෂයෙන් ඔයා අම්මාගේ පවුලේ පළමු මුණුබුරා වීමම සුවිශේෂී දෙයක් උනා.
ඔයාව බලා ගන්න කවන්න පොවන්න හරියට කට්ටිය.
ඒත් මම ඊට සතුටු උනේ නෑ.
මම කැමති උනේ නෑ ඔයා මගේ අච්චුවෙන් පිට අන් අයගේ ආදරය මැද ගොඩ නැංවෙනවාට.
ඒක හරිම ආත්මාර්ථකාමී දෙයක් ලෙසට බැලූ බැල්මට පෙනේවි.
ඔයාට කන්නදෙන බොන්න දෙන  තැන සිට සෑම සියළු දේකටම මාවිසින් නිර්මාණය කල ක්‍රම වේදයක් තිබුනා.
ඒ නිසාම කේක් එකක කෑල්ලක් පමනක් කා සෑහීමට පත්වීම; චොකලට් එකකින් සීමිත කොටසක් පමණක් රසවිඳ ඉතිරිය ශීතකරණයේ ඉතිරි කොට තැබීම වැනි දේට ඔයා ඉබේම පුරුදු පුහුණු වී තිබුනා.
ඔයාගේ ඥාති සමූහයා "වැඩි ආදරයට" මුළු චොකලට් එකම, මාශ්මෙලෝස් පෙට්ටියම කවන ආකාරයේ අත්දැකීමකට ඔබ ලක්වේවි යැයි මා බොහෝ කල්පණාවෙන් උනා.
ලොකු සීයාගේ වෑන් එකේ කොහේ හරි ගමනක් යන විට එහි ඉදිරි පස ආසනයේ ගමන් කරණ්නේ ලොකු සීයානේ.
ඉතින් එක් වරක් ලොකු සීයා ආසනයේ හරි බරි ගැහී ඉඳගෙන "කෝ පුතා එන්නකෝ මං ගාවට!" කියලා ඔයාව එයාගෙ උකුළ උඩට ගන්න හැදුවා.
මම ඊට එකවරම විරුද්ධ උනා කිසිම තෙතක් නොමැතිව.

ඔයා ඉපදෙන කොට මට තිබුනේ පරණ ඔස්ටින් මිනි වැගන් එකක්.
6ශ්‍රී 2416

6ශ්‍රී 2416 - 2+4+1+6=13 ඒ උනාට කිසිම දුකක් නොදුන් කෙනෙක්

ඒක හරිම අබලන් එකක්.
ඊට පසුව වාහන කොපමන තිබුනත් ඔයාව පුරුදු කරලා තිබුනේ පසුපස ආසනේ යන්න.
ඒ වැඩි ආරක්ෂාවට.
කිසිදිනෙක ඔයාව උකුල උඩ හොවාගෙන මා ඉදිරි අසුනක ගොස් නොමැත.
අන් අයෙකුට එසේ ගෙන යාමට ඉඩ තබාද නැත!
බොහෝ දෙමාපියන් තම දරුවන් ඉදිරිපස ආසනය අසල හිටගෙන තබා ගෙන හෝ පසුපස ආසනයේ සිට ඉදිරිපස ආසන දෙක අතර හිටගෙන රඳවාගෙන තම මෝටර් රථ පැදෙව්වාට මා කිසි දිනෙක ඊට ඔබට අනුබල දී හෝ අවස්ථාව ලබාදී හෝ නැත!
බොහෝ විට මම කලේ ඔයාව ගමන යන්න කලින් නිදි කරවලා ඔයාගේ; හතරැස් නාන බේසම මත රෙදි නවල තියලා පරිස්සමට ඒකෙ ඇතුලෙන් තියලා ඒක ඔස්ටින් මිනි වැගන් එකේ ඉස්සරහ ආසන දෙකයි පසු පස ආසනයයි අතර හොඳින් හිරවෙන්න තබා ගැනීමයි.
මේ සැකැස්මට ලොකු ආච්චිලා සීයලා නම් ටිකක් අකමැතියි.
ඒත් ඒ කිසිවෙකු එම විරෝධතාවය මගේ ඉදිරියේ කියන්න මැළි උනා.

එසේම මාකිසිදිනෙක ඔබව පාර මාරුවෙන ස්ථානයකින් හැර අන් ස්ථානයකින් ගමන් කරවා නැත.
කිසිදිනෙක මා පෝලිමක් පනිනු ඔබ දැක නැතිවා මෙන්ම මමද කිසිදා පෝලිමක් පැන නැත.
මේක කිව්වාම මට හොඳ දෙයක් මතක් උනා.
ඔයා මොන්ටිසෝරි යන කාලේ පොඩි දිවීමේ තරඟයකට සහබාගී උනා.
ඒ කකුල් දෙක බැද්දේ බැලුම් බෝලයක් තබාගෙන දීවිමේ තරඟයක්.
අපි බලා ඉඳිද්දී ඔයා තරඟයේ අංක එකට දුව ගෙන ආවා.
ඇවිත් දිනුම් කනුව ලඟ තිබුනු නූල අසල නැවතුනා.
වටේට හිටපු අය කොතරම් කෑ ගැසුවත් ඔයා නොවේ නූල කඩාගෙන ගියේ.
පසුව දෙවෙනියා පැමිණ නූල කඩාගෙන ගියාට පසුව තමයි ඔයා ගියේ.
නූල කඩාගෙන යාම වැරදි දෙයක් විදියටයි ඔයාගේ පුංචි හිත ඔයාට ඒවෙලාවේ කියලා තිබුනේ.
ඒතරම්ම ඔයා විනය ගරුක දරුවෙක්.

ඉතින් ඒකෙන් මේකෙන් නංගී ගෙදර ගෙනාපු කථාව පස්සට ගියා.
නංගී ආපු දවසේ ඉඳන් ඔයා එයාට බොහෝ ආදරය කලා.
"නංගී ඇහැරේවි!" කියා ඔයා සද්ද කලේ නෑ.
හදිසියට ඔයාව නංගී ලඟ තියා පොඩි ඉසිබුවක් ලබන්නට හැකි තරම් ඔයා එයාට ආරක්ෂකයෙක් උනා.

මට මතකයි එක් වරක් ඔයාගේ අතක් තුවාල වී අඬාගෙන නංගී හිටිය කාමරයට ආවා.
ඒ වෙලාවේ නංගි හොඳටෝම දොයි!
"අනේ පුතෙ නංගි ඇහැරේවී !" කියා එතන සිටි අයෙක් පැවසූ විට ඔයා; ඔයාගේ චූටි අත් දෙකෙන් ඔයාගේම කට වසාගත්තා!
ඔව් එහෙම ඔයා ඒ දුක තද කරගත්තා.

ඒ තරම් පිංවත් දරුවෙක් ඔයා!

179. දෙවෙනි ඇන් ඇක්සිඩන්ට් එක

රෙදි ගැලවූ නන්චක්කුව හෙවත් බූස්ලි ගාව තියෙන වැඩ කෑල්ල

මම ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ මගෙ හොඳම මිත්‍රයෙක් තමයි ඒ. ආර්. කුලසිංහ. 
මෙයා ගැන මම ලියපු බ්ලොග් පෝස්ටුවක් තියෙනවා "සුගත් කුලසිංහ සහ මම . . !" කියලා. 
කුලේ උපතින්ම ශික්ෂණයකට අවනතව හැදුනු අහිංසක චරිතයක්.
මෙයා දවසක් පංතියේ ඉන්න කොට;  එයාට කොයි ලෝකෙන්ද මංදා හමුවුනු නන්චක්කුවක් ගැන මට කීවා. 
ඒකාලෙ දැන් වාගේ අපි ඒකට කීවේ "නන්චකු" කියලා නෙවෙයි. අමුවෙන්ම නන්චක්කුව කියලා.
හරියට "පොරොට්ටා"; පරාටා වෙලා වගේ!
ඉතින් මෙයා මේක ගැන කියපු ගමන් මටත් පුදුම ආසාවක් උපන්නේ නන්චක්කුවක් හදාගන්නයි ඒක කරකවන හැටි කුලේ ගෙන් ඉගෙන ගන්නයි.
ඉතින් මරදානේ ආනන්දෙ ඉස්සරහ තිබුණු හාර්ඩ්වෙයාර් කඩේකින් එස්ලෝන් බට කෑලි දෙකකුයි; ටියුබ් ලයිට් එල්ලන දම්වැල් කෑල්ල්කුයි අරන් ඇවිත් නන්චක්කුවක් හැදුවා.
ඉස්කෝලෙ හවස කවුරුත් නැති ඉසව්වකට ගිහින් කුලේගෙන් මේ හුචක්කුව කරකවන්නට ටිකින් ටික පුරුදු වුනා.
මට ඕන උනා ටිකක් සිරා නන්චක්කුවක් හදා ගන්න.
ලී වලින් නෙවේ!?
ඇලුමීනියම් වලින්!
පස්සෙන් පහු; හැටන් ඩිපෝවේ වැඩකරපු අපෙ ඥාතියෙකුට පිංසෙන්ඩුවෙලා; සීටීබී එකෙන් ඇලුමිනියම් පොලු කෑල්ලක් ගෙන්වා ගෙන සුපිරිම නන්චක්කුවක් හදා ගත්තා.
වැදුනොත් ඔළු පළු!

ඔය කාලේ අපි පදිංචි වෙලා උන්නේ  යටියන්තොට හක්බෙල්ලවක.
වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවය කල පියා; ලංකාව වටේ සේවය කරණාතරතුර; අපද එක් එක් පලාතේ තාත්තාගේ නිළ නිවාසයන්හී ගාල් වන අතර සමහර අවස්ථා වලදී කෙටි කාලයක් සඳහා හක්බෙල්ලාවක නිවසේ රැඳී උන් කාල වකවානු තිබිනි.
හක්බෙල්ලාවකදී මාහට සෙට මෝල් වුනු මිතුරෙකි.
ඒ කිත්සිරි ය.
මාගේ  "සැම්සන් සහ විල්සන්" කෙටිකථාවේ සැම්සන් යනු කිත්සිරිගේ පියාණන් ය.
එම කථාවේ එක් තැනක ලියැවෙන "ගුරු පඩියක් මංකොල්ල කෑ . ." සිද්ධියේ කතෲ මේ මා ඉහත නම් සඳහන් කල කිත්සිරිය!
මම මේ කියන කථාව වෙන කාලෙ කිත්සිරි ඉගෙන ගත්තේ මහ විද්‍යාලෙ.
මහ විද්‍යාලෙ කියන්නේ යටියන්තොට කෑ/ වින්සන් පෙරේරා මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයේ.
ඔව් අපි එහෙම තමයි වින්සන් මහත්තයාව හැඳින්වූවේ.
මම මේ කියන දවසේ ඒ ඉස්කෝලේ ස්පෝට් මීට් එක හෙවත් මළල ක්‍රීඩා උත්සවය.
මේකෙ එක ඉසව්වකට කිත්සිරිත් හිටියා.
ඒත් එයාට දුවන්න දිවුම් කලිසමක් හෙවත් රනිං ෂෝටක් තිබුනේ නැහැ.
එයා හිතාන හිටියේ මගේ දිවුම් කලිසම ඇඳ දුවන්න.
ඊට දවස් දෙකකට විතර කලින් කිත්සිරි පණිවිඩයක් එවලා තිබුනා කලිසම අරං අදාල දවසේ උදේ 10.00 ට විතර යටියන්තොටට එන ලෙස.
ඔය කාලේ අර නන්චක්කු පිස්සුවට අමතරව; තවමත් හොඳ කරගන්න බැරිව ඉන්න සයික්ලිං පිස්සුව පටන් ගත්තු අළුත!
ඉතින් මමත් අර කලිසමත් සිලි සිලි බෑග් එකකට දාගෙන මදි පාඩුවට නන්චක්කුවත් ඒකටම ඔබාගෙන  බෑග් එක සයිකලේ හැඬලයේ එල්ලාගෙන හක්බෙල්ලාවකින් යටියන්තොට බලා ඉගිල්ලුනා.
දැං මේක කියවන මහත්වරු අහයි "ස්පෝට් මීට් එකට මොකටද නන්චක්කුවක් . . ?" කියලා.
ඒකට කියන්නේ "උණ" කියලා!
(එහෙම කිව්වාම ඉතිං ආයේ සහ සුද්දෙන්ම තේරෙණවා නේ!)

මා ගාව ඒකාලේ තිබුනේ මගේ පලමු සයිකලේ.
ඒක RMI එකක්.
RMI කියන්නේ රෝඩ් මාස්ටර් ඉන්ඩස්ට්‍රීස් කියන එක.
මේ සයිකලේ ලංකාවට ගෙනාවේ; ලංගමේ සේවකයින්ට ගෙවන්න දෙන්න.
සයිකලේ මිළ රුපියල් 495 යි.
මට මේ සයිකලේ අම්මා අරණ්දුන්නේ අපේම ළඟ ඥාතියෙකුගෙන්.
රුපියල් 250 කටද කොහෙද.
ඒකෙ පෝක් අත හැඩ කරලා හදලා ගත්තාම සුපිරියට පැදුනා.
ඉස්සරහට දැති 48 කොග් වීල් එක.
පස්සෙ තිබුනේ දැති 16 ෆ්‍රී වීල් එකක්.
සුප්පා සුපිරියට පැදුනු සයිකලයක් ඒක.
හැඬල් එක කපලා පාත් කරලා තිබුනේ.
ඉතින් මම සයිකලෙන් පිටත් උනේ යටියන්තොටට යන්න.
හක්බෙල්ලවක ඉඳන් යටියන්තොටට හැතැප්ම 4 යි.
මම ඔය කියන කාලේ දුරවල් මැන්නේ හැතැප්ම වලින්.
දැන් ඒක කිලෝමීටර 6 ක් විතර වෙලා.
බලන්න ඒකෙත් හැටි!?
ඉතින් මමත්; මා ගාව තිබුනු කොට කලිසං පොඩ්ඩකින් සැරසිලා දැන් ලෙල්ලේ යනවා යටියන්තොට බලා.
ඔය මම දහයේ විභාගෙ ගත්තු කාලෙ හරි ඊට ඔන්න මෙන්න කියලා තිබුනු වක වානුවක්.
මම කිසි කිසි ගාගෙන පදිනවා.
හක්බෙල්ලාවක ඉස්කෝලෙ ලඟ පල්ලම බැස්සේත් ඊගාවට තියෙන වංගුව ගත්තේත් ඊ ගහේ වේගෙන්.
ඊළඟට බදුල්ලවල පං සල ගාව තියෙන එක ලඟ වංගු දෙක.
වංගුදෙක පහු කරලා ගත්තු ගමන් සෙට් වෙන්නේ තනි කෙලින් හැතැප්මක් විතර දිගට ඇදුනු පාර.
දැන් වෙලාව උදේ 9.30 ට විතර ඇති.
පාරෙ තැනින් තැන මිනිසුන් ගැවෙසමින්.


මම වංගු දෙක පහු කරලා බයිසිකලේ කෙලින් කරගෙන ගැම්මට පදිනවා.
මට පෙනෙනවා ඉදිරියෙන් යන නාවලපිටිය ඩිපෝ එකේ මේල් බස් එක.
මේල් කියන්නේ තැපැල් මලු ගෙනෙන  කියන එක.
නැත්නම් හිතයි අනිත් බස්; "ෆීමේල්" කියලා!
රාත්‍රී තැපැල් දුම්රියෙන් නාවල පිටියට ගොඩබාන තැපැල් මලු නාවල පිටියේ සිට යටියන්තොට දක්වා ගෙනෙන්නේ මේ අහිංසක බස් එකෙන්.
අහිංසක කිව්වේ වගේ වගක් නැතිව ඔහේ ගාටමින් ගිය නිසාත් සැම නැවතුමකම නැවැත්වූ නිසාත්!
බදුල්ලවල-බටුපිටිය කඩේ ලඟ හිටපු සෙනග නංවා ගත් බස් එක ඊළඟ නැවතුම වෙත සෙමෙන් ගමනෙන් යමින්.
මා පැදපු සුපිරි වෙගය නිසා බසයට කිට්ටු කරණ්නට මට ඊළඟ මොහොතේදී හැකිඋනා.
මේවන විට බස් රිය දෙවන ගියරයේ ධාවනය වන්නට ඇත.
මා වැඩි අපහසුවකින් තොරව තනිදොරේ මර්සිඩීස් බෙන්ස් බස් රිය පසු කිරීම ඇරඹීය.

සෙමෙන් සෙමෙන් සැර දමමින් වේගවත් වන බස් රිය සමග මගේ සයිකලයද එක එල්ලේ ඔට්ටුවෙමිනි.
මහත්වූ වැර වෑයමෙන් යුතුව තුන්වෙනි ගියරයේ වේගය වැඩිකරමින් ඇදෙන බසය පසු කල මා එය ධාවනය වන පථය ආක්‍රමණය කලේ පාරේ වම්පසට සයිකලය ගැනීමටය.
මේවන විට බසය ධාවනය වූයේ මාහට මිටර 2-3 පසුපසින් වන්නට ඇත.
ඒකවරම මාගේ සයිකලයේ ඉදිරිපස රෝදය හිරවී මා ගුවන් ගත විය!

මා ඊළඟ නිමේශයේදී මහ පාර මත දෙරි ගැහුවේ ගෙම්බෙකු පොලොවේ ගසනවාටත් වඩා සුපිරියටය!
පසු පසින් පැමිණි බස් රිය කෑමොර දීගෙන නතර විය.
ටයර  පාරේ  ඇතිල්ලීමෙන් හාත් පස පුළුටු ගඳ හැමීය.
දනිස් පොල්කටු ලෙල්ල ගිය බීට් අල මෙනි.
උඩින් ගොස් ලෑන්ඩ් කරනවිට මහ පාර මත ගැටුනු දකුණු අත්ලේ එක් තැනක හම ගැලවී රතු මස් මතු වෙලාය.
මා දනි පනිගා; විළි ලැජ්ජාව බැරල් එකෙන් වසාගෙන නැගිට ගත්තෙමි.
ඒ සමග බසයේ පැමිණි හුදී ජනයා හා අවට ගෙවල් වල පිළිකණුවල සිටි අය පවා එතනට පියාඹා ආවෝය.
වැටුනාට වඩා අමාරුවක් වටේ උන් එවුන් අත කම්මුලේ තබාගෙන අකම්පාලවී බලා ඉන්නා දෙස බැලීමෙන් මාහට දැනිනි.
බසයේ රෝද අතර තිබුනු සයිකලය කිසිවෙකු එලියට ඇද ගත්තේය.
ඉස්සරහ රෝදය කිසිදු ඉලක්කමකට නොගැලපෙන හැඩයක් ගෙන තිබුනි.
මාගේ පරාණය බේරී තිබුනේ මාගේ පූරුවේ වාසනාවට වඩා මාගේ නෑ සුමිතුරන්ගේ කරුමය නිසා යැයි පසු කලෙක මෙම කතාව ඇසූ බොහෝ දෙනා ගිරව් සේ පැවසුවෝය!

"සන්නි තෙල් ගේන්න වගේනෙ ඉගිල්ලුනේ . . !"
"කාලා තෙලේ වැඩිවෙලා මුන්ට  . . !!"
"මුංව හදන්න අම්මලා අප්පලා මොනතරම් දත කනවද කියලා මුංට ගානක් නෑ!!!"
වටවූ පිරිස මාහට සෙත් පිරිත් ගයමිනි; ආසිරි පවන් සලමිනි!
"මොකෑඈ  උනේ . . ?" සයිකලෙ එලියට ඇදලා ගත් එකා කෙඳිරි ගෑවේය.
ඔහු ඒවන විටත් සයිකලය මුදා ගැනීමෙන් මාහට කල උදව්වට මා වචනයක් හෝ කිවයුතුය.
"අනේ මංදා! සයිකලේ ඉස්සරහ රෝදේ එක පාර හිර වුනා . . ! ඒ මට දැනුනු දෙයය.
"හිරවෙන්නේ නැද්ද . . . . . . . . . . .!? 
මේ ඇලුමිනියං පොලු කෑලි දෙක පෝක් අත අස්සේ ගිහින්නේ . . !"
ෂර්ලොක් හෝම්ස් ගනයේ සොයා ගැනීමක් ඔහු ඒවන විට කර තිබුනි.
හැඬලයේ එල්ලා තිබූ සිලි සිලි බෑගයේ ඔංචිලි පදින ලද නන්චක්කුව එකවරම ටයරයත් පෝක් අතත් අතරින් රිංගා ගොස් කිටිකිටියේ හිරවී තිබුනි!
ඔහු  සයිකලය අල්ලාගෙන  ඉඳිදීම තවත් නහරයක් වැඩි අවුට්ස්ටෑන්ඩින් එකෙක් රෝදය හා පෝක් අත අතර හිරවී මාගේ රෙදි ගැලවූ නන්චක්කුව ඇද එලියට ගත්තේය.
"මේ මොකක්ද මේ . .?"
සයිකලේ අල්ලා ගෙන හිටිය එකා අවකාශය හරහා මාගෙන් විමසීය.
මට පිළිතුරක් දෙන්නට ඉඩ නොතබාම නන්චක්කුව අතෙහි තිබුනු එකා කට ඇරියේය.
"මේ අර බූස්ලි ගාව තියෙන වැඩ කෑල්ලනේ . . . . .!?"
"අම්මට සිරි . . . !"
බසය රිවස් කොට යන්නට පිටත් විය.
ගෑනුන් අතේ තිබුනු කොසු ඉදල් රැගෙන එතෙක් කරමින් තිබුනු වැඩය අවසන් කිරීමට ගියහ.

තරුණ කොල්ල කුරුට්ටන් පිරිසත් නන්චක්කුවත් මමත් අටපට්ටම් වූ සයිකලයත් පමණක් ඉතිරිවිය.
ඉතිරිවූ එවුන් අතරේ එහා මෙහා සංසරණය වූ නන්චක්කුව තවත්ටික වේලාවකින් මාහට ලැබුනි.
ඒ තනිව නොව!
බූස් ලීට තරමේ ගෞරවයක්ද සමගය!
අතේ පයේ වුනු වේදනාව හා සයිකලයට සිදුවූ අලාභහානිය එම ගෞරවය හා සැසඳුනි.
"අවුලක් නැත! බූස් ලී කියන්නේ සෙල්ලං පොරක්ද?"

බූස් ලී